Lajmet

Pse afganët në fund nuk bënë asnjë rezistencë ndaj talibanëve?

Pse u dorëzua ushtria afgane?

Published

on

Pse afganët në fund nuk bënë asnjë rezistencë ndaj talibanëve?

Pikërisht dhjetë ditë më parë, talibanët nuk kontrolluan asnjë seli provinciale në Afganistan. Më 6 gusht, këta militantë islamikë të ashpër, shumë më pak të armatosur dhe më pak në numër sesa ushtria e rregullt e qeverisë afgane të njohur ndërkombëtarisht, kapën kryeqytetin e parë të provincës, Orange në provincën Nimroz.

Gjatë nëntë ditëve të ardhshme, talibanët pushtuan 26 qendra krahinore dhe më pas morën kontrollin mbi të gjithë vendin. Kabuli thjesht iu dorëzua talibanëve të dielën.

Vlerësimi nga komuniteti i inteligjencës amerikane, i publikuar nga mediat amerikane se talibanët mund të izolojnë Kabulin brenda 30 ditëve dhe ta pushtojnë brenda 90, tani tingëllon si një shaka e sëmurë.

Një ofensivë e dhunshme e talibanëve ka detyruar brigadat e tëra të ushtrisë afgane të dorëzohen në masë, dhe bazat e tyre ushtarake, tanket, helikopterët dhe armët dhe pajisjet e tjera me vlerë qindra miliona dollarë kanë përfunduar në duart e talibanëve.

Në disa qytete, luftime të rënda u zhvilluan në periferi të tyre për javë të tëra, por talibanët përfundimisht depërtuan në linjat mbrojtëse dhe më pas hynë me pak ose aspak rezistencë.

Pse afganët në fund nuk bënë asnjë rezistencë ndaj talibanëve?

Pikërisht dhjetë ditë më parë, talibanët nuk kontrolluan asnjë seli provinciale në Afganistan. Më 6 gusht, këta militantë islamikë të ashpër, shumë më pak të armatosur dhe më pak në numër sesa ushtria e rregullt e qeverisë afgane të njohur ndërkombëtarisht, kapën kryeqytetin e parë të provincës, Orange në provincën Nimroz.

Gjatë nëntë ditëve të ardhshme, talibanët pushtuan 26 qendra krahinore dhe më pas morën kontrollin mbi të gjithë vendin. Kabuli thjesht iu dorëzua talibanëve të dielën.

Lexo Edhe:

Vetëm këto tri ambasada po veprojnë në Kabul

Vlerësimi nga komuniteti i inteligjencës amerikane, i publikuar nga mediat amerikane se talibanët mund të izolojnë Kabulin brenda 30 ditëve dhe ta pushtojnë brenda 90, tani tingëllon si një shaka e sëmurë.

Një ofensivë e dhunshme e talibanëve ka detyruar brigadat e tëra të ushtrisë afgane të dorëzohen në masë, dhe bazat e tyre ushtarake, tanket, helikopterët dhe armët dhe pajisjet e tjera me vlerë qindra miliona dollarë kanë përfunduar në duart e talibanëve.

Në disa qytete, luftime të rënda u zhvilluan në periferi të tyre për javë të tëra, por talibanët përfundimisht depërtuan në linjat mbrojtëse dhe më pas hynë me pak ose aspak rezistencë.

Fakti që ushtria, në të cilën Shtetet e Bashkuara kanë investuar 83 miliardë dollarë në armë, pajisje dhe trajnime në 20 vjet, u rrëzua në një mënyrë të tillë duket krejtësisht e pashpjegueshme.

Në çdo rast, disfata përfundimtare e djeshme ka vulosur përgjithmonë projektin e dështuar të ndërtimit të ushtrisë afgane si një forcë e armatosur moderne dhe e pavarur që mund të luftojë në këtë luftë guerile, si dhe një shtet afgan dhe demokratik funksional.

Që nga administrata e Barack Obamës, në të cilën presidenti aktual Joe Biden ishte zëvendëspresident, Uashingtoni ka pasur qëllimin strategjik të ndërtojë një institucion ushtarak dhe shtetëror të qëndrueshëm në mënyrë që të mund të tërhiqet nga vendi pa rrëzimin e shtetit dhe kontrollin e talibanëve.

Përfundimisht, pasi SHBA shpenzoi më shumë se 2 trilionë dollarë në luftë (sipas Universitetit Brown), pasi 2.448 ushtarë amerikanë dhe 3.846 nënkontraktorë civilë ose mercenarë u vranë në luftë, 1.000 trupa të tjerë aleatë dhe rreth 66.000 ushtarë afganë, kjo është pikërisht ajo që ndodhi.

Pse u dorëzua ushtria afgane?

