Kulturë

Katër gjërat që mësova për jetën nga shkrimtari i njohur Paulo Coelho

Ja cilat janë katër leksionet mbi jetën që mund të mësoni nga rinia e Paulo Coelhos: Më besoni, ia vlejnë të merren parasysh.

Published

on

Nga Wan Muhamed Zulfikri

Unë nuk e kam lexuar romanin “Alkimisti”. E di, që çdokush që shkruan një artikull mbi Coelhon, duhet të paktën duhet të lexojë më parë librin që e bëri atë të famshëm në mbarë botën. Në fakt, i vetmi libër që lexova ishte romani “Aleph”, dhe ishte vërtet shumë i bukur.

Pasi e lexova, krijova në mendjen time imazhin e shkrimtarit si një person shumë spiritual dhe i qetë. Për të mësuar më shumë rreth tij lexova biografinë e autorizuar “Luftëtarët e jetës” e shkruar nga Fernando Morais.

Pjesët më interesante të librit ishin historitë e rinisë së Coelhos, të cilat ishin larg asaj që kisha imagjinuar paraprakisht. Ato ishin frymëzuese dhe më bënë të reflektoj thellë mbi jetën time. Ja cilat janë katër leksionet mbi jetën që mund të mësoni nga rinia e Paulo Coelhos: Më besoni, ia vlejnë të merren parasysh.

1. Nëse keni një dobësi, mësoni që ta kompensoni atë me forcën tuaj

Paulo ishte i dobët fizikisht. Sipas biografisë së tij, ai ishte “fizikisht shumë i dobët dhe i shkurtër”. Ai kishte një pseudonim – Pele – që do të thotë “ngordhalaq”. Me këtë nofkë thirreshin ata që ngacmoheshin gjithmonë nga shokët e klasës. Duke pasur dobësinë e tij fizike, Paulo e kishte të vështirë të fitonte respektin e bashkëmoshatarëve të tij.

Megjithatë, ai zbulon në këtë libër se pavarësisht dobësisë fizike, ia doli të fitonte respektin e tyre. Si? “Duke ditur gjëra që nuk i dinte askush tjetër dhe duke u treguar atyre histori që asnjë nga bashkëmoshatarët e tij nuk kishte lexuar. Kjo ishte një mënyrë për të fituar respekt”, kujton ai.

Mësimi: Nëse mendoni se keni një dobësi të caktuar, mos u përpiqni që ta zhdukni atë dobësi. Disa dobësi, sidomos ato fizike, janë të vështira për t’u eliminuar. Një mënyrë më efektive do të ishte të gjenit pikat tuaja të forta dhe të punoni mbi to, derisa të jeni të paktën mbi mesataren. Ose më mirë akoma: Jini aq të mirë sa nuk mund t’ju injorojnë.

2. Refuzimi nuk ka rëndësi. Rëndësi ka ajo që bëni pasi refuzoheni

Paulo besonte te vetvetja. Ai besonte se ishte një poet i mirë dhe se poezitë e tij nuk ishin të përshtatshme për revista të vogla. Ndaj ai i dërgoi poezitë e tij redaksisë së “Escritores e Livros”, një rubrikë letrare me reputacion në gazetën e madhe “Correio da Manha”.

Pas një jave, Paulo i hidhi një sy gazetës dhe lexoi mes të tjerash: “Për të gjithë të rinjtë që botojnë këtu dhe që janë të dëshpëruar të bëhen të famshëm duke botuar libra, ia vlen të kujtohet shembulli i Karlos Drumond de Andrade, që në 15 vjet botoi vetëm 3 vëllime me gjithsej 144 poezi. Si çdo njeri normal, edhe ai kishte dyshime mbi aftësitë e veta, por arriti ta rifitonte besimin dhe të shkruante versionin e tij të poemës së famshme të Rudjard Kipling “Nëse…”:

Nëse u kërkon miqve dhe armiqve të të japin një shans,

Nëse mund të dëgjoni një “Jo” dhe ta merrni si “Ndoshta”,

Nëse mundeni të nisni gjithçka nga hiçi e megjithatë të vlerësoni atë pak që keni,

Nëse mund ta përmirësosh veten në çdo moment dhe të arrish majat pa iu nënshtruar kotësisë,

Atëherë do të bëhesh shkrimtar!”.

