Film & TV

11 nga shfaqjet më të mira televizive për t’u parë këtë shkurt

Sipas Caryn James nga BBC Culture.

Publikuar

Caryn James ka zgjedhur disa nga filmat apo seritë më të suksesshme – nga rikthimi i hitit të Netflix, “You”, tek “Party Down” dhe një seri e re udhëtimesh me yllin e “Schitt’s Creek”, Eugene Levy.

Sipas James, 11 nga shfaqjet më të mira televizive për t’u parë këtë shkurt janë:

  1. Nolly

2. “Murder in Big Horn”

3. “Not Dead Yet”

4. “You”

5. “African Queens: Njinga

6. “Hello Tomorrow!”

7. “The Reluctant Traveller”

8. “Party Down”

9. “The Consultant”

9. “Liaison”

10. “Unforgotten”./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Film & TV

Në rrugën e polemikës: Rishfaqja e ‘Projektit Handke’

Shfaqja “Projekti Handke” u rikthye në skenën e Teatrit Oda në Prishtinë, më 27 mars.

Publikuar

nga

Në një periudhë ku fjalët e lira dhe përgjegjësia sociale bien në pikën e një tensioni të ndërgjegjshëm, “Projekti Handke” e Qendrës Multimedia të Jeton Neziraj dhe regji të Blerta Neziraj shfaqet si një spektakël që nxjerr në pah sfidat dhe kontradiktat e artit. Me të drejtë, ai sjell në përpjekje ekuilibrin delikat midis shprehjes së lirë artistike dhe nevojës për të qenë të ndërgjegjshëm politikisht.

Shfaqja “Projekti Handke” u rikthye në skenën e Teatrit Oda në Prishtinë, më 27 mars, për të treguar qëndrueshmërinë ndaj kalimit të kohës dhe rëndësinë e temës për publikun, në veçanti, ky moment vjen në një muaj të veçantë, kur mendjet kthehen nëpër memoriet e masakrave të shumta që kanë tronditur dhe ndryshuar Kosovën.

Një ndër çështjet kryesore që shfaqja shtrin përpara publikut është vendimi për të ndarë nderin e Nobelit me Peter Handken, një figurë e cila është ngulitur thellë në kontradikta për mbështetjen e tij të dokumentuar për Sllobodan Millosheviçin.”Projekti Handke” është një shfaqje teatrale që nuk përjashton polemikën, por e shndërrojnë atë në një fushë reflektimi për rolin e artistëve dhe kontekstin historik dhe politik ku ata operojnë. Në këtë paraqitje, personazhet japin një përshkrim të ngjashëm me mendësinë dhe idetë e Peter Handke, duke kapur thellësinë e debateve rreth gjenocidit në Srebrenicë dhe ndikimin e Millosheviçit në këtë kontekst.

Nëpërmjet dialogjeve si “Holokausti është fabrikim” dhe “Handke është orbita e Serbisë”, shfaqja rreh qartë pikën e qendrës së polemikës dhe debatit rreth historisë së fundit të Ballkanit. Nëpërmjet përfaqësimit të kontrastit midis aktorëve që shprehin pikëpamje të ndryshme, shfaqja kërkon të krijojë një diskutim të hapur dhe të lirë për të vlerësuar veprën dhe jetën e Peter Handke në një kontekst të plotë.

Përfaqësimi i diskutimeve mbi rrethimin e Sarajevës, incidentin e Hoçës së Madhe, si dhe referimet ndaj ngjarjeve historike të ndryshme si “13 korrik 1995” i jep shfaqjes një thellësi të shtuar dhe rrit nivelin e analizës së saj. Një aspekt që përmendet gjatë shfaqjes është edhe roli i artistit dhe përgjegjësia e tij në kontekstin e historisë dhe politikës. Përmes deklaratave të personazheve si “Une e dua teatrin por e dua edhe Serbinë”, shfaqja hedh dritë mbi dilemat e artistit në raport me përkrahjen politike dhe angazhimin publik.

“Njerëzit dijnë të numërojnë deri në njëqind, njëmijë, njëqindmijë dhe numrat e tjerë bëhen statistikë…”, në kontekstin e shfaqjes “Projekti Handke” lidhet drejtpërdrejt me gjenocidin në Srebrenicë dhe varret e 8 mijë të vrarëve. Kjo frazë përshkruan një ndjenjë të humbjes së individualitetit dhe çnjerëzimit që vjen me trajtimin e masës së viktimave si thjesht statistika. Në kontekstin e gjenocidit në Srebrenicë, kur më shumë se 8 mijë njerëz u masakruan brutalisht nga forcat serbe, shumë prej tyre u reduktuan në numra, statistika, në vend që të trajtoheshin si individë me emra, familje dhe jetë të vlefshme.

Autori, përmes karakterit të shfaqur në skenë, vendos të shtrijë pyetjen në tërësisht një prizëm të ndryshëm, duke reflektuar në dilemën e interpretimit të ngjarjeve të një historie. Përballja me dëshmitarët e vendit, të cilët sheh gra me shamija që qajnë para varreve, shton një element emocional të fuqishëm në interpretimin e ngjarjeve të Srebrenicës.

Rrethimi i Sarajevës dhe përmendja e Millosheviqit bëjnë që skena të bëjë një përpjekje për të kuptuar kontekstin historik të ndodhive në Ballkan, duke e vendosur fokusin në politikën dhe luftën që mori mijëra jetë në atë rajon. Përpos kësaj, përmendja e Hoçës së Madhe shton një thellësi të shtuar në trajtimin e temës së historisë së dëshpëruar të Jugosllavisë, duke treguar për një masakër të madhe, ku vriten 205 fshatarë të pafajshëm në një fshat të vogël, të cilës ajo i referohet si një fakt në kornizën e diskutimit të ngjarjeve tragjike.

Në përfundim, interpretimi i ngjarjeve historike nëpërmjet kësaj shfaqje teatrale sjell një kontribut të rëndësishëm për reflektimin mbi kompleksitetin dhe sfidat e trajtimit të temave të ndjeshme dhe të rëndësishme historike në skenën e artit. Autori mund të ketë arritur një sukses në përqafimin e një qasjeje të ndryshme dhe provokuese në lidhje me ngjarjet e kohës së luftës në Ballkan. Megjithatë, ai lë shumë hapësira për reflektim dhe debat për interpretimet dhe përkthimet e vëzhgimit të historisë.

Në fund të fundit, rishfaqja e shfaqjes “Projekti Handke” në Prishtinë është një festë e artit dhe kujtesës, duke u ngritur si një ngjarje e rëndësishme për komunitetin kulturor dhe intelektual të qytetit.

Shkroi: Dionesa Ebibi

Fotografi dhe video: Manushaqe Ibrahimi

Vazhdo të lexosh

Film & TV

Vdiq David Seidler, skenaristi fitues i çmimit Oscar i King’s Speech

Seidler do të mbahet mend gjithmonë për talentin dhe pasionin e tij për skenarin.

Publikuar

nga

David Seidler, një prej skenaristëve më të shquar të brendshëm në industri të filmave, vdiq sot në moshën 86-vjeçare. Seidler, i lindur në Londër në vitin 1937, ishte i njohur për punën e tij të shkëlqyer në fushën e skenarit dhe për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në kinematografi. Fituesi i çmimit Oscar për skenarin më të mirë origjinal për filmin “The King’s Speech” në vitin 2011, Seidler do të mbahet mend gjithmonë për talentin dhe pasionin e tij për skenarin.

“The King’s Speech”, një film që u bë një sukses i madh dhe fitoi vlerësime të larta nga kritikët dhe publiku, përcollte rrugën e Mbretit George VI për të përballuar dhe për të kapërcyer sfidat e tij me belbëzimin. Seidler arriti të shkruajë një histori të prekshme dhe emocionuese që tërhiqte shikuesit në përvojën e dhimbshme dhe triumfante të mbretit. Ky film ishte një pikë kulmore në karrierën e Seidler, duke i siguruar atij një vend të shquar në historinë e kinematografisë.

Përveç “The King’s Speech”, Seidler ka shkruar dhe kontribuar në shumë projekte të tjera të suksesshme në industrinë e filmave. Ai mori çmime dhe vlerësime të larta për punën e tij në projekte të tilla si “Onassis: Njeriu më i pasur në botë” dhe “Tucker: The Man And His Dream”. Karakteri i tij kreativ dhe dedikimi për artin e shkrimtarisë e bënë atë një figurë të rëndësishme në botën e filmave.

Përveç talentit të tij në shkrim, Seidler gjithashtu kishte një impakt të madh në komunitetin e filmave. Për një kohë të gjatë ai ka frymëzuar dhe mentoruar të rinj shkrimtarë dhe artistë, duke ndihmuar në zhvillimin e tyre si profesionistë të suksesshëm në fushën e kinematografisë.

Ndërsa humbja e David Seidler është e ndjenjshme për komunitetin e artit, trashëgimia e tij do të vazhdojë të jetojë përmes punës së tij të shkëlqyer dhe ndikimit që ka lënë në botën e filmave. Ai do të mbahet mend si një prej skenaristëve më të shquar dhe më të ndritshëm të kohës sonë./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Film & TV

“Oppenheimer” mbretëron në Oscar me shtatë çmime

Filmi dominoi ceremoninë e 96-të të Academy Awards të dielën.

Publikuar

nga

“Oppenheimer” i Christopher Nolan, një vështrim shqetësues në agimin e epokës atomike, dominoi ceremoninë e 96-të të Academy Awards të dielën, duke fituar shtatë çmime, përfshirë filmin më të mirë, regjisorin, aktorin, aktorin dytësor, skorin origjinal, kinematografinë dhe montazhin e filmit.

Filmi, i cili mori një rezonancë të shtuar në një kohë konflikti ndërkombëtar, fitoi gjithashtu çmime Oscar për performancën kryesore të Cillian Murphy si J. Robert Oppenheimer dhe kthesën mbështetëse të Robert Downey Jr. si një burokrat hakmarrës.

Aktori Cillian Murphy i “Oppenheimer” fitoi trofeun e aktorit më të mirë për portretizimin e tij titullar të “babait të bombës atomike”. Murphy tha se ai ishte “pak i mbingarkuar” ndërsa doli në skenë. Ai falënderoi kastin dhe ekipin e filmit, si dhe Nolanin, të cilit tha se i ka borxh.

“Jam shumë krenar që jam sonte këtu”, qeshi Murphy, duke mbajtur trofeun e tij. Ai ia kushtoi çmimin “paqebërësve kudo që janë”. Është hera e parë që Murphy nominohet për Oscar.

“Ne bëmë një film për njeriun që krijoi bombën atomike, dhe për mirë ose për keq, ne të gjithë po jetojmë në botën e Oppenheimer-it”, vuri në dukje Murphy në fjalimin e tij gjatë pranimit të çmimit.

Për Nolan, nderimet erdhën pas një historie të ngatërruar me Oscars – ai u nominua shtatë herë më parë, përfshirë për regjinë e “Dunkirk”, si dhe për punën e tij në filma si “Memento” dhe “Inception”. Por akademia hodhi poshtë hitin e tij më të madh, “The Dark Knight” për filmin dhe regjinë më të mirë, një lëshim që provokoi zemërim dhe e shtyu organizatën të rrisë numrin e filmave të nominuar për më të mirët e vitit nga pesë në dhjetë. Më në fund i dha një Oscar të tijin, Nolan, i cili ka qenë një avokat i pasionuar për përvojën e ekranit të madh, i bëri homazhe formës së artit që ai pëlqen.

“Filmat janë pak më shumë se 100 vjet të vjetër”, tha ai. “Unë do ta imagjinoja të isha 100 vjet në pikturë apo teatër. Ne nuk e dimë se ku po shkon ky udhëtim i jashtëzakonshëm nga këtu, por të dish që ti mendon se unë jam një pjesë domethënëse e tij do të thotë bota për mua”.

Shtatë vjet pasi fitoi për “La La Land”, Emma Stone fitoi Oscarin e dytë për aktoren më të mirë për  “Poor Things”. Stone luajti një grua të ngjashme me fëmijën, e cila nis një udhëtim të vetë-zbulimit në fantazinë steampunk. Ajo falënderoi regjisorin e saj Yorgo Lanthimos, me të cilin sapo ka realizuar një tjetër film, “Kinds of Kindness”, duke reflektuar edhe për natyrën bashkëpunuese të kinemasë.

Da’vine Joy Randolph fitoi çmimin për aktoren më të mirë dytësore në rolin e saj si menaxhere e pikëlluar kafeneje që po përballej me vdekjen e djalit të saj në “The Holdovers”. E përlotur, Randolph falënderoi votuesit dhe u shpreh se “për kaq shumë kohë, gjithmonë kam dashur të jem ndryshe, dhe tani, e kuptoj, thjesht duhet të jem vetvetja”.

“American Fiction”, një satirë që eksploron racën dhe artin, fitoi skenarin më të mirë të përshtatur, ndërsa drama në sallën e gjyqit “Anatomy of a Fall” fitoi skenarin më të mirë origjinal.

“20 Ditë në Mariupol”, një reportazh tronditës nga një qytet i rrethuar ukrainas, fitoi çmimin për dokumentarin më të mirë. Drejtori i saj, Mstyslav Chernov, tërhoqi vëmendjen për kostot njerëzore të pushtimit të Rusisë, një mesazh që vjen ndërsa mbështetja e SHBA për Ukrainën po lëkundet.

“Rusët po vrasin dhjetëra mijëra bashkëkombës të mi ukrainas”, tha ai, duke shtuar, “Do të doja të mos e kisha bërë kurrë këtë film. Dëshiroj të jem në gjendje ta shkëmbej këtë me Rusinë për të mos sulmuar kurrë Ukrainën, duke mos pushtuar kurrë qytetet tona”.

