Kulturë

Stresi i vazhdueshëm ju dëmton në punë

Ju do të jeni më të prirë ndaj shpërthimeve emocionale.

Published

on

Për të performuar në nivelin më të lartë, ju duhet të mësoni se si të menaxhoni dhe të zvogëloni stresin kurdo që është e mundur, dhe nuk është vetëm për shkak se do të ndiheni më mirë.

Të gjithë e dinë se stresi prek më shumë se vetëm lumturinë tuaj. Nëse stresoheni shpesh, dukja juaj ndryshon, gjumi juaj çrregullohet dhe mund të silleni keq ndaj më të dashurve tuaj. Nëse stresoheni mjaftueshëm ose për periudha të gjata kohore, ju madje do të filloni të keni kapacitete të dobëta mendore, edhe pse me shumë gjasa nuk do t’i vini ato re deri sa të jetë shumë vonë. Për të gjitha këto arsye, nëse po synoni të jeni një ndërmarrës i mirë, ju duhet të mësoni një gjë: si të relaksoheni.

Ne të gjithë kemi hasur në njerëz të cilët mburren se sa pak gjumë bëjnë çdo natë dhe sa orë punojnë çdo ditë. Për shumicën prej nesh, duke përfshirë edhe veten, ndihemi fajtorë për këtë. Ne mund edhe të mos ndihemi fajtor për këtë. Mburrja për stresin na bën të ndihemi të rëndësishëm. Pas të gjithash, vetëm ata të cilët nuk janë ambiciozë ose nuk janë inteligjentë kanë kohë të lirë, apo jo?

Këtu gabojmë të gjithë. E vërtetë, të jesh ndërmarrës është më stresuese se sa të bësh një punë tipike. Një arsye e madhe se pse fillimi i një biznesi është stresues është sepse, ndërmarrësi është një udhëheqës. Ju nuk ndiqni vetëm ëndrrën tuaj, por ju bindni njerëzit tjerë t’a ndjekin atë me ju. Por për ta bërë këtë në mënyrë të duhur, ju duhet të mësoni se si të menaxhoni dhe të zvogëloni stresin kurdo që të jetë e mundur, dhe jo vetëm sepse do të ndiheni më mirë.

Ju do të harroni gjërat

Përderisa adrenalina mund t’a bëjë mendjen tuaj më të shpejtë dhe të përmbushni gjërat më shpejtë, stresi afat-gjatë në fakt dëmton kujtesën tuaj. Kjo do të thotë se përderisa mendoni se po punoni më shpejtë, ju me shumë gjasa po harroni pika të rëndësishme dhe merrni vendime jo të duhura gjatë kësaj kohe. Nëse ajo nuk është mjaftueshëm e frikshme, ka disa të dhëna të cilat sugjerojnë se këto efekte mund të jenë të përhershme, për shkak se bën trurin tuaj të vjetrohet më shpejtë.

Ju do të kërkoni më shumë ditë pushimi kur jeni të sëmurë

Mendoni se pushimi një orësh gjatë drekës për të bërë një shëtitje është kohë e gjatë për orarin tuaj të rëndë? Si mendoni për një muaj duke performuar me gjysmën e produktivitetit tuaj sepse jeni ftohur dhe nuk jeni të aftë?

Del se stresi do t’a bëjë trupin tuaj të dëshpëruar që të lirohet nga ai, edhe nëse truri juaj nuk pajtohet. Nëse stresoheni për një kohë të gjatë, trupi juaj në fakt do të dobësojë sistemin tuaj imunitar, ecila do të thotë se jo vetëm që do të keni më shumë gjasa që të sëmureni, por do të marrë kohë më të gjatë që të shëroheni. Ushtrimet ndihmojnë në kufizimin e dëmit, por për ata të cilët janë ‘’shumë të zënë’’ për të gjetur kohë për të shkuar në palestër, nivelet tuaja të stresit do të shkaktojnë që trupi juaj të shkatërrohet.

Ju do të jeni më të prirë ndaj shpërthimeve emocionale

Si një ndërmarrës, ju e dini se sa e rëndësishme është të mbani gjakftohtësinë tuaj pavarësisht se çfarë ndodh. Gjatë një kohe, ju mund të hasni në një investitor potencial i cili kritikon biznesin tuaj, një bashkëthemelues i cili nuk pajtohet me ju për një vendim të rëndësishëm dhe një dështim programi. Por gjatë këtyre gjërave, gjëja më e keqe që mund të bëni është të silleni keq me personin i cili po ju irriton.