Shpejtësia e pashpjegueshme me të cilën Afganistani ra para talibanëve lë shumë pyetje pa përgjigje. A refuzoi ushtria afgane thjesht të luftojë? A u rrëzua ajo për shkak të demoralizimit dhe paaftësisë për të luftuar apo për shkak të ndonjë marrëveshjeje të fshehtë?

A mund të ishte shmangur kjo humbje poshtëruese apo do të kishte ndodhur sa herë që amerikanët dhe perëndimorët e tjerë vendosnin të tërhiqeshin? A mund të gjejnë SHBA-ja dhe ushtritë e tjera aleate një pozicion kompromis të qëndrueshëm nga i cili, pavarësisht tërheqjes së shumicës së trupave nga vendi, a mund të vazhdojnë një mbështetje të tillë për ushtrinë afgane që do ta bënte atë të qëndrueshëm?

Siç shkruan New York Times në analizën e saj, ushtria afgane filloi të shpërbëhet edhe para se Biden të njoftonte në prill se ai do të tërhiqte të gjitha forcat amerikane deri në përvjetorin e njëzet të sulmit të Al Kaedës ndaj Amerikës më 11 shtator 2001.

Në fillim të këtij viti, ushtria afgane u gjymtua nga një mungesë kronike e municionit, mospagimi i rrogave për ushtarët, madje edhe mungesa e ushqimit për ta, dezertimi, sulmet e vazhdueshme guerile që gërryen pozicionet e tyre në zonat rurale, dhe më pas një rënie shkatërruese në moral kur Amerika shpalli vendimin e saj të tërhiqet.

Sigurisht, ka rreth pesëdhjetë mijë civilë që kanë humbur jetën që nga fillimi i luftës. Inspektorët shtetërorë amerikanë kanë paralajmëruar prej kohësh se situata në fushën e betejës është e paqëndrueshme.

Megjithatë ideja se ushtarët afganë nuk luftuan fare është një nga iluzionet më të mëdha në interpretimin e kësaj disfate historike. Për shembull, sipas Wall Street Journal, një roje në Qarkun Imam Sahib, Qarku Kunduz, i rezistoi sulmeve të talibanëve për plot dy muaj – derisa ushtarëve iu mbaruan municionet dhe furnizimet.

“Nuk ka pasur ushqim, ujë apo armë ditët e fundit,” tha ushtari Taj Mohammad, 38-vjeç, për Wall Street Journal.

Trupat e mbetur përfundimisht ikën në kryeqytetin krahinor, i cili më pas ra gjithashtu disa javë më vonë. Dhe në atë qytet, një njësi policie mori një kuti kartoni me patate të kalbura si një racion të përditshëm ushqimi. Disa nga oficerët në vijën e parë të frontit thanë se nuk ishin paguar për gjashtë deri në nëntë muaj.

Në Kandahar, një oficer i Forcave Speciale tha për Washington Post se komandanti i kishte urdhëruar ata të dorëzoheshin.

“Ne duam të luftojmë! Nëse dorëzohemi, talibanët do të na vrasin,” u përgjigj ky oficer.

“Mos qëlloni me asnjë të shtënë”, u tha komandanti i njësisë ndërsa talibanët vizituan zonën. Policia kufitare u dorëzua menjëherë, duke lënë vetëm njësinë e forcave speciale. Duke mos dashur të dorëzohen ose të luftojnë kur nuk kishin shans për të fituar, anëtarët e njësisë hodhën armët, veshën rrobat civile dhe ikën nga pozicionet e tyre.

“Më vjen turp për atë që kam bërë,” tha oficeri, por shtoi se nëse ai nuk do të kishte shpëtuar, “qeveria e tij do ta kishte shitur atë te talibanët”.

“Ne po mbajmë një terren në këtë luftë,” i tha kapiteni i policisë Muhammad Favah Saleh i Mazar-i-Sharif një gazetari të New York Times në janar, pasi dërgoi përforcime për të ndihmuar në mbrojtjen e një stacioni policie në periferi të qytetit. Me disa burra, gjithçka që ai mund t’u dërgonte atyre municion ishte një kuti prej 200 plumbash mitralozi. Dhe ky është vetëm një shembull i situatës katastrofike në të cilën u gjendën forcat afgane të armatosura dhe të sigurisë.

Disa nga ushtarët nuk mund të ktheheshin në shtëpi me pushime për vite me radhë, pasi fshatrat e tyre ishin të pushtuara. Një pjesë e armëve me të cilat Pentagoni furnizoi afganët u zhdukën për shkak të korrupsionit dhe kontrabandës, dhe një pjesë sepse u blenë nga talibanët. Dhe humbjet e forcave afgane nga viti 2001 e deri më sot (rreth 66.000 të vrarë së bashku me 3.500 aleatë të huaj) kanë qenë dukshëm më të mëdha se humbjet e pësuara nga talibanët (rreth 51.000, sipas vlerësimeve të Universitetit Browning).

