Kulturë, Lifestyle

Gjërat që ua shterojnë energjinë

“Katastrofist” përshkruan një person që ka tendencën të shohë gjithçka që i ndodh.

Publikuar

1. Ndjekja e perfeksionit

Ndoshta ju keni pasur gjithmonë një ide të jetës së përsosur: një partner i mahnitshëm, dy fëmijë (një djalë dhe një vajzë), një shtëpi e madhe, pushime fantastike … Pastaj, jeta ju hedh një top të fortë: një lëndim ju detyron të rimendoni karrierën tuaj, ose partneri juaj zhvillon depresion. Perfeksionistët kanë vështirësi: “Si mund të shkoj përpara me këtë jetë më pak se të përsosur?” Me këtë mendim, kërkimi i përsosmërisë na mban në një gjendje të paralizës, e kundërta e forcës reale, e cila ka të bëjë me rritjen dhe progresionin. Perfeksionistët mund të duken si personazhe produktive, por ndonjëherë mund të dështoni në përmbushjen e potencialit tuaj në ndjekje të përsosmërisë. Kjo është për shkak se ju jeni shumë të frikësuar për t’i nisur gjërat, në rast se nuk ndiheni mjaftueshëm të mirë. Dështimi është një pjesë e rëndësishme e ndërtimit të elasticitetit. Një fillim i mirë është të pyesni: ‘Ku mund të gjej kompromisin?’

2. Të qenit katastrofist

“Katastrofist” përshkruan një person që ka tendencën të shohë gjithçka që i ndodh, ose si katastrofë, ose një katastrofë potenciale. Për shembull: “Do të humbasim avionin, dhe nëse e humbasim nuk do të marrim dot kurrë një tjetër!” Katastrofistët janë fansa të absolutes: “Gjithmonë humbas trenin. Gjithmonë njerëzit më lënë në baltë”.

Kur bëhet fjalë për përballimin e vështirësive, problemi i të jetuarit në një botë bardhë e zi është se jeta është e mbushur me zona gri; me mundësi dhe alternativa. Njerëzit që rimëkëmben janë në gjendje të ngrihen mbi shqetësimet e tyre, t’i shohin zonat gri, dhe nëse nuk i shohin, janë gjithësesi në gjendje që t’i gjejnë.

Katastrofizmi kufizon aftësinë tonë për t’u ringritur, sepse është një mënyrë e shmangies së përgjegjësisë. Shpesh herë kur ne themi “Eshtë kaq e padrejtë, gjithmonë e humbas trenin”, ajo që nënkuptojmë vërtetë është “Jam kaq e mërzitur me veten. Duhet t’i lë më shumë kohë udhëtimit”. Kur marrim përgjegjësi për një situatë, ndihemi më mirë sepse pranojmë, nuk rezistojmë, e si pasojë e gjejmë një rrugëdalje.

3. Mentaliteti i viktimës

Është krejt e natyrshme të ndiejmë keqardhje për veten tonë kur kalojmë një kohë të vështirë. Por duhet të shmangim qëndrimin gjatë në këtë gjendje. Është një pozicion pafuqie, dhe sa më gjatë që qëndroni në gjendjen “e gjora unë”, aq më shumë shtyni marrjen e masave për këtë. Të mos bësh asgjë për të ndihmuar veten në një situatë të vështirë, për shkak se eksperienca e mëparshme të thotë që nuk ka vlerë, do të thotë të zgjedhësh të jesh e pashpresë – dhe kjo është pengesë për forcën reale.

Psikologët kanë arritur në konkluzionin se mentaliteti i viktimës është një nga shkaqet kryesore të depresionit. Mënyra si shohim ngjarjet negative që ndodhin përreth nesh ka një impakt të madh mbi atë nëse ndihemi të pashpresë ose jo. Psikologët i quajnë këto modele të menduari si “atribuimi”. Është “atribuimi i brendshëm”, ku mendoni se shkaku i ngjarjes negative është brenda jush; është “atribuimi i vazhdueshëm” ku mendoni që shkak është një gjendje e përhershme dhe ai “global”, ku mendoni se faktorët që ndikojnë në rezultatin aplikohen në një numër të madh situatash dhe jo vetëm në tuajën. Nëse mentaliteti i viktimës shkaktohet nga këto modele të menduari dhe ne sfidojmë mënyrën tonë të të menduarit dhe e ndryshojmë atë, atëherë nuk do të biem pre e viktimizimit.

