Kulturë

Përballja e Mjeshtërve: TKK nën kurorën e Ditës Botërore të Teatrit

Në 27 Mars, Dita Botërore e Teatrit ngriti kurorën e saj për të shënuar një festë të rëndësishme të artit teatror.

Published

on

Nën këmbët e diellit, Dita Botërore e Teatrit, 27 marsi

Teatri, një pasqyrë e rëndësishme e kulturës dhe artit, ka qenë gjithmonë një flluskë emocionesh dhe njohurish. Nga ditët e lashta të Greqisë deri në ditët moderne, ka kapur imagjinatën tonë dhe na ka mbushur me emocione të ndryshme. Në 27 Mars, Dita Botërore e Teatrit ngriti kurorën e saj për të shënuar një festë të rëndësishme të artit teatror. Ky festim u ngrit në këmbë pas propozimit të Presidentit Arvi Kivimaa në kongresin e nëntë botëror të ITI-së në Vjenë. Entuziazmi për këtë iniciativë u shtri në mënyrë të shpejtë, duke marrë mbështetje nga shumë qendra skandinave të ITI-së.

Në vitin 1962, kjo ditë u festua për herë të parë në mënyrë globale, duke bashkuar profesionistë të teatrit, organizata dhe dashamirë të artit teatror nga të gjitha anët e globit. Qysh atëherë, kjo ditë ka qenë një rast për të përuruar ngjarje të ndryshme, duke përfshirë mesazhin ndërkombëtar të Ditës Botërore të Teatrit, i cili shpesh paraqitet nga një figurë e njohur e botës së artit, për të reflektuar mbi rëndësinë e artit teatror dhe për të promovuar një kulturë paqeje në botën tonë të sotme.

Për një mënyrë tjetër për të kuptuar rëndësinë e kësaj dite, mendoni se në vitin 1962, poeti dhe dramaturgu francez Jean Cocteau shkroi mesazhin e parë ndërkombëtar të Ditës Botërore të Teatrit, duke sjellë frymën dhe vizionin e tij për botën e artit teatror. Kjo është një ditë që përcakton bashkëpunimin dhe festimin e një trashëgimie të jashtëzakonshme të kulturës dhe artit teatror në të gjithë botën.

Mjeshtëria në skenë: Çmimet teatrale në Ditën Botërore të Teatrit

Ministria e Kulturës, Rinisë dhe Sportit organizuan një ceremoni për ndarjen e çmimeve në fushën e teatrit, duke shënuar Ditën Botërore të Teatrit me një festë të mrekullueshme artistike. Ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku, në një fjalim falënderoi komunitetin teatror për kontributin e tyre të pamohueshëm në promovimin dhe zhvillimin e artit të teatrit në Kosovë. Duke i cilësuar ata si mjeshtër të mrekullueshëm që e bëjnë të mundur teatrin, ai shprehu nderimin dhe respektin e tij për punën e tyre të palodhshme dhe talentin e tyre të rrallë.

Çmimet u ndanë në disa kategori, duke nderuar shfaqjet më të mira, regjinë më të mirë dhe aktorët më të mirë. Shfaqja “1984” me regjisor Igor Mendjisky nga Teatri Kombëtar i Kosovës u nderua me çmimin për shfaqjen më të mirë, ndërsa regjisori Fadil Hysa u nderua me çmimin për regjinë më të mirë për prodhimin “Faust”. Çmimi për aktorin më të mirë iu dha Ardian Morinës, për talentin dhe interpretimin e tij të jashtëzakonshëm në vitin 2023.

Megjithatë, moment emocionues i ceremonisë ishte ndarja e çmimit kryesor, çmimit për vepër jetësore. Ky çmim i lartë u nda për aktorin Muharrem Qena, një figurë e nderuar në skenën teatrale të Kosovës. Në një atmosferë plot me respekt dhe emocion, familjarët e Qenës e kujtuan punën e tij të palodhur dhe kontributin e tij të madh në artin teatral. Ndërsa Igballe Qena, përfaqësuese e familjes së Muharrem Qenës, shprehën falënderimin dhe respektin e tyre, duke e përshkruar aktorin si një person që e përmbushte jetën me pasionin dhe punën e tij në teatër.