Mësimi: Refuzimi është një gjest që gjithmonë dhemb. Disa thonë se refuzimi nuk duhet marrë personalisht. Por unë nuk mendoj se ndihmon kjo këshillë. Ne e vlerësojmë veten dhe gjërat që krijojmë, ndaj refuzimi sjell një disonancë konjitive brenda mendjes sonë.

Dy mendime kontradiktore, vetëbesimi dhe dyshimi për veten, përplasen me njëri-tjetrin për të përcaktuar se kush do të fitojë dhe sundojë “mbretëritë” brenda kokave tona. Sa herë ka dy mendime kontradiktore, na duhet diçka që të na udhëheqë se çfarë të bëjmë pas refuzimit. Nëse nuk dini çfarë të bëni apo në çfarë të besoni, në shumicën e rasteve betejën do ta fitojë pala më e keqe. Në rastin e Paulos, fitoi besimi i tij në vetvete, dhe kjo për shkak të një obsesioni të tij.

3. Jini të fiksuar pas ëndrrës suaj

Qëkur ishte i vogël, Paulo ishte i fiksuar pas idesë për t’u bërë një shkrimtar i famshëm. Megjithatë, obsesioni i tij i dha frytet e veta vetëm pas shumë vitesh. Kjo për shkak se ai e ndryshonte gjithmonë artin e tij: nga poezia në aktrim, regji, shkrime mbi okultizmin dhe poemat lirike. Edhe pse pati sukses në disa nga këto fusha, ai i kujtonte vazhdimisht vetes se donte të bëhej një shkrimtar i famshëm. Ky obsesion e bëri atë që është sot.

Mësimi: Ndonjëherë, ne mendojmë se ëndrra jonë qëndron e varrosur nën një grumbull punësh ose studimesh. Kjo vlen edhe për mua. Unë ndjek shkollën e mjekësisë, por e di që të jem mjek nuk është ëndrra ime. Unë dua të jem një sipërmarrës.

Për disa arsye, unë nuk mund ta braktis shkollën e mjekësisë. Në pamje të parë duket sikur nuk kam zgjidhje, por në fakt e kam një të tillë: të zgjedh të ndjek ëndrrën time pavarësisht çdo gjëje, ose t’i nënshtrohem rrugës që më “detyruan” njerëzit të vazhdoj. E njëjta gjë vlen edhe për ju. Jini të fiksuar pas ëndrrës suaj dhe mos e lini të vdesë kollaj.

4. E kaluara juaj “e tmerrshme” nuk ju bën të dështuar në të ardhmen

Një fjalë nisi të shfaqej në mendjen time kur lexova mbi të kaluarën e Paulos: e tmerrshme. Paulo dështoi në studimet e tij, për pak sa nuk vrau një djalë me makinë, u detyrua të qëndronte për shumë kohë i shtruar në një spital psikiatrik për shkak të problemeve të tij në rritje, konsumonte vazhdimisht drogë, u rrëmbye nga një organizatë sekrete dhe përqafoi Satanizmin.

Kishte më shumë, por e kuptoni panoramën. Duke parë të kaluarën e tij, u habita me ndryshimin e madh të vetes së tij, të së kaluarës dhe të së ardhmes. Historia e tij, tregon se si e kaluara e dikujt nuk është një parashikues i mirë i së ardhmes së tij, pasi ai është i aftë ta ndryshojë atë nëse dëshiron.

Mësimi: Problemi me shumicën prej nesh, është se ne fokusohemi shumë tek gjërat që nuk mund t’i ndryshojmë. Është e vërtetë që e kaluara jonë mund të ndikojë në të ardhmen tonë, por ne nuk duhet që ta lejojmë atë ndikim të përhapet shumë. Ndaj mos lejoni që e kaluara të jetë fallxhori juaj. Ajo që duhet të bëjmë është të përqendrohemi në të tashmen dhe të marrim nën kontroll të ardhmen tonë. Pse? Sepse fallxhorët e jetës sonë jemi ne vetë./ “A2Success” – Bota.al

Magazinë

Mediet amerikane: Sunny Hill, më shumë se një festival – një lëvizje që përfaqëson aspiratat e Kosovës

Published

on

Festivali Sunny Hill është rikthyer këtë gusht në Prishtinë si një nga ngjarjet më të rëndësishme të muzikës në Evropë.

