Festivali ndërkombëtar i akuarelit 2024 po shënon një kapitull të ri të artit dhe kulturës në Lushnjë. Në këtë qytet të bukur të Myzeqesë, një atmosferë e veçantë krijohet kur artistë nga e gjithë bota mblidhen për të shfaqur talentet e tyre dhe për të krijuar vepra të mahnitshme.

Salla e muzeut historik të qytetit bëhet skena e një shfaqjeje të paharrueshme artistike, ku piktorët shfaqin pikturat e tyre që shpalosin bukurinë e peisazheve lokale dhe universale. Në këtë mjedis, piktori Helidon Haliti shkëlqen me 10 veprat e tij, duke frymëzuar dhe mbushur me mahnitje të gjithë vizitorët me talentin dhe pasionin e tij për artin.

Për të huajt, Lushnja dhe Divjaka ofrojnë një shtrirje të pasur të natyrës, me peisazhe që bëjnë të mrekullueshme çdo zemër artistike. Ata shprehin mbijetesën e tyre në mrekullinë e këtij vendi, duke zbuluar çdo kënd dhe thellësi të tij përmes paletës së tyre artistike.

Në mesin e këtij festivali, përveç ekspozitave të veprave, çdo kënd i qytetit përmbyllet me zëra dhe ngjarje artistike. Piktorët dhe vizitorët janë të ftuar të shprehin, të shkëmbejnë ide dhe të krijojnë bashkë në një atmosferë frymëzuese dhe argëtuese.

Kryetarja e bashkisë, Eriselda Sefa, shpreh bindjen se kjo ngjarje do të ndihmojë në ngritjen e kulturës dhe artit në qytet, duke rritur edhe turizmin kulturor në zonën e Myzeqesë. Në këtë mënyrë, festivali jo vetëm prezanton talentet mbarëbotërore, por gjithashtu shërben si një mjet për të promovuar potencialin e shkëlqyer turistik të kësaj pjese të Shqipërisë dhe bukuritë e natyrës së saj.

Festivali ndërkombëtar i akuarelit, zgjat deri më 15 maj, është një festë e artit, kulturës dhe bukurisë, e cila frymëzon dhe sjell bashkë komunitete nga e gjithë bota në një përjetim të paharrueshëm artistik. Kjo ngjarje nuk është vetëm një pikë e fikur në kalendar, por një rruge që shkon përtej horizontit të pritjes. Deri më 15 maj, kjo fushatë e ngjyrave do të mbajë flakët e krijimtarisë së pasionuar, duke zbuluar për botën jo vetëm talentet që janë të fshehura, por edhe thellësitë e natyrës shqiptare, duke krijuar ura të reja për të kuptuar dhe dashur më shumë atë që na rrethon. /UBTNews/

Në një atmosferë të mbushur me ngjyra dhe histori, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” shpërndau dritën mbi jetën dhe veprën e një vizionari të artit dhe arkitekturës: Maks Velo (31 gusht 1935 – 7 maj 2020).

Si një fëmijë i lindur në Paris, Maks Velo i preu kohës së tij nëpër rrugët e Korçës, duke u rritur mes aromave të natyrës dhe ngjyrave të qytetit të tij të dashur. Fillimisht e gjeti veten në Institutin Politeknik, ku u ngarkua me një mision: të përforconte ndërtime me shpirtin e tij krijues. Dhe ai e bëri. Për shumë vite, ai shpiku e projektonte qytetin, duke lënë gjurmët e tij moderniste në horizontin e Tiranës.

Por ndërsa muret dhe cepat e qytetit këndonin lavde për talentin e tij arkitekturor, zemra e Maks Velos zhytej në një tjetër botë, atë të pikturës. Krijimet e tij nuk ishin thjesht piktura; ato ishin përralla të imagjinatës së tij, ku surrealizmi përplasej me impresionizmin. Por kjo lirikë artistike nuk ishte gjithmonë e pranueshme për regjimin e kohës, që i dha asaj një çmim të rëndë – burgun.

Megjithatë, as arrestimi, as vuajtja në burgun e Spaçit nuk mundën ta shuarin shpirtin krijues të Maks Velos. Pas lirimit në vitin 1986, ai u ngrit përsëri si një flutur i lirë, që përherë do të fluturonte lart me penelin në dorë. Pikturat e tij u bënë shenjë e lirisë së fituar me gjak dhe mund, e cila shkëlqeu në ekspozitat brenda dhe jashtë vendit.

Në mesin e një bote të rrëfimit, Maks Velo ishte edhe një këngëtar i fjalës. Me dorëshkrimet e tij, ai ndriçoi rrugën për mendjet e shqiptarëve, duke sjellë tituj si “Kokëqethja”, “Palltoja e burgut”, dhe “Klubi Karavasta”, që shndërrojnë vargjet në udhëtime emocionuese në imagjinatën e tij.

Sot, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” u nderon jetën dhe trashëgiminë e Maks Velos, një mjeshtër i pasur i ngjyrave dhe ideve, i cili mbetet një frymë frymëzimi për brezat e ardhshëm të artistëve dhe arkitektëve.

