Kulturë

Hapi juaj i vallëzimit: Dita Botërore dhe ritmi i Valleve Shqiptare

Published

on

Në vitin 1982, një koncept i shkëlqyer lindi në skenën botërore – Dita Botërore e Vallëzimit. Nën kujdesin e Komitetit Ndërkombëtar të Vallëzimit të Institutit Ndërkombëtar të Teatrit, ky event u shfaq për herë të parë për të festuar pasionin e pashoq për kërcimin dhe për të nxitur pjesëmarrjen globale në këtë shprehje artistike. Objektivi i kësaj dite është i qartë, festimi i vallëzimit që është një ftesë e hapur për të reflektuar mbi rëndësinë e vallëzimit në kulturën tonë dhe për të mbështetur individët për të shfaqur talentet e tyre nëpërmjet kësaj shprehjeje të mrekullueshme artistike.

Në këtë festë të madhe të vallëzimit, mbi 200 kombe nga të gjitha kontinentet e botës bashkohen për të festuar në harmoni. Nëpërmjet një sërë shfaqjesh vallëzimi, punëtorish dhe ngjarjesh, komunitetet lokale dhe ndërkombëtare përhapin magjinë e kërcimit në mënyra të ndryshme dhe frymëzojnë njerëzit të bashkohen në një festë globale të rrezatimit artistik, shkruhet në Euronews dhe transmeton UBTNews.

Por më shumë se një ditë e thjeshtë e festimit, Ditë Botërore e Kërcimit është një ditëlindje. Në këtë ditë të veçantë, festohet lindja e një nga figurave më të rëndësishme të historisë së vallëzimit – Jean-Georges Noverre. Lindur në vitin 1727, Noverre konsiderohet si krijuesi i baletit modern, një artist i rrallë që ndryshoi peisazhin e artit të kërcimit përgjithmonë. Kështu, kjo ditë shënon një festë të dyfishtë, një festë për kërcimin dhe një festë për trashëgiminë e një nga figurat më frymëzuese të tij, shkruan Boston Public Library.

Historia e Ditës së Vallëzimit fillon në mënyrë të përkryer me një tingull të mrekullueshëm të viteve ’80. Vallëzimi ka qenë gjithmonë një mënyrë e shprehjes së thellë njerëzore. Në kohërat e lashta, vallëzimi shërbeu si një mënyrë për të festuar, për të përjetuar emocionet më të thella, dhe për të komunikuar pa fjalë. Por ceremonitë zyrtare të Ditës së Vallëzimit nuk filluan të dokumentohen deri në vitin 1982.  Në gjithë këto vite, personalitete si Chetna Jalan, Germaine Acogny, dhe shumë të tjerë kanë dhënë kontributin e tyre në këtë festë të artit. Gjatë Ditës së Vallëzimit, një gala ceremoniale mbahet për të nderuar suksesin dhe inovacionin në fushën e kërcimit. Vendndodhja e kësaj ceremonie ndryshon çdo vit, por fryma e festës qëndron e pandryshuar: kërcimi është për të gjithë. Kjo është ideja qendrore që frymëzon këtë ditë!

Çdo vit, një folës i ftuar zgjidhet për të përcjellë mesazhin e Këshillit Ndërkombëtar të Kërcimit në botë. Folësi është i përfshirë në botën e vallëzimit në një farë mënyre, ose tjetër. Folësit e mëparshëm kanë përfshirë emra si Sasha Waltz, William Forsythe, Maguy Marin, Robin Howard dhe Yuri Grigorovitch.

Në Ditën Ndërkombëtare të Vallëzimit për vitin 2024, Marianela Núñez, një balerinë e shquar argjentinas-britanike, në mesazhin e saj, thekson rëndësinë e ruajtjes dhe nderimit të historisë së vallëzimit. Ajo na kujton kontributin e madh të mjeshërve, artistëve dhe koreografëve që kanë formësuar botën e vallëzimit. Përveç kësaj, ajo bën thirrje për një angazhim kolektiv për të njohur dhe ringjallur trashëgiminë e tyre. Në fjalët e saj, ajo thekson se rrënjët dhe traditat janë themeli për rritjen dhe lulëzimin e ardhshëm të këtij arti të shkëlqyeshëm, shkruan Business Standard.