“Pa SHBA, nuk kishte frikë se do të kapeshin për korrupsion. Kjo nxori në sipërfaqe një tradhtar në radhët tona,” tha një tjetër oficer i policisë afgane për Washington Post.

Disa oficerë policie nga Kandahar deklaruan se korrupsioni ishte më shumë fajtor për rënien e forcave të armatosura sesa paaftësia.

Dhe megjithëse kishte më shumë se 300.000 trupa në letër, ushtria afgane përfundimisht kishte vetëm rreth 50.000 burra në terren, sipas zyrtarëve amerikanë. Ishte kjo figurë, padyshim e rreme, që Biden e përmendi kur ai refuzoi me optimizëm mundësinë e rrëzimit të ushtrisë afgane.

Talibanët kanë kontribuar në kolapsin e forcave afgane jo vetëm me fitore në fushën e betejës, por edhe përmes një sërë marrëveshjesh të negociuara nëpër fshatra në të gjithë vendin gjatë një viti e gjysmë të fundit. Zyrtarët afganë i përshkruan marrëveshjet si një armëpushim, por në fakt kishte të bënte me ryshfetin e talibanëve nga forcat qeveritare të cilët nga ana e tyre jo vetëm që hodhën armë, por edhe ua dorëzuan talibanëve, tha një zyrtar amerikan dhe oficer afgan i paidentifikuar për Washington Post.

Këto marrëveshje korruptive u zhvendosën nga fshati në rrethe, dhe në fund u negociua një dorëzim i pabesueshëm i një numri kryeqytetesh provinciale, pretendojnë oficerët afganë, forcat speciale, policinë dhe ushtarët që dëshmuan në mënyrë anonime për gazetën amerikane. Pasi ushtria u dorëzua në Kunduz javën e kaluar, çështja përfundoi në mënyrë të pandalshme.

Kryengritësit talebanë përzien me shkathtësi kërcënimet dhe ryshfetin, së bashku me propagandën dhe luftën psikologjike, si kundër ushtrisë së rregullt ashtu edhe kundër komandantëve të paramilitarëve të shumtë fisnorë afganë. Kështu ata pushtuan qytet pas qytet – disa me një plumb mezi të gjuajtur – derisa rrethuan Kabulin dhe sollën presidentin Ashraf Ghani dhe mbetjet e ushtrisë afgane të shkatërruar para aktit të përfunduar.

“Asnjë rajon nuk ra si rezultat i luftës, por si rezultat i një lufte psikologjike,” tha gjeneral brigade Abbas Tavakoli, komandant i Korpusit 217 Afgan. Ekzekutimet publike të ushtarëve afganë dhe parada me trupat e tyre ishin gjithashtu pjesë e asaj lufte psikologjike.

Prandaj është e qartë se korrupsioni nuk është aspak arsyeja e vetme e humbjes. Oficerët afganë janë bërë më të ndjeshëm ndaj ofertave imorale të talibanëve pikërisht sepse e kanë kuptuar se kanë një shans shumë të dobët pasi nuk mund të mbështeten më në mbështetjen ajrore amerikane, por edhe në forma të tjera kryesore të mbështetjes, të tilla si inteligjenca dhe logjistika.

“Vendimi për t’u tërhequr ishte si një qilim i tërhequr nën këmbët e partnerëve tanë. Nuk ka mbështetje ajrore, asnjë ekuipazh mirëmbajtjeje në gjendje të shërbejë pajisjet – është bërë nga nënkontraktorët amerikanë, tani ata janë zhdukur. Kjo do të thotë teknologji që sjell fitore në beteja dhe të cilave ne i kemi mësuar afganët tani të padobishëm. Miliarda dollarë prona të humbura. Në vend të një paqeje të qëndrueshme, e cila gradualisht po ndërtohet, ne shohim një arratisje. Sigurisht që është. Trajnimi i një njeriu për të luftuar me sy hapur dhe atëherë mbyllja e syve para një lufte do të ketë një rezultat të tillë, “shpjegoi  veterani i luftës afgane Tom Tugendhat.

“Disa amerikanë tani tallen me mungesën e pretenduar të vullnetit, patriotizmit ose vendosmërisë së trupave afgane – por merrni parasysh, nëse e dini që ushtria juaj thjesht nuk është e pajisur për të fituar betejën e ardhshme, pse të luftoni? Është një vendim individualisht racional për të shpëtuar jetën tuaj pa luftuar, një vendim që, kur shumëzohet, çon në humbje në luftë, “shkroi profesori i Marrëdhënieve Ndërkombëtare Paul D. Miller në një artikull për portalin Dispatch.

