Seriali “Friends” është një nga shfaqjet më të njohura të të gjitha kohërave dhe megjithëse transmetimi përfundoi në vitin 2004, aktorët ende fitojnë shuma të konsiderueshme edhe sot. Si rezultat i mbështetjes së vazhdueshme të fansave, aktorët vazhdojnë të kenë fitime të konsiderueshme nga rolet e tyre ikonë.

Ndërsa disa nga episodet dhe temat e serialit mund të shihen ndryshe sot, Warner Bros fiton një miliard dollarë (919 milionë euro) në vit të ardhura nga sindikata, sipas USA Today. Për pesë aktorët kryesorë, të cilët fitojnë dy për qind të të ardhurave nga sindikata e serialit, kjo do të thotë të ardhura vjetore prej 20 milionë dollarësh (18.3 milionë euro) secili – vetëm nga rishfaqjet.

Kur “Friends” u transmetua për herë të parë, çdo anëtar i kastit paguhej 22,500 dollarë (20,600 euro) për episod, sipas MarketPlace.

Megjithatë, deri në sezonin e tretë, Jennifer Aniston, Courteney Cox, Lisa Kudrow, Matt LeBlanc, Matthew Perry dhe David Schwimmer thuhet se fitonin 100,000 dollarë (91 mijë euro) për episod. Deri në sezonin e nëntë, kasti kishte rënë dakord të paguante 1 milion dollarë për episod, që në atë kohë ishte kontrata më e madhe për një seri televizive 30-minutëshe.

Gjatë negociatave dy vjet më parë, u vendos që kasti do të merrte fitime nga sindikata, një përfitim i ofruar më parë vetëm për yjet që kishin të drejta pronësie në shfaqje, sipas The New York Times. Dhe pavarësisht se kanë kaluar 20 vjet që nga transmetimi i episodit të fundit, duket se ka gjasa që anëtarët e kastit të vazhdojnë të përfitojnë nga sitcom.

Netflix i kishte paguar më parë 80 milionë dollarë (73 milionë euro) Warner Bros. për të mbajtur serialin në shërbimin e transmetimit deri në vitin 2019, dhe aktualisht është i disponueshëm në HBO Max.

Muzeu Historik Kombëtar kujtoi sot në 227-vjetorin e lindjes ideologun e parë të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, Naum (Bredhi) Veqilharxhin (1797-1854).

Naum Veqilharxhi, një mendimtar i shquar dhe iluminist i thellë, luajti një rol të pazëvendësueshëm në formimin e ideve që do të shërbenin si bazë për lëvizjen e Rilindjes Kombëtare Shqiptare. Lindi në Vithkuq të Korçës, një fshat i njohur për traditat e tij kulturore, ku kaloi fëmijërinë. Pas vitit 1806, ai dhe familja e tij u shpërngulën në Moldavi, duke u vendosur në Kishinjev, ku filluan përpjekjet e tij për t’u angazhuar në çështje më të mëdha kombëtare.

Një nga momentet më të rëndësishme në jetën e tij ishte pjesëmarrja në kryengritjen e eteristëve në Rumani në vitin 1821, një ngjarje që do të shënonte një kthesë të rëndësishme në historinë e popullit shqiptar. Veqilharxhi, si një nga udhëheqësit e kësaj kryengritjeje, e ngriti lart çështjen e çlirimit të Shqipërisë, duke e lidhur atë ngushtë me idealet iluministe të arsimit dhe zhvillimit kombëtar.

Veprat e tij, si përpjekjet për të ndihmuar në shkrimin dhe përhapjen e gjuhës shqipe, janë ndihmës të mëdhenj në zhvillimin e identitetit kombëtar shqiptar. Në vitin 1824, ai nisi punën për hartimin e një alfabete të re për shqipen, të përbërë nga 33 shkronja, që synonte të përputhej me fonetikën e gjuhës. Ky alfabet, që do të ishte i pranueshëm nga të gjithë, u shfaq për herë të parë në abetaren “Evëtari”, botuar në vitin 1844. Ky hap ishte një akt revolucionar për kohën dhe u prit me entuziazëm, duke shërbyer si një mjet i fuqishëm për arsimimin e popullsisë, kryesisht në krahinat jugore të Shqipërisë. Edhe më vonë, për të përmbushur kërkesat e mëtejshme, ai e ribotoi këtë abetare në vitin 1845 me titullin “Fare i ri Evëtar shqip”.

