Aktorja franceze, Anouk Aimée, e cila u shqua në filmat legjendarë “La Dolce Vita” dhe “Një burrë dhe një grua”, në moshën 92-vjeçare ndërroi jetë në shtëpinë e saj në Paris, e rrethuar nga të dashurit e saj.

Vajza e saj, Manuela Papatakis, ndau lajmin prekës në rrjetet sociale të martën, duke deklaruar: “Kemi trishtimin e pamasë për të njoftuar largimin e nënës sime … Isha pranë saj kur ajo ndërroi jetë këtë mëngjes, në shtëpinë e saj në Paris.”

Anouk Aimée, emri i vërtetë i së cilës ishte Françoise Sorya Dreyfus, lindi më 27 prill 1932 në Paris. Karriera e saj filmike filloi në moshë të re dhe ajo shpejt u bë një nga fytyrat më të njohura të kinematografisë evropiane. Ajo u bë e njohur për portretizimet e saj të grave të forta dhe komplekse, duke i dhënë një thellësi të veçantë roleve të saj.

Aimée bashkëpunoi me disa nga regjisorët më të mëdhenj të epokës së Valës së Re Franceze. Në La Dolce Vita të Federico Fellinit, ajo interpretoi rol me një bukuri dhe elegancë të pashoqe, duke kontribuar në suksesin e madh të filmit. Roli i saj në “Një burrë dhe një grua” nga Claude Lelouch i solli një famë të re dhe një Çmim të Artë në Festivalin e Filmit në Cannes.

Gjatë karrierës së saj të gjatë dhe të shquar, Aimée mori pjesë në shumë filma të tjerë të rëndësishëm, duke përfshirë Lola të Jacques Demy dhe të Fellinit. Ajo ishte një nga të preferuarat e regjisorëve për aftësinë e saj për të sjellë një ndjenjë misterioze dhe emocionale në çdo rol që luante.

Përveç suksesit të saj në kinema, Aimée ishte e njohur edhe për jetën e saj personale. Ajo ishte e martuar disa herë, duke përfshirë edhe me regjisorin Nikos Papatakis, me të cilin pati vajzën e saj, Manuela. Aimée jetoi një jetë të plotë dhe të pasur, e cila pasqyrohet në filmat dhe rolet që ajo la pas.

Me ndarjen e saj nga jeta, bota ka humbur një nga yjet më të ndritshëm të saj. Por trashëgimia e Anouk Aimée do të vazhdojë të jetojë përmes filmave të saj dhe kujtimeve të miliona adhuruesve të kinemasë që ajo preku me talentin dhe bukurinë e saj të pashoqe. Le të kujtojmë dhe të nderojmë jetën dhe karrierën e një artisteje të vërtetë, që do të mbetet gjithmonë një ikonë e artit kinematografik./UBTNews/

Muzeu Historik Kombëtar u bë shtëpia e përkujtimit të Sami Frashërit në 120-vjetorin e ndarjes së tij nga jeta. Kjo ngjarje e rëndësishme u mbajt sot në Tiranë, për të nderuar kujtesën e ideologut të shquar të Rilindjes Kombëtare Shqiptare, Sami Frashëri.

Sami Frashëri, lindur më 1 qershor 1850 në Frashër të Përmetit, u shqua për një intelekt të gjerë dhe një dedikim të paimagjinueshëm për arsimimin dhe pavarësinë kombëtare. Mësimet e tij filluan në fshatin e lindjes dhe vazhduan në Janinë, ku ai shkëlqeu në shkollën e mesme greke “Zosimea”, duke mësuar jo vetëm greqishten por edhe gjuhë të tjera të huaja si latinishtja, frëngjishtja dhe italishtja. Në Tetovë, ai mori mësim nga Mahmut Efendi në gjuhët arabe, perse dhe turke.

