Kulturë

Nën ujërat e historisë: Kërkimi për të ruajtur identitetin e humbur të trashëgimisë kulturore të Evropës

Published

on

Dita e 17 prillit u bë dita kur Europa Nostra shpalli zyrtarisht listën e vendeve dhe monumenteve të trashëgimisë që gjenden nën kërcënimin më të madh për vitin 2024. Ky njoftim ngriu valë të madhe interesimi, pasi në fokus ishin destinacione të rëndësishme që përfaqësojnë një pasuri të çmuar kulturore dhe historike. Por fatkeqësisht, këto vlera janë të përfshira në një rrugëtim që duket të shkojë drejt humbjes së tyre të pakthyeshme. 

Programi “7 më të rrezikuarit”, i cili nisi rrugën e tij në vitin 2013, është bërë një fushatë e shoqërisë civile për të shpëtuar trashëgiminë e rrezikuar të Evropës. Europa Nostra ka udhëhequr këtë marsh, duke punuar ngushtë me Institutin e Bankës Evropiane të Investimeve dhe duke gëzuar mbështetjen e Creative Europe, përmes projektit të rrjetit European Cultural Heritage Agora. Kjo është një thirrje për të gjithë qytetarët, për të mbrojtur dhe ruajtur trashëgiminë e çmuar, pasuri që bashkon në një pasqyrë të përbashkët identitetin kulturor.

Strehimi i klasës punëtore (kure) në Roubaix-Tourcoing, Francë

Në shekullin e 19-të, qytetet Roubaix dhe Tourcoing formuan, së bashku me qytetin e afërt të Lille, zemrën e gjallë të industrisë së tekstilit të Francës, një qendër kryesore në Evropën kontinentale. Duke tërhequr dhjetëra mijëra punëtorë jo vetëm nga Franca, por edhe nga Belgjika fqinje, këto qytete strehonin punëtorë në një formë unike të banesave për mbijetesë të njohur si courées. Këto rrugë të ngushta paraqisnin shtëpi të vogla të shtrydhura pas shtëpive ekzistuese me tarraca, duke krijuar një morfologji të veçantë që reflektonte jetën e klasës punëtore. Pavarësisht kushteve të mjerueshme të jetesës, kjo formë arkitekturore vazhdoi edhe në shekullin e 20-të.

Këto ansamble të përulura tani janë të rrezikuara në mënyrë kritike. Shqetësimet higjienike dhe më vonë recesioni i mesit të shekullit të 20-të në industrinë e tekstilit çuan në prishjen e shumicës së kurseve përmes politikave të ndryshme të rinovimit urban dhe nismave private të zhvilluesve. Kanë mbetur vetëm një pjesë e vogël, ende e banuar dhe, deri diku, në gjendje të mirë. Megjithatë, qëndrimi aktual i komunës, duke favorizuar prishjen brenda një plani të ri rinovimi urban, përbën një kërcënim të madh. Ndryshimet e fundit në politikat lokale kanë hequr mbrojtjen e mëparshme dhe kanë futur shpronësimin e detyrueshëm të këtyre shtëpive të vogla. Kurse mishërojnë historinë e ish-punëtorëve të tekstilit dhe trashëgiminë e kushteve të tyre të jetesës, pjesë përbërëse e ekosistemit më të madh industrial të rajonit. Misioni kryesor i lëvizjes Roubaix-Tourcoing courées është të ndalojë projektin e prishjes së bashkisë. Një aplikim për regjistrim në listë është dorëzuar zyrtarisht në Ministrinë e Kulturës.

Nominimi në programin 7 më të rrezikuar 2024 u bë nga organizata jofitimprurëse franceze Association Métropole Label.le. Emëruesi po i vizionon lagjet si një bërthamë tërheqëse për turizmin, por edhe si një model i një stili jetese të bazuar në komunitet me emetime të ulëta të karbonit. Ka pasur një mbështetje të shtuar për ruajtjen dhe ripërdorimin adaptiv të kurseve në Roubaix-Tourcoing nga qytetarët e zonës dhe rajonit më të gjerë.