Po ashtu, Veqilharxhi krijoi një gramatikë dhe përgatiti libra e dorëshkrime të tjera që janë humbur, por që dëshmojnë pasionin dhe angazhimin e tij për zhvillimin e arsimit dhe përhapjen e kulturës shqiptare. Në vitin 1846, ai botoi një “Letër qarkore” në gjuhën greke, që i drejtohej bashkatdhetarëve ortodoksë në Shqipëri, duke theksuar nevojën e ruajtjes së identitetit kombëtar.

Një tjetër aspekt i veprës së Naum Veqilharxhit është vizioni i tij për një Shqipëri të lirë dhe të pavarur, që do të mbështetej në gjuhën e saj dhe kulturën kombëtare. Ai ishte ndër të parët që kuptoi rrezikun e madh të shkombëtarizimit që vinte nga shkollat e huaja, të cilat shërbenin për të asimiluar shqiptarët në identitetet e huaja, dhe punoi për të krijuar një sistem shkollor shqiptar që do të përfshinte të gjithë fëmijët, duke i dhënë arsimin si një mjet për t’u ngritur në nivelin e kombeve të qytetëruara.

Veqilharxhi ishte një njeri me largpamësi të thellë, që nuk e sheh popullin shqiptar si një masë të thjeshtë, por si një komb me karakter të veçantë, me gjuhën dhe zakonet e tij, me një thesar të pasur kulturor. Ai besonte se shqiptarët, me aftësitë dhe virtytet e tyre, mund të krijonin një shtet të fortë dhe të lirë, dhe për këtë arsye, ai luftoi gjithmonë kundër atyre që ishin vënë në shërbim të të huajve dhe që donin të shkatërronin identitetin shqiptar.

Veprat e Naum Veqilharxhit, sidomos angazhimi i tij për arsimin dhe kulturën, e bëjnë atë një figurë themelore të Rilindjes Kombëtare Shqiptare. I helmuar në Stamboll nga Patrikana, ai u largua nga jeta, por la një trashëgimi të pashlyeshme. Naum Veqilharxhi u bë një shprehës i një kthese të madhe në historinë e kombit shqiptar, duke hapur rrugën për një popull të kulturuar, të arsimuar dhe të lirë, që më vonë do të çonte në shpalljen e pavarësisë dhe krijimin e shtetit shqiptar./UBTNews/

“Magjia” e teatrit është e lidhur ngushtë me mundësinë që ofron ky art për të depërtuar thellë në shpirtrat e njerëzve dhe për të krijuar realitete të reja në skenë, të cilat i bëjnë ata të ndihen si pjesë e një bote tjetër, për një periudhë të shkurtër kohe. Në teatër, magjia shfaqet në transformimin që ndodh mes aktorëve dhe audiencës. Aktorët veshin role dhe shndërrohen në personazhe të ndryshme, ndërsa publiku, i magjepsur nga ky akt i transformimit, ndjen një lloj magjie që lidhet me artin e të shprehurit, me lëvizjen dhe fjalën.

Ky transformim është një element kyç që ndihmon në krijimin e një bote të re, një bote që ngjan me ato që shohim në përralla, ku çdo gjë mund të ndodhë dhe gjithçka merr formë në një mënyrë fantastike.

Për më tepër, magjia e teatrit përfshin përdorimin e elementëve të tjerë të fuqishëm si dritat, tingujt, muzika dhe skenografia, të cilët i japin jetën dhe shpirtin kësaj forme arti, duke e bërë çdo emocion dhe ngjarje që zhvillohet mbi skenë më të fuqishme dhe më të dukshme për publikun.

Edhe në Kosovë, audienca e teatrit mbetet e gjallë dhe aktive, duke i dhënë mundësinë aktorëve të krijojnë shfaqje që fillimisht jepen si premiera dhe më pas, shpesh, si repriza, duke e mbajtur kështu teatrin të freskët dhe të lidhur ngushtë me dashurinë për artin.