Vazhdo të lexosh

Art

Gruaja më e pasur e Australisë kërkon që të largohet portreti i saj nga një ekspozitë

Publikuar

nga

Arti është subjektiv. Dhe përderisa shumica e artistëve dëshirojnë të ndajnë punën e tyre me botën, nuk ka garanci se publiku do ta kuptojë apo pëlqej punën e tyre artistike.

Kështu duket të jetë edhe rasti i një pikture nga artisti vendas, Vincent Namatjira, që përfshin një portret të gruas më të pasur në Australi, manjates së minierave Gina Rinehart.

Rinehart i ka kërkuar Galerisë Kombëtare të Australisë (NGA) të largojë portretin e saj, një prej 21 veprave të tij individuale që përbëjnë një pjesë të vetme në ekspozitën e Namatjiras, “Australia in Color”.

Kjo ekspozitë po shfaqet në galerinë e kryeqytetit australian, Kanberra, që nga muaji mars.

Subjekte të tjera të kësaj ekspozite janë edhe Mbretëresha Elizabetë II, muzikanti amerikan, Jimi Hendrix, aktivisti australian për të drejtat e aborigjenëve Vincent Lingiari, si dhe ish-kryeministri australian, Scott Morrison./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Film & TV

Filmi “Back to Black” e rikthen Amy Winehouse në ekranin e madh

Publikuar

nga

Regjisorja Sam Taylor-Johnson nuk deshi që drama e saj biografike për këngëtaren dhe tekstshkruesen e ndjerë, Amy Winehouse, të jetë e ngjashme sikurse dokumentari fitues i Oscarit që u realizua nga Asif Kapadia.

“Ndjeva se duhet të realizoja diçka ndryshe nga ai dokumentar. Doja ta realizoja nga një këndvështrim tjetër dhe këndvështrimi më i mirë ishte që ta realizoja rrëfimin përmes muzikës së saj”, deklaroi regjisorja për filmin “Back to Black”.

Filmi i shpërndarë nga Focus Features, flet për edukimin e Winehouse në një familje hebreje, karrierën e saj, romancat – dhe varësinë që do të çonte në vdekjen e saj.

Derisa kritikat e filmit kanë qenë jashtëzakonisht negative në Mbretërinë e Bashkuar dhe Irlandë deri më tani, shumë besojnë se aktorja kryesore Marisa Abela, e cila portretizon Winehouse, dha një performancë të suksesshme.

“Ka momente kur Abela zhduket dhe Winehouse shpërthen në ekran, si një pamje magjike e syrit që vezullohet kalimthi në fokus”, shkroi kritikja Wendy Ide e The Guardian.

“Por filmi është jashtëzakonisht i pabarabartë dhe i prirur për gjykime të gabuara katastrofike”, shtoi ajo.

Aktorja kryesore kaloi 12 muaj duke tentuar të kapte çdo aspekt të Winehouse.

“Ka kaq shumë versione të ndryshme të Amyt, dhe kjo është pothuajse sikur, sa më shumë të dini, aq më pak dini, sepse ajo është artiste aq e madhe dhe gjithëpërfshirëse”, tha Abela./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Kulturë, Lifestyle

Gjysmëshekulli i përplasjes së fjalëve: Marrëveshje letrare mes Shqipërisë dhe Serbisë

Publikuar

nga

Në datën 17 maj 2024, Qendra Kombëtare e Librit dhe Leximit në Shqipëri dhe Shoqata e Shkrimtarëve të Serbisë u bashkuan nën një marrëveshje bashkëpunimi. Ky akord është i përqendruar në shkëmbimin e të dhënave në fushën e letërsisë dhe kulturës, përkthimin dhe botimin e veprave letrare në të dyja gjuhët, si dhe në festimin e përvjetorëve të rëndësishëm të historisë letrare të të dy vendeve.