Ndriçimi i rrëfimit: Historia e Teatrit Kombëtar të Kosovës

Një kapitull i rëndësishëm i historisë kulturore të Kosovës, Teatri Kombëtar shkëlqeu si një qendër e shquar e artit teatror që nga momenti i themelimit të tij në vitin 1945. Fillimi i tij u shënua me hijeshinë e Prizrenit, si Teatri Popullor Krahinor, një flluskë arti që ngriti flamurin e dramës me shfaqjen e parë “Flamuri dhe nana”, një fragment nga romani “Nëna” e Maksim Gorkit, dramatizuar nga Tajar Hatipi dhe i drejtuar nga Pavle Vugrinaci, një ngjarje që bëri të qartë se një rrugë e re e artit po hapej.

Në vitin 1949, teatri ngriti kokën e tij me promovimin zyrtar në Prishtinë, duke prezantuar “Personin e dyshimtë” të Branisllav Nushiqit, nën drejtimin e Dobrica Radenkoviqit, një hap i madh drejt njohjes së gjerë të artit të tyre në skenën e vendit. Ansamblin e Teatrit e përforcoi një grup artistësh nga e gjithë Kosova, si Shani Pallaska, Shaban Domi, Abdurrahman Shala, Meribane Shala, Muharrem Qena dhe të tjerë, duke sjellë për një kohë të gjatë energji dhe pasion në skenën e tyre. Përmes shfaqjeve të tyre, ata mbajtën gjallë pasionin për dramën shqiptare dhe u bënë të njohur për performancat e tyre të mrekullueshme në skenën e teatrit. Në vitet 1951-1965 u realizuan 76 premiera, duke shënuar sukses me drama të dramaturgjive jugosllave dhe botërore.

Dekadat e suksesshme të viteve 1970-1980 ishin periudha e artit më të lartë për Teatrin Kombëtar. Me inskenime të tilla si “Erveheja” e Ahmet Qirezit, “Makbethi” i Shekspirit, “Gjenerali i ushtrisë së vdekur” sipas romanit të Ismail Kadaresë, dhe shfaqje të tjera që e thelluan profilin e Teatrit Kombëtar të Kosovës arritën të kapin thelbin e identitetit të tyre artistik dhe frymëzuan brezat e ardhshëm me një larmi të ngjarjeve të artit.

Nëpërmjet mbi 400 premierave dhe mbi 10.000 reprizave, Teatri Kombëtar arriti të kapte imagjinatën dhe zemrat e më shumë se 3.300.000 spektatorëve deri në vitin 1989. Çdo reprizë ishte një udhëtim në një botë të re, ku drama dhe emocionet jetonin skenën e tij. Repertori i këtij teatri ishte një mozaik i ndërtuar mbi tekstet më të verifikuara të dramaturgjisë kombëtare, botërore dhe ish-jugosllave. Secila prej tyre ishte një shfaqje e paharrueshme, një ngjarje që nuk harrohej lehtësisht nga ata që kishin fatin të përjetonin magjinë e artit teatror në sallën e Teatrit Kombëtar.

Në vitin 1990, era e frikës dhe e represionit ngriti qartësisht sipërfaqen e saj në Teatrin Kombëtar të Kosovës. Regjimi serb, nën hijen e kontrollit totalitar, e ktheu këtë institucion kulturor në një arenë të mbushur me frikë dhe cenzurë. Artistët shqiptarë u përballën me dëbime të dhunshme, ndërsa dritat e tyre kreative u zverdhën në hijen e diktaturës. Megjithatë, asnjë ligj apo diktat nuk mundi të ndalonte shpirtin rezistent të artit. Në një sistem shkollor universitar paralel, nëpërmjet rezistencës së pazëvendësueshme, shumë artistë arritën të rrisnin kuadrot e tyre në shtëpitë – shkolla, duke e bërë këtë rrugë të rezistencës një arenë për krijimtarinë e tyre të lirë. Pas vuajtjeve të gjata dhe përballjeve të vështira, erdhi drita e shpresës në vitin 1999, pas mbarimit të luftës në Kosovë. Teatri Kombëtar i Kosovës u lind zyrtarisht, i pagëzuar me një emër të ri, një emër që përfaqësonte shpresën dhe rininë: “Teatri Kombëtar i Kosovës”.

