Lajmet

Dëshpërim, dashuri, tradhti, pastaj vdekja… Një ditar lufte në Ukrainë

Ky ditar ruhet në Muzeun Letrar të Harkivit.

Publikuar

Kiev – Volodimir Vakulenko jetonte në fshatin ukrainas Kapitolivka pranë Iziumit, me djalin e tij 14-vjeçar që vuante nga autizmi. Ai u rrëmbye nga rusët në muajit mars, që në javët e para pas pushtimit. Për muaj të tërë, familja e tij, hetuesit, kolegët e tij shkrimtarë, gazetarët dhe vullnetarët e kërkuan pa rezultat.

Volodimir tregoi në ditarin e tij, që u gjet më vonë, javët e para të pushtimit rus në rajonin Izium në Ukrainën Lindore. Media me seli në Kiev, Livy Bereg, hedh një vështrim pas në jetën e Volodimir dhe boton fragmente nga ditari i tij, origjinali i të cilit tani ruhet në Muzeun Letrar të Harkiv.

Ditari i tij tregon historinë e një civili, faji i vetëm i të cilit ishte përkushtimi i vazhdueshëm ndaj vendit të tij. Volodimir kishte mbajtur për herë të fundit një armë në duar që në rininë e tij, ndërsa shërbente në ushtrinë sovjetike. Ai u rrah keqazi 2 herë në atë kohë, gjë që e kishte lënë me aftësi të kufizuara gjatë gjithë jetës:probleme me shtyllën kurrizore dhe dëgjimin.

Volodimir pësoi një tjetër lëndim, këtë herë në kokë, gjatë revolucionit demokratik të Ukrainës në vitin 2014, dhe kjo ishte arsyeja pse ai nuk shërbeu në ushtrinë ukrainase. Në vend të kësaj, ai vazhdoi punën e tij me shkrime dhe si vullnetar.

“Vullnetarizmi im nisi shumë kohë përpara këtyre ngjarjeve. Por ishte ndryshe, si për shembull ndihma ndaj personave me aftësi të kufizuara, e cila nuk u ndal për shumë vite… Megjithatë, luftimet mbërritën edhe këtu në vendlindje, si një nepërkë e zemëruar që zvarritet gjithnjë e më pranë”, shkruan ai në ditar.

Volodimir e rriti i vetëm djalin e tij 14-vjeçar Vitalik. Ai  ka një formë komplekse të një çrregullimi autik. Nuk flet dhe ka nevojë për kujdes të vazhdueshëm. Nëna e tij, Irina Novicka, humbi aftësinë për të ecur 3 vite pas lindjes së birit. Ndaj pas divorcit, familja vendosi që djali të qëndronte me babain e tij.

Volodimir nuk i pëlqente ta linte vetëm të birin, qoftë edhe për një minutë. Ndaj ai e merrte kudo me vete, madje edhe kur filloi të ndihmonte ushtarët ukrainas në postblloqe. Çdo ditë ata ecnin së bashku për 5-20 kilometra. Si shumë të tjerë ai mblidhte para për të ndihmuar ushtarët përmes rrjeteve sociale.

Ndonjëherë, dikush në supermarket i afrohej duke i kërkuar që ti jepte nga ana e tij ushtarëve një “paketë të mirash”, siç e quan ai në ditarin e tij. Vështirësia më e madhe nën pushtimin rus ishte mungesa e komunikimit dhe e informimit mbi situatën në vend.

Ai shkruan në ditarin e tij: “Kryetari iu fsheh përgjegjësive. Nuk mbante fare kontakte me qytetarët, dhe ne nuk e dinim nëse qyteti rezistonte ende, apo ishte pushtuar nga armiku. Nuk kishte absolutisht asnjë lajm, një mungesë e plotë komunikimi për të na sqaruar disi se çfarë po ndodhte në fshatin tonë. Ndërkohë nëpër rrugë shihnim shumë pushtues. Postblloqet e tyre ishin çdo 100 metra. Ata na kontrollonin vazhdimisht, madje edhe çantat bosh. Nervat e mia nuk mund të duronin një poshtërim të tillë”.