Në vitin 1872, Sami Frashëri u zhvendos në Stamboll, ku ai aktivizoi një lëvizje patriotike dhe kontributi i tij u bë i pamohueshëm për çlirimin dhe bashkimin kombëtar të shqiptarëve. Ai ishte një ndër organizatorët kryesorë të “Komitetit Qendror për mbrojtjen e të drejtave të kombësisë shqiptare” dhe themelues i “Shoqërisë së të shtypurit me shkronja shqipe” në vitin 1879.

Sami Frashëri, një dijetar i përmasave botërore, shkrimtar, dramaturg, linguist dhe hartues i enciklopedisë së madhe “Kamus al alam”, lajthiti për një kombësi të bashkuar deri në fund të jetës së tij. Vdiq në Stamboll më 18 qershor 1904, në moshën 54 vjeçare, duke lënë pas një trashëgimi të pashoqe për historinë dhe kulturën shqiptare, shkruan Agjencia Telegrafike Shqiptare.

Ndërkaq, në Muzeun Historik Kombëtar, një ekspozitë e veçantë dhe një program i pasur kulturor u organizuan për të nderuar dhe për të përmirësuar kujtesën e tij. Vizitorët, studentët dhe akademikët u bashkuan për të përjetuar rrugën e paharrueshme të një prej figurave më të rëndësishme të historisë kombëtare shqiptare./UBTNews/

Zyra e delegacionit të Bashkimit Europian njoftoi një konkurs të fotografisë të organizuar në kuadër të projektit EU4Culture. Konkursi i titulluar “Snap the Site” ofron një mundësi të rrallë për të kapur vizualisht bukurinë e vendeve kulturore të Shqipërisë.

Pjesëmarrësit janë ftuar të zgjedhin ndër datat dhe vendndodhjet e përcaktuara, më 22 qershor te Kulla Veneciane në Durrës dhe Kisha e Shën Antonit në Kepin e Rodonit, më 29 qershor te Ura e Kurçajt dhe Kalaja e Bashtovës, më 6 korrik te Kisha e Manastirit të Rubikut dhe Muzeu Etnografik i Krujës.

Aplikimi për të marrë pjesë përfundon më 20 qershor 2024 dhe mund të bëhet në linkun, https://europeishere.al/snap-the-site-competition/. Pjesëmarrësit do të trajnohen nga fotografi i njohur Armand Babani, duke siguruar një përvojë të pasur dhe udhëzim teknik, shkruhet në Agjencinë Telegrafike Shqiptare.

Zyra e delegacionit të Bashkimit Europian në Tiranë njoftoi gjithashtu se konkursi do të shpërndajë çmime tërheqëse për fituesit e tyre, duke e bërë këtë thirrje tërheqëse për të gjithë dashamirësit e kulturës dhe fotografisë në Shqipëri./UBTNews/

Art Basel, një panair i veçantë që i jep shkëlqim botës së artit modern dhe bashkëkohor, nuk ka thënë ende fjalët e fundit për këtë vit. Në zemër të Bazelit, Zvicër, kjo ngjarje hapi dyert e saj për të pritur botën në një spektakël të rëndësishëm artistik. Një ngjarje që shkëput shpirtin dhe provokon mendjen, ku 285 galeri nga 40 vende dhe territore tregojnë veprat e tyre më të shquara dhe më frymëzuese.

Kuruar me kujdes nga Stefanie Hessler, drejtoreshë e Institutit Zviceran të Nju Jorkut, Art Basel vjen me një koncept të guximshëm që shqyrton temat e transformimit dhe qarkullimit në botën tonë të globalizuar dhe të ndryshueshme, duke reflektuar gjithashtu mbi sfidat ekologjike që na përballen.

Në këtë festë të artit, disa ekspozita dallohen për thellësinë dhe inovacionin e tyre. Një prej tyre është “Portreti i brendshëm” i Refik Anadol, një artist që përdor teknologjinë AI dhe sensorët neuroshkencor për të kapur emocionet dhe perceptimet e udhëtarëve ajrorë, duke sjellë një përvojë artistike që transformon kuptimin tradicional të vëzhgimit.