Në vitet e pas luftës, ky teatër u kthye në zemrën e artit teatror në Kosovë. Me një qëllim të qartë dhe një detyrë të lartë morale, Teatri Kombëtar i Kosovës u shndërrua në institucionin suprem të lëmisë së artit teatror në vend. Nëpërmjet shfaqjeve të shumta, ai shpërfaqi zërin dhe zemrën e një kombi, duke iu drejtuar botës me mesazhe të forta dhe universale.

Në dekadën e re, Teatri Kombëtar i Kosovës mori një drejtim të ri me inskenime të reja dhe një ansambël të ri të aktorëve. Në këtë epokë të artit teatror, një brez i ri aktorësh me talent individual dhe krijues po shfaqej në skenën e Teatrit Kombëtar të Kosovës. Duke filluar me aktorin e ri Lirak Çelaj dhe duke vazhduar me drejtorë të tillë si Teki Drevishi, Arian Krasniqi dhe Agim Sopi, Teatri Kombëtar u ngjit në nivele të reja të kreativitetit dhe talentit.

Në dekadën e parë të pasluftës, Teatri Kombëtar shkëlqeu me inskenime të ndryshme, duke filluar nga klasikët si “Hamleti” i Shekspirit, nën drejtimin e Dejvid Gothardit dhe Fatos Berishës, dhe duke vazhduar me shfaqje të inovative si “Fluturimi mbi folenë e qyqes” në regjinë e Ilir Bokshit. Ndër shfaqjet e tjera që mbajtën publikun në pritje ishin “Shfaqja e fundit” nën regjinë e autorit Fadil Hysaj, dhe “Pallati i ëndrrave” i Ismail Kadaresë, me drejtimin e Altin Bashës.

Megjithëse u përballën me sfida të mëdha, si mungesa e një ansambli rezident, regjisorë të rinj si Fatos Berisha, Iliriana Arifi dhe Kushtrim Koliqi dhe shumë të tjerë morën udhëheqjen e tyre për të sjellë shfaqje të reja dhe të freskëta në skenën teatrore. Megjithatë, mungesa e stabilitetit artistik bëri që shumica e shfaqjeve të jetojnë në skenë vetëm një sezon teatror, duke shkaktuar dëme të ndjeshme në repertorin e Teatrit Kombëtar të Kosovës. Por, nën këtë qasje të vazhdueshme të talentit dhe inovacionit, teatri vazhdoi të sjellë mrekulli dhe frymëzim në skenën teatrore të Kosovës. Teatri Kombëtar i Kosovës në vitin 2023 i solli publikut 5 premiera, mbi 200 repriza dhe 3 bashkëprodhime me teatrot vendore e ndërkombëtare./UBTNews/

Dionesa Ebibi

Kulturë

Molieri, një nga figurat më të ndritura të letërsisë botërore, hodhi themelet e komedisë franceze

Published

on

Molieri, emri artistik i Jean-Baptiste Poquelin, është një nga figurat më të ndritura të teatrit francez dhe letërsisë botërore.

U lind në Paris më 15 janar 1622, erdhi në jetë në një familje borgjeze, ku i ati ushtronte zanatin e tapicierit dhe kishte lidhje me pallatin mbretëror.

Megjithatë, Molieri zgjodhi një rrugë tjetër nga ajo që familja kishte parashikuar: rrugën e teatrit, një zgjedhje e guximshme për kohën. Pas studimeve të filozofisë dhe drejtësisë, themeloi trupën teatrore L’Illustre Théâtre, e cila do të përballej fillimisht me vështirësi ekonomike.

Pavarësisht këtyre pengesave, pas një dekade turnesh në provinca, u kthye në Paris e fitoi vëmendjen e oborrit mbretëror. Mbretit Luigji XIV i pëlqeu stili i gjallë, dhe Molieri gëzoi mbështetjen e tij në shumë nga veprat e mëvonshme, edhe kur ato krijonin polemika.

Ai është i njohur për një sërë komedish që godasin hipokrizinë, mashtrimet, shtirjet fetare e veset e klasës. Molieri nuk i druhej asnjë teme, vuri në lojë shtresat e fuqishme të shoqërisë së kohës. Në veprën “Tartuffe”, denoncoi rrezikun e fanatizmit fetar, duke shkaktuar zemërim në radhët e kishës, e cila arriti të ndalonte shfaqjen për disa vite.

Molieri su tërhoq. Komedian në skenë dhe autor i paharrueshëm në letërsi, luajti në rolet kryesore të veprave. Disa nga dramat më të njohura janë: “Le Misanthrope” (Mizantropi), ku ironizon sinqeritetin e sëmurë dhe pamundësinë për të jetuar në një botë hipokrite; “L’Avare” (Kopraci), ku Harpagoni është bërë simbol i lakmisë ekstreme; “Le Malade Imaginaire” (I sëmuri i imagjinuar), që përqesh mjekësinë dhe frikën nga sëmundja; “Les Femmes Savantes” (Gratë e ditura), ku kritikon feminizmin artificial të disa zonjave borgjeze.

Gjuha që përdor Molieri është elegante, e pasur me rimë, sarkazëm dhe ritëm dramatik. Ai solli frymë të re në teatër duke përzier komedinë tradicionale italiane me realitetin e jetës franceze, duke krijuar personazhe të gjalla dhe situata që nuk humbin asgjë nga aktualiteti edhe sot.

Ai ishte një shkrimtar që nuk u përkul përpara moralit zyrtar, dhe për këtë u dashurua nga publiku, por edhe u sulmua nga kundërshtarët.

Ironikisht, Molieri vdiq në skenë, duke luajtur pikërisht rolin e të sëmurit imagjinar, më 17 shkurt 1673. Thuhet se akti i fundit i jetës ndodhi gjatë shfaqjes së katërt, kur, i sëmurë dhe i rraskapitur, pësoi një krizë që do t’i merrte jetën pak orë më pas. Si aktor, Molieri nuk u lejua të varrosej në mënyrë të rregullt nga Kisha Katolike, sepse profesioni nuk konsiderohej “i denjë”. Vetëm ndërhyrja e mbretit bëri të mundur që të prehej në një varr modest, por me nderime.

Sot, është simboli i gjallë i teatrit francez e një nga emrat që mishëron guximin e të vërtetës përmes artit. Akademia Franceze e ka konsideruar Molieri, si “shkrimtari që i dha gjuhës franceze vetëdijen e saj teatrale”. Trashëgimia e tij jeton në çdo skenë ku qeshet me absurditetin njerëzor. Ai mbetet një nga ata autorë që nuk ka nevojë për përkthim për të kuptuar qëllimin: të nxisë të menduarit përmes të qeshurës.

Veset e Molierit dhe komedia që shndërroi në zhanër elitar

Pak e njohur është se Molieri ishte një njeri i përpiktë në punën e tij e kërkonte disiplinë të madhe nga aktorët e trupës. Ai jo vetëm që shkruante dhe interpretonte, por edhe drejtonte shfaqjet, përgatiste kostumet dhe merrej me aspektet financiare të trupës. Ai kishte një marrëdhënie të veçantë me mbretin Luigj XIV, i cili e kishte përzemër dhe e mbronte nga kritikat e kishës apo të moralistëve të kohës. Molieri konsiderohet si “dramaturgu i oborrit”, pasi shfaqjet ishin pjesë e festivaleve mbretërore. Një fakt pak i ditur është se ai ishte bashkëpunëtor i muzikantit Jean-Baptiste Lully, me të cilin krijoi një seri komedish me muzikë, që do të ishin pararendëset e operetave franceze. Veprat e tyre ishin të njohura si “comédie-ballet”, një risi për kohën.