Billie Eilish bëri histori, duke u bërë fituesja më e re dy herë e Oscarit në moshën 22-vjeçare, pasi fitoi këngën më të mirë për baladën e saj “Barbie” “What Was I Made For?” Ajo shkroi këngën me vëllain e saj, Finneas O’Connell, dyshja fitoi më parë për shkrimin e temës së “No Time to Die” të vitit 2021.

Lista e plotë e fituesve:

Aktorja më e mirë në rol dytësor: Da’Vine Joy Randolph, “The Holdovers”

Animacioni më i mirë i shkurtër: “War Is Over!”

Filmi më i mirë i animuar: “The Boy and the Heron”

Skenari më i mirë origjinal: “Anatomy of a Fall”

Skenari më i mirë i adaptuar: “American Fiction”

Grimi dhe stilimi më i mirë i flokëve: “Poor Things”

Dizajni më i mirë i prodhimit: “Poor Things”

Kostumografia më e mirë: “Poor Things”

Filmi më i mirë ndërkombëtar: “The Zone of Interest”

Aktori më i mirë në rol dytësor: Robert Downey Jr., “Oppenheimer”

Efektet më të mira vizuale: “Godzilla Minus One”

Editimi më i mirë i filmit: “Oppenheimer”

Më e mira: Dokumentari (Temë e shkurtër): “The Last Repair Shop”

Dokumentari më i mirë artistik: “20 Days in Mariupol”

Kinematografia më e mirë: “Oppenheimer”

Filmi më i mirë i shkurtër (Live Action): “The Wonderful Story of Henry Sugar”

Tingulli më i mirë: “The Zone of Interest”

Rezultati më i mirë: “Oppenheimer”

Kënga më e mirë: “What Was I Made For?” nga “Barbie”

Aktori më i mirë: Cillian Murphy, “Oppenheimer”

Regjisori më i mirë: Christopher Nolan, “Oppenheimer”

Aktorja më e mirë: Emma Stone, “Poor Things”

Filmi më i mirë: “Oppenheimer”./UBTNews/

Shkroi: Dionesa Ebibi

Vazhdo të lexosh

Film & TV

Princi Harry humbet sfidën ndaj vendimit për të hequr mbrojtjen nga policia kur ai është në Mbretërinë e Bashkuar

Avokatët e tij kishin argumentuar se ai ishte “i veçuar” dhe trajtuar “më pak favorizues” në vendimin për të ndryshuar nivelin e sigurisë së tij personale të financuar nga taksapaguesit.

Publikuar

nga

Princi Harry ka humbur një sfidë ligjore kundër vendimit të qeverisë për t’i hequr mbrojtjen nga policia kur ai është në Mbretërinë e Bashkuar.

Avokatët e tij kishin argumentuar se ai ishte “i veçuar” dhe trajtuar “më pak favorizues” në vendimin për të ndryshuar nivelin e sigurisë së tij personale të financuar nga taksapaguesit.

U pretendua se një dështim për të kryer një analizë rreziku dhe për të marrë parasysh plotësisht ndikimin e një “sulmi të suksesshëm” ndaj tij nënkuptonte se qasja ndaj mbrojtjes së tij ishte “e paligjshme dhe e padrejtë”, raporton Skynews, transmeton Klan Kosova. Por në një vendim të mërkurën, gjyqtari i Gjykatës së Lartë në pension, Sir Peter Lane hodhi poshtë çështjen e Dukës së Sussexit.

Ai vendosi se vendimi për heqjen e mbrojtjes policore nuk ishte i paligjshëm ose “irracional” dhe se nuk kishte pasur “padrejtësi procedurale”.

Gjykatësi shtoi: “Edhe nëse do të ndodhte një padrejtësi e tillë procedurale, gjykata në çdo rast do të pengohej që t’i jepte paditësit [Princit Harry] lehtësim. Kjo është për shkak se, duke lënë mënjanë çdo paligjshmëri të tillë, ka shumë të ngjarë që rezultati për paditësin të mos kishte qenë thelbësisht i ndryshëm”.

Shumica e procedurave gjyqësore u mbajtën në mënyrë private – pa publikun apo shtypin të pranishëm – për shkak të provave konfidenciale mbi masat e sigurisë.

Princi Harry nisi veprimin e tij ligjor në shkurt të vitit 2020 pas vendimit të Komitetit Ekzekutiv për Mbrojtjen e Personave Mbretërorë dhe Figura Publike (Ravec).

Qeveria argumentoi se kërkesa duhet të hidhet poshtë, sepse Ravec kishte të drejtë të konkludonte se mbrojtja e dukës duhet të ishte “me porosi” dhe të shqyrtohej “rast pas rasti”.

Vazhdo të lexosh

Të kërkuara