Sot, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” u nderon jetën dhe trashëgiminë e Maks Velos, një mjeshtër i pasur i ngjyrave dhe ideve, i cili mbetet një frymë frymëzimi për brezat e ardhshëm të artistëve dhe arkitektëve.

Maks Velo ishte një figurë e shquar e artit dhe arkitekturës në Shqipëri. Fillimisht studioi në Institutin Politeknik dhe mori specializim në arkitekturë. Kontributi i tij në planifikimin urbanistik të Tiranës në vitin 1960 dhe projektimin e shumë godinave publike është i njohur. Përveç arkitekturës, ai u bë i njohur për pasionin e tij për pikturën. Stili i tij artistik kombinonte elementë impresioniste dhe surrealiste. Megjithatë, për shkak të përplasjeve me artin e realizmit socialist, ai u arrestua në vitin 1978 dhe u dënua me 10 vite burg. Pas lirimit nga burgu në vitin 1986, ai u rikthye pasionit të tij për artin dhe arkitekturën dhe organizoi shumë ekspozita brenda dhe jashtë vendit. Maks Velo vdiq më 7 maj 2020, duke lënë pas një trashëgimi të rëndësishme në skenën e artit dhe arkitekturës shqiptare. /UBTNews/

Vladimir Kara-Murza, një figurë e njohur në botën e gazetarisë dhe aktivizmit politik, ka fituar çmimin më prestigjioz në fushën e gazetarisë, çmimin Pulitzer për koment. Kara-Murza, i cili ka shkruar kolumne për gazetën The Washington Post nga qelia e tij e burgut në Rusi, është nderuar për angazhimin dhe shkrimet e tij të guximshme që shprehin një kritikë të hapur ndaj regjimit të Presidentit rus, Vladimir Putin.

42-vjeçari, i burgosur që nga prilli i vitit 2022, është politikan, autor dhe historian rus. Ai u dënua për tradhti për denoncimin e luftës në Ukrainë, duke u shndërruar në një nga figurat kryesore të opozitës kundër regjimit të kremlinit. Dënimi i tij prej 25 vjetësh është një ndër më të rëndët që është dhënë ndonjëherë ndaj një kritiku të Presidentit Putin në Rusinë moderne.

Përveç Kara-Murzës, ka një numër në rritje disidentësh të burgosur në kushte të vështira politike nën qeverisjen e Putinit. Çmimi iu dha Kara-Murzës për shkrimet e tij “me rrezik të madh personal”, duke ngritur zërin për lirinë dhe demokracinë në Rusi, sipas njoftimit të Pulitzer të hënën.

Edhe pse Kara-Murza nuk ishte në dispozicion për koment për marrjen e çmimit për shkak të burgimit të tij, gruaja e tij, Evgenia Kara-Murza, falënderoi The Washington Post për sigurimin e një zëri për bashkëshortin e saj.

Anëtarët e Kongresit amerikan kanë bërë thirrje për lirimin e menjëhershëm të Kara-Murzës, ndërsa akuzat kundër tij rrjedhin nga një fjalim në Dhomën e Përfaqësuesve të Arizonës, ku ai ishte kritik ndaj pushtimit të plotë të Ukrainës nga Rusia. Kara-Murza ka mbijetuar dy herë helmimeve për të cilat ai fajësoi autoritetet ruse, duke i hedhur poshtë si një dënim për qëndrimin e tij kundër Putinit.

Gjatë kësaj kohe, Kara-Murza ka qëndruar në një burg të sigurisë maksimale në Siberi, megjithëse mbështetësit e tij kanë thënë në fillim të këtij viti se ai nuk ndodhet më atje. Avokati i tij, Vadim Prokhorov, ka thënë se mënyra më e mirë për ta uruar Kara-Murzën do të ishin përpjekjet aktive për ta liruar atë dhe kërkesat përkatëse publike që synojnë regjimin e Putin. Çmimi Pulitzer, i themeluar me testamentin e botuesit të gazetës Joseph Pulitzer në vitin 1917, vlerësohet si një nder i lartë për gazetarët që kontribuojnë në fushën e gazetarisë dhe të lirisë së shprehjes.

Përktheu nga Associated Press, Dionesa Ebibi

Organizatorët e Eurovision Song Contest u zotuan se do të heqin çdo flamur palestinez dhe simbol pro-palestinez në konkurs që do të mbahet javën e ardhshme në Malmö të Suedisë.

Ky vendim erdhi pas rritjes së tensioneve lidhur me pjesëmarrjen e Izraelit në Eurovision Song Contest, pas fushatës së tij ushtarake në Gaza.

Grupet pro-palestineze pritet të organizojnë protesta të mëdha në Malmö për të rritur ndërgjegjësimin për kauzën e tyre.

Të paktën 34 mijë e 596 njerëz janë vrarë në territorin palestinez gjatë pothuajse shtatë muajve të luftës mes Izraelit dhe Hamasit. Shumica prej viktimave janë gra dhe fëmijë./UBTNews/