Nga data 1 deri më 3 gusht, kodrat pranë kryeqytetit do të mbushen me yje botërorë si Dua Lipa, Shawn Mendes, Peggy Gou, Fatboy Slim e të tjerë, por më shumë se kaq, do të ringjallin shpirtin e një kombi që përmes muzikës kërkon të dëgjohet në mbarë botën.

Që prej nisjes së tij në vitin 2018 nga Dukagjin dhe Dua Lipa, Sunny Hill ka qenë më shumë se një event muzikor – një platformë që ka ndihmuar Kosovën të gjejë zërin e saj në hartën globale, shkruan newsbreak.

Që nga sfidimi i hartave digjitale që e injoronin Kosovën, deri te ndërhyrjet në ndihmë pas tërmetit në Shqipëri, festivali është kthyer në simbol të aktivizmit kulturor dhe solidaritetit rajonal. Më 2022, festivali u bë zë i fuqishëm në fushatën për liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës.

Momente si ai kur J Balvin mbështolli veten me flamurin kosovar e iu drejtua turmës me mesazhe shprese, u bënë virale e ndikuan në rritjen e presionit ndërkombëtar. Rezultati? Më 1 janar 2024, BE hoqi vizat për kosovarët.

Për të përballuar rritjen dhe për të përmirësuar përvojën, në vitin 2024 festivali u zhvendos në një park të ndërtuar enkas në Bernicë.

Hapësira e re, me kapacitet deri në 100 mijë njerëz, tashmë krahasohet me festivale si Coachella, jo vetëm për madhësinë por edhe për ndikimin.

Sunny Hill sjell çdo vit mbi 50 milionë dollarë të ardhura për Prishtinën dhe shndërron Kosovën në një destinacion të rëndësishëm turistik dhe kulturor.

Kur Dua Lipa të ngjitet në skenë këtë verë, ajo nuk do të performojë vetëm si artiste, por si një zë që përfaqëson shpresën, identitetin dhe të ardhmen e një kombi të vogël që po bën zhurmë të madhe. /Telegrafi/

Continue Reading

Magazinë

Gwyneth Paltrow flet për ndarjen nga Brad Pitt: “Nuk ishte i emancipuar”

Published

on

Fejesa e shkurtër, por shumë e komentuar e Gwyneth Paltrow me Brad Pitt në mesin e viteve ’90 ishte një nga romancat më të joshëse të Hollywood-it.

Megjithëse çifti dukej i përsosur në sytë e publikut e shfaqej rregullisht në evente madhështore, pas fasadës së shkëlqimit fshiheshin mosmarrëveshje të thella që përfundimisht çuan në ndarjen e tyre.

Sipas biografisë më të re të shkruar nga Amy Odell, me titull “Gwyneth: The Biography”, që publikohet më 29 korrik, shkaku kryesor i ndarjes së tyre ishte mospërputhja në karaktere dhe mënyrë jetese.

Paltrow, e rritur në një ambient elitar, intelektual dhe kulturor të New York-ut, besonte se Pitt, që vinte nga një familje tradicionale, fetare dhe me rrënjë të thella në Misuri, nuk përfaqësonte nivelin e emancipimit që ajo kërkonte te një partner.

“Ajo e shihte veten si më e zgjuar, më e arsimuar dhe më e sofistikuar se ai,” shkruan autorja.

Vetë Gwyneth tregoi se kur dilnin për darka elegante, i duhej t’i shpjegonte Pitt-it çfarë lloj havjari po konsumonin. Sipas miqve dhe kolegëve, ajo qante gjatë kësaj marrëdhënieje, e përfshirë nga pasiguria dhe ndjenja e inferioritetit përballë suksesit të madh të Pitt-it. Edhe pse ai e quajti “engjëlli im” dhe “dashuria e jetës sime” në ndarjen e çmimeve Golden Globes më 1996, dyshimet e saj për të ardhmen e tyre ishin tashmë prezente.