Gjëja e dytë më e vështirë ishte se si të siguronte stabilitetin e një adoleshenti me një sistem nervor jashtëzakonisht të ndjeshëm, dhe t’i shpjegonte atij se çfarë po ndodhte. Nëna e Volodimir, Olena, thotë se gjatë 2 javëve të para të pushtimit, ajo i kërkoi vazhdimisht djalit të saj të largohej bashkë me nipin e saj, por ai u përgjigj se do të qëndronte që të ndihmonte njerëzit, por edhe të kujdesej për babain e tij, që pak kohë më parë kishte pësuar një goditje në tru.

Pastaj ishte shumë vonë. Ndërsa kujdesej për djalin dhe babanë e tij, Volodimir vazhdoi të angazhohej si vullnetar.

“Çdo lloj heroizmi, si ndalimi i një autoblinde duke i dalë para në rrugë, ndodh në qytetet e mëdha. Ne jemi një fshat i vogël, ku maksimumi që mund të bëhet është të mblidhen vetëm njerëzit patriotë, jo më shumë se 2-3 veta. Unë e dija prej kohësh këtë gjë, ndaj jetoja si një vetmitar. Gjithmonë e dija se herët a vonë do të tradhtohesha. Dhe siç doli më vonë, midis nesh kishte shumë informatorë të armikut”, vijon më tej në ditarin e tij.

Olena thotë se djali i saj ishte shumë patriot, dhe ndoshta tepër i guximshëm. Ai i bindi bashkëfshatarët të flisnin ukrainisht, dhe të mos i besonin atyre që dëgjonin në televizionet ruse. Gruaja thotë se dikush nga fshati e denoncoi tek pushtuesit. Në fillim, rusët e ndaluan në rrugë, e kontrolluan, duke kërkuar edhe çantat bosh.

Më 22 mars, pesë ushtarë rusë mbërritën në oborrin e shtëpisë së babait të Volodimir dhe pyetën:”Ku është ai nacionalisti juaj?”. Ata morën “për inspektim” telefona, dokumente dhe libra në gjuhën ukrainase. Të nesërmen, e arrestuan Volodimirin dhe djalin e tij. I detyruan të zhvishen dhe të tregonin nëse kishin tatuazhe.

Atë mbrëmje, Volodimir dhe i biri u liruan. Rusët i thanë se do t’ia kthenin dokumentet të nesërmen, por sigurisht që nuk e bënë këtë. Herën e dytë që e ndaluan shkrimtarin ishte më 24 mars. Por këtë herë ai nuk u kthye më në shtëpi. “Dokumentet u gjetën më vonë, më 12 maj, në një çantë së bashku me trupin e tij të pajetë”- thotë ish-gruaja e Volodimir, Irina Novicka.

Gjithsesi para të kapej, ai e fshehu ditarin e tij nën një pemë qershie në oborr. Olena e kërkoi të birin për muaj të tërë. Ajo trokiti në çdo derë të administratës së pushtuesve dhe të ashtuquajturave “militsiya”. Në fillim i thanë “Mos u shqetëso, ne do ta lëmë të lirë, nuk jemi nazistë”.

Më pas e gënjyen duke i thënë se nuk kishin informacion, por se po e kërkonin. “Kur shkova sërish tek komandanti rus, ai nuk ktheu fare kokën nga unë. Pa diku mbi kokën time, tek muri:Po punojmë. Jemi duke e kërkuar. Aty e kuptova se të gjithë e dinin se ku ishte dhe çfarë i ndodhi. Ata thjesht po më gënjenin”- shprehet Olena.

Më pas në vjeshtë bota do të zbulonte se në Izuium kishte pasur 12 dhoma torturash. Ndërsa kërkonte Volodimirin, familja u përpoq të mbijetonte. Në qytet nuk kishte thuajse fare ushqim që nga fillimi i pushtimit. Vitalik ishte 3 herë në prag të vdekjes, por për fat të mirë mbijetoi.