 

Ishujt Cikladik: Sifnos, Serifos dhe Folegandros, Greqi

Në një përpjekje për të mbrojtur thellësinë dhe pasurinë e trashëgimisë kulturore të ishujve Cikladikë, një nga destinacionet më të bukura dhe më të rrezikuara të Evropës, një lëvizje e fortë është në lëvizje. Nominimi i tyre në Programin e 7 më të Rrezikuarve 2024 thekson nevojën për masa të menjëhershme për të adresuar sfidat e tyre të vështira.

Nëpër rrugët e ngushta të trashëguara prej shekujsh, lajmi i kërcënimit të veçantë për ishujt Sifnos, Serifos dhe Folegandros ka shtuar një alarm të rëndë për të mbrojtur këtë thesar të pashembullt të kulturës dhe natyrës. Tendosja në infrastrukturë dhe turizmin e rritur kanë sjellë një rritje të paprecedentë të lejeve të ndërtimit, duke i dhënë sfidës një përmasë të re. Nominimi nga Shoqëria për Mjedisin dhe Trashëgiminë Kulturore të Greqisë (Elliniki Etairia) në këtë program thekson thelbin e kësaj sfide dhe propozon masa të menjëhershme për të ndaluar humbjen. Prioritetet përfshijnë hartimin e planeve të veçanta për të menaxhuar turizmin dhe për të rregulluar aktivitetet, si dhe krijimin e politikave të reja për të integruar kapacitetin mbajtës në planifikimin hapësinor.

Në fokusin e propozimeve janë aspektet kritike si mbindërtimi, mbrojtja e zonave natyrore dhe promovimi i praktikave të qëndrueshme. Një fushatë ndërgjegjësimi që filloi në vitin 2013 synon të ruajë trashëgiminë natyrore dhe kulturore të ishujve, ndërsa Programi i Egjeut të Qëndrueshëm ka shërbyer si një platformë për të ndihmuar në këtë drejtim. Paneli Këshillimor ka vlerësuar përpjekjet e njëkohshme për të përballuar sfidat e këtij thesari të rëndësishëm kulturore dhe natyrore. Nominimi në Programin e 7 më të Rrezikuarve synon të ndërmarrë masa globale për të mbrojtur integritetin dhe shkallën e kësaj pasurie të pazëvendësueshme evropiane.

 

Kisha e San Pietro në Gessate, Milano, Itali

Kisha e San Pietro në Gessate, një trashëgimi e shekujve në zemër të Milanos, ballafaqohet me sfida të rënda për ruajtjen e integritetit të saj. Nominimi i saj në ‘Programin e 7 më të Rrezikuarve’ për vitin 2024 thekson nevojën urgjente për masa për të mbrojtur dhe riparuar këtë monument të rëndësishëm kulturor. Kisha, me origjinë të mundshme në mesin e shekullit të 13-të, është një perlë arkitektonike me një histori të pasur. Ndërsa ka përjetuar ndryshime dhe rindërtime nëpër shekuj, veçantia e saj e bën atë një qendër të rëndësishme të trashëgimisë së Milanos. Afresket e shekullit të 15-të, puna e piktorëve lombardë, shtojnë vlerë historike dhe artistike të jashtëzakonshme. Megjithatë, kisha po përballet me sfida të mëdha për ruajtjen e saj. Dëmtimet e krijuara gjatë Luftës së Dytë Botërore, rreziku nga kushtet e mjedisit dhe mungesa e burimeve për riparimet e nevojshme janë disa nga sfidat që po përkeqësojnë gjendjen e saj. Përfshirja në Programin e 7 më të Rrezikuarve synon të sjellë vëmendje dhe mbështetje për të ndaluar humbjen e kësaj trashëgimie të çmuar.

