Më 23 korrik 2011, Amy Winehouse u gjet e vdekur në shtëpinë e saj në Londër, pasi kishte kaluar në mbidozë të përdorimit të alkoolit, dhe megjithëse në atë kohë vetëm 27 vjeç, ajo la pas një numër të madh të këngëve që mahnisin ende audiencën e sotme.
Amy Winehouse lindi në 14 Shtator 1983, në periferi të Southgate në Londër, Angli. Babai i saj, Mitch Winehouse, punonte si shofer taksie, ndërsa nëna Janis ishte e punësuar si farmaciste.
Që në fëmijëri Winehouse ishte e shoqëruar nga muzika, shumë nga xhaxhallarët e saj nga ana e nënës ishin muzikantë profesionistë të xhazit, dhe babai i saj këndoi si fëmijë me familjen e tij. Ndërkaq gjyshja nga ana e babait ishte kishte pasur një lidhje romantike me legjendën britanike të xhazit Ronnie Scott.
Winehouse u rrit duke dëgjuar një gamë të larmishme të muzikës, nga James Taylor deri te Sarah Vaughan. . Në moshën 10 vjeç, ajo ishte tërhequr të dëgjonte aktet amerikane R&B dhe hip-hop, duke përfshirë TLC dhe Salt-N-Pepa, gjithashtu ajo themeloi një grup amatorësh rap, të quajtur Sweet ‘n Sour.
Në moshën 12 vjeç, Winehouse u pranua në Shkollën prestigjioze Sylvia Young Theater, dhe një vit më vonë ajo mori kitaren e saj të parë. Por deri në moshën 16 vjeçare, ëinehouse u përjashtua për “mos aplikim të vetvetes” dhe për shpimin e hundës. Në të njëjtin vit, ajo pati debutimin e saj të parë kur një shok i shkollës dhe një mik i ngushtë i tij, këngëtari i popit Tyler James, kaloi kasetën e saj demografike në etiketën e tij, A&R, i cili po kërkonte një vokalist të xhazit. Mundësia e çoi atë në një marrëveshje me Island/Universal.
Ndër sukseset e para të këngëtares ishte publikimi i albumit “Frank” në vitin 2003, kurse në vitin 2006 theu rekordet e shitjeve me albumin “Black to Black”.
Në karrierën e saj të shkurtër Amy Winehouse, fitoi çmime të rëndësishme, duke përfshirë 5 çmime ‘Grammy’, për një natë, ndërsa albumi i saj ‘Rehab’, në vitin 2008, fitoi çmimin për ‘Albumin më të Mirë’. / KultPlus
Thuhet se të paktën një herë në vit duhet të vizitosh një vend ku nuk ke qenë më parë.
Çdo udhëtim ka potencialin të jetë unik dhe të ndryshëm nga i tjetri. Ja disa nga mësimet jetësore që mund të nxirren nga udhëtimet:
Zgjerimi i dijes dhe kuriozitetit
Udhëtimet na mësojnë gjëra të reja dhe zgjojnë brenda nesh shpirtin kërkues. Studimet tregojnë se të rinjtë që studiojnë jashtë vendit janë më të informuar dhe më të hapur ndaj ideve të reja sesa ata që mbeten në vendin e tyre.
Rritja e besimit tek njerëzit
Eksperimentet dhe kërkimet kanë treguar se udhëtimet shtojnë besimin tek njerëzimi. Të takosh njerëz nga kultura të ndryshme dhe të dëgjosh historitë e tyre, shpesh të ndryshme nga të tuat, të bind se çdo njeri ka një anë të mirë që mund të ndikojë pozitivisht tek të tjerët.
Nxitja e kreativitetit
Njohja me kultura të reja dhe përballja me mënyra të ndryshme jetese stimulon imagjinatën dhe kreativitetin. Studimet e “Academy of Management Journal” tregojnë se ata që punojnë ose studiojnë jashtë vendit kanë një kreativitet më të zhvilluar, duke krahasuar dhe përzgjedhur më të mirën nga kultura e tyre dhe ajo që vizitojnë.