Nëse mbani një nivel të pandërprerë të stresit, ju do të largoni vetë-kontrollin dhe aftësinë për të mirëmbajtur stabilitetin emocional, deri sa një ditë do të gjeni veten duke nxjerrë zjarr në momentin më të keq të mundshëm.

Askush nuk pret që ndërmarrësia të jetë një përvojë relaksuese. Është një rrugë e vështirë dhe një nëpër të cilën duhet të kaloni. Mirëpo, kjo nuk do të thotë se duhet të torturoni veten. Gjeni mënyra për të larguar stresin dhe dini se si t’a merrni veten kur keni pasur një javë ose muaj të rëndë.

Është e rëndësishme të dini se si të lejoni veten të pushoni. Suksesi në biznes është një projekt afat-gjatë, dhe nuk mund të shpresoni që të keni energji të plotë gjatë gjithë kohës.

Continue Reading

Kulturë

Eksodi i marsit të vitit ’91 drejt Italisë fqinje

Published

on

Më 6 mars të vitit 1991, më shumë se 3000 shtetas shqiptarë lanë vendin dhe hipën në bordin e anijes “Tirana”, e cila i çoi drejt Italisë. Ky moment shënoi një nga eksodet më dramatike të historisë së Shqipërisë pas rënies së diktaturës komuniste, një ngjarje që do të mbetej e paharruar për shumë vite.

Në vitin 1991, Shqipëria ishte duke kaluar një periudhë të pasigurtë dhe të turbullt pas rënies së regjimit komunist, kur liria e ribërë ishte një mundësi, por gjithashtu një sfidë e re. Pas dekadash të diktaturës dhe mbylljes absolute ndaj botës, populli shqiptar ishte i etur për të provuar një jetë të ndryshme, të mbushur me mundësi dhe shpresë për të ardhmen. Pasi të shumtë kishin shfrytëzuar mundësinë për të lëvizur nëpërmjet grykave të kufirit për në Greqi, tani një tjetër valë emigrimi kishte marrë formë, një eksod masiv nga portet e Shqipërisë drejt Italisë.

Ky eksod, i quajtur nga shumë historianë dhe analistë si një ngjarje analoge me eksodin biblik, nuk ishte një ngjarje e zakonshme. Ai pasqyronte dëshpërimin dhe shpresën për një të ardhme më të mirë në një botë të paeksploruar deri më tani. Shtetasit shqiptarë, të motivuar nga shpresa për lirinë dhe mundësitë që ofronte bota perëndimore, morën rrugën për të siguruar një jetesë më të mirë për veten dhe familjet e tyre.

Përveç anijes “Tirana”, që nisi më 6 mars, braktisja e Shqipërisë përshkoi një periudhë shumë intensive të muajve të parë të vitit 1991. Pritshmëritë ishin të mëdha, pasi gjithkush kishte dëgjuar për mundësinë e lirisë dhe jetës së pasur që shpesh shfaqej në ekranin e televizorëve të kohës. E megjithatë, kjo ndodhi në një klimë të pasigurtë politike dhe ekonomike, ku shqiptarët udhëhoqën një valë shpërthimi për të kërkuar një jetë tjetër në perëndim.

Me ardhjen e gushtit, një tjetër eksod ndodhi, kur mijëra shqiptarë të tjerë u nisën nga porti i Durrësit dhe hipën në anijen “Vlora”. E ngarkuar me burra, gra dhe fëmijë, kjo anije shpërtheu me një fluks të paparë emigrantësh, të cilët shpresonin se zbarkimi në Itali do t’u ofronte mundësinë për të filluar një jetë të re. Pas dy javësh, më shumë se 17 mijë shqiptarë u riatdhesuan nga Bari, ndërsa rreth 1500 prej tyre kërkuan azil politik dhe mbetën në Itali.

