Lajmet

Disa nga të famshmit dhe personazhet publike që vdiqën në vitin 2022

Ata lanë gjurmë.

Published

on

Nga Mbretëresha e Britanisë, Elizabeth II, te stilisti francez ikonik i modës, Thierry Mugler dhe lideri i fundit i Bashkimit Sovjetik, Mikhail Gorbachev, shumë figura të shquara publike na lanë në vitin 2022.

Sidney Poitier

“Ne kemi humbur një ikonë; një hero, një mentor, një luftëtar, një thesar kombëtar”, shkroi në Twitter zëvendëskryeministri i Bahamisë, Chester Cooper, duke njoftuar rreth vdekjes së aktorit dhe regjisorit amerikan, Sidney Poitier, i cili ndërroi jetë më 6 janar në moshën 94-vjeçare.

I lindur gjatë një udhëtimi familjar në shtetin jugor amerikan të Floridës në vitin 1927, Poitier u rrit në varfëri nga prindër që kultivonin domate në Cat Island në Bahamas. Ai kishte ëndrra për filmin dhe kinemanë që në moshë të re dhe pasi u transferua për t’u bashkuar me vëllain e tij të madh në Miami në moshën 15-vjeçare filloi të ndjekte kurse aktrimi në Teatrin Amerikan Negro – duke i paguar ato teksa punonte atje si makinist. Dalja e tij e parë në skenë dështoi keq. Por pasi kaloi muaj të tërë duke punuar për të hequr qafe theksin e tij Bahamian, ai më në fund ia doli dhe përfundimisht iu dha një rol kryesor në prodhimin e Broadway të “Lysistrata”. Ai filloi punën e tij të parë në film në vitin 1950, duke luajtur në filmin “No Way Out” të Joseph L. Mankiewicz, i cili rrëfente mbi racizmin dhe dhunën raciste.

Poitier gjithmonë i zgjidhte rolet e tij me shumë kujdes, duke varrosur idenë e Hollivudit se aktorët e zinj mund të shfaqeshin vetëm në kontekste poshtëruese si djem këpucesh, drejtues treni dhe shërbëtore. Lufta e tij kundër racizmit, përjashtimit dhe stereotipeve do të shënonte gjithë karrierën e tij dhe në vitin 1964 ai u bë aktori i parë me ngjyrë që fitoi një Oscar për rolin e tij në “Zambakët e fushës”. Në total, ai luajti në më shumë se 40 filma dhe drejtoi shtatë të tjerë. Atij iu dha gjithashtu një Oscar nderi në vitin 2002 për “performancat e tij të jashtëzakonshme” në ekranin e argjendtë, si dhe “dinjitetin, stilin dhe inteligjencën”.

Thierry Mugler 

Thierry Mugler, stilisti francez i cili ishte një figurë kyçe në modë nga vitet 1970 deri në vitet 2000, vdiq për “shkaqe natyrore” në shtëpinë e tij në periferi të Parisit të Vincennes më 23 janar në moshën 73-vjeçare.

I lindur në Strasburg në muajin dhjetor të vitit 1948, Mugler nuk filloi në botën e modës, por atë të vallëzimit, duke iu bashkuar kompanisë së baletit në Opéra National du Rhin si adoleshent ppara se të studionte në Shkollën e Arteve Dekorative.

Që në moshë të re ai krijoi rrobat e tij, duke përshtatur artikujt e blerë kryesisht në tregje. Ai u transferua në Paris në moshën 20-vjeçare, fillimisht për të punuar me një kompani tjetër baleti – por ai ishte më i suksesshëm me veshjet e tij dhe shpejt filloi të punonte në shtëpi të ndryshme të modës në Paris, Londër dhe Milano.

Modelet e tij e ekzagjeronin dhe festonin formën e femrës: supet e theksuara nga mbushja, dekoltetë e thella, beli i shtrënguar dhe ijet e rrumbullakosura. Vetë Mugler tha një herë se kërcimi i kishte mësuar “shumë për qëndrimin, organizimin e veshjeve, rëndësinë e shpatullave, karrocën e kokës, lojën dhe ritmin e këmbëve”. Stili i tij i guximshëm, avangard dhe shpesh tronditës, i përzier me aftësinë e tij për t’u përshtatur – kur është e nevojshme – me kodet e veshjes së Hollivudit, e bëri atë shpejt një personazh të dashur në botën e modës.