Gurët themelues të muzikës: Historia dhe rëndësia e Valleve Shqiptare

Vallëzimi shqiptar ka një histori të gjatë dhe të pasur, por datat e sakta të lindjes së valleve nuk janë të dokumentuara me të gjitha detajet. Megjithatë, vallet tradicionale shqiptare kanë origjinë të lashtë dhe janë pjesë e trashëgimisë kulturore të vendit. Vallet tradicionale janë përdorur për shumë qëllime në kulturën shqiptare, duke përfshirë festat, dasmat, ngjarjet fetare, dhe momente të tjera të rëndësishme sociale. Kështu, shumë valle kanë lindur nëpër shekuj dhe kanë evoluar sipas kontekstit kulturor dhe historik. Vallet moderne, siç janë ato që lidhen me muzikën pop, hip-hop, dhe rap, kanë filluar të zhvillohen më shumë në shekullin e 20-të dhe të 21-të. Këto janë influencuar nga vallet tradicionale, por kanë një shfaqje dhe zë tjetër në krahasim me format tradicionale, shkruhet në Forum-Al.

Shekulli 18-të dhe fillimi i shekullit 19-të konsiderohet si një kohë e rëndësishme për formimin dhe zhvillimin e valleve tradicionale shqiptare. Shekulli 20, konsiderohet se solli një diversitet të madh në llojet e valleve, duke përfshirë vallet moderne që u zhvilluan përmes muzikës së re dhe artit modern. Viteve të fundit, vallet moderne, veçanërisht në fushën e muzikës pop dhe hip-hop, kanë bërë një impakt të rëndësishëm në skenën muzikore shqiptare dhe janë bërë të njohura edhe në nivel ndërkombëtar. Kështu, vallet shqiptare kanë një histori të gjatë dhe të pasur, duke u zhvilluar dhe evoluar nëpër shekuj në kontekstin e kulturës dhe historisë së vendit.

‘Vallet Tradicionale’ janë valle që kanë trashëgimi të hershme dhe janë pjesë e kulturës së vjetër shqiptare. Përfshijnë valle të krahinave të ndryshme si Valle Dibrane, Valle e Shqipërisë së Mesme, Valle e Labërisë, dhe shumë të tjera. Këto valle përdoren për të festuar, për të shprehur gëzimin, dhe për të mbajtur traditat e lashta të krahinave, shkruhet në blogun Folklori dhe Vallet Popullore Shqiptare.

Në vitin 1982, një koncept i shkëlqyer lindi në skenën botërore – Dita Botërore e Vallëzimit. Nën kujdesin e Komitetit Ndërkombëtar të Vallëzimit të Institutit Ndërkombëtar të Teatrit, ky event u shfaq për herë të parë për të festuar pasionin e pashoq për kërcimin dhe për të nxitur pjesëmarrjen globale në këtë shprehje artistike. Objektivi i kësaj dite është i qartë: festimi i vallëzimit që është një ftesë e hapur për të reflektuar mbi rëndësinë e kërcimit në kulturën tonë dhe për të mbështetur individët për të shfaqur talentet e tyre nëpërmjet kësaj shprehjeje të mrekullueshme artistike.

Në këtë festë të madhe të vallëzimit, mbi 200 kombe nga të gjitha kontinentet e botës bashkohen për të festuar në harmoni. Nëpërmjet një sërë shfaqjesh vallëzimi, punëtorish dhe ngjarjesh, komunitetet lokale dhe ndërkombëtare përhapin magjinë e kërcimit në mënyra të ndryshme dhe frymëzojnë njerëzit të bashkohen në një festë globale të rrezatimit artistik, shkruhet në Euronews dhe transmeton UBTNews.

Por më shumë se një ditë e thjeshtë e festimit, Ditë Botërore e Kërcimit është një ditëlindje. Në këtë ditë të veçantë, festohet lindja e një nga figurave më të rëndësishme të historisë së vallëzimit – Jean-Georges Noverre. Lindur në vitin 1727, Noverre konsiderohet si krijuesi i baletit modern, një artist i rrallë që ndryshoi peisazhin e artit të kërcimit përgjithmonë. Kështu, kjo ditë shënon një festë të dyfishtë, një festë për kërcimin dhe një festë për trashëgiminë e një nga figurat më frymëzuese të tij, shkruan Boston Public Library.