Eksodi i marsit të vitit 1991 mbetet një ngjarje që do të ruhet gjatë në kujtesën kolektive të shqiptarëve. Ai është një nga momentet që ka ndikuar fuqishëm në formimin e drejtimit të ri të Shqipërisë dhe ka pasqyruar një periudhë të vështirë për vendin, por gjithashtu një periudhë shprese për një të ardhme më të hapur dhe më të mundësuar./UBTNews/

 

Continue Reading

Kulturë

Poeti arbëresh Zef Serembe, kryengritësi i vetmuar

Published

on

Poeti arbëresh Zef Serembe, i njohur si një ndër emrat më të shquar të lirikës arbëreshe, mbetet një figurë që pasqyron pasionin, dhimbjen dhe vetminë e tij të thellë, ndërsa i dedikohet atdheut dhe idealeve të lirisë. I lindur më 6 mars 1843 në Strigar të Kozencës, Zef Serembe ishte një poet që e ngjizte poezinë e tij në një atmosferë të ngarkuar me tensione sociale dhe politike, ku dashuria për Shqipërinë dhe të drejtat e njeriut ishin përqafuar si tema të forta.

Edhe pse shërbeu si një lidhje mes traditës arbëreshe dhe lëvizjeve çlirimtare, jeta e tij ishte një përjetim i vazhdueshëm i zhgënjimit dhe dhimbjes, ndikuar nga tragjeditë personale si vrasja e të ungjit dhe humbja e të dashurës. Pas këtyre goditjeve, ai vendosi të shpërngulet për në Brazil në vitin 1875, në kërkim të varrit të të dashurës, por as atje nuk mundi të gjejë paqe shpirtërore, përfundimisht duke mbyllur jetën në San Paolo në vitin 1901.

Zef Serembe është një poet i frymëzuar spontan, që lëvroi lirikën në tema të ndryshme, duke krijuar poezi atdhetare, filozofike, shoqërore dhe të dashurisë. Lirikët e tij atdhetare shpërfaqin dëshirën e zjarrtë për luftë kundër pushtuesve osmanë, ku poezi të tilla si “Vrull” dhe “Dora d’Istrias” i thirrin shqiptarët të qëndrojnë të bashkuar për të luftuar për lirinë.

Lirika filozofike dhe shoqërore e Serembes, përveçse përshkruan një individ të lidhur me dhembjen e pafundme të jetës, tregon gjithashtu një individ të shqetësuar për padrejtësitë shoqërore dhe të dëshpëruar nga pasiviteti i shoqërisë. Poeti është një figurë që përballet me jetën në vetmi, ku kërkon një kuptim të humbur dhe ku shpesh herë shfaqet si një hero i vetmuar dhe i zhgënjyer.

Përveç kësaj, veprat e tij janë një pasuri e madhe e letërsisë arbëreshe. Krijimet e tij u botuan pas vdekjes, duke përfshirë veprat si “Poesie italiane e canti originali tradotti dall’albanese” (Poezi italisht dhe këngë origjinale të përkthyera nga shqipja), “Sonetti vari” dhe “Il reduce soldato”, të cilat mbartin një frymë të pasur artistike dhe njohuri të thella për natyrën e shpirtit njerëzor. Pavarësisht humbjes së disa dorëshkrimeve të tij, Zef Serembe mbetet një ndër poetët më të rëndësishëm të lëvizjes kulturore arbëreshe, që e solli lirinë e shpirtit të tij dhe të atdheut përmes fjalës./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Durrësi rindez dritat e artit – Rikonstruktohet Galeria “Nikolet Vasia”

Published

on

Në zemër të Durrësit, aty ku arti dhe historia ndërthuren në një simfoni ngjyrash e formash, Galeria e Artit Pamor “Nikolet Vasia” ka rilindur përmes një rikonstruksioni të plotë. Ky investim jo vetëm që ka përmirësuar infrastrukturën teknike dhe funksionale të galerisë, por ka sjellë edhe një rigjallërim estetik, duke i dhuruar qytetit një hapësirë ekspozuese dinjitoze dhe të denjë për artin bashkëkohor.

Për dekada me radhë, kjo galeri ka shërbyer si një dritare ku artistët durrsakë dhe të huaj kanë pasqyruar vizionet e tyre, por vitet kishin lënë gjurmët e tyre, duke u reflektuar në probleme si lagështia, ndriçimi i pamjaftueshëm dhe organizimi i brendshëm i hapësirave. Ndërhyrjet e fundit, që përfshinë suvatimin, hidroizolimin e tarracës, sistemin e ri elektrik, aspirimin dhe kondicionimin, e kanë shndërruar këtë galeri në një mjedis modern dhe funksional, ku arti mund të marrë frymë lirshëm.