Në 10-vjetorin e labelit të tij në vitin 1984, ai organizoi shfaqjen e parë publike të modës në Evropë, me 6 mijë të pranishëm në një ngjarje të ngjashme me ndonjë koncert rock-u.

Pavarësisht se në dukje u tërhoq nga linjat e para të modës në fillim të viteve 2000, Mugler vazhdoi të ndikojë në kulturë dhe vazhdoi të vishte mega-yje si Beyoncé, Lady Gaga dhe Kardashians.

Madeleine Albright

“Një forcë për lirinë, demokracinë dhe të drejtat e njeriut”, tha ish-presidenti i Shteteve të Bashkuara të Amerikës, Bill Clinton pasi mësoi se Madeleine Albright, gruaja e parë që shërbeu si sekretare e shtetit të vendit, kishte vdekur më 23 mars në moshën 84-vjeçare.

E lindur në Pragë në vitin 1937, familja e Albright – e cila ishte hebreje edhe pse ajo këtë e kuptoi më vonë – iku para pushtimit nazist të Çekosllovakisë në vitin 1939, duke u zhvendosur fillimisht në Angli dhe më pas në Amerikë, ku ajo do të vazhdonte të lulëzojë si diplomate.

Pasi studioi shkencat politike, Albright bëri hyrjen e saj në politikë si mbledhëse fondesh, më pas ndihmëse e kongresit dhe hyri në administratën e presidentit Jimmy Carter duke punuar për Zbigniew Brzezinski, i cili ishte këshilltari i Carter-it për sigurinë kombëtare.

Kur Clinton mori detyrën në vitin 1993, ai emëroi Albright-in si ambasadore në Kombet e Bashkuara dhe në vitin 1996 ai e emëroi atë sekretare të shtetit. Duke shpallur zgjedhjen e Albrigh-it për të drejtuar Departamentin e Shtetit, Clinton tha se ajo ishte kandidatja më e kualifikuar.

Albright mori drejtimin e Departamentit të Shtetit në botën e pas Luftës së Ftohtë, në të cilën SHBA-të ishin shfaqur si superfuqia e vetme, duke udhëhequr diskutime vendimtare me liderët botërorë mbi kontrollin e armëve, tregtinë, terrorizmin dhe të ardhmen e NATO-s. Qëkur Margaret Thatcher qeverisi Britaninë, asnjë grua nuk kishte pasur një pozicion të tillë me ndikim global.

E përshkruar nga familja e saj si një “kampione e palodhur e demokracisë dhe të drejtave të njeriut”, Albright iu dha nderimi më i lartë civil i vendit, Medalja Presidenciale e Lirisë, nga presidenti Barack Obama në vitin 2012.

Shinzo Abe 

Shinzo Abe, kryeministri më jetëgjatë, por edhe polarizues i Japonisë, vdiq më 8 korrik në moshën 67-vjeçare, pasi u qëllua gjatë një aktiviteti të fushatës në qytetin Nara.

Abe është përshkruar si një nga figurat politike më me ndikim në Japoni në dekadat e fundit. Ai mbahet mend për rigjallërimin e ekonomisë së vendit nëpërmjet formulës së tij “Abenomics” dhe pikëpamjes së tij të diskutueshme se Japonia gjykohet padrejtësisht nga historia për të kaluarën e saj brutale.

Pasi studioi shkenca politike në Japoni dhe Shtetet e Bashkuara, Abe fillimisht zgjodhi një karrierë korporative, duke filluar punën në prodhuesin japonez të çelikut, Kobe Steel. Pas tri vjetësh ai iu kthye thirrjes së tij politike dhe ndoqi një sërë punësh në qeveri, përfshirë funksionin si sekretar privat i kryetarit të Këshillit të Përgjithshëm të Partisë Liberal Demokratike (LDP). Pas vdekjes së babait të tij, ai u zgjodh për ta zëvendësuar atë si deputet për qarkun e parë të prefekturës Yamaguchi në 1993 përpara se të fillonte të ngjitej në shkallët e partisë. Me sloganin “Japonia është kthyer”, Abe gjithashtu mund t’i atribuohet ringjalljes së rolit të Japonisë në skenën ndërkombëtare.