Është e lehtë të imagjinohet një skenar alternativ: nëse Shtetet e Bashkuara do të kishin mbajtur një prani të vogël ushtarake (ndoshta pak më të madhe se ajo që Donald Trump la pas), ata mund ta kishin mbajtur ushtrinë afgane në terren pafundësisht, duke i dhënë kohë dhe hapësirë ​​për të zgjidhur situata politike në Kabul, për një raund të ri negociatash me një pozicion më të mirë në lidhje me talibanët dhe për vazhdimin e rindërtimit dhe zhvillimit,” shtoi Miller.

“Disa donin vetëm para”, tha një oficer special afgan. Por të tjerët e panë njoftimin e SHBA për tërheqje të plotë si një “garanci” se talibanët do të ktheheshin në pushtet në Afganistan dhe për këtë arsye donin të siguronin vendin e tyre në anën fituese, shtoi ai. Të dy ushtarët dhe oficerët arritën në përfundimin se thjesht nuk ia vlente më për të luftuar.

“Ata e panë dokumentin si një rrugë pa krye”, tha oficeri, duke iu referuar një marrëveshjeje tërheqjeje deri në maj të këtij viti që administrata Trump arriti me  talibanët në Doha shkurtin e kaluar: “Në ditën kur u nënshkrua kontrata, ne pamë një ndryshim … vetëm duke parë veten. Është sikur na lanë të dështonim”.

Continue Reading

Lajmet

​Osmani uron Shqipërinë për hapjen e pesë kapitujve të fundit të negociatave me BE-në

Published

on

By

Presidentja e Kosovës, Vjosa Osmani, ka uruar Presidentin e Shqipërisë Bajram Begaj, Kryeministrin Edi Rama dhe qytetarët shqiptarë për hapjen e pesë kapitujve të fundit të negociatave me Bashkimin Evropian, duke e cilësuar këtë si një hap historik në rrugën e integrimit evropian.

Osmani tha se ky progres e afron edhe më shumë Shqipërinë dhe mbarë rajonin me Bashkimin Evropian.

“Ky është një hap që i sjell qytetarët e Shqipërisë, si dhe rajonin tonë, edhe më pranë Bashkimit Evropian. Qytetarët e Kosovës festojnë sot bashkë me ju, teksa vazhdojmë të punojmë pandalur për ta avancuar edhe më tej rrugën e vendit tonë drejt BE-së,” shkroi Presidentja në një postim drejtuar udhëheqësve shqiptarë.

Ky është grup-kapitulli i fundit i negociatave që vendi ynë hap me bashkimin Evropian në rrugëtimin drejt anëtarësimit në BE./KP

Continue Reading

Lajmet

​Konfirmohet, vetëm Bedri Hamza kandidat i PDK-së

Published

on

By

E përditësuar:

Kryesuesja e konventës së PDK-së, Vlora Çitaku ka konfirmuar se deri tani ka pranuar nënshkrimet për vetëm një kandidat për kryetarë të partisë.

Çitaku më pas ia ka dhënë fjalën Hamzës./KP


Konventa e PDK-së e ka miratuar dorëheqjen e Memlit Krasniqi nga pozita e kryetarit të PDK-së, Memli Krasniqi.

Por pas fjalimit të kryetarit tashmë të dorëhequr, Memli Krasniqi, Sekretarja e Përgjithshme, Vlora Çitaku tentoi që ta mbyllë për media, duke thënë se ka përfunduar pjesa solemne.

Por kjo u kundërshtua nga Xhavit Haliti i cili “në befasi” doli në foltore.

Mendoj që pjesa solemne nuk ka përfunduar. Memli e ka paraqitur dorëheqjen. Ne këtu e kemi zgjedhur dhe këtu duhet t’ia miratojnë dorëheqjen është procedurë që duhet me respektu e me zbatu të gjithë. Faleminderit”, tha Haliti.

Pas kësaj kërkese më pas u hedh në votim se kush e pranon dorëheqjen./EO


Kryetari në largim i Partisë Demokratike të Kosovës, Memli Krasniqi në konventën e 12-të të kësaj partie, ku do të zgjidhet kryetari i ri i PDK-së, është shprehur se kjo detyrë ishte nderi më i madh i jetës së tij. Ai tha se kryetari i ri do ta ketë mbështetjen e tij por që duhet ta ketë të të gjithëve duke theksuar edhe se hatërmbetejet të mbeten anash

Ai në fjalimin e tij në Konventë tha se nga Hashim Thaçi e Kadri Veseli mësoi se lidershpi nuk është privilegj por përgjegjësi.

Krasniqi pas 4 viteve e 4 muajve  në krye të PDK-së ka falënderuar delegatët e Konventës që ia dhanë besimin në një prej periudhave më sfiduese në historinë e partisë.