Instalacioni i Jean Dubuffet është një tjetër pikërisht qendrore në Art Basel, një skulpturë që fton vizitorët të ulen dhe të reflektojnë, duke shkaktuar një ndryshim të thellë në perceptimin e stendës tradicionale të ekspozitave artistike.

Në krah të këtyre eksponentëve të mëdhenj, instalacioni i porositur nga Koleksioni i Arteve UBS shkëlqen me qëndisjet që shprehin kohën në kontekst feminin dhe sfidat që vijnë me të. Kjo pjesë e veçantë e artit reflekton thellësinë historike dhe emocionale të punës së grave në art.

Dhe pastaj, “Kur dielli largohet ne pikturojmë qiellin” nga Petrit Halilaj, një artist nga Kosova, shfaqet si një shpërthim drite dhe shprese. Ky instalacion shndërrohet në një thirrje kolektive për të parë përtej historisë së errët dhe për të parë shpresën dhe frymën që na bashkon si një shoqëri që e çmon artin në tërësi.

Art Basel nuk është vetëm një panair; është një shëtitje e pamundur e pamjes dhe mendjes, një destinacion që të jep më shumë se ç’mund të imagjinosh. Nga koleksionistët e pasionuar deri te kritikët më të njohur të artit, kjo ngjarje ka ndikuar thellë në botën e artit moderne, duke i dhënë vlerë dhe kuptim veprave të shquara dhe të pazakonshme që ekspozohen prej saj.

Çfarë u shit në Art Basel 2024

Edicioni 2024 i panairit kryesor të Art Basel përfundoi të dielën pas një jave me diell në Messe. Rreth 91,000 vizitorë morën pjesë në panair nga frekuentimi i 82,000 i vitit 2023, i cili kishte 285 ekspozues nga 40 vende dhe rajone, shkruan Artsy.

Art Basel 2024 ishte një festë e shkëlqyer e artit dhe tregtisë, ku transaksionet e paimagjinueshme dhe energjia e shumëfishtë e vizitorëve bënë një përvojë të paharrueshme për të gjithë pjesëmarrësit. Në këtë arenë ku kreativiteti përshkonte biznesin, galeritë dhe koleksionistët arritën të bëjnë një gjurmë të thellë.

Një nga momentet kulmore ishte shitja e pikturës “Sunflowers” e Joan Mitchell për një shumë prej 20 milionë dollarësh nga David Zwirner, duke shënuar transaksionin më të shtrenjtë të Art Basel 2024. Përtej kësaj shifre impresionuese, galeritë blu chip ofruan një varg të impresionueshëm shitjesh:

“Abstraktes Bild” (2016) e Gerhard Richter u shit për 6 milionë dollarë.

“Abstraktes Bild” (2016) e Gerhard Richter u shit për 6 milionë dollarë.

“Aspiring to Pumpkin’s Love, the Love in My Heart” (2023) e Yayoi Kusama, e paraqitur në sektorin Unlimited, u shit për 5 milionë dollarë.

Studimi i Josef Albers për “Homage to the Square” (1966) u shit për 1.6 milion dollarë dhe “On the Other Side ” (1952) u shit për 1.1 milion dollarë.

“Untitled” i Robert Ryman (1997) u shit për 1.5 milion dollarë.

“Wolf Moon” e Scott Kahn (2023) u shit për 900,000 dollarë.

Vepra si “Po e Elizabeth Peyton! (Vampir)” dhe “Ang në Londër” (2022–24) u shitën për 900,000 dollarë secila.

“El Aleph” (2023) i Liu Ye u shit për 800,000 dollarë.

Në këtë atmosferë të ngarkuar me potencial artistik dhe emocion, Art Basel 2024 shënonte një kapitull të ri në historinë e tregut të artit. Me interes nga koleksionistët dhe institucionet, panairi tregoi një gamë të gjerë të veprave që shtriheshin nga emra të njohur botërisht deri te artistë në ngritje, duke u bërë një platformë e pazëvendësueshme për promovimin dhe tregtimin e artit moderne dhe bashkëkohor./UBTNews/

Nga Artsy, në përkthim dhe përshtatje të D.E.