Mikhail Gorbachev

Mikhail Gorbachev, lideri i fundit i Bashkimit Sovjetik dhe njeriu që nxori Evropën Lindore nga pas Perdes së Hekurt, vdiq më 30 gusht në moshën 91-vjeçare “pas një sëmundjeje të rëndë dhe të gjatë”, njoftuan agjencitë ruse të lajmeve.

I lindur më 2 mars të vitit 1931, në një familje të varfër fshatare me trashëgimi ruse dhe ukrainase në Kaukaz, Gorbaçovi i ri mori rrugën klasike të aparatit: Hap pas hapi, ai ngjiti shkallët e Partisë Komuniste. Ai më në fund arriti majat në vitin 1985, duke u bërë udhëheqësi i një Bashkimi Sovjetik në rrëmujë ekonomike dhe i përfshirë në një luftë në dukje të pafitueshme në Afganistan.

Gorbaçovi u bë sinonim i lëvizjeve të perestrojkës (ristrukturimit) dhe glasnostit (hapjes), duke e futur Rusinë në politikën pluraliste, duke liberalizuar ekonominë dhe duke përmirësuar ndjeshëm lidhjet diplomatike të vendit me Perëndimin.

Vendimi i tij për të mos mobilizuar ushtrinë sovjetike kur ra Muri i Berlinit në 1989 u pa si çelësi për ruajtjen e paqes në Luftën e Ftohtë. Ai fitoi Çmimin Nobel për Paqe në vitin 1990 për ndihmën për t’i dhënë fund Luftës së Ftohtë dhe për luajtjen e një “roli udhëheqës” në ripërcaktimin e marrëdhënieve Lindje-Perëndim. Ndonëse i konsideruar me dashuri për ato përpjekje në Perëndim, Gorbaçovi ishte shumë më pak i popullarizuar në vend, ku shumë e fajësuan atë për atë që ata e konsideronin shkatërrimin fatkeq të Bashkimit Sovjetik.

Pas tërheqjes nga politika në vitin 1991, Gorbaçovi jetoi pjesën tjetër të jetës së tij në pothuajse anonimitet në Rusi.

Mbretëresha Elizabeth II 

Elizabeth II, mbretëresha e Mbretërisë së Bashkuar dhe Komonuelthit, ndërroi jetë më 8 shtator në Kështjellën Balmoral në Skoci në moshën 96-vjeçare.

E lindur në Londër më 21 prill të vitit 1926, Elizabeth nuk mendonte kurrë se do të ngjitej në fron: vetëm pasi xhaxhai i saj Mbreti Edward VIII abdikoi në vitin 1936 për t’u martuar me të divorcuaren amerikane Wallis Simpson, kur kurora i kaloi babait të saj, George VI. 10.

Ajo ishte vetëm 25 vjeç kur i vdiq babai, duke u bërë Mbretëresha Elizabeta II më 6 shkurt 1952. Që atëherë e deri në fund të mbretërimit të saj, Mbretëresha Elizabeth ll vizitoi 117 vende në cilësinë zyrtare, duke takuar 113 udhëheqës dhe duke mbikëqyrur emërimet e 15 kryeministres britanike ministrat. Ajo gjithashtu pa 14 presidentë amerikanë dhe 10 francezë që vinin e shkonin.

Por vitet e Elizabetës në fron nuk ishin gjithmonë të qeta. Monarkia u akuzua për shpenzimet e tepërta të rezidencave mbretërore, si dhe për martesat e dështuara të tre nga katër fëmijët e saj. Vdekja e Princeshës Diana në vitin 1997 – ish-gruaja e djalit të madh të Elizabeth, mbretit Charles – shkaktoi edhe më shumë dëme në prestigjin publik të familjes pasi mbretëresha dhe të afërmit e tjerë fillimisht heshtën ndërsa turma të mëdha u mblodhën në Londër për të vajtuar Dianën jashtëzakonisht të njohur.

Elizabeth u bë monarku britanik më jetëgjatë në histori në vitin 2015, pasi mposhti rekordin e stërgjyshes së saj Victoria prej 63 vitesh. Në shkurt, Britania festoi 70 vjetorin e saj në fron me një jubile platini.