Martesa e Molierit që shkaktoi zhurmë dhe largimi nga oborri i mbretit

Molieri, emri i vërtetë i të cilit ishte Jean-Baptiste Poquelin, kishte jetë private që përplasej me konvencionet shoqërore të kohës. I lindur në një familje borgjeze të Parisit, u edukua në shkolla të njohura e pritej të ndiqte gjurmët e të atit, i cili punonte në pallatin mbretëror. Molieri e braktisi këtë rrugë për të ndjekur teatrin një zgjedhje e konsideruar e turpshme për kohën. Zgjedhja e jetës si aktor e largoi nga familja për shumë vite. Vetë arti i teatrit shihej me dyshim nga shoqëria dhe kisha, dhe kjo ndikoi edhe në imazhin e tij personal. Molieri kaloi një pjesë të mirë të jetës në turne me trupën e tij, gjë që e bëri të jetonte një jetë nomade, larg stabilitetit e familjes së gjerë. Jeta dashurore ishte po aq e diskutuar sa edhe veprat që shkruante.

Më 1662, Molieri u martua me Armande Béjart, një aktore shumë më e re në moshë, gjë që shkaktoi shumë thashetheme në Paris.

Një pjesë e publikut aludoi se mund të ketë qenë bija e dashnores së tij, Madeleine Béjart, e cila ishte aktore e bashkëthemeluese e trupës së tij teatrore.

Martesa me Armande s’ishte e lehtë. Thuhet se ishte kokëfortë, e pavarur dhe vazhdoi të luante edhe pas martesës, diçka që shoqëria franceze nuk e pranonte për një grua të martuar. Pati dyshime për pabesi, gjë që la gjurmë në shfaqjet e Molierit, ku shfaqen martesa problematike e figura femrash manipuluese.

Molieri kishte tre fëmijë me Armande, por vetëm njëri prej tyre arriti të mbijetojë. Ai ishte shumë i lidhur me familjen e vet të ngushtë, por nuk pati kurrë një jetë të qetë familja

Continue Reading

Magazinë

Selena Gomez në ditën e dasmës dëshiron të hajë biskota, jo tortë

Published

on

Selena Gomez, ka ndarë një detaj të pazakontë lidhur me dasmën e saj. Ajo thotë se nuk do tortë tradicionale, por një pjatë që e lidh me kujtimet familjare, biskota me salcë.

Ylli 33-vjeçar është e fejuar me producentin muzikor Benny Blanco dhe në një video në TikTok të brendit “Rare Beauty”, tha se kur të vijë dita e martesës, nuk dëshiron tortë, ka raportuar FemaleFirst.

“Kur të vijë ajo ditë, e di që nuk dua një tortë të madhe. Ëmbëlsira ime e preferuar, mendoj, do të ishin biskotat dhe salca e gjyshes sime. Kjo për mua tingëllon si ëmbëlsirë”, ka thënë Selena e thotë se do donte të kishte një tortë të vogël simbolike.

“Mendoj se dua një mini-tortë, vetëm për ne të dy, që mund ta ngrijmë dhe ta ruajmë”, ka thënë ylli.

Dyshja nisën lidhjen më 2023 dhe u fejuan më 2024, në intervista këngëtarja ka treguar dëshirën për të pasur fëmijë, edhe pse ka treguar më herët se vetë s’do të jetë në gjendje ta çojë shtatzëninë deri në fund shkaku i një problem shëndetësor.

“Nuk e di çfarë do të ndodhë, sigurisht, por unë i dua fëmijët. Kam një motër 11-vjeçare që e adhuroj. Më pëlqen t’i bëj fëmijët të qeshin, janë aq të ëmbël. Prandaj, kur të vijë ai moment, do të jem shumë e emocionuar”, pati thënë ajo në podcastin e Jay Shettyt.

Blanco, i cili më parë ka punuar edhe me ish-të dashurit e Goemzit, Justin Bieber ka treguar se ajo është e ndrojtur, por ndryshon kur është pranë fëmijëve.