Nënshkrimi i kësaj marrëveshjeje u bë nga Presidenti i Shoqatës së Shkrimtarëve të Serbisë, Milos Iankovic, dhe drejtoresha e Qendrës Kombëtare të Librit dhe Leximit, Alda Bardhyli. Në kuadër të kësaj marrëveshje, do të nxitet përkthimi dhe botimi i veprave letrare në të dy gjuhët.

Në përputhje me këtë marrëveshje, të dyja palët do të koordinojnë aktivitetet e tyre me shtëpitë botuese, revistat letrare dhe organizatat tjera eksperte në fushën e letërsisë dhe kulturës. Ata gjithashtu angazhohen për të zgjeruar bashkëpunimin kulturor në fusha të ndryshme, duke përfshirë projekte, ekspozita, dhe vizita të mundshme të delegacioneve.

Në fund të ceremonisë së nënshkrimit të marrëveshjes, Presidenti i Shoqatës së Shkrimtarëve të Serbisë, Milos Iankovic, dhuroi drejtoreshës së Qendrës Kombëtare të Librit dhe Leximit një fjalor dygjuhësh shqip-serbisht, i hartuar në vitin 1935 nga Luk Lukaj, një personalitet shqiptar.

Fjalori përmban fjalë të vjetra shqipe nga viti 1935, duke përfshirë termat si “farëshkrim”, “baltovicë”, “çpërthye”, “çpesh”, “gumsoj”, dhe të tjera./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Kulturë, Lifestyle

Një portret i sfidave sociale të atdheut: Filmi i Kosovës “Rrugës” në Festivalin e Kanës

Publikuar

nga

Më datë 24 maj në ora 11:00 në Teatrin Debussy do të shfaqet premiera e filmit të shkurtër, “Rrugës”, i cili përfaqëson Kosovën në konkurrencën kryesore të Festivalit të Kanës.

Filmi i ri nga regjisori Samir Karahoda është përzgjedhur zyrtarisht për garën e filmave të shkurtër në edicionin e 77-të të Festivalit të Kanës. Kjo është hera e dytë që një film në regji të Karahodës përzgjedhet për garën zyrtare të Festivalit më prestigjioz në botë, pas suksesit të filmit “Pa Vend” në vitin 2021. Nga një pool prej 4,420 filmave, “Rruga” është përzgjedhur mes 11 filmave të shkurtër nga 11 shtete që do të konkurojnë këtë vit.

Rishfaqja e këtij filmi do të mbahet më 25 maj në Teatrin Bunuel, fillimisht në ora 14:00.

“Rrugës”, përshkruan udhëtimin e një babai dhe djali të tij në rrugën drejt aeroportit për të marrë një dhuratë të dërguar nga jashtë nga kumbari i djalit. Në këtë rrugë, ata ballafaqohen me pengesa burokratike dhe një perspektivë të pakëndshme për ndryshime reale politike dhe sociale në vendin e tyre, por gjejnë ngushëllim dhe forcë në optimizmin e tyre për të ardhmen.

Skripti i “Rrugës” është shkruar nga vetë Samir Karahoda dhe djali i tij, Mironi, duke integruar tregime personale dhe elemente autobiografike, që reflektojnë shqetësimet e tyre për të ardhmen e vendit. Nëpërmjet këtij udhëtimi të shkurtër, ata eksplorojnë lidhjen e tyre mes sfidave shoqërore dhe pasigurisë që përjetojnë në atdheun e tyre.

“Rrugës”, është mbështetur nga Qendra Kinematografike e Kosovës, Televizioni Kulturor Europian ‘ARTE’, dhe Televizioni Finlandez ‘Yle’./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Të kërkuara