Vdekja e saj tronditi Britaninë dhe u shpall një periudhë zie dhjetëditore gjatë së cilës mijëra nga e gjithë bota u dyndën në Londër për të bërë nderimet e tyre./UBTNews/

Bota

Fermerët francezë vazhdojnë protestat kundër marrëveshjes së tregtisë së lirë

Published

on

Fermerët në Francë kanë vazhduar protestat e tyre të forta, duke hyrë në ditën e katërt të mobilizimit kundër marrëveshjes së tregtisë së lirë midis Bashkimit Evropian dhe vendet e Mercosur (Argjentina, Brazili, Paraguaji dhe Uruguaji). Këto protesta janë shtrirë në disa qytete të Francës, ndërsa fermerët kërkojnë më shumë mbështetje dhe mbrojtje për industrinë e bujqësisë franceze, duke thënë se marrëveshja do të dëmtojë ndjeshëm të ardhurat e tyre dhe do të krijojë konkurrencë të padrejtë.

Në një akt demonstrativ, dhjetra fermerë, të organizuar nga sindikata Koordinimi Rurale du Lot-et-Garonne, montuan një kortezh me traktorë dhe bllokuan hyrjen në portin e madh të Bordos në Bassens (Gironde), një pikë kyçe për importin e drithërave. Protestuesit hodhën goma për të bllokuar rrugët që çojnë në portin, duke kërkuar që Ministri i Bujqësisë të nënshkruajë një dokument që garanton barazi të rregullave për të gjithë prodhuesit, duke i detyruar eksportuesit e vendeve të Mercosur të përmbushin standardet e BE-së për produktet bujqësore.

Një protestues nga sindikata Koordinimi Rurale shprehu shqetësimin se “na e imponojnë këtë produkt apo atë produkt dhe i ndalojnë produktet tjera, por këto produkte janë të ndaluara në vendin tonë, ndërsa në vendin e tyre janë të lejuara. Më pas këto produkte të parregulluara i blejmë nga jashtë”. Kjo është një akuza e fortë që synon të nënvizojë mangësitë e marrëveshjes për sa i përket standardeve të sigurisë dhe cilësisë së produkteve që mund të importohen pa tarifa doganore.

Sindikatat, duke përfshirë edhe Koordinimin Rurale, që është një grup bujqësor me lidhje me të djathtën ekstreme, kanë paralajmëruar një “revoltë bujqësore”, me bllokada të mallrave ushqimore që do të vazhdojnë në qytete të tjera, si në Auch dhe Agen në jugperëndim të Francës. Ata po ashtu janë të angazhuar në një fushatë të gjerë për të kundërshtuar importin e mishit të viçit, shpendëve dhe sheqerit nga vendet e Mercosur, të cilat, sipas tyre, krijojnë konkurrencë të pandershme për fermerët francezë dhe evropianë.

Përkrahësit e marrëveshjes BE-Mercosur argumentojnë se kjo marrëveshje do të përmirësojë lidhjet ekonomike midis Evropës dhe Amerikës së Jugut, duke hequr tarifat për eksportet evropiane, sidomos për makineritë, kimikatet dhe automjetet. Ata besojnë se kjo do të rrisë mundësitë e tregtisë për bizneset evropiane dhe do të kontribuojë në rritjen ekonomike të rajonit.

Megjithatë, shumë sindikata të fermerëve dhe organizata bujqësore e shohin këtë marrëveshje si një kërcënim për sektorin e bujqësisë, duke konsideruar se ajo nuk merr parasysh kostot e larta të prodhimit në Evropë dhe kushtet më të ulëta të prodhimit në disa shtete të Amerikës së Jugut. Ata e cilësojnë marrëveshjen si të paekuilibruar, pasi nuk ofron mbrojtje të mjaftueshme për prodhuesit evropianë dhe mund të çojë në një rënie të çmimeve dhe cilësisë së produkteve bujqësore franceze.

Në përgjigje të protestave, Ministrja e Bujqësisë e Francës, Annie Genevard, ka kundërshtuar publikisht marrëveshjen e tregtisë së lirë, duke përmendur rreziqet e shpyllëzimit dhe shqetësimet shëndetësore të lidhura me mishin e trajtuar me hormone, si dhe me praktikat e tjera që janë të ndaluara në Bashkimin Evropian. Po ashtu, Presidenti Emmanuel Macron ka shprehur shqetësimin e tij për mundësinë që prodhuesit e Amerikës së Jugut të mos përmbushin standardet e larta mjedisore dhe shëndetësore të BE-së.

Fermerët francezë dhe sindikatat që i përfaqësojnë shpresojnë që protestat e tyre të krijojnë një presion të mjaftueshëm mbi qeverinë dhe zyrtarët e BE-së për të rinegociuar ose për të bllokuar marrëveshjen, duke kërkuar mbështetje më të madhe për sektorin bujqësor të Francës dhe të gjithë Evropës./UBTNews/

 

 

Continue Reading

Bota

Itali, mjekët në grevë, shkak buxheti i ulët i parashikuar për vitin 2025

Published

on

Në Itali, punonjësit e shëndetësisë kanë nisur një grevë njëditore në të gjithë vendin, duke protestuar kundër buxhetit të ulët të parashikuar për sektorin e shëndetësisë për vitin 2025. Sindikatat e mjekëve dhe stafit shëndetësor kanë deklaruar se shkalla e pjesëmarrjes në grevë është rreth 85 për qind, duke theksuar shqetësimet e tyre për financimin e pamjaftueshëm të këtij sektori kaq të rëndësishëm.

Një nga arsyet kryesore të grevës është buxheti i shëndetësisë për vitin 2025, i cili parashikon më pak të ardhura për këtë sektor, duke vënë në dyshim mundësitë e ofrimit të shërbimeve të nevojshme për popullatën. Mjekët dhe infermierët janë të shqetësuar për pamjaftueshmërinë e burimeve dhe për pasojat që mund të ketë kjo situatë mbi shërbimin shëndetësor në të gjithë vendin.

Përveç shqetësimeve për buxhetin, punonjësit e shëndetësisë kanë protestuar gjithashtu për sigurinë e pamjaftueshme gjatë punës në spitale. Ata kanë denoncuar kushtet e punës dhe mungesën e mbrojtjes adekuate, duke i bërë thirrje qeverisë që të ofrojë kushte më të sigurta për punonjësit shëndetësor, të cilët janë vazhdimisht të ekspozuar ndaj stresit dhe rreziqeve të tjera.

Mjekët kanë shprehur shqetësime për pasojat e mundshme të buxhetit të ulët, duke parashikuar se mund të shtyhen mbi 15,000 operacione jo urgjente dhe 100,000 kontrolle mjekësore. Ky është një shqetësim serioz për pacientët që presin trajtim dhe për gjithë sistemin shëndetësor, që mund të përballet me vonesa të mëdha dhe ngarkesa të mëtejshme në shërbimet e tij.

Gjatë protestës, mjekët dhe punonjësit e tjerë të shëndetësisë mbajtën pankarta me mbishkrimin “Respekt”, duke kërkuar që të tregohen më shumë vlerësim dhe respekt ndaj personelit shëndetësor, të cilët luajnë një rol të rëndësishëm në mbrojtjen e shëndetit publik, veçanërisht gjatë periudhave të krizave shëndetësore si pandemia e COVID-19.

Ndërkohë, kryeministrja italiane Giorgia Meloni ka reaguar ndaj kritikave të sektorit shëndetësor dhe opozitës, duke mbrojtur pozicionin e qeverisë lidhur me buxhetin e vitit 2025. Ajo ka theksuar se qeveria e saj ka ndarë “sasi të paprecedentë burimesh” për shërbimet shëndetësore kombëtare, duke u angazhuar për përmirësimin e kushteve të punës dhe mbështetje për sistemin shëndetësor.

Në këtë kuadër, përplasja midis sindikatave të sektorit shëndetësor dhe qeverisë duket se do të vazhdojë, pasi mjekët kërkojnë financim të mjaftueshëm për të garantuar shërbime të sigurta dhe cilësore për të gjithë qytetarët italianë./UBTNews/

Continue Reading

Bota

Sekuestrohen artefaktet e vjedhura nga një varrezë etruske në Itali

Published

on

Autoritetet italiane kanë njoftuar sekuestrimin e një sërë artefaktesh të gërmuara ilegalisht nga një varrezë etruske në rajonin e Umbrias, ndërkohë që po hetohen dy persona të dyshuar për vjedhjen dhe tentativën për t’i shitur ato në tregun e zi. Sipas njoftimeve të policisë, artefaktet që përfshijnë urnat, sarkofagët dhe sende të tjera të çmuara, vlerësohen në rreth tetë milionë euro.

Vjedhja e këtyre objekteve historike ka ndodhur në një varrezë etruske që u zbulua nga një fermer në vitin 2015, i cili gjeti një numër sendesh antike. Disa nga artefaktet që janë sekuestruar në operacionin e fundit janë identifikuar si të njëjtat që u shfaqën më parë në tregun ilegal, duke sugjeruar se këto sende mund të ishin pjesë e një rrjeti të madh të trafikimit të objekteve historike.