Historia e Ditës së Vallëzimit fillon në mënyrë të përkryer me një tingull të mrekullueshëm të viteve ’80. Vallëzimi ka qenë gjithmonë një mënyrë e shprehjes së thellë njerëzore. Në kohërat e lashta, vallëzimi shërbeu si një mënyrë për të festuar, për të përjetuar emocionet më të thella, dhe për të komunikuar pa fjalë. Por ceremonitë zyrtare të Ditës së Vallëzimit nuk filluan të dokumentohen deri në vitin 1982.  Në gjithë këto vite, personalitete si Chetna Jalan, Germaine Acogny, dhe shumë të tjerë kanë dhënë kontributin e tyre në këtë festë të artit. Gjatë Ditës së Vallëzimit, një gala ceremoniale mbahet për të nderuar suksesin dhe inovacionin në fushën e kërcimit. Vendndodhja e kësaj ceremonie ndryshon çdo vit, por fryma e festës qëndron e pandryshuar: kërcimi është për të gjithë. Kjo është ideja qendrore që frymëzon këtë ditë!

Çdo vit, një folës i ftuar zgjidhet për të përcjellë mesazhin e Këshillit Ndërkombëtar të Kërcimit në botë. Folësi është i përfshirë në botën e vallëzimit në një farë mënyre, ose tjetër. Folësit e mëparshëm kanë përfshirë emra si Sasha Waltz, William Forsythe, Maguy Marin, Robin Howard dhe Yuri Grigorovitch.

Në Ditën Ndërkombëtare të Vallëzimit për vitin 2024, Marianela Núñez, një balerinë e shquar argjentinas-britanike, në mesazhin e saj, thekson rëndësinë e ruajtjes dhe nderimit të historisë së vallëzimit. Ajo na kujton kontributin e madh të mjeshërve, artistëve dhe koreografëve që kanë formësuar botën e vallëzimit. Përveç kësaj, ajo bën thirrje për një angazhim kolektiv për të njohur dhe ringjallur trashëgiminë e tyre. Në fjalët e saj, ajo thekson se rrënjët dhe traditat janë themeli për rritjen dhe lulëzimin e ardhshëm të këtij arti të shkëlqyeshëm, shkruan Business Standard.

 

 

Gurët themelues të muzikës: Historia dhe rëndësia e Valleve Shqiptare

Vallëzimi shqiptar ka një histori të gjatë dhe të pasur, por datat e sakta të lindjes së valleve nuk janë të dokumentuara me të gjitha detajet. Megjithatë, vallet tradicionale shqiptare kanë origjinë të lashtë dhe janë pjesë e trashëgimisë kulturore të vendit. Vallet tradicionale janë përdorur për shumë qëllime në kulturën shqiptare, duke përfshirë festat, dasmat, ngjarjet fetare, dhe momente të tjera të rëndësishme sociale. Kështu, shumë valle kanë lindur nëpër shekuj dhe kanë evoluar sipas kontekstit kulturor dhe historik. Vallet moderne, siç janë ato që lidhen me muzikën pop, hip-hop, dhe rap, kanë filluar të zhvillohen më shumë në shekullin e 20-të dhe të 21-të. Këto janë influencuar nga vallet tradicionale, por kanë një shfaqje dhe zë tjetër në krahasim me format tradicionale, shkruhet në Forum-Al.

Shekulli 18-të dhe fillimi i shekullit 19-të konsiderohet si një kohë e rëndësishme për formimin dhe zhvillimin e valleve tradicionale shqiptare. Shekulli 20, konsiderohet se solli një diversitet të madh në llojet e valleve, duke përfshirë vallet moderne që u zhvilluan përmes muzikës së re dhe artit modern. Viteve të fundit, vallet moderne, veçanërisht në fushën e muzikës pop dhe hip-hop, kanë bërë një impakt të rëndësishëm në skenën muzikore shqiptare dhe janë bërë të njohura edhe në nivel ndërkombëtar. Kështu, vallet shqiptare kanë një histori të gjatë dhe të pasur, duke u zhvilluar dhe evoluar nëpër shekuj në kontekstin e kulturës dhe historisë së vendit.