Një lajm i mirë vjen për të gjithë artdashësit e teatrit, u rikthye përsëri “Muharrem Qena”, teatër ky në qytetin e Mitrovicës që hapjen e pati të hënën e datës 2 dhjetor. U përurua teatri i rinovuar tërësisht dhe u rikthyen shfaqjet me fillimin e Festivalit Tradicional të Komedisë “MittrixFest”, edicioni i 14-të.

Edhe këtë herë aktori dhe prezantuesi Fehmi Ferati ishte nën rolin e moderatorit i cili i tha disa fjalë:   “Kënaqësia është e madhe kur sheh teatër plot, ne që kemi përjetuar vite me dy-tre rreshta publik të teatrit e kur mbushet plot, na mbushet zemra”, u shpreh ai.

Audienca e teatrit është e pranishme në një moment të caktuar, në një hapësirë fizike dhe të drejtpërdrejtë, dhe emocionet e saj janë të lidhura me energjinë që shkëmbehet mes aktorëve dhe publikut. Reagimet e audiencës, si qeshjet, duartrokitjet, heshtja apo shqetësimi, kanë një ndikim të drejtpërdrejtë në atmosferën dhe ritmin e shfaqjes.

Një lajm i bukur mbërrin për të gjithë artdashësit e teatrit: Teatri “Muharrem Qena” në qytetin e Mitrovicës është rihapur. Pas një periudhe rinovimi të plotë, teatri ka hapur dyert e tij për publikun më 2 dhjetor, duke shënuar fillimin e Festivalit Tradicional të Komedisë “MittrixFest”, edicioni i 14-të.

Edhe këtë herë, aktori dhe prezantuesi Fehmi Ferati e mbajti rolin e moderatorit, duke shpërndarë fjalë emocionuese për publikun. “Kënaqësia është e madhe kur sheh teatër plot. Ne që kemi përjetuar vitet me dy apo tre rreshta publiku, kur e shohim teatrin të mbushur plot, zemra na mbushet me gëzim”, u shpreh ai.

Audienca e teatrit është gjithmonë e pranishme në një moment të veçantë, në një hapësirë të caktuar, ku emocionet e saj janë të ndërlidhura ngushtë me energjinë që shkëmbehet mes aktorëve dhe publikut. Reagimet e publikut, qeshjet, duartrokitjet, heshtja apo shqetësimi kanë ndikim të drejtpërdrejtë në atmosferën dhe ritmin e shfaqjes, duke krijuar një lidhje të fortë mes aktorëve dhe atyre që i ndjekin.

UBT News ka realizuar një intervistë me organizatorin dhe njëkohësisht aktorin e njohur Mirsad Ferati, i cili shprehu lumturinë e tij për këtë ngjarje dhe nuk hezitoi të zbulojë se teatri “Muharrem Qena” ka një program të larmishëm, të cilin mezi pret ta ndajë me të gjithë ata që e duan teatrin dhe magjinë që ai ofron.

“Ka qenë një vit i gjatë dhe plot pritje, por përfundimi ishte i mrekullueshëm. Energjia pozitive na karakterizon ne që e duam profesionin që bëjmë. E nisëm mbarë dhe synojmë të ndryshojmë imazhin e këtij qyteti. Të gjithë ata që do të largohen nga ky festival më 7 dhjetor, do të marrin me vete vetëm kujtime të bukura nga ky qytet, Mitrovica”, theksoi Z. Ferati.

Ky festival ka nisur të hënën dhe do të përfundojë të shtunën, më 7 dhjetor./UBT News/

 

 

Gazetare: Albina Zeneli

 

 

 

 

 

 

 

Pas betimit dhe marrjes zyrtarisht të detyrës së kreut të shtetit, gjatë ceremonisë presidentët amerikanë mbajnë një fjalim. Ja cilat janë disa nga citatet e famshme të shkëputura nga fjalimet e tyre.

George Washington (1789–1797)

“Rregulli i sjelljes për SHBA, në lidhje me kombet e huaja, është, të zgjerojmë lidhjet tregtare, për të pasur me ta sa më pak lidhje politike që të jetë e mundur”.