Anëtarët e shoqërisë civile, bashkësia e kishës dhe institucionet vendase janë të përfshirë në përpjekjet për të ruajtur dhe riparuar kishën dhe hapësirat e saj përreth. Projekte si L’Arte inVita promovojnë kulturën dhe trashëgiminë nëpërmjet strategjive të komunikimit dhe ndërgjegjësimit të publikut.

Paneli Këshillimor i ‘7 më të rrezikuarve’ ka vlerësuar bashkëpunimin dhe angazhimin e të gjithë aktorëve të përfshirë për të mbrojtur këtë thesar të pazëvendësueshëm kulturor. Ndërkohë, masa urgjente për riparimin dhe ruajtjen e kishës dhe hapësirave të saj përballë janë të domosdoshme për të siguruar të ardhmen e tyre.

Sinagoga e Sienës, Itali

Sinagoga e Sienës, një thesar i rrallë arkitekturor dhe historik, përballet me sfida të rënda për restaurimin dhe ruajtjen e saj. Nominimi në ‘Programin e 7 më të rrezikuarve’ për vitin 2024 shënon nevojën urgjente për masa për të mbrojtur këtë monument të rëndësishëm të kulturës hebraike. E ndërtuar në vitin 1786, sinagoga shquhet për veçoritë e saj arkitekturore, duke shfaqur një përzierje të elementeve rokoko dhe neoklasike. Përtej bukurisë së saj, ajo ka qenë qendër e jetës fetare dhe sociale për komunitetin hebre në Siena, duke shërbyer si pika qendrore e lidhjeve dhe mbështetjes për vite të tëra.

Megjithatë, dëmtimet e shkaktuara nga tërmeti në shkurt 2023 kanë lënë qemerin dhe çatinë në një gjendje të paqëndrueshme, duke krijuar një rrezik të madh për sigurinë e vizitorëve dhe të komunitetit. Propozimet për restaurim, të përqendruara në konsolidimin dhe zëvendësimin e elementëve strukturorë, janë në fazën e parë të realizimit, me synimin për të kthyer sinagogën në një qendër të përshtatshme të adhurimit.

Përfshirja në ‘Programin e 7 më të rrezikuarve’ sjellë shikueshmëri dhe mundësi për të gjetur financimin dhe burimet e nevojshme për të kryer restaurimin e sinagogës. Për këtë qëllim, komuniteti hebre i Firences dhe Fondacioni Botëror i Monumenteve janë të përfshirë në përpjekjet për të mbrojtur dhe rivendosur këtë trashëgimi të çmuar kulturore. Përpjekjet për restaurim dhe ruajtje po mbështeten nga grantet dhe mbështetja e organizatave të ndryshme, duke shpresuar për një restaurim të suksesshëm që do të rikthejë Sinagogën e Sienës në një vend të qendrueshëm të adhurimit dhe kulturës hebraike.

Kisha Ortodokse Greke e Shën Georgios, Altınözü / Provinca Hatay, Türkiye

Kisha Ortodokse Greke e Shën Georgios në Altınözü, Turqi, është një thesar i rëndësishëm i trashëgimisë kulturore, me origjinë që daton në shekullin e 14-të. Megjithatë, ndërtesa është prekur nga tërmeti i vitit 2023, duke shkaktuar dëmtime serioze në strukturë. Restaurimi i saj kërkon masa urgjente për të ruajtur vlerën historike dhe kulturore të kishës. Përfshirja e saj në ‘Programin 7 më të rrezikuarit’ synon të rrisë ndërgjegjësimin dhe mbështetjen ndërkombëtare për të siguruar restaurimin dhe ruajtjen e trashëgimisë së saj të çmuar.

