Kulturë

“A Silent Scream Is a Yawn”: Ekspozita e Manushaqe Ibrahimit, arti që dekodon emocionet, zëri i mendimeve të pashprehura dhe një alfabet për të gjithë

Published

on

Në një mbrëmje të zakonshme në Galerinë 17, heshtja e zakonshme e hapësirës u prish nga një shpërthim i butë tingujsh të brendshëm, i ngjashëm me një zhurmë të lehtë kur hap një letër të mbyllur prej kohësh. Kështu u hap ekspozita e Manushaqe Ibrahimit, e cila, me titullin e saj provokues “A Silent Scream Is a Yawn- Një ulërimë e heshtur është një përgjumje”, sfidoi çdo perceptim të zakonshëm për artin dhe të pashprehurën.

Duke mishëruar fragmente të jetës së përditshme, artistja ndërton një univers të formuar nga përvojat personale dhe reflektimet mbi izolimin, duke përdorur ngjyrat, format dhe simbolet si mjete për të krijuar një “alfabet personal.”

Ekspozita nuk është thjesht një përmbledhje e veprave artistike, por një kod i përjetimeve të brendshme që kërkon zbërthim. Si një ndërthurje midis intimitetit të Edward Hopper-it dhe simbolizmit të Gustav Klimt-it, Ibrahimi krijon një alfabet të ri, ku çdo vepër është një fragment i një gjuhe që nuk është folur kurrë.

Jastëkët e zi: Platforma e reflektimit… një ftesë për të dekoduar veten!

Shtatë piktura dhe tri video u shfaqën si një ftesë për të hyrë në thellësitë e mendimeve të pathëna, gabimeve të paanalizuara dhe bisedave të lëna pezull brenda vetes.

“Ekspozita është një hapësirë ku çdo gjë është e rastësishme, si jeta vetë. Ato biseda që nuk kemi guxuar t’i themi, ato momente kur kemi dështuar të mësojmë nga gabimet, të gjitha marrin jetë këtu,” tha artistja.

Me një ftesë delikate, ajo shtoi: “Jastëkët nuk janë thjesht për t’u ulur; ata janë një metaforë për një vend ku mund të ndalosh, të përqendrohesh dhe të dëgjosh zërin tënd të brendshëm, Nëse dëshironi, mund të uleni dhe të reflektoni para këtyre pikturave, ose të keni një bisedë të hapur me njëri-tjetrin. E rëndësishme është të mos i lini mendimet brenda, por t’i nxirrni jashtë.”

Lexime të ndryshme mbi një gjuhë unike… një zë që gjen kuptim në vetmi!

Kevin Kqira, artist, e interpreton këtë alfabet si një zë që kërkon vesh nga një monotoni e heshtur, një kontrast të fuqishëm mes dominimit dhe kaosit, një zë të ngritur që përplaset mbi mure të paqarta

“Zëri këtu është monotoni dhe ngritje njëkohësisht. Manushaqja krijon një hartë suksesi përmes figurave të saj. Ka një vale zëri që nuk pushon nga monotonia në ngritje, nga dështimi në triumf, është një hartë suksesi dhe një rrugë që i përket secilit, ku gjithkush gërvisht si macja në një hapësirë që të mban brenda, por edhe të sfidon të dalësh jashtë.” Ai pyet: “Çfarë ndodh nëse figura kthehet mbrapsht? A është ky një gabim, apo një tjetër mënyrë për ta lexuar botën?”

Sadri Çoçaj, dizajner grafik, e përshkruan ekspozitën si një vend ku mendimet e pathëna bien ndesh me njëra-tjetrën, duke na treguar konfliktin midis të shfaqurës dhe të fshehtës. Një gjuhë që refuzon të jetë e qartë, si rrudhat e pikturave të Egon Schiele-s.

“Ka mendime që s’kanë zë, por bien ndesh mes veti. Kjo është forca e artit të Manushaqes, të flet për konfliktin e brendshëm që, në fund, të ndihmon të shohësh më qartë.”

Ndërkohë, Gent Ademaj, dizajner shpalos një melankoli të qetë mbi vështrimin e tij për veprat:
“Ky është një udhëtim nostalgjik – çfarë kemi qenë, çfarë jemi, dhe çfarë kemi për t’u bërë. Veprat e Manushaqes janë si kujtimet e ndërlikuara, të dhimbshme dhe të bukura, që të detyrojnë të mendosh për rrugët që ke ndjekur dhe ato që të presin. Ka një ndjesi të thellë të nostalgjisë në këtë art.”

Në anën tjetër, Dea Berisha, studiuese e politikës i përkufizon veprat si zona të tensionuara ku “je brenda, por ndihesh i përjashtuar.” Për të, këto piktura pasqyrojnë luftën për ekzistencë dhe përpjekjen për t’u bërë “personazh në botën toksike të së përditshmes.” Edhe Dea sikur figurat e Giacometti-t, që humbin formën, por ruajnë një identitet të heshtur.