Për të zbardhur këtë çështje, policia italiane ka përdorur teknologjinë moderne, duke përdorur dronë për të fotografuar vendndodhjen e gërmimit dhe duke realizuar përgjime telefonike për të lokalizuar dy personat e dyshuar. Gjatë hetimit, janë gjetur dy sarkofagë të princeshave etruske, disa urnat mortore, kontejnerë parfumi dhe një krehër të gjitha këto sende që tregojnë nivelin e lartë të kulturës dhe artit të etrusqve.

Qytetërimi etrusk ka ekzistuar për disa shekuj, duke mbuluar një periudhë të rëndësishme historike që shtrihet nga rreth vitit 900 para Krishtit deri në vitin 27 para Erës Sonë. Ky qytetërim ka pasur një ndikim të madh në kulturën e lashtë të Italisë, kryesisht në rajonet e Toskanës, Umbrias dhe Lacios, të cilat ishin vendet e banuara nga etrusqit. Artefaktet e zbuluara në këtë rast përfaqësojnë jo vetëm një thesar të pasur arkeologjik, por dhe një dëshmi të rëndësishme të trashëgimisë kulturore të këtij qytetërimi të lashtë.

Hetimet janë ende në vazhdim dhe autoritetet janë të angazhuara për të zbuluar të gjithë rrjetin e individëve të përfshirë në këtë trafikim të artefakteve të çmuara./UBTNews/

Continue Reading

Bota

Karlo Akutis, “patron shenjti i internetit”, do të bëhet shenjtor në prill të 2025

Published

on

Karlo Akutis, i njohur si “patron shenjti i internetit” dhe “influenceri i Perëndisë”, do të shpallet shenjtor nga Kisha Katolike në prill të vitit 2025, duke u bërë kështu i pari milenial që do të arrijë këtë nder të lartë.

Acutis, një djalë i lindur në Londër dhe i njohur për aftësitë e tij online, ndërroi jetë në vitin 2006 në moshën 15-vjeçare nga leukimia, pas një periudhe të gjatë sëmundjeje. Gjatë jetës së tij, ai kishte krijuar një ndikim të jashtëzakonshëm në internet, duke regjistruar mrekulli dhe duke menaxhuar faqe web për organizata katolike. Përmes aktivitetit të tij në rrjetet sociale dhe internet, Akutis bëri të mundur që besimi katolik të lidhej më shumë me brezin e ri në këtë epokë digjitale.

Pas vdekjes së tij, trupi i Akutis u transferua në Assisi, Itali, ku tani ndodhet i ekspozuar në një shenjë, së bashku me relikte të tjera që lidhen me jetën e tij. Historia e jetës së tij, mes dhimbjes dhe besimit të palëkundur, ka shërbyer si një burim frymëzimi për shumë të rinj.

Për shpalljen e tij si shenjtor, Kisha Katolike kërkon verifikimin e dy mrekullive të lidhura me ndërmjetësimin e kandidatit. Mrekullia e parë për Akutis u njoh në vitin 2020, kur një fëmijë brazilian, i cili vuante nga një sëmundje kongjenitale, u shërua në mënyrë të jashtëzakonshme pas lutjeve të bëra për nder të tij. E dyta, një mrekulli e verifikuar këtë vit, përfshin shërimin e një studenti universitar në Firence, i cili u rikuperua nga një gjakderdhje e rëndë në tru.

Acutis është parë si një shenjë shprese për Kishën Katolike, e cila po përpiqet të lidhet më afër brezave të rinj në një kohë ku teknologjia dhe digitalizimi kanë bërë një ndryshim të madh në mënyrën se si besohet dhe praktikohet feja. Papa Françesku, një admirues i flaktë i Akutis, do ta shpallë atë shenjtor në një ceremoni solemne që do të mbahet në Vatikan më 26 prill 2025.

Historia e Karlo Akutis, përmes mirësisë dhe besimit të tij të pandashëm, përfaqëson një udhërrëfyes të fuqishëm për një epokë moderne, ku besimi dhe teknologjia mund të bashkohen në një mënyrë të mrekullueshme dhe transformative./Euronews/

Continue Reading

Të kërkuara