Në një intervistë të fundit në podcast-in “Call Her Daddy”, Paltrow pranoi se në atë periudhë nuk ishte ende e gatshme për martesë, megjithëse ndarja nuk ishte e lehtë për të. Koha tregoi se secili ndoqi rrugën e vet: Pitt u kthye në një ikonë globale të kinemasë, ndërsa Paltrow, përmes markës së saj Goop, u shndërrua në simbolin e një jete të rafinuar dhe moderne, stil që ajo e ka mishëruar gjithmonë.

Continue Reading

Magazinë

Ellen DeGeneres: U zhvendosa në Britani për shkak të Trumpit

Published

on

Ylli televiziv amerikan, Ellen DeGeneres, ka bërë paraqitjen e saj të parë publike që kur është zhvendosur në Mbretërinë e Bashkuar, duke thënë se vendimin për zhvendosje në Angli e mori një ditë pasi Donald Trump u rizgjodh president i SHBA-së.

Komediania dhe prezantuesja tha para një turme në Cheltenham, Gloucestershire, se jeta “është më e mirë në Mbretërinë e Bashkuar”.

Ellen tha se ajo dhe gruaja e saj Portia de Rossi po mendonin të martoheshin në Angli pas disa lëvizjeve në SHBA drejt anulimit të së drejtës për martesë të personave me gjini të njejtë dhe se Amerika ende mund të jetë e frikshme për njerëzit të jenë ata që janë.

Ellen ishte një nga emrat më të mëdhenj në televizionin amerikan për 30 vjet, falë emisionit të saj, si dhe për prezantimin e çmimeve Oscar, Grammy dhe Emmy. Të dielën në teatrin Everyman në Cheltenham, ajo zhvilloi një bisedë me prezantuesin Richard Bacon, i cili e pyeti nëse raportimet se ajo u zhvendos për shkak të Donald Trumpit ishin të sakta dhe ajo u përgjigj me “Po”.

Continue Reading

Magazinë

Nicole Scherzinger emocionon në performancën e saj të fundit në “Sunset Boulevard” në Broadway

Published

on

Nicole Scherzinger përmbylli me emocion të thellë rrugëtimin e saj si Norma Desmond në hit-muzikën Sunset Boulevard në Broadway, me një performancë të fundit që la audiencën pa frymë.

47-vjeçarja u ngjit për herë të fundit në skenë të dielën në mbrëmje, duke rrëmbyer zemrat e publikut me interpretim që u përmbyll me lot e ovacione të gjata. Nicole u shfaq me gjak teatral që i rridhte në qafë, simbol i dramës dhe intensitetit që mbarti ky rol për të.

Pas gati dy vitesh me personazhin e Normës, ajo e përshëndeti publikun dhe kastin me një mesazh prekës: “Sot, dielli perëndon në Sunset Blvd për herë të fundit… Norma më ka ndryshuar përgjithmonë”.

Në një postim në Instagram, Nicole rrëfeu se roli ishte për të më shumë se vetëm një shfaqje, ai përfaqësonte të gjithë ata që ndihen të vetmuar, të harruar apo të flakur tej nga bota, dhe një himn për ëndërrimtarët dhe luftëtarët që nuk dorëzohen. Fjalët e saj ngjallën emocione të mëdha te ndjekësit, që e vërshuan me komente mirënjohjeje dhe admirim për rolin e saj të paharrueshëm.

Roli i Normës, i luajtur më parë nga legjenda Glenn Close, e cila e cilësoi interpretimin e Nicole si akt “trimërie mahnitëse”, i solli Scherzinger-it edhe një çmim Tony për interpretimin më të mirë në një musical. Me një kast të talentuar dhe regji nga Jamie Lloyd, produksioni në Teatrin St.

James u shndërrua në një nga sukseset më të mëdha të sezonit në Broadway. Pas suksesit në Londër dhe New York, Nicole largohet nga skena me duartrokitje dhe respekt të jashtëzakonshëm, duke lënë pas një trashëgimi artistike të fuqishme.

Fansat e saj thonë se ajo “i dha Normës skenën që meriton për një brez të ri”, një rol i madh që, në duart e Nicole, mori jetë të re dhe u bë i pavdekshëm.

Continue Reading

Të kërkuara