Shkrimtarë të tjerë mësuan mbi rrëmbimin e Volodimir më 10 prill, kur ish-gruaja e tij Irina Novicka shkroi për të në Facebook. Që atëherë dhe deri në çlirimin e territoreve të pushtuara të rajonit të Harkiv në shtator, askush nuk kishte asnjë kontakt me të afërmit e Volodimirit në Kapitolivka.

Ata as që e dinin se pushtuesit e kishin liruar menjëherë Vitalikun. Aktivistët e të drejtave të njeriut mundën të flisnin për rastin e Volodimir në platformat ndërkombëtare, por nuk kishte asnjë mënyrë për të kontrolluar faktet dhe për të mbledhur prova. Pas çlirimit të rajonit të Iziumit, u gjetën dhe rihapën varrezat masive.

Sipas librit të të dhënave të shërbimit funeral të Iziumit, trupi i Volodimir Vakulenko ndodhet në varrin nr. 319. Olena, që gajtë gjithë asaj kohe jetoi me shpresë, thotë se në atë moment  zemra e saj gati sa nuk i plasi nga dhimbja. Në trupin e tij u gjetën 2 plumba nga një pistoletë.

Kishte më shumë se një muaj në rrugë.

Olena nuk e di nëse Vitalik e kupton që babai i tij ka vdekur. Ajo thotë:”Unë ende nuk e di  se si t’ia shpjegoj. Por kur flasim për Volodimirin, ai bëhet shumë nervoz”. Në hyrjen e ditarit të Volodimir shkruhet: “Në fillim ëndërroja numra, kalendarë të vjetër, miqtë dhe djemtë e mi (ushtarët ukrainas), sikur po i përqafoja, i takoja. Frikësohem të mendoj se çfarë ka ndodhur me ta. Në ditët e para të pushtimit gati u dorëzova për shkak të urisë. Tani e kam mbledhur veten, madje kam punuar pak në kopsht dhe kam sjellë patate në shtëpi. Zogjtë cicërojnë vetëm në mëngjes… Më në fund, në mbrëmje më shpëton muzika në celular. Edhe sot, në Ditën e Poezisë, një tufë e vogël zogjsh më uruan nga qielli. M’u duk sikur më thanë:”Gjithçka do të jetë Ukrainë ! Unë besoj tek fitorja!”./WorldCrunch – Bota.al

Lajmet

Çfarë pasojash mund të kenë deklaratat e Bislimit për mundësinë e një sulmi të ngjashëm sikurse ai i 24 shtatorit?

Publikuar

nga

Zëvendëskryeministri i Kosovës, Besnik Bislimi ditë më parë për një media ukrainase ka deklaruar se Kosova mund ta ketë prapë fatin e 24 shtatorit të vitit të kaluar.

Andaj sipas tij vendi ynë duhet të jetë i gatshëm. Duke iu referuar ngjarjeve të ndodhura në Banjskë, ai tha se tashmë ka arsye për të besuar se Rusia ishte e përfshirë në sulmin e ndodhur.

Politologu Fidan Ukaj për UBTnews komentoi deklaratën e Bislimit. Deklaratat e tilla ai i quan të pamatura dhe me mundësi pasojash.

“Kemi dëgjuar deklarata të pa matura edhe nga ana e kryeministrit të Kosovës që mendoj se mund të jenë reale deklaratat e tilla, mirëpo ndarja e këtij deklarata me opininon publik ose përmes opinionit publik mendoj që nuk i bëjnë nder po ashtu i bëjnë dëm Kosovës, imazhit të Kosovës edhe për arsyejen sepse investitorët që dëshiron të ivenstojë në Kosovë, kur dëgjon deklarata të tilla nga i pari i qeverisë sigurisht asnjë investitor nuk është i gatshëm pasurinë e vetë apo investimin e vetë të investoj me një vend i cili ka probleme të sigurisë”, deklaroi ai.