Porta e Hekurt e Antiokisë, Provinca Antakya / Hatay, Türkiye

Porta e Hekurt e Antiokisë në Turqi është një monument i rëndësishëm i trashëgimisë kulturore, i vendosur në një pozicion strategjik në qytetin e Antiokisë. Struktura, e datuar në periudhën e perandorit Justinianus, është prekur nga tërmeti i vitit 2023, duke shkaktuar dëmtime të konsiderueshme. Për të mbrojtur dhe restauruar këtë trashëgimi të çmuar, Ministria e Kulturës dhe Turizmit të Turqisë, në bashkëpunim me organizatat jo-qeveritare, duhet të ndërmarrin masa urgjente. Përfshirja e Portës së Hekurt në ‘Programin 7 më të rrezikuarit’ synon të rrisë ndërgjegjësimin dhe mbështetjen ndërkombëtare për të siguruar ruajtjen dhe restaurimin e saj.

Në përkthimin dhe përshtatjen e raportit të Komisionit Evropian, Europa Nostra dhe Instituti EIB, Dionesa Ebibi

Magazinë

Pirro i’a fshiu këngën Parashqevit, flasin nga kompania menaxhuese për të drejtat e autorit

Published

on

Lajmi që kënga ‘E duam lumturinë’ u fshi nga Pirro Çako ishte një ndër artikujt më të lexuar sot.

Publiku ka agravuar me komente të shumta në rrjet në lidhje me padrejtësinë që sipas tyre po i bëhet Parashqevi Simaku.

Ky veprim ka rikthyer vëmendjen tek artisti dhe muzikanti, që shpeshherë ka qenë nën hije të përjetshme të këngëtarëve më të njohur.

Të drejtat e këngës janë në menaxhimin e kompanisë “FOLÉ”. Ky ndryshim simbolizon hap të ri në mbrojtjen e të drejtave të artistëve shqiptarë, për të siguruar që ata të marrin atë që u takon nga puna. Pakënaqësitë e mëparshme për mënyrën si janë trajtuar të drejtat e autorit po shndërrohen në një debat më të gjerë mbi nevojën për transparencë dhe mbështetje institucionale për artistët.

Pirro Çako fshin nga YouTube këngën me 6 milion shikime të Parashqevi Simakut

UBT News ka kontaktuar me “FOLÉ” të cilët u shprehen se:

“Kënga e Parashqevit është një krijim i artistit Pirro Cako dhe të gjitha të drejtat e kësaj kënge i përkasin atij. Kemi vërejtur se kjo këngë është publikuar në disa platforma të tjera në mënyrë të paautorizuar (pirate). Si rrjedhojë, ne kemi ndërmarrë hapa ligjorë dhe kemi bërë disa kërkesa zyrtare tek YouTube për të hequr përmbajtjen e shpërndarë pa leje. Falenderojmë të gjithë ata që respektojnë të drejtën e autorit dhe mbështesin krijimtarinë artistike të mbrojtur ligjërisht. Me respekt, FOLÉ”, thanë ata. /UBT News/

 

Continue Reading

Magazinë

Angelina pranon se ndihet shpesh e vetmuar: Nuk e kam kuptuar si është të jetosh vetëm!

Published

on

Edhe pse Angelina gëzon shoqërinë e fëmijëve të saj, pranoi se ndihet e vetmuar e lidhet me personazhin e Maria Callas, të cilën e portretizon në filmin e ardhshëm “Maria”.

Jolie ka treguar për revistën Mirror se shpesh është vetëm e ndihet e vetmuar.

“Unë kam fëmijët e mi, të cilët i adhuroj, si e rritur ndihem shpesh vetëm. Ndihem e lidhur me vetminë që përjeton Maria në film. Ende nuk e kam kuptuar plotësisht si ta jetoj jetën tënde kur je vetëm. Ndoshta shumë artistët e shohin si një lloj lirie, por edhe izolimi”, tha ajo.

Angelina u nominua për Golden Globe për rolin e Marie Callas dhe filmi për këngëtaren legjendare të operës mund të shihet në kinema vitin e ardhshëm. Aktorja tregon se puna ishte emocionalisht sfilitëse, si “terapi”, se lotët në ekran ishin pasqyrë e dhimbjes dhe trishtimit të saj.