Së shpejti, dyert e galerisë do të hapen sërish për publikun, duke mirëpritur ekspozita, evente dhe aktivitete të shumta kulturore. Për komunitetin artistik të Durrësit, ky rikonstruksion nuk është thjesht një investim në mure dhe drita, por një angazhim për të ruajtur dhe promovuar shpirtin e krijimtarisë, duke e kthyer galerinë në një pikë referimi për artin pamor në Shqipëri./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Traktati i Shën Stefanit, momenti ku mori hov lëvizja kombëtare shqiptare

Published

on

Sot, në Muzeun Historik Kombëtar, u zhvillua një aktivitet përkujtimor në lidhje me Traktatin e Paqes së Shën Stefanit, i cili u nënshkrua më 3 mars të vitit 1878. Ky akt jo vetëm që shënoi fundin e Luftës Ruso-Turke, por gjithashtu shpalosi pasoja të mëdha për historinë dhe fatin e shqiptarëve, duke shënuar një nga momentet më të rëndësishme të lëvizjes kombëtare shqiptare.

Lufta Ruso-Turke, e cila kishte shpërthyer më 24 prill 1877, pasoi një periudhë të gjatë dhe të ashpër luftimesh, duke i dhënë fund pushtetit të osmanëve në shumë rajone të Ballkanit. Trupat ruse, pas një viti betejash të gjata dhe të rënda, arritën në fshatin Shën Stefan, rreth 17 kilometra larg Stambollit. Ky ishte momenti kur u nënshkrua traktati, i cili do të kishte një ndikim të madh jo vetëm për popujt ballkanikë, por edhe për shqiptarët.

Përmes këtij traktati, u krijua shteti bullgar, me kufij shumë të gjerë, dhe u shpallën të pavarura Rumania, Serbia dhe Mali i Zi, që deri atëherë ishin principata autonome nën vasalitetin e sulltanit osman. Serbia, si pasojë e këtij traktati, mori një shtrirje të madhe të territorit të saj, duke e zgjeruar nga jugu, përfshirë territore të rëndësishme shqiptare si Kosova, duke e rritur sipërfaqen e saj nga 37.7 mijë km² në 52.7 mijë km². Po ashtu, Mali i Zi pati një rritje të konsiderueshme të sipërfaqes, nga 4.7 mijë km² në 15.7 mijë km².

Ndonëse këto ndryshime kufijsh kishin përfitime të dukshme për disa shtete të Ballkanit, për shqiptarët kjo marrëveshje ishte një akt i padrejtë dhe i rrezikshëm. Traktati i Shën Stefanit e paraqiste popullin shqiptar para një rreziku të madh, pasi territore të rëndësishme shqiptare kalonin në duar të shteteve të tjera. Kështu, brenda kufijve të Malit të Zi hynin vise të banuara prej shqiptarësh, si Ulqini, Tivari, pjesa e sipërme e bregut të lumit të Bunës, gati krejt liqeni i Shkodrës, Hoti, Gruda, Plava dhe Gucina. Po ashtu, territoret e Bullgarisë shtriheshin deri në brigjet e liqenit të Ohrit, duke përfshirë edhe zona të banuara nga shqiptarët.

Për shqiptarët, ky ishte një hap i rrezikshëm që rrezikonte integritetin territorial të trojeve të tyre, dhe më pas, pas këtij traktati, do të shpërthejnë kundërshtime të forta nga elita politike dhe intelektuale shqiptare. Kjo kundërshtim ishte një prej momenteve kyçe që shënuan fillimin e lëvizjes kombëtare shqiptare. Shqiptarët, të cilët kishin vuajtur për shekuj me radhë nga sundimi osman, tani u bënë të vetëdijshëm për nevojën e një ngritjeje të unifikuar, për të mbrojtur të drejtat dhe territoret e tyre.

Përfundimisht, Traktati i Shën Stefanit, ndonëse i paqartë dhe i njohur më tepër si një akt i disbalancuar për shqiptarët, shërbeu si një nxitës i lëvizjes kombëtare shqiptare. Ky traktat shpalli një fazë të re të historisë shqiptare, e cila do të çonte në ngritjen e një rezistence të fuqishme për ruajtjen e integritetit të trojeve shqiptare dhe formimin e një shteti të pavarur shqiptar në mes të Ballkanit./UBTNews/

Continue Reading

Të kërkuara