“Ajo është në nivelin maksimal të të qenit e ndrojtur. Kur hyn në dhomë, qëllimi është të zhduket në turmë. Mamaja ime është e ngjashme me të, qëndron e heshtur natën e thotë një gjë që del të jetë më e mençura ose më qesharakja e natës. Ndërkohë, unë do të jem ai që s’ndalet së foluri me të gjithë”, ka thënë ai.

Ai ka thënë se Gomez ndryshon kur ka fëmijë përreth.

“Por sa herë që ka fëmijë diku, është i vetmi moment kur e shoh të ndryshojë. Shkon te fëmijët e qëndron me orë të tëra duke biseduar me ta”, tha producenti.

Continue Reading

Magazinë

Lele Pons bëhet nënë për herë të parë

Published

on

Lele Pons ka sjellë në jetë fëmijën e saj të parë. 29-vjeçarja zbuloi se lindi një vajzë që e quajtën Eloísa, më 26 korrik.

Lajmin e bukur e ndanë vetë Lele dhe partneri i saj, reperi Guaynaa, me një postim të përbashkët në Instagram ku kanë fotografuar këmbën e vogël të vogëlushes dhe shihen duke u mbajtur dorë për dore, si familje e re dhe e lumtur.

Dyshja kurorëzuan dashurinë e tyre me një martesë të madhe në Miami, mes yjeve dhe shkëlqimit, në mars të vitit 2023.

Lele dhe Guaynaa njihen që prej 2020-s kur bashkëpunuan në këngën dhe videoklipin “Se Te Nota”.

Spekulimet për romancën nisën shpejt dhe më në fund, në dhjetor të atij viti, u deklaruan zyrtarisht si çift me foto romantike nga një udhëtim në ski.

 

Continue Reading

Kulturë

​Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë: Qeveria ta shtyjë procesin e liberalizimit të tregut energjetik

Published

on

Dhoma e Tregtisë dhe Industrisë Kosovë dorëzon në Qeverinë e Kosovës kërkesën që të shtyhet procesi i liberalizimit të tregut energjetik.

Në konferencë të jashtëzakonshme për media, para objektit të Qeverisë, drejtori ekzekutiv i Dhomës së Tregtisë dhe Industrisë, Kushtrim Ahmeti tha se ky proces po vazhdon të përcillet me shkelje.

“Kemi edhe paralajmërime por edhe vet kërcënimet nga KEK-u sa i përket furnizimit me energji elektrike, e cila tashmë po u dërgon të gjitha bizneseve njoftimet kërcënuese e do tua ndërpres energjinë elektrike me 30 të këtij muaji. Asnjë biznes deri më sot nuk e ka marrë asnjë faturë sa u përket shpenzimeve që i ka bërë në periudhën qershor edhe korrik. Ky është një fakt i radhës qe dëshmon se i gjithë procesi i liberalizimit të energjisë elektrike në Kosovë është përcjell dhe vazhdon të përcjellët me një numër të madh të shkeljeve”, tha ai.

ZRRE dje ka njoftuar bizneset lidhur me përfundimin e periudhës së furnizimit të garantuar nga Furnizuesi i Mundësisë së Fundit.

Sipas ZRRE-së të gjithë konsumatorët që aktualisht furnizohen me energji elektrike nga (KEK) si Furnizues i Mundësisë së Fundit (FMF), se periudha maksimale e këtij furnizimi të garantuar përfundon më 30.07.2025, për konsumatorët që kanë shfrytëzuar këtë shërbim nga data 1 qershor 2025.

Gjithashtu edhe KEK ditë më parë ka njofuar se 30 korriku është data e fundit që do të furnizojë me energji elektrike të gjithë konsumatorët që nuk kanë gjetur furnizues në treg të hapur.

Në anën tjetër, më 12 qershor 2025 Bordi i Zyrës së Rregullatorit për Energji në mbledhjen e saj ka caktuar subjektin juridik KEK si Furnizues të Mundësisë së Fundit për periudhë gjashtë  mujore.

Continue Reading

Të kërkuara