Përveç premierës, Angelina përballet me një tjetër betejë ligjore vitin e ardhshëm, Brad Pitt paditi ish-bashkëshorten për shitjen e aksioneve në vreshtin Chateau Miraval për 60 milionë euro. Pitt pretendon se Angelina shkeli marrëveshjen verbale, ndërsa ekipi ligjor pretendon se hodhi poshtë ofertën e Brad për ta blerë nga biznesi e nuk donte të nënshkruante  marrëveshje moszbulimi që ishte pjesë e marrëveshjes.

Tetë vite më parë ajo u nda nga aktori Brad Pitt, me të cilin ishte përfshirë në mosmarrëveshje të gjata ligjore për kujdestarinë e gjashtë fëmijëve të tyre dhe sot po bën një betejë ligjore me të për pronësinë e një vreshti në Francë. /UBT News/

Continue Reading

Magazinë

Pirro Çako fshin nga YouTube këngën me 6 milion shikime të Parashqevi Simakut

Published

on

Kënga “E duam lumturinë” e Parashqevi Simakut, një prej hiteve më të njohura të muzikës shqiptare, ka pësuar një ndryshim të papritur në platformën YouTube, duke shkaktuar një valë diskutimesh dhe spekulimesh në media dhe rrjetet sociale.

Pas më shumë se nëntë vjetësh në YouTube e me gati 6 milion shikime, versioni origjinal i këngës është fshirë nga kanali jozyrtar ku ishte ngarkuar. Një javë më parë, kënga kishte përjetuar rritje në numrin e klikimeve, me më shumë se 200 mijë vizita të reja.

Parashqevi Simaku, e cila është bërë simbol i muzikës shqiptare, duket se nuk ka përfituar monetarisht nga vepra e saj. Mungesa e menaxhimit të duhur të të drejtave të autorit ka qenë pengesë për shumë artistë, që çdoherë përballen me sfida në industrinë muzikore.

Fshirja e “E duam lumturinë” ka ngritur shumë pyetje. Pse u fshi kënga dhe kush është përgjegjës për këtë? Pas pak ditësh, kënga është rihedhur në YouTube, këtë herë nga kanali zyrtar i Pirro Çakos, kompozitorit të saj.

Ky veprim ka rikthyer vëmendjen tek artisti dhe muzikanti, që shpeshherë ka qenë nën hije të përjetshme të këngëtarëve më të njohur.

Të drejtat e këngës janë në menaxhimin e kompanisë “FOLÉ”. Ky ndryshim simbolizon hap të ri në mbrojtjen e të drejtave të artistëve shqiptarë, për të siguruar që ata të marrin atë që u takon nga puna. Pakënaqësitë e mëparshme për mënyrën si janë trajtuar të drejtat e autorit po shndërrohen në një debat më të gjerë mbi nevojën për transparencë dhe mbështetje institucionale për artistët.

Me këngën e saj, Parashqevi Simaku jo vetëm që ka rikthyer nostalgji te adhuruesit e muzikës tradicionale, por ka nxitur reflektim të rëndësishëm mbi sfidat që kanë artistët në botën digjitale. Pavarësisht nga fshirja e këngës, mbështetja e madhe nga publiku tregon se vlera e artit të saj është e pakontestueshme. Manifestimi i interesit të ri për këngën u ndihmua nga mediat sociale, ku fansat dhe përkrahësit e saj e kanë bërë këngën një nga temat më të diskutuara. Në një periudhë ku artistët e rinj shfaqin talentin në rrjetet sociale, rikthimi i këtij hiti të njohur tregon se arti vazhdon të ketë fuqi të madhe në krijimin e lidhjeve dhe mbështetje të ndërsjellë.

Përkundër pengesave që hasin artistët, pasioni për muzikën e traditat shqiptare mbetet i fortë. Një reflektim mbi vlerat që përfaqëson Simaku dhe këngët e saj, shërben si frymëzim për krijuesit e rinj, duke i inkurajuar të luftojnë për të drejtat e për të siguruar një vend në skenë. Me rikthimin e “E duam lumturinë”, shumë e kanë vënë re se krijuesit përpiqen të marrin kontrollin e duhur mbi punën e tyre

Ky rast shërben si levë për ndryshime, duke kontribuar në evoluimin e një skene muzikore të shëndetshme dhe më të drejtë për artistët. /UBT News/

Continue Reading

Kulturë

Kongresi i Tiranës, pararendësi i kuvendeve kundër copëtimit të Shqipërisë

Published

on

Në një periudhë kur Shqipëria po përballej me sfidat e ekzistencës së saj si shtet, dhjetori i vitit 1918 shënoi fillimin e një kapitulli të ri në historinë kombëtare. Kongresi i Tiranës, i mbajtur më 19 dhjetor 1918, u ngjiz si një shprehje e fortë e vullnetit për të mbrojtur tërësinë territoriale të Shqipërisë dhe për të riorganizuar strukturat shtetërore pas rrënimeve të Luftës së Parë Botërore.

Ky Kongres, i pari në një varg mbledhjesh historike që do të pasonin, shërbeu si pararendës i Kuvendit të madh të Lushnjes (28-31 janar 1920), duke i hapur rrugën konsolidimit të pavarësisë dhe përpjekjeve për unitet kombëtar. Nismëtarët e tij ishin ndër figurat më të shquara të kohës, burra me vizion që kuptonin domosdoshmërinë e ruajtjes së kufijve dhe tërësisë territoriale në një kohë kur fuqitë e mëdha kishin vënë në pikëpyetje ekzistencën e Shqipërisë.

Rauf Fico, ish-nënprefekti i Tiranës, luajti një rol kyç në organizimin e këtij kuvendi. Në zyrën e tij, më 7 dhjetor 1918, u mblodhën disa nga personalitetet më të shquara të kombit, mes të cilëve Sotir Peçi, Abdyl Ypi, Ismail Ndroqi, Mytesim Këlliçi, Sinan Hoxha dhe Myslim Beshiri. Në këtë takim u diskutua rëndësia e bashkimit të trevave shqiptare si një mburojë kundër planeve për copëtimin e tyre.

Pjesëmarrësit vendosën të thërrisnin përfaqësues nga qarqet Elbasan, Peqin, Kavajë, Durrës, Mat dhe Dibër, duke i dhënë Kongresit përmasën e një kuvendi gjithëpërfshirës. Angazhimi i figurave si Abdi Toptani, firmëtar i Aktit të Pavarësisë, i dha më shumë peshë dhe legjitimitet këtij Kongresi, duke e kthyer atë në një simbol të shpresës dhe të qëndresës kombëtare.

Kongresi i Tiranës nuk ishte thjesht një mbledhje lokale, por një akt guximi dhe përkushtimi ndaj idealit të një Shqipërie të bashkuar dhe të pavarur. Ai hodhi bazat për bashkëpunimin ndërkrahinor dhe krijimin e një fryme të re kombëtare, duke përçuar mesazhin se uniteti ishte çelësi për të përballuar sfidat e mëdha të kohës.

Kongresi shërbeu gjithashtu si një shembull i mobilizimit politik dhe diplomatik, duke treguar se shqiptarët ishin të aftë të organizoheshin dhe të vepronin në interes të kombit, pavarësisht presioneve të jashtme dhe vështirësive të brendshme.

Si pararendës i Kongresit të Lushnjes, Kongresi i Tiranës la gjurmë të pashlyera në kujtesën historike të shqiptarëve. Ai u bë një shembull i asaj se si, përmes përpjekjeve të përbashkëta dhe vendimeve të guximshme, mund të mbrohet identiteti dhe të ardhmen e një kombi të rrezikuar.

Në këtë përvjetor të 106-të, kujtojmë me respekt dhe mirënjohje të thellë ata që dhanë gjithçka për të garantuar që flamuri kuq e zi të valëviste mbi një Shqipëri të lirë, të pandarë dhe të denjë për brezat që do të vinin./UBTNews/

Continue Reading

Të kërkuara