‘Vallet Tradicionale’ janë valle që kanë trashëgimi të hershme dhe janë pjesë e kulturës së vjetër shqiptare. Përfshijnë valle të krahinave të ndryshme si Valle Dibrane, Valle e Shqipërisë së Mesme, Valle e Labërisë, dhe shumë të tjera. Këto valle përdoren për të festuar, për të shprehur gëzimin, dhe për të mbajtur traditat e lashta të krahinave, shkruhet në blogun Folklori dhe Vallet Popullore Shqiptare.

‘Vallet Dasmore’ janë valle që performohen gjatë dasmave dhe festimeve të tjera familjare. Shpesh kanë një ritëm të ngadalshëm dhe janë shoqëruar me instrumente tradicionale si sharki (flauta), çifteli, dhe lahuta dhe Vallet Popullore Moderne janë valle që janë rritur në popullaritet në shekullin e 20-të dhe të 21-të. Përfshijnë elemente të valleve tradicionale, por ndryshojnë në formë dhe stil për të përputhur me muzikën moderne. Këto valle janë të përdorura në këngë popullore dhe kanë një audiencë të gjerë.

Pavarësisht nga karakteri që trajtojnë vallet tona popullore dhe nga krahinat ku janë krijuar për herë të parë ato marrin edhe emërtimet e tyre si, ”Vallja e kaçakëve” , “Vallja e komitëve” , “Vallja e Osman Takës” , “Vallja e Isuf Arrapit” , “Vallja e Gjakovës” , “Vallja e Tiranës” , “Vallja e Prespës” , “Vallja dibrane” , “Vallja e Tropojës” , “Vallja e Shotës” e shumë të tjera. Vallja e Shotës është njëra nga vallet më të bukura popullore shqiptare që luhet kryesisht në Kosovë por e njohur në të gjitha trojet shqiptare.Emrin e ka marrë nga Shote Galica (një luftëtare e dalluar nga Kosova e cila luftoi për unifikimin e trojeve shqiptare dhe gjithashtu është deklaruar si  “Heroina e Popullit të Shqipërisë”, shkruhet në Observer Kult dhe transmeton UBTNews.

 

Përmbledhi: Dionesa Ebibi

 

 

Continue Reading

Kulturë

Vdes John Sykes, kitaristi që formoi tingujt e Whitesnake dhe rock-ut të vitëve ’80

Published

on

Kitaristi britanik i rock-ut, John Sykes, ka ndërruar jetë në moshën 65-vjeçare, pas një beteje të vështirë me kancerin, raporton BBC. Lajmi i trishtë u njoftua përmes një deklarate në faqen e tij të internetit, ku thuhej se ai “u nda nga jeta pas një periudhe të vështirë shëndetësore”.

Në njoftim theksohej se Sykes ishte një “burrë i kujdesshëm, i sjellshëm dhe karizmatik”, dhe gjatë ditëve të tij të fundit ai shprehu një dashuri dhe mirënjohje të sinqertë për fansat e tij, të cilët e mbështetën gjatë gjithë karrierës së tij.

John Sykes është një nga emrat më të njohur të muzikës rock, dhe ishte pjesë e dy albumeve të njohura të grupit Whitesnake, ku ai bashkë-shkroi disa nga këngët më të famshme të grupit, përfshirë hitet “Still Of The Night” dhe “Is This Love”. Kontributi i tij në muzikën rock është i paharrueshëm, dhe ndikimi i tij është ndjerë nga shumë artistë dhe fansa gjithandej botës.

Sykes e filloi karrierën e tij muzikore në vitin 1980 me grupin heavy metal Tygers Of Pan Tang, ku ai regjistroi dy albume përpara se të bashkohej me Thin Lizzy në vitin 1982. Megjithatë, kulmi i karrierës së tij erdhi në vitin 1984, kur ai u bashkua me Whitesnake me ftesë të themeluesit dhe frontmanit David Coverdale. Kontributi i tij në albumet e grupit ishte i jashtëzakonshëm, veçanërisht në albumin Slide It In dhe albumin e titulluar thjesht 1987, i cili u bë një sukses kritik dhe komercial, duke siguruar një vend të qëndrueshëm në historinë e rock-ut.