Udhëtimi im si Kryetar filloi këtu dhe po përmbyllet këtu. Në të njëjtën skenë. Para të njëjtëve njerëz. Me të njëjtën dashuri për këtë parti dhe këtë vend. Këto 1600 ditë kanë qenë ditët më domethënëse të jetës sime publike. Sot largohem nga detyra me mirënjohje. Me krenari. Me paqe”, ka theksuar ai.

Krasniqi tha se PDK ka nevojë tani për një moment të ri unifikimi e për Kryetar të ri e Kryeministër.

“Pas gati 1600 ditësh shërbimi si udhëheqës i juaji, besoj se PDK ka nevojë për një momentum të ri, për një kapitull të ri, teksa përgatitet për zgjedhjet nacionale të radhës. Nuk po largohem prej lodhjes. Nuk po largohem prej zhgënjimit. Përkundrazi! Po e bëj këtë hap, sepse besoj thellë se:  PDK ka nevojë për energji të re. PDK ka nevojë për një moment të ri unifikimi. PDK ka nevojë që Kryetari i saj të jetë edhe kandidati për Kryeministër. Po e bëj këtë nga përgjegjësia, jo sepse shtëpia jonë është e thyer, por sepse është mjaftueshëm e fortë për t’u ngritur në lartësi të reja. Po dorëhiqem duke e ditur se PDK-në po e lë më të fortë se sa që e gjeta kur më zgjodhët që t’ju prij. Ndoshta nuk është shumë, por ju siguroj se nuk kam kursyer as atomin e fundit të angazhimit dhe të dijes time për Partinë Demokratike të Kosovës. Sepse, ju e dini: Për më shumë se 20 vjet, PDK është shtëpia ime politike. Vendi ku u rrita, ku u testova, ku mësova, ku shërbeva dhe ku fitova. Vendi ku pata nderin historik të jem një nga nënshkruesit e Deklaratës së Pavarësisë së Republikës së Kosovës. Vërtetë, ka qenë dhe është nderi më i madh i jetës sime që të udhëheq këtë parti. Partinë e krenarisë sonë kombëtare. Partinë që ka shkruar faqet më të ndritura të historisë së Kosovës. Partinë që e kanë udhëhequr dy burra që kanë shkruar epokën më të lavdishme të vendit tonë, Hashim Thaçi dhe Kadri Veseli. Prej tyre kam mësuar shumë, por mbi te gjitha faktin se lidershipi nuk është privilegj. Është përgjegjësi”, ka thënë më tej Krasniqi.

Ai tha se ndjehet krenar që gjatë kësaj periudhe të udhëheqjes së tij, si rezultat i punës ekipore, PDK u ngrit dhe u forcua me fitore në zgjedhje lokale e komuna të rëndësishme anekënd vendit, me rikthimin e besimit të me rreth 200 mijë vota, me unitet të brendshëm, duke u bërë sërish forca më e besuar kombëtare, partia te e cila qytetarët kthehen kur vendi ka nevojë.

Kur mora drejtimin e partisë, PDK gjendej në një udhëkryq. E lënduar nga e kaluara, e tronditur nga ngjarje të papritura, dhe nën presion të madh politik. Me pesë komuna nën qeverisjen tonë, me 148 mijë vota në zgjedhje nacionale, me 18 deputetë dhe me rezultat 11% në sondazhe. Në atë periudhë, disa flisnin për rënie, disa për krizë, disa madje për fillim të fundit për partinë tonë. Por, së bashku, gur mbi gur, ditë pas dite, ne e ringritëm PDK-në”, ka shtuar ai.

Krasniqi ka kritikuar pushtetin aktual duke thënë se për pesë vite institucionet kanë degraduar, ekonomia ka stagnuar dhe mirëqenia e qytetarëve është përkeqësuar.

Prandaj sot, nga kjo foltore, dua t’u bëj një thirrje të qartë të gjithëve që qoftë edhe një herë gjatë jetës së tyre kanë thënë: Unë jam PDK: Ejani. Bashkohuni. Rikthehuni në shtëpinë tuaj politike. Asnjë prej nesh nuk jemi mbi familjen tonë politike. Le t’i forcojmë radhët dhe le t’i japim Kosovës atë që e meriton. Një alternativë të fortë, moderne, profesionale. Një qeverisje të kompetencës, jo të kaosit. Një lidership të unitetit, jo të përçarjes. Sepse, Kosova nuk ecën përpara pa një PDK të bashkuar”, ka theksuar Krasniqi.

Ai duke theksuar që kushdo që të zgjidhet kryetar i ri sot do ta ketë mbështetjen e tij të plotë, ka bërë thirrje për bashkim dhe unitet, sepse PDK e bashkuar është PDK e pandalshme.

Për Kryetarin e ri të Partisë Demokratike të Kosovës, megjithatë, kam një mesazh të shkurtër për fund: Çdo udhëheqës është vetëm një rojtar i përkohshëm i një rruge të gjatë. Sot, kur unë po e liroj vendin, dua ta marrësh me vete këtë mendim të lashtë, që dikur poetët e veriut e thoshin për ata që bartnin stafetën: “Rruga nuk i përket udhëheqësit – udhëheqësi i përket rrugës”. Do të vijnë ditë të lehta, por edhe ditë të rënda. Do të ketë duartrokitje, por edhe heshtje e kritika. Por, për sa kohë ecën me qëllim të mirë, me zemër të pastër dhe me punë të sinqertë, rruga vetë do të të udhëheqë”, tha Memli Krasniqi./EO

Continue Reading

Lajmet

Wesley Clark nis dëshminë në Hagë

Published

on

By

E përditësuar:

Clark u pyet për kohën kur u raportua se familja e Jasharëve ishte vrarë.

Unë shkova në Maqedoni, më duket se kanë qenë ditët e para të marsit, kishim një Task-Forcë të forcave amerikane në Maqedoni, që ishte vendosur para disa viteve për të qëndruar në kufirin mes Serbisë dhe Maqedonisë. Unë nuk kam qenë asnjëherë atje, shkova ta inspektoja. Menjëherë më merr në telefon ambasadori amerikan në Shkup, Chris Hill, dhe më thotë se duhej të flisja me presidentit e Maqedonisë. Kisha dëgjuar raporte se ishte vrarë familja Jasharajve, kishte shqetësime për këtë gjë. Por kur shkova ta takoja presidentin Glikorov, ai ma shpjegoi se tani do të fillojë një konflikt për shkak të kësaj, kjo vrasje do të nxisë një konflikt”, deklaroi Clark.

Më tha se shqiptarët do të kundërpërgjigjen, shqiptarët nuk ta pranojnë këtë që ndodhi, shqiptarët do t’i rezistojnë kësaj vrasje”, citoi Clark presidentin maqedonas në atë kohë./EO


Si dëshmitari i fundit i thirrur nga mbrojtja e ish-presidentit Hashim Thaçi, Clark u pyet rreth strukturave të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Ai thotë se UÇK nuk kishte veti komanduese e as kontrolluese.

Ne gjithmonë themi komandë dhe kontroll, sepse komanda është kompetenca, autoriteti, por kontrollo është mënyra për ta mbikëqyrur. Me aq sa pamë ne, ajo nuk kishte asnjërën prej këtyre elementeve. Ne kishim disa vëzhgues ne kufirin mes Shqipërisë dhe Kosovës, por as ata nuk patën mundësi të mblidhnin informacione të besueshme”, tha ai./EO


Clark deklaroi se ai dhe forcat e NATO-s nuk kishin shumë të dhëna mbi komandën e UÇK-së.

Më sa dinim ne bëhej fjalë për grupe lokale, që ishin krijuar pak a shumë si përgjigje ndaj shtypjes serbe ndër vite. Në veçanti, pas vrasjes së familjes Jashari, u krijua në alarmi i përgjithshëm dhe për këtë arsye njerëzit gjithnjë e më tepër po i formonin këto grupe lokale. Kaq dinim ne”, ka thënë Clark.

Ai shtoi se shumë informacione ai i merrte nga serbët, që identifikonin pika të caktuara si “pikë terroriste” dhe përpiqeshin t’i monitoronin ato. Clark theksoi se shumica e pjesëtarëve të grupeve ishin qytetarë që përpiqeshin të mbronin familjet e tyre.

Serbët kishin pika në identifikuar në hartë, të cilat i identifikonin si të ashtuquajtura pika terroriste. Ata po mundoheshin të grumbullonin informacione në to, por shumica e njerëzve në këto grupe kishin shtëpi dhe familje. Ata mundoheshin ta jetonin jetën e tyre dhe ta mbronin familjen dhe veten”, ka shtuar Clark./EO


Wesley Clark, ish-komandanti suprem i Forcave Aleate të NATO-s në Evropë, ka filluar dëshminë në procesin gjyqësor që është duke u zhvilluar në Hagë ndaj ish-krerëve të UÇK-së, Hashim Thaçit, Kadri Veselit, Jakup Krasniqit dhe Rexhep Selimit.

Dëshmia e tij do të zgjasë dy ditë dhe në sallë bashkë me të janë edhe ekipa amerikane.

Aty ai tha se Presidenti George Bush i kishte kërkuar Sllobodan Millosheqviqit që të ndalonte dhunën në Kosovë, duke e paralajmëruar SHBA do t’i kundërpërgjigjej.

Ai fillimisht tregoi për rolin e tij.