Rritja e lumturisë dhe empatisë
Psikologët kanë zbuluar se njerëzit që udhëtojnë janë më të lumtur dhe më të hapur ndaj të tjerëve. Ato mësojnë të dëgjojnë me durim dhe të kuptojnë perspektiva të ndryshme, duke u bërë më empatikë dhe të ndjeshëm ndaj botës që i rrethon.
Udhëtimet fillimisht të lënë pa fjalë, por me kalimin e kohës ato të transformojnë në rrëfyes, duke të dhënë histori, mësime dhe përvoja që mbeten përjetësisht. /A.Z/UBT News/
Violinisti i njohur ndërkombëtarisht, Giuseppe Gibboni, fitues i çmimit Paganini, performoi mbrëmjen e së enjtes në Teatrin Kombëtar të Operas dhe Baletit, duke përdorur violinën e tij të vitit 1734, një Stradivari të rrallë.
Gibboni magjepsi publikun duke interpretuar krijime të Rimskij Korsakov, Paganini, Rachmaninov dhe Stravinskij, duke ofruar një eksperiencë të paharrueshme muzikore në skenën e TKOB.
Ky koncert në Tiranë erdhi pak pas pjesëmarrjes së tij në dy koncerte me Orkestrën Filarmonike të Teatrit “La Scala” të Milanos.
Në kryeqytet, ai interpretoi nën shoqërimin e Orkestrës Simfonike të TKOBAP-së, në bashkëpunim me Orkestrën Simfonike të Forcave të Armatosura, të udhëhequr nga dirigjenti i njohur Sergio Alapont.
Giuseppe Gibboni konsiderohet një nga violinistët më të jashtëzakonshëm të brezit të tij, i njohur për teknikën brilante, ndjeshmërinë interpretuese dhe pjekurinë artistike, karakteristika të rralla për moshën e tij. /A.Z/UBT News/
Një nderim i veçantë i është bërë shkrimtarit të madh shqiptar Ismail Kadare në zemër të Parisit.
Këshilli Bashkiak ka votuar unanimisht për vendosjen e një pllaka përkujtimore me emrin e tij në adresën “63 boulevard Saint-Michel”, vendi ku Kadare dhe familja e tij jetuan për shumë vite, dhe ku autori krijoi disa prej faqeve më të rëndësishme të letërsisë moderne shqipe.
Lajmin e ka bërë të ditur Ambasada e Shqipërisë në Francë, e cila e ka cilësuar këtë vendim si një homazh të gjallë dhe prekës ndaj kolosit të letrave shqipe dhe, nëpërmjet tij, ndaj Shqipërisë dhe kulturës shqiptare.
“Faleminderit Parisit, faleminderit Francës”, – është shprehur Ministria, duke e vlerësuar këtë si një gjest mirënjohjeje dhe respekti për kontributin e Kadaresë në letërsinë botërore.
Parisi, qyteti ku Kadare zgjodhi të jetonte për dekada, ka qenë gjithmonë një hapësirë frymëzimi për krijimtarinë e tij – një vend ku fjala shqipe u bë universale përmes artit të tij.
Ky homazh i ri e vendos përjetësisht emrin e Ismail Kadaresë në rrugët e kryeqytetit francez, si simbol i miqësisë kulturore franko-shqiptare dhe i trashëgimisë së përbashkët letrare që ai la pas. /A.Z/UBT News/
Autori hungarez László Krasznahorkai është shpallur fitues i Çmimit Nobel në Letërsi për vitin 2025 për veprën e tij “të fuqishme dhe vizionare që, në mes të tmerrit apokaliptik, riafirmon fuqinë e artit”.
Akademia Suedeze e nderoi atë për “veprën e tij të fuqishme dhe vizionare që, në mes të tmerrit apokaliptik, riafirmon fuqinë e artit”.
Krasznahorkai ka bashkëpunuar ngushtë me regjisorin Béla Tarr për adaptimin e disa veprave të tij në film.
Një shembull i njohur është adaptimi i “Satantango” në një film të gjatë që ka marrë vlerësime të larta nga kritika.
Me këtë çmim, Krasznahorkai bëhet autori i dytë hungarez që fiton Çmimin Nobel në Letërsi, pas Imre Kertész, i cili e mori këtë çmim në vitin 2002 AP News.