Lajmi i vdekjes së John Sykes ka trishtuar shumë fansa të muzikës rock dhe kolegë të tij. Kitaristi i Guns N’ Roses, Slash, ndau një foto të Sykes duke performuar dhe thjesht shkroi: “RIP”.

Karriera e John Sykes do të mbahet mend për ndikimin e tij të fuqishëm në skenën muzikore dhe për krijimin e disa nga këngët më të dashura të muzikës rock./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

100-vjetori i shpalljes së Republikës parlamentare të Shqipërisë

Published

on

Shqipëria u shpall për herë të parë Republikë parlamentare më 21 janar të vitit 1925, një ngjarje e rëndësishme në historinë e shtetit shqiptar, që shënonte kalimin nga një sistem monarkik në një sistem qeverisjeje demokratike, edhe pse i kufizuar nga koha dhe mundësitë e momentit.

Forma e re e qeverisjes u bë e mundur pas miratimit të Statutit të Republikës Shqiptare nga Asambleja Kushtetuese, e cila u mblodh në mars të vitit 1925, pesë vjet pas Kongresit të Lushnjës (21 janar 1920), një ngjarje e rëndësishme që kishte vendosur themelet e pavarësisë së Shqipërisë. Shpallja e Republikës Parlamentare ishte një hap i madh përpara në konsolidimin e shtetit shqiptar dhe përpjekjet për krijimin e një rendi të brendshëm të qëndrueshëm.

Këtë vit, kujtohet figura e Ahmet Zogut, i cili u zgjodh për të ushtruar detyrën e kreut të shtetit, një pozicion që i dha mundësinë të drejtonte politikën dhe administratën e shtetit. Një ndër vendimet më të rëndësishme të këtij periudhe ishte shfuqizimi i Këshillit të Lartë, një organ që kishte pasur ndikim në administratën shtetërore, dhe në vend të tij, formimi i institucioneve të tjera, sipas frymës së Kushtetutës.

Në këtë periudhë, Statuti i Republikës Shqiptare sanksionoi konsolidimin e pavarësisë së vendit dhe ndihmoi në jetësimin e parimeve demokratike kushtetuese, të cilat ishin thelbësore për një shtet të ri dhe të paqëndrueshëm si Shqipëria. Në këtë dokument ligjor, u miratuan dhe u ligjëruan parimet themelore të sistemit demokratik, duke përfshirë ndarjen e pushteteve, liritë dhe të drejtat e njeriut, që ishin hap pas hapi për krijimin e një shoqërie të drejtë dhe të barabartë.

Një ndër arritjet më të mëdha të kohës ishte miratimi i Kodit Penal, një instrument i rëndësishëm për rregullimin e jetës shoqërore dhe për parandalimin e veprave kriminale. Ky kod i dha shtetit shqiptar mjetet ligjore për të ndëshkuar veprimet që e kërcënonin rendin e brendshëm dhe stabilitetin e tij.

Mandati i presidentit të Republikës ishte i përcaktuar për 7 vjet, një periudhë që synonte krijimin e stabilitetit dhe zhvillimin e institucioneve shtetërore. Sidoqoftë, ky sistem republikan i qeverisjes do të kishte jetëshkurtër, pasi në shtator të vitit 1928, Ahmet Zogu shpalli veten si mbret të shqiptarëve, duke i dhënë fund kësaj forme qeverisjeje dhe duke e zëvendësuar me një monarki.

Në këtë 100-vjetor të shpalljes së Republikës parlamentare të Shqipërisë, është e rëndësishme të vlerësojmë përpjekjet e atij periudhe për ndërtimin e institucioneve shtetërore dhe konsolidimin e pavarësisë, të cilat i dhanë shtetit shqiptar mundësinë të përballej me sfidat e kohës./UBTNews/

 

Continue Reading

Kulturë

Pashk Gjeçi, shqipëruesi i madh i kryeveprave të letërsisë botërore

Published

on

Më 20 janar 2010, Shqipëria humbi njërin nga figurat më të ndritura të kulturës dhe letërsisë: Pashk Gjeçin, përkthyesin e “Komedisë Hyjnore” të Dantes. Ai lindi në Shkodër më 7 shtator 1918, në një familje që i dha formim klasik dhe frymëzim intelektual. Arsimin e tij e nisi në gjimnazin jezuit të qytetit, ku zotëroi gjuhët italisht, greqisht të vjetër dhe latinisht. Talenti i tij doli në pah që herët, kur ende si nxënës përktheu poezitë e Xhakomo Leopardit.