“Asnjë person që ka mbajtur detyrën e presidentit nuk mund të përgëzojë dikë që e cilëson mik për besnikërinë e treguar”

Thomas Jefferson (1801–1809)

“Unë uroj të shikoj këtë pije (birrë) që të zëvendësojë wiskey-n, pije që deri tanika bërë që një në tre persona të jenë të varur dhe më shumë se kaq: ka shkatërruar familjet”.

“Asgjë më shumë nuk ndryshon se sa ndryshon mendja”. (e thënë pak momente përpara se të vdiste).

James Monroe (1817–1825)

“Zonjës time Monroe, nëse i shton të bijën për shoqërinë që i bën, pavarësisht se shkakton goxha rrëmujë, mund ta cilësosh kontribuuese të madhe në zbavitjen e saj”.

“Katër vitet më të këqia të jetës sime, ishin katër vitet e mia në presidencë”.

Andrew Jackson (1829–1837)

“Nëse një punë në qeveri nuk e bën dot një demokrat, atëherë atë punë nuk mund ta bëjë askush tjetër”.

Martin Van Buren (1837–1841)

“Dy ditët më të lumtura të jetës sime kanë qenë: e para kur mora detyrën e presidentit dhe e dyta kur e lashë atë detyrë”.

William Henry Harrison (1841)

“Disa njerëz si puna ime kanë budallallëkun e mjaftueshëm për t’u shkuar në mendje se mund të bëhen presidentë të Shteteve të Bashkuara”.

John Tyler (1841–1845)

“Unë kam gjithnjë mendimin që popullariteti mund të krahasohet me një vajzë lozonjare apo vajzë koketë – sa më shumë i vini rrotull, aq më shumë ajo ikën”.

James Knox Polk (1845–1849)

“Asnjë president që bën detyrën e tij me besnikëri dhe ndërgjegje nuk mund të ketë kurrë kohë të lirë”.

Zachary Taylor (1849–1850)

“Tregojini atij se si përfundon në ferr” (Në përgjigje të kërkesës së gjeneralit meksikan Santa Anna për t’u dorëzuar).

Millard Fillmore (1850–1853)

“Është turp kombëtar që presidentët tanë, pasi kanë mbajtur postin më të lartë të shtetit, duhet lënë në mëshirë të fatit dhe ndoshta të jenë të detyruar të hapin një dyqan ushqimesh si mjet jetese”.

Franklin Pierce (1853–1857)

“Nuk ka ndonjë gjë në të majtë…. Por ama janë të dehur” (në planet e tij pasi humbi një kandidim të dytë në 1856).

James Buchanan (1857–1861)

“I dashur zotëri, nëse ju jeni po aq i lumtur në momentin kur futeni në Shtëpinë e Bardhë po aq sa edhe edhe kur largoheni prej saj, realisht ju jeni një njeri i lumtur”.

Abraham Lincoln (1861–1865)

“S’di se kur unë do dëgjoj dikë të më argumentojë skllavërinë e do ndjeja një impuls të fortë për të njohur dhe kuptuar personalitetin e tij”.

Andrew Johnson (1865–1869)

“Nga të gjitha rreziqet që kombi ynë ndeshet akoma një gjë është e vërtetë: Ato nuk janë të njëjta me ato të cilat duhet të rezultojnë nga sukseset e arritjeve më të fundit të afrikanizimit të gjysmës së Jugut të vendit”.

Ulysses S. Grant (1869–1877)

“Puna nuk është turp për njerëzit; për fat të keq herë pas here ka njerëz që turpërojnë punën”.

Rutherford B. Hayes (1877–1881)

“Unë jam tejet i lodhur nga kjo jetë e varësisë së plotë, nga përgjegjësia dhe nga rraskapitja”.

James A. Garfield (1881)

“Zoti im! Në këtë vend ka gjithçka që një njeri i dëshiron t’i ketë. Apo jo?”.

Chester A. Arthur (1881–1885)

“Unë mund të jem president i SHBA, por jeta ime private nuk është çështje e dikujt”.