“Jam, por nuk jam. Si kjo pikturë, që ndihesh pjesë e saj, por je jashtë. Sikur të të përjashtonte dhe të të mirëpriste njëkohësisht. Një luftë e brendshme për të qenë diçka më shumë se një pikë në univers.” 

Në veprat e Ibrahimit, Sara Çafleshi, artiste, sheh një “kaos të bukur,” që i ngjan lëvizjeve surrealiste të Miró-s: “Kombinimi i ngjyrave duket i pamundur, por ato bashkëpunojnë me një harmoni që sfidon logjikën. “Është kaos i bukur. Nuk të shkon në mend se këto ngjyra (e kuqe, e gjelbërt, e verdhë) mund të kombinohen, por ja që funksionojnë. Si një ditë me shi që papritur bëhet diell.”

Yll Avdiu, artist, vlerëson aftësinë e veprave për të krijuar një kaos të kontrolluar: “Elementet abstrakte sfidojnë perceptimet tona, duke nxitur një analizë të hollësishme për të zbërthyer alfabetin si një element të përhershëm të dialogut njerëzor.”

Ai e përshkroi alfabetin e Manushaqes si një enigmë që vazhdon të sfidojë: “Pamja dhe dëgjimi këtu janë dy elemente që bashkëjetojnë. Një alfabet i përsëritur, por që gjithmonë zbulon diçka të re. Është një kod që kërkon durim për t’u deshifruar.”

Por më i habitshëm është këndvështrimi profesorit të sportit, Milaim Berisha, i cili e përjeton artin në mënyrën e tij praktike: “Secili këtu tërheq diçka, sikur të ishin lojtarë në një fushë loje. Vijat e bardha shfaqen kur të këqijat largohen. Ky është arti – një lojë e heshtur, por me rregulla të brendshme që vetëm koha mund t’i shpjegojë. Ngjyrat e bardha ngrihen mbi të zezat kur e keqja zhduket. Ka një optimizëm të heshtur në këtë luftë për t’i dhënë formë kaosit.”

Një alfabet që pret të dekodohet…

Së fundi, artistja dhe ish- profesoresha e Manushaqes, Koja Isufi- Shukriu, përmbledh gjithë filozofinë e këtij universi artistik: “Këtu janë dy bota të brendshme që kërkojnë të komunikojnë. Kufijtë midis realitetit dhe virtualitetit janë të zbehtë, dhe veprat e saj na sfidojnë të mendojmë për dilemat tona si krijues. Ky alfabet, që ngjason me kodet e antikitetit, është një thirrje për të mos pasur frikë nga e panjohura. Ndoshta një ditë, dikush do ta deshifrojë. Por deri atëherë, të jetosh në këtë heshtje të pasigurt është vetë thelbi i krijimtarisë.”

Kur heshtja bëhet urë midis artit dhe shikuesit…

Në këtë univers të krijuar nga Manushaqe Ibrahimi, arti nuk është thjesht një medium, por një ekzistencë e heshtur që kërkon të përftohet, të zbulohet dhe të dialogohet. Çdo pikturë është një përpjekje për të kapur të pashprehshmen, një ftesë për t’i dhënë kuptim heshtjes dhe për t’i kthyer ndjenjat e fshehura në një alfabet të përbashkët njerëzor.

Ekspozita “A Silent Scream Is a Yawn” tejkalon rolin e saj si një ngjarje artistike; ajo bëhet një akt meditimi kolektiv, një hapësirë ku vizitori gjen jo vetëm artin, por edhe vetveten. Në këtë përplasje të mendimeve, ndjenjave dhe ngjyrave, Ibrahimi sjell një reflektim filozofik që prek thellësinë e ekzistencës njerëzore: A është arti një pasqyrë e shpirtit, apo shpirtit i duhen pasqyrat e artit për të parë më qartë?

Heshtja këtu është gjithçka përveç mungesës së zërit; ajo është mbushja e boshllëqeve, një pëshpëritje që rritet në zhurmë, një urë midis artistit dhe shikuesit. Dhe në fund, ndoshta arti nuk kërkon as të deshifrohet, as të kuptohet plotësisht, por vetëm të përjetohet si një fragment i pakohë i asaj që jemi dhe asaj që aspirojmë të bëhemi!

 

Gazetare: Dionesa Ebibi

Continue Reading

Lifestyle

7 këshilla për femrat që duan të bëhen lidere

Published

on

A jeni promovuar kohët e fundit në pozitë drejtuese në kompaninë tuaj ose organizatë dhe jeni të shqetësuar se pavarësisht se keni talentin, aftësitë dhