Kulturë

Siguroheni që biznesi do të ecën edhe pa juve

Definoni kompetencat e kërkuara për këto role.

Published

on

Planifikimi i vazhdimësisë mund të jetë i frikshëm, madje edhe dëshpërues për disa. Pas të gjithash, planifikimi që dikush tjetër të marrë përsipër kompaninë para se të largoheni nuk është gjëja më emocionuese.

Por nëse po planifikoni të tërhiqeni në ndonjë pikë, ose nëse po shpresoni të largoheni nga roli aktiv në biznesin ditor të kompanisë tuaj, atëherë nëse keni dikë të gatshëm i cili pret ta marrë përsipër është e rëndësishme për suksesin e vazhdueshëm të kompanisë.

Unë isha 21 vjeçar kur mora vendimin të tërhiqesha herët, ndoshta një ambicie e lartë. Pas të gjithash; në atë kohë, vetëm sa kisha themeluar kompaninë time, Renters Warehouse, dhe kisha më pak se një vit të përvojës në operime pas meje. Por ishte një ëndërr e imja, kështu që vendosa t’a realizoj atë.

Njëra prej gjërave që e kuptova ishte se një kompani nuk duhet të varet nga një person për të mbijetuar. Kështu që fillova të ndërtoj dhe të rris kompaninë time, të gjitha duke u siguruar se nuk po varej nga unë.

Qëllimi im ishte të largohesha kur t’i mbushja 27 vite. Për të bërë këtë, kisha nevojë për një plan, 7 milion dollarë pas taksave dhe një pasardhës të marrë rolin tim në kompani.

Në shumë mënyra, posedimi i një strategjie të largimit në mendje nga fillimi më mbrojti nga shumë sherre. Isha në gjendje të ndërtoja kompaninë time mbi idenë se në fund do të drejtohej nga dikush tjetër. Pasardhësi im ishte në gjendje të përshtatej lehtë pasi kompania asnjëherë nuk u dizajnua të varej nga unë.

Mori punë, por ky ndryshim ishte shumë i vlefshëm. Jam krenar të them se që nga tërheqja ime, Renters Warehouse vazhdon të rritet dhe të lulëzojë.

Planifikimi i vazhdimësisë shpesh merr vite për t’u bërë, kështu që është e rëndësishme të filloni më herët. Këtu janë disa gjëra të cilat më kanë ndihmuar të përgatitem për një largim të suksesshëm.

  • Ndërtoni një themel të ngurtë

Çelësi i një tranzicioni të suksesshëm është të filloni të ndërtoni një themel të ngurtë që nga fillimi. Mos dizajnoni kompaninë tuaj të varur nga ju, merrni këtë qasje, dhe kompania juaj do të përfundojë keq nga momenti që largoheni nga dera. Provoni të punoni drejt zbatimit të sistemeve të qarta të cilat dikush tjetër do të jetë në gjendje që t’i ndjekë lehtë. Në këtë mënyrë, kur largoheni, kompania juaj mund të funksionojë mirë në mungesën tuaj.

  • Vendosni data të synimit

Para se të kërkoni pasardhës potencialë, është e rëndësishme të keni një datë synimi. Pas të gjithash, kjo është e drejtë, është e vështirë të mbani një kandidat potencial pa një kohë të caktuar. Vendosja e qëllimeve të qarta ju jep mundësinë të ndani gjërat në hapa të menaxhuar dhe iu jep mundësinë të keni një plan më efikas.

  • Identifikoni rolet kyçe

Identifikoni rolet kyçe në kompani të cilat duhet të mbushen. Nuk do të jetë vetëm ‘’pozita juaj’’. Varësisht se sa është rritur kompania juaj, ju duhet të mendoni se sa role të ndryshme keni në biznes. Nëse po merrni pasardhësin tuaj nga brenda sikur unë, ju duhet të mbushni edhe pozitën e tyre gjithashtu.

  • Definoni kompetencat e kërkuara për këto role

Vendosni se çfarë aftësi kërkohen për të mbushur rolet të cilat i keni identifikuar. Sapo të vendosni këto, ju mund të filloni të vlerësoni njerëzit bazuar në këto kritere. Unë besoj fuqishëm se talentet më të mira janë brenda, por sigurisht, kjo varet nga vendi prej të cilit duhet t’i merrni.

  • Planifikoni të ardhmen

Kur kërkoni një talent ose një pasardhës, është një ide e mirë të mendoni për të ardhmen. Mos mendoni vetëm ku është kompania juaj për momentin, por pyesni veten si do të jetë më vonë. Cili talent mund t’a dërgojë kompaninë përpara? Pasardhësi juaj ideal mund të jetë dikush me aftësi tërësisht tjera.

  • Përgatisni ekipin tuaj

Unë besoj se është e rëndësishme të keni punonjës dhe menaxhment të cilët investojnë në vizionin tuaj afat-gjatë. Posedimi i një ekipi mbështetës mund t’a bëjë tranzicionin shumë më të lehtë për të gjithë. Që pasardhësi juaj të shkëlqejë, ekipi juaj duhet të në dispozicion dhe ta mbështesë atë plotësisht.

  • Trajnoni dhe fuqizoni pasardhësin tuaj

Përderisa ju mund të ndjeni keqardhje për faktin se nuk keni një kandidat të përshtatshëm për t’a lënë në vendin tuaj, fakti është se nuk ka ndonjë pasardhës ‘’të gatshëm’’. Edhe kandidati më i mirë do të kërkojë trajnim.

Testi më i mirë është t’i jepni pasardhësit potencial disa nga përgjegjësitë tuaja. Unë kërkova të fuqizoj shumë ekzekutivë kyç në kompaninë time. Iu dhashë atyre qasje të plotë ndaj librave dhe i thirra ata në vendime të rëndësishme. Nga fillimi,  ata ishin të përfshirë në gjithçka nga marka në vendimet e punësimit.

  • Zbatoni matjet

Në fund, nëse po planifikoni të mbani disa matje të përfshirjes pasi të largoheni, është e rëndësishme të zbatoni një sistem i cili do të gjurmojë se sa mirë po menaxhon pasardhësi juaj kompaninë. Unë përdor një sistem i cili përdor metrika madhore për të gjurmuar shëndetin e kompanisë. Këto metrika përfshijnë rritjen muaj pas muaji, përqindjen e kënaqësisë së konsumatorëve, njësitë mesatare nën menaxhim për punonjës, llogaritë e reja dhe llogaritë e anuluara.

Këta numra mbajnë njerëzit të përgjegjshëm, matin suksesin dhe ju japin paqe të mendjes kur shikoni numrat në baza javore ose mujore. Si një Kryeshef Ekzekutiv i tërhequr, kjo më jep mundësinë të shoh operimet ditore të kompanisë por edhe më jep mundësinë të ndërhyj nëse shoh një problem.

Mbani në mend se ka të bëjë më pak me planin dhe më shumë me rezultatin. Çdo plan i vazhdimësisë do të jetë ndryshe dhe do të dizajnohet në bazë të nevojave të kompanisë tuaj. Planet më të mira duhet të ndryshojnë në bazë të kërkesave së kompanisë tuaj.

Continue Reading

Kulturë

Eksodi i marsit të vitit ’91 drejt Italisë fqinje

Published

on

Më 6 mars të vitit 1991, më shumë se 3000 shtetas shqiptarë lanë vendin dhe hipën në bordin e anijes “Tirana”, e cila i çoi drejt Italisë. Ky moment shënoi një nga eksodet më dramatike të historisë së Shqipërisë pas rënies së diktaturës komuniste, një ngjarje që do të mbetej e paharruar për shumë vite.

Në vitin 1991, Shqipëria ishte duke kaluar një periudhë të pasigurtë dhe të turbullt pas rënies së regjimit komunist, kur liria e ribërë ishte një mundësi, por gjithashtu një sfidë e re. Pas dekadash të diktaturës dhe mbylljes absolute ndaj botës, populli shqiptar ishte i etur për të provuar një jetë të ndryshme, të mbushur me mundësi dhe shpresë për të ardhmen. Pasi të shumtë kishin shfrytëzuar mundësinë për të lëvizur nëpërmjet grykave të kufirit për në Greqi, tani një tjetër valë emigrimi kishte marrë formë, një eksod masiv nga portet e Shqipërisë drejt Italisë.

Ky eksod, i quajtur nga shumë historianë dhe analistë si një ngjarje analoge me eksodin biblik, nuk ishte një ngjarje e zakonshme. Ai pasqyronte dëshpërimin dhe shpresën për një të ardhme më të mirë në një botë të paeksploruar deri më tani. Shtetasit shqiptarë, të motivuar nga shpresa për lirinë dhe mundësitë që ofronte bota perëndimore, morën rrugën për të siguruar një jetesë më të mirë për veten dhe familjet e tyre.

Përveç anijes “Tirana”, që nisi më 6 mars, braktisja e Shqipërisë përshkoi një periudhë shumë intensive të muajve të parë të vitit 1991. Pritshmëritë ishin të mëdha, pasi gjithkush kishte dëgjuar për mundësinë e lirisë dhe jetës së pasur që shpesh shfaqej në ekranin e televizorëve të kohës. E megjithatë, kjo ndodhi në një klimë të pasigurtë politike dhe ekonomike, ku shqiptarët udhëhoqën një valë shpërthimi për të kërkuar një jetë tjetër në perëndim.