Në vitin 1938, me mbështetjen e pjesshme të qeverisë shqiptare, ai nisi studimet në Fakultetin e Letërsisë dhe Filozofisë në Romë, ku shpejt u dallua për zellin dhe përkushtimin ndaj letërsisë klasike. Në vitin 1942, Gjeçi u nderua me titullin “doktor” në letërsi, duke hyrë në elitën e studiuesve dhe përkthyesve shqiptarë. Por kthimi i tij në atdhe nuk ishte i lehtë. Për shkak të akuzave politike, ai kaloi pesë vite në burg, një periudhë që, megjithatë, nuk e thyu shpirtin e tij krijues.

Pas lirimit, Gjeçi iu kushtua plotësisht përkthimeve, duke sjellë në shqip kryeveprat më madhore të letërsisë botërore. Përveç “Komedisë Hyjnore”, ai përktheu “Odisenë” e Homerit, “Faustin” e Gëtes dhe “Hamletin” e Shekspirit, duke ngritur lart traditën shqiptare të përkthimeve. Përkthimi i tij i “Komedisë Hyjnore” u vlerësua ndërkombëtarisht nga Shoqata Italiane “Dante Alighieri” si një nga më të mirët në botë. Për këtë arritje të jashtëzakonshme, në vitin 2004, presidenti italian Carlo Azeglio Çampi e dekoroi me titullin prestigjioz “Ordine della Stella, della solidarietà italiana”.

Trashëgimia e Pashk Gjeçit mbetet një monument i gjallë i pasurisë kulturore të Shqipërisë, një pasuri që lidh popullin shqiptar me thesaret e letërsisë universale./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Histori të pathëna nga fotografët e rinj të UBT-së në Festivalin e Fotografisë Digjitale

Published

on

Në Parkun Shkencor, Inovativ dhe Teknologjik të UBT-së, u zhvillua për herë të parë Festivali i Fotografisë Digjitale, i titulluar “Beyond the Lens: Stories Untold”, një ngjarje që ofroi një shikim të thellë në fuqinë e fotografisë si mjet për tregimin e historive të pathëna dhe për eksplorimin e temave bashkëkohore që prekin shoqërinë. Ky festival, i organizuar nga Fakulteti i Arteve dhe Mediave Digjitale në UBT, i dha mundësinë studentëve të shprehin përmes artit të tyre vizual mendimet dhe pasionet për çështje që formësojnë botën tonë.

Pjesëmarrësit, 50 studentë të talentuar nga të gjitha drejtimet e studimit, prezantuan punimet e tyre kreative dhe të menduara, duke eksperimentuar me forma të ndryshme narrative që trajtonin tematika të rëndësishme, si identiteti, kujtesa kolektive, sfidat mjedisore dhe zërat e margjinalizuar. Çdo punim ishte një pasqyrë e ndryshme, një rrëfim që shfaqte thellësinë e mendimit dhe angazhimit të brezit të ri përmes një teknologjie moderne dhe të avancuar që ata mundën të shfrytëzonin në laboratorët e UBT-së.

Ky festival u bë një shenjë e fuqisë transformuese të artit dhe teknologjisë, duke sjellë në pah rolin e kamerës jo vetëm si një instrument për kapjen e imazheve, por si një dëshmitare e kohës, një medium që mbart mesazhe të fuqishme dhe që ndihmon në zhvillimin e industrive kreative. Me çdo foto të ekspozuar, studentët shpalosën një botë më të gjerë, një botë që thotë histori që ndoshta do të ishin harruar, duke kontribuar kështu në një pasqyrë të qartë dhe të sinqertë të realiteteve të ndryshme që ndodhin rreth nesh./UBTNews/

 

Continue Reading

Të kërkuara