Grover Cleveland (1885–1889,1893–1897)

“Gratë e ndjeshme dhe të zgjuara nuk dëshirojnë të votojnë”.

Benjamin Harrison (1889–1893)

“Ne amerikanët nuk kemi autorizim nga Zoti për të mbajtur nën kontroll Botën”.

William Mckinley (1897–1901)

“Ne kemi nevojë për Hawai-n më shumë se sa California-n. Kjo është prova e pashmangshme”.

Theodore Roosevelt (1901–1909)

“Fitorja e luftës nuk vlen sa fitorja e paqes”.

William Howard Taft (1909–1913)

“Nuk e ke shfrytëzuar detyrën e presidentit, nëse nuk keni siguruar një tren me një vagon-restorant në të”.

Woodrow Wilson (1913–1921)

“Dobia e një universiteti është se nxjerr aristokratë të rinj, ndryshe nga baballarët e tyre që nuk e kishin këtë mundësi”.

Warren G. Harding (1921–1923)

“Unë jam një burrë me pak talent nga një qytet i vogël; nuk dukem shumë që unë jam president”.

Calvin Coolidge (1923–1929)

“Kur shumë njerëz janë të pazotë të gjejnë punë, ata përfundojnë të papunë ”.

Herbert Hoover (1929–1933)

“Unë jetova më shumë se bastardët” (duke iu referuar shumë njerëzve që e bënin fajtor për Depresionin e Madh).

Franklin Delano Roosevelt (1933–1945)

“Për të qenë i suksesshëm në të folurin publik duhet të kesh parasysh këto rregulla: Të jesh i sinqertë, të jesh konçiz dhe të jesh i përulur”.

Harry S. Truman (1945–1953)

“Unë e shkarkova MacArthur (gjenerali i trupave amerikane të dërguar në Kore) sepse ai nuk respektoi autoritetin e presidentit. Unë nuk e shkarkova atë sepse mendoja se ai ishte maskara. Ai në fakt ishte i tillë. Por është e rëndësishme të them se të qenit maskara nuk është kundër ligjit. Ah, nëse kjo do ishte e kundërligjshme, gjysma e drejtuesëve të ushtrisë do futeshin në burg”.

Dwight David Eisenhower (1953–1961)

“Nuk dua që kur urinoj të kujtoj këtë qelbësirë”.(duke iu referuar senatorit Joe McCarthy).

John Fitzgerald Kennedy (1961–1963)

“Harrojini armiqtë, por mos harroni kurrë emrat e tyre”!

Lyndon Baines Johnson (1963–1969)

“Nëqoftëse popullit ia mbledh mirë rripat, zemrat dhe mendjet e tyre do të të ndjekin”.

Richard Milhous Nixon (1969–1974)

“Kur presidenti bën dicka, kjo do të thotë që ajo nuk është e jashtëligjshme”.

Gerald R. Ford (1974–1977)

“Unë jam një Ford, jo një Lincoln”.

James Earl Carter (1977–1981)

“Unë jam i shqetësuar se si funksionon çdo kristian sepse ndonjë mund të shkojë në ferr”. (duke iu drejtuar Reverend Jerry Falwell)

Ronald Reagan (1981–1989)

“Është e vërtetë që puna e rëndë nuk ka vrarë dikë, por unë ju siguroj që puna e rëndë rrezikon jetën”.

George Herbert Walker Bush (1989–1993)

“Unë kam opinionet e mia. Ka raste që kam opinione të forta, por ama nuk jam në një mendje gjithnjë me to”.

William Jefferson Clinton (1993–2001)

“Lëvizjet e mia për të kryesuar qeverinë do të jenë shoqëruar përherë me ndjenjat aspak të papëlqyera të një fajtori i cili do të vendosë ekzekutimin e vetes së tij”.

George W. Bush (2001–2009)

“Çelsi i politikës së jashtme është të mbështetesh në besim”.

Barack Obama (2009-2016)

“Në 15 muajt e fundit ne kemi udhëtuar në çdo cep të SHBA. Kam qenë deri tani në 57 shtete. Unë mendoj si i majtë kur shkoj”.

Donald Trump (2016 e në vijim)

“Unë do ta bëj Amerikën përsëri të madhe”.