Me ardhjen e gushtit, një tjetër eksod ndodhi, kur mijëra shqiptarë të tjerë u nisën nga porti i Durrësit dhe hipën në anijen “Vlora”. E ngarkuar me burra, gra dhe fëmijë, kjo anije shpërtheu me një fluks të paparë emigrantësh, të cilët shpresonin se zbarkimi në Itali do t’u ofronte mundësinë për të filluar një jetë të re. Pas dy javësh, më shumë se 17 mijë shqiptarë u riatdhesuan nga Bari, ndërsa rreth 1500 prej tyre kërkuan azil politik dhe mbetën në Itali.

Eksodi i marsit të vitit 1991 mbetet një ngjarje që do të ruhet gjatë në kujtesën kolektive të shqiptarëve. Ai është një nga momentet që ka ndikuar fuqishëm në formimin e drejtimit të ri të Shqipërisë dhe ka pasqyruar një periudhë të vështirë për vendin, por gjithashtu një periudhë shprese për një të ardhme më të hapur dhe më të mundësuar./UBTNews/

 

Continue Reading

Kulturë

Poeti arbëresh Zef Serembe, kryengritësi i vetmuar

Published

on

Poeti arbëresh Zef Serembe, i njohur si një ndër emrat më të shquar të lirikës arbëreshe, mbetet një figurë që pasqyron pasionin, dhimbjen dhe vetminë e tij të thellë, ndërsa i dedikohet atdheut dhe idealeve të lirisë. I lindur më 6 mars 1843 në Strigar të Kozencës, Zef Serembe ishte një poet që e ngjizte poezinë e tij në një atmosferë të ngarkuar me tensione sociale dhe politike, ku dashuria për Shqipërinë dhe të drejtat e njeriut ishin përqafuar si tema të forta.

Edhe pse shërbeu si një lidhje mes traditës arbëreshe dhe lëvizjeve çlirimtare, jeta e tij ishte një përjetim i vazhdueshëm i zhgënjimit dhe dhimbjes, ndikuar nga tragjeditë personale si vrasja e të ungjit dhe humbja e të dashurës. Pas këtyre goditjeve, ai vendosi të shpërngulet për në Brazil në vitin 1875, në kërkim të varrit të të dashurës, por as atje nuk mundi të gjejë paqe shpirtërore, përfundimisht duke mbyllur jetën në San Paolo në vitin 1901.

Zef Serembe është një poet i frymëzuar spontan, që lëvroi lirikën në tema të ndryshme, duke krijuar poezi atdhetare, filozofike, shoqërore dhe të dashurisë. Lirikët e tij atdhetare shpërfaqin dëshirën e zjarrtë për luftë kundër pushtuesve osmanë, ku poezi të tilla si “Vrull” dhe “Dora d’Istrias” i thirrin shqiptarët të qëndrojnë të bashkuar për të luftuar për lirinë.

Lirika filozofike dhe shoqërore e Serembes, përveçse përshkruan një individ të lidhur me dhembjen e pafundme të jetës, tregon gjithashtu një individ të shqetësuar për padrejtësitë shoqërore dhe të dëshpëruar nga pasiviteti i shoqërisë. Poeti është një figurë që përballet me jetën në vetmi, ku kërkon një kuptim të humbur dhe ku shpesh herë shfaqet si një hero i vetmuar dhe i zhgënjyer.

Përveç kësaj, veprat e tij janë një pasuri e madhe e letërsisë arbëreshe. Krijimet e tij u botuan pas vdekjes, duke përfshirë veprat si “Poesie italiane e canti originali tradotti dall’albanese” (Poezi italisht dhe këngë origjinale të përkthyera nga shqipja), “Sonetti vari” dhe “Il reduce soldato”, të cilat mbartin një frymë të pasur artistike dhe njohuri të thella për natyrën e shpirtit njerëzor. Pavarësisht humbjes së disa dorëshkrimeve të tij, Zef Serembe mbetet një ndër poetët më të rëndësishëm të lëvizjes kulturore arbëreshe, që e solli lirinë e shpirtit të tij dhe të atdheut përmes fjalës./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Durrësi rindez dritat e artit – Rikonstruktohet Galeria “Nikolet Vasia”

Published

on

Në zemër të Durrësit, aty ku arti dhe historia ndërthuren në një simfoni ngjyrash e formash, Galeria e Artit Pamor “Nikolet Vasia” ka rilindur përmes një rikonstruksioni të plotë. Ky investim jo vetëm që ka përmirësuar infrastrukturën teknike dhe funksionale të galerisë, por ka sjellë edhe një rigjallërim estetik, duke i dhuruar qytetit një hapësirë ekspozuese dinjitoze dhe të denjë për artin bashkëkohor.