“Kam qenë përgjegjës politikat ushtarake të SHBA-së dhe strategjinë në gjithë botës. Pra, gjatë kohës sime kemi pasë problem me Sadam Hysenin ngjatë punës sime në Irak, kemi pasë krizën e drogës, luftën që vazhdonte me Bosnjën. Krizën në Kore ku gati nisi një luftë me Kore. Po ashtu do të duhej të rishkruanim strategjinë ushtarake të Amerikës, pas luftës së ftohtë ne nuk kishim një strategji ushtarake. Kështu që nga 1974 ne filluam të shkruanim një strategji të re dhe kjo u  rishikua, kjo pas viti 2000”.

Clark u pyet nga mbrojtja për një deklaratë.

“Në deklaratën tuaj paragrafi 5 thoni se gjatë negociatave të Dejton ju përmendet se kishit dijeni se presidenti George Bush kishte dhënë paralajmërim, të quajtur ‘paralajmërimi i Krishtlindjeve’”, u pyet Clark.

Clark tregoi cka i tha Presidenti amerikan Millosheviqin e si e paralajmëroi.

“Fillimisht kur filluam negociatat unë nuk isha në dijeni të këtij paralajmërimi dhe diplomatët e dinin këtë gjë. Por publiku në përgjegjësi dhe ne që punonim në ushtri që kishim të dislokuar që në dhjetor  të 92-shit nuk ishim në dijeni për shkak të dhunës që ishte shënjestruar ndaj popullatës shqiptare nga policia serbe dhe nga MUP në veçanti brenda Kosovës. Presidenti Bush iu drejtua Millosheviqit që të ndalonte menjëherë dhunën ose përndryshe SHBA do të kundërpërgjigjej. Ishte një referencë që përdorej nga forcat ushtarake për të ndaluar represionin, dhunën ndaj shqiptarëve të Kosovës, që ishte në fakt shumica e popullsisë në Kosovë”

Ai tha se bashkë me Richard Holbrooke kishin kontaktuar Millosheviqin, por që ai kishte thënë se ëshë shteti dhe problemi i tij.

“Unë dhe Richard Holbrooke  e kontaktuam dhe tha unë nuk dot ë flas për këtë, tha është shteti im, problemi im”, tha ai.

Mbrojtja e pyet, “Refuzoi të fliste për këtë temë?”

Clark përgjigjet, “Ne u përpoqëm më shumë se njëherë. Ne e dinim që ishte e rrezikshme, dhe që atje kishte vështirësi por ai nuk donte të fliste për këtë gjë”./EO


Ish-komandanti Suprem i NATO-s, Wesley Clark, ka nisur të dëshmojë në rastin e ish-krerëve të UÇK-së para Dhomave të Specializuara të Kosovës në Hagë.

Clark ka treguar se sulmet serbe ndaj popullatës në Kosovë ishin në rritje dhe situata ishte duke u përshkallëzuar deri në atë pikë sa që ministri i Jashtëm i ShBA-së nisi të diskutonte problemin drejtpërdrejt me sekretarin amerikan të shtetit.

Unë mendova se e dija se çfarë duhej bërë në këto kushte, por sipas procedurave të NATO-s, nuk kishim asnjë autoritet, pasuar udhëzime politike, nuk kishte plane konkrete. Fola me sekretarin amerikan të shtetit për këtë, nuk kam folur me asnjë ministër të jashtëm tjetër për këtë çështje, sepse më udhëzuan Shtetet e Bashkuara të mos flas me askënd tjetër”.

Clark ka kujtuar gjithashtu se në pranverën e vitit 1998 iu kërkua të përgatisë një plan, pa ditur nëse ministritë e jashtme apo të mbrojtjes ishin të përfshira.

Por aty lindi nevoja që të përgatitet një plan ”./EO


Ish-komandanti Suprem i Forcave Aleate të NATO-s për Evropën, gjenerali Wesley Clark ka nisur dëshminë e tij pranë Dhomave të Specializuara të Hagës në rastin ndaj ish-krerëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.

Clark është dëshmitari i shtatë dhe i fundit i mbrojtjes së ish-presidentit Hashim Thaçi. Ai e udhëhoqi fushatën ajrore të NATO-s kundër caqeve ushtarake serbe më 1999.

Aktualisht gjenerali i pensionuar amerikan e ka dhënë betimin se gjatë dëshmisë së tij do ta thotë vetëm të vërtetën.

Ndërsa, edhe Clark është duke u shoqëruar në gjykatoren e Hagës nga përfaqësuesja e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Terra Gerhersanem.

Dëshmia e tij pritet të zgjasë deri të mërkurën, pas së cilës gjykata do të mbajë një konferencë për ecurinë e rastit. Ndërkohë, seanca e planifikuar për 21 nëntor është anuluar.

Procesi i paraqitjes së provave nga mbrojtja ka filluar më 15 shtator, me dëshminë e ish-ndihmësit të sekretarit amerikan të Shtetit, James Rubin. Më pas ka dëshmuar Paul Williams, ish-këshilltar ligjor i delegacionit shqiptar në Rambuje.