Ndërkohë njohësi i çështjeve të sigurisë të vendit, Fadil Kajtazi, thotë se duhet pasur kujdes në këso deklarata.

“Këto deklarata, këto prononcime të këtij niveli të zëvendëskryeminisrit kanë peshën e vetë, dhe do duhej të jenë të kujdesshme, kur përmendën dhe kur përdoren për arsyeje se një prononcim i tillë do duhej të ishte në atë fazë kur shteti veq ka shpallur gjendjen e mobilizimit, është dihet agresori potencial, janë marrë masat e para dhe të sforcifikmeve të logjistikës, të zhvendosjes të strukturave shtetërore në vendet sekrete”, tha ai.

Kajtazi foli edhe për rolin e politikës së jashtme, që duhet ketë në këso temash.

“Kosova do duhej të filloj seriozisht të mendoj për politikën e saj të jashtme që është faktori i parë i politikës së sigurisë nacionale për politikën ekonomike që është faktori i dytë strategjik i politikës nacionale dhe për faktorin e tretë që është politika e mbrojtjes. Mirëpo ajo çka është duke ndodhur në vitet e fundit është se Kosova ka humbur shumë nga ajo që ka qenë e fort nga politika e jashtme, dhe se fatkeqësisht që tri vite nuk kemi politikë të jashtme të Kosovës”, deklaroi Kajtazi.

Në shtator të vitit të kaluar, një grup i armatosur sulmoi policinë e Kosovës në fshatin Banjskë të komunës së Zveçanit, ku për pasojë mbeti i vdekur rreshteri i Policisë së Kosovës, Afrim Bunjaku./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Lajmet

Fakulteti i Medias dhe Komunikimit në UBT organizoi tryezë diskutimi në ditën botërore të lirisë së shtypit

Publikuar

nga

3 maji njihet si dita botërore të lirisë së shtypit, ditë kjo shënohet që nga viti 1993 nga Asambleja e Përgjithshme e Kombeve të Bashkuara.

Me këtë rast fakulteti i Medias dhe Komunikimit në UBT organizoi tryezë diskutimi me profesorë dhe panelistë, në të cilën folën për lirinë e medias në Kosovë.

Mirëpo mëngjesin e së premtes në indeksin vjetor të “Reporterëve pa Kufij” për Kosovën nuk erdhën lajme të mirë. Vendi ynë shënoi rënie të lirisë së shtypit për 19 vende. Andaj Dekani i Fakultetit, Ferid Selimi, komentoi këtë rënie të lirisë së shtypit.

“Përderisa para dy, tre vitesh ne jemi lavdëruar se po ecim para me lirinë e shtypit, prapë këtë vit kemi një ngecje, një rënie të lirisë së shtypit, ajo ndoshta ndodh gjithkund, por ne si vend i vogël, një vend që gjithmonë ka luftuar për liri dhe pavarësi, shihet dhe merret si me një kompetencë, me një përgjegjësi më të madhe. A thua po bëjmë ne sa duhet për mediat në përgjithësi sepse kur bëjmë për media bëjmë për njerëzit”, deklaroi ai.

Profesori në Media dhe Komunikim, Votim Hanolli, duke folur për indeksin e Reportërëve pa Kufij, shtoi se rënia e Kosovës në indeksin e lirisë së shtypit ka ardhur si pasojë e disa faktorëve.

“Sipas analistëve qe janë marrë me ketë indeks, kjo rënie duhet të parë në kontekstin e tensioneve në Mitrovicë, ku gazetarët në Kosovë janë përballur dhe kanë duruar shumë sulme fizike ndaj tyre, të cilat kanë qenë të shumta. Ndërkohë që partia në pushtet shtoi trysninë ndaj medias së pavarur, ka pasur gjithashtu një lloj përndjekje administrative ndaj stacionit privat televiziv KlanKosova, nga ana tjetër zgjedhja e Drejtorit të RTK-së që ishte e lidhur me kampin qeveritar…… konsiderohen rreziqet e shoqërisë dhe rreziqet politike”, deklaroi ai.

Në raportin për Kosovën, po ashtu thuhet se gazetarët vazhdojnë të jenë cak i sulmeve politike. Për këtë profesori Safet Zenjullahu tha se gazetarët e mirëfilltë nuk duhet të bazohen në atë se çfarë kërkon pushteti, por në atë që i nevojitet publikut.

“Ajo çfarë kërkon pushteti kurrë nuk është gazetari profesionale, pushteti kërkon lavd ndërsa publiku i mirëfilltë kërkon informacion të duhur, të palulëzuar, e kërkon informacionin të pastër ashtu siç është. Në këto kërkesa nuk qëndrojnë gazetarët, qëndrojnë pronarët”, deklaroi Zejnullahu.

Pjesë e panelit ishte edhe profesoresha Gjylie Rexha. Ajo kërkoi që të diskutohet më shumë për përgjegjesinë.

“Në këtë ditë le të merrim edhe me përgjegjësinë, jo vetëm me lirinë e cila na takon dhe sa më shumë të jemi të përgjegjshëm se si e zbatojmë lirinë që na takon si e drejtë elementare, aq më mirë do të mund ta bëjmë edhe gazetarinë dhe profesionin dhe mbi të gjitha më shumë të realizojmë vetën tonë si profesionistë në këtë detyrë shoqërore”, deklaroi Rexha.

Ndërkohë profesori Musa Sabedini, që njëkohësisht është edhe anëtar i Këshillit të Mediave të Shkruara shprehu shqetësimin që shumica e këtyre mediave nuk janë anëtare të këtij Këshilli vetërregullues.

“Janë 500 e disa portale në Kosovë që funksionojnë ose të paktën janë të regjistruara, sepse disa janë edhe efektive, prej tyre vetëm 71 janë anëtare të Këshillit. Të tjerët nuk pranojnë sepse kanë frikë me u monitoru, sepse vinë palët ankohen, bëjnë padi. Këshilli jep dënim moral nuk jep dënim me gjobë sepse nuk e ka atë mandat”, deklaroi ai.

Në Indeksin e saj Botëror të Lirisë së Shtypit për vitin 2024, Kosova renditet e 75-ta nga 180 shtete, për dallim nga viti i kaluar që ishte në vendin e 56-të. Edhe shtetet e tjera të rajonit të Ballkanit Perëndimor kanë shënuar kthim prapa sa i përket lirisë së medias. Shqipëria ka rënë nga vendi i 96-të në atë të 99-të. Në Shqipëri, sipas Reporterëve pa Kufij, gazetarët përballen me presion politik, veçmas gjatë zgjedhjeve./UBTNews/

Realizoi: Fjolla Gashi

Vazhdo të lexosh

Lajmet

​Petkoviqit i refuzohet vizita në Kosovë

Publikuar

nga

Ministria e Punëve të Jashtme dhe Diasporës e Kosovës ka konfirmuar se shefit të Zyrës për Kosovën në Qeverinë serbe, Petar Petkoviq, i është refuzuar vizita në Kosovë.

Lajmi u konfirmua për Radion Evropa e Lirë, por nuk treguan arsyet e refuzimit të kërkesës për vizitë.

Më herët gjatë 3 majit, e ashtuquajtura Zyra për Kosovën në Qeverinë serbe tha se Petkoviq kishte kërkuar që të vizitonte Kosovën për Pashkët Ortodokse gjatë fundjavës.

Petkoviq ishte parparë të merr pjesë në liturgjinë e mesnatës për Pashkët në Manastirin e Deçanit, pastaj në shërbesën në Manastirin e Graçanicës në mëngjesin e Pashkëve dhe në një takim me të rinjtë në Manastirin e Draganacit.

Edhe në të kaluarën, Kosova ka refuzuar kërkesat e parashtruara nga Petkoviq për të zhvilluar vizita, duke thënë se refuzimi ishte për shkak të “deklaratave provokuese”.

Në janar 2024, Serbia ia refuzoi kërkesën për vizitë ministrit të Punëve të Brendshme të Kosovës, Xhelal Sveçla. Ai kishte planifikuar që të vizitonte komunat Preshevë, Medvegjë dhe Bujanoc, që janë të banuara me shqiptarë.

Çështja e vizitave zyrtare mes Kosovës dhe Serbisë rregullohet përmes një marrëveshjeje të arritur në kuadër të dialogut për normalizim të raporteve, që ndërmjetësohet nga BE. Këto vizita duhet të paralajmërohen përmes zyrtarëve ndërlidhës të Kosovës dhe Serbisë. Ndërkaq, autoritetet e shteteve përkatëse duhet t’i autorizojnë ato.

Vazhdo të lexosh

Lajmet

​Pakistani nis misionin në Hënë

Publikuar

nga

Pakistani të premten nisi misionin e tij të parë hënor iCube-Q në bordin e sondës pa pilot të Kinës Chang’e 6 nga qyteti kinez Hainan.

iCUBE-Q, ose CubeSats, u lançua rreth orës 17:27 (09:27 GMT) nga faqja e nisjes hapësinore Wenchang, në bordin e misionit Chang’e-6 që shpërtheu në hapësirë me raketën Long March5 Y8.

Kryediplomati pakistanez në Pekin, Khalil Hashmi konfirmoi në X se lëshimi ishte “i suksesshëm”. Ai do të “vendoset në orbitën e Hënës më 8 maj”, tha Hashmi, i cili mori pjesë në ceremoninë e nisjes në Hainan. Orbiteri iCUBE-Q mbart dy kamera optike për të xhiruar sipërfaqen hënore.

Instituti i Teknologjisë Hapësinore i Pakistanit, në bashkëpunim me Universitetin e Shangait të Kinës dhe agjencinë kombëtare hapësinore të Pakistanit SUPARCO, zhvilluan së bashku iCUBE-Q.

Qëllimi kryesor i CubeSats është të lehtësojë kërkimin shkencor, zhvillimin e teknologjisë dhe iniciativat arsimore në eksplorimin e hapësirës.

Sipas Administratës Kombëtare të Hapësirës së Kinës, sonda Chang’e 6 do të mbledhë mostra nga ana e largët e Hënës, duke e bërë misionin të parin e këtij lloji në historinë njerëzore.

Anija kozmike Chang’e-6, si paraardhësi i saj Chang’e-5, përbëhet nga një orbiter, një tokëzues, një ngjitës dhe një kthim. Chang’e-5 u kthye në tokë në dhjetor 2020 me mostrat e para të tokës hënore në më shumë se katër dekada.

Pasi të arrijë në Hënë, ai do të bëjë një ulje të butë në anën e largët. Brenda 48 orëve pas uljes, një krah robotik do të shtrihet për të hequr gurët dhe dheun nga sipërfaqja hënore.

Pas mbledhjes së mostrave, anija kozmike pa pilot do të kthehet në Tokë, duke u ulur në rajonin autonom të Mongolisë së Brendshme të Kinës veriore. I gjithë fluturimi ka të ngjarë të zgjasë 53 ditë.

Përveç CubeSat nga Pakistani, misioni Chang’e-6 transporton gjithashtu një numër ngarkesash të tjera ndërkombëtare në hënë, duke përfshirë analizuesin e joneve të sipërfaqes hënore të Agjencisë Evropiane të Hapësirës, instrumentin e zbulimit të radonit të Francës, reflektorin e këndit laser të Italisë.

Kryeministri i Pakistanit Shehbaz Sharif gjithashtu përgëzoi kombin dhe shkencëtarët për nisjen e misionit të parë në orbitën hënore./AA

Vazhdo të lexosh

Të kërkuara