Për dekada me radhë, kjo galeri ka shërbyer si një dritare ku artistët durrsakë dhe të huaj kanë pasqyruar vizionet e tyre, por vitet kishin lënë gjurmët e tyre, duke u reflektuar në probleme si lagështia, ndriçimi i pamjaftueshëm dhe organizimi i brendshëm i hapësirave. Ndërhyrjet e fundit, që përfshinë suvatimin, hidroizolimin e tarracës, sistemin e ri elektrik, aspirimin dhe kondicionimin, e kanë shndërruar këtë galeri në një mjedis modern dhe funksional, ku arti mund të marrë frymë lirshëm.

Së shpejti, dyert e galerisë do të hapen sërish për publikun, duke mirëpritur ekspozita, evente dhe aktivitete të shumta kulturore. Për komunitetin artistik të Durrësit, ky rikonstruksion nuk është thjesht një investim në mure dhe drita, por një angazhim për të ruajtur dhe promovuar shpirtin e krijimtarisë, duke e kthyer galerinë në një pikë referimi për artin pamor në Shqipëri./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Traktati i Shën Stefanit, momenti ku mori hov lëvizja kombëtare shqiptare

Published

on

Sot, në Muzeun Historik Kombëtar, u zhvillua një aktivitet përkujtimor në lidhje me Traktatin e Paqes së Shën Stefanit, i cili u nënshkrua më 3 mars të vitit 1878. Ky akt jo vetëm që shënoi fundin e Luftës Ruso-Turke, por gjithashtu shpalosi pasoja të mëdha për historinë dhe fatin e shqiptarëve, duke shënuar një nga momentet më të rëndësishme të lëvizjes kombëtare shqiptare.

Lufta Ruso-Turke, e cila kishte shpërthyer më 24 prill 1877, pasoi një periudhë të gjatë dhe të ashpër luftimesh, duke i dhënë fund pushtetit të osmanëve në shumë rajone të Ballkanit. Trupat ruse, pas një viti betejash të gjata dhe të rënda, arritën në fshatin Shën Stefan, rreth 17 kilometra larg Stambollit. Ky ishte momenti kur u nënshkrua traktati, i cili do të kishte një ndikim të madh jo vetëm për popujt ballkanikë, por edhe për shqiptarët.

Përmes këtij traktati, u krijua shteti bullgar, me kufij shumë të gjerë, dhe u shpallën të pavarura Rumania, Serbia dhe Mali i Zi, që deri atëherë ishin principata autonome nën vasalitetin e sulltanit osman. Serbia, si pasojë e këtij traktati, mori një shtrirje të madhe të territorit të saj, duke e zgjeruar nga jugu, përfshirë territore të rëndësishme shqiptare si Kosova, duke e rritur sipërfaqen e saj nga 37.7 mijë km² në 52.7 mijë km². Po ashtu, Mali i Zi pati një rritje të konsiderueshme të sipërfaqes, nga 4.7 mijë km² në 15.7 mijë km².

Ndonëse këto ndryshime kufijsh kishin përfitime të dukshme për disa shtete të Ballkanit, për shqiptarët kjo marrëveshje ishte një akt i padrejtë dhe i rrezikshëm. Traktati i Shën Stefanit e paraqiste popullin shqiptar para një rreziku të madh, pasi territore të rëndësishme shqiptare kalonin në duar të shteteve të tjera. Kështu, brenda kufijve të Malit të Zi hynin vise të banuara prej shqiptarësh, si Ulqini, Tivari, pjesa e sipërme e bregut të lumit të Bunës, gati krejt liqeni i Shkodrës, Hoti, Gruda, Plava dhe Gucina. Po ashtu, territoret e Bullgarisë shtriheshin deri në brigjet e liqenit të Ohrit, duke përfshirë edhe zona të banuara nga shqiptarët.

Për shqiptarët, ky ishte një hap i rrezikshëm që rrezikonte integritetin territorial të trojeve të tyre, dhe më pas, pas këtij traktati, do të shpërthejnë kundërshtime të forta nga elita politike dhe intelektuale shqiptare. Kjo kundërshtim ishte një prej momenteve kyçe që shënuan fillimin e lëvizjes kombëtare shqiptare. Shqiptarët, të cilët kishin vuajtur për shekuj me radhë nga sundimi osman, tani u bënë të vetëdijshëm për nevojën e një ngritjeje të unifikuar, për të mbrojtur të drejtat dhe territoret e tyre.

Përfundimisht, Traktati i Shën Stefanit, ndonëse i paqartë dhe i njohur më tepër si një akt i disbalancuar për shqiptarët, shërbeu si një nxitës i lëvizjes kombëtare shqiptare. Ky traktat shpalli një fazë të re të historisë shqiptare, e cila do të çonte në ngritjen e një rezistence të fuqishme për ruajtjen e integritetit të trojeve shqiptare dhe formimin e një shteti të pavarur shqiptar në mes të Ballkanit./UBTNews/

Continue Reading

Të kërkuara