Më 22 shtator dëshmoi edhe John Stewart Duncan, ish-këshilltar politik i gjeneralit Clark në NATO, i cili e përmbylli dëshminë një ditë më vonë. Ndërkaq, më 30 shtator ka filluar dëshminë James Peter Covey, ish-zëvendës i përfaqësuesit të OKB-së në Kosovë Bernard Kouchner, i cili ka mbyllur paraqitjen më 2 tetor.
Dhomat e Specializuara kanë njoftuar se 14 nëntori shënon përfundimin e fazës së mbrojtjes.

Parashtresat përfundimtare, si dhe deklarimet për ndikimin e krimeve të pretenduara te viktimat, pritet të dorëzohen deri më 22 dhjetor 2025.

Në mbështetje të krerëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës janë mbajtur katër protesta në Prishtinë, Hagë, Tiranë dhe e fundit ka qenë në Strasburg.

Ndërsa, më 5 nëntor janë bërë 5 vite prej kur katërshja e UCCK-së ndodhen në paraburgim. Ish-krerët e UÇK-së akuzohen për krime të pretenduara të luftës për çka janë deklaruar të pafajshëm./KP


Ish-komandanti Suprem i Forcave Aleate të NATO-s për Evropën, gjenerali Wesley Clark, do të paraqitet sot para Dhomave të Specializuara në Hagë.

Ai fillimisht pritej të dëshmonte më 18 nëntor, por dëshmia e tij është zhvendosur një ditë më herët, duke nisur nga ora 12:00.

Clark do të jetë dëshmitari i fundit i mbrojtjes së ish-presidentit Hashim Thaçi.

Dëshmia e tij pritet të zgjasë deri të mërkurën, pas së cilës gjykata do të mbajë një konferencë për ecurinë e rastit. Ndërkohë, seanca e planifikuar për 21 nëntor është anuluar.

Procesi i paraqitjes së provave nga mbrojtja ka filluar më 15 shtator, me dëshminë e ish-ndihmësit të sekretarit amerikan të Shtetit, James Rubin. Më pas ka dëshmuar Paul Williams, ish-këshilltar ligjor i delegacionit shqiptar në Rambuje.

Më 22 shtator dëshmoi edhe John Stewart Duncan, ish-këshilltar politik i gjeneralit Clark në NATO, i cili e përmbylli dëshminë një ditë më vonë. Ndërkaq, më 30 shtator ka filluar dëshminë James Peter Covey, ish-zëvendës i përfaqësuesit të OKB-së në Kosovë Bernard Kouchner, i cili ka mbyllur paraqitjen më 2 tetor.

Dhomat e Specializuara kanë njoftuar se 14 nëntori shënon përfundimin e fazës së mbrojtjes.

Parashtresat përfundimtare, si dhe deklarimet për ndikimin e krimeve të pretenduara te viktimat, pritet të dorëzohen deri më 22 dhjetor 2025./KP

Continue Reading

Lajmet

​Bedri Hamza pritet të jetë kandidati i vetëm për kryetar të PDK-së

Published

on

By

Para delegatëve të Partisë Demokratike të Kosovës, në Konventën e Përgjithshme pritet të paraqitet vetëm kandidatura për kryetar e Bedri Hamzës. Deri tani para nisjes së konventës zyrtarë të PDK-së, thonë se nuk ka kandidatur tjetër për kryetar.

Nënkryetari i PDK-së, njëherësh kryetar i komunës së Prizrenit, Shaqir Totaj, tha se momentalisht ka vetëm një kandidatur për kryetar të PDK-së, derisa theksoi se zgjidhja më e mirë për PDK-në, është zgjedhja e Bedri Hamzës për kryetar.

Nuk mendoj se ka pasur nevojë të shtyhet Konventa, meqenëse kemi veç një kandidat mendoj se ai do të zgjidhet dhe është zgjidhja e duhur. Me sa unë jam i njoftuar nuk është dikush që ka aplikuar përveç Bedri Hamzës”, tha ai.

Në anën tjetër, ish-deputeti i PDK-së, Xhavit Haliti, tha se rregullat janë strikte që brenda Konventës së PDK-së të paraqitet kandidatura e Enver Hoxhajt, teksa shtoi se i njëjti nuk ia ka kërkuar nënshkrimin atij për ta shpallur kandidaturën për kryetar.

“Është krejtësisht normale në demokraci me pas shumë pretendime me u bo kryetar të partisë. Rregullat janë strikte dhe duhet me u zbatuar dhe tani të shohim si po zhvillohet mbledhja…Janë ca rregulla që ia pamundësojnë dikujt me hy sipas statutit. Duhet me i pas nënshkrimet e delegatëve dhe me paraqitë kandidaturën pesë ditë përpara. Nuk e di mua jo”, tha ai./KP

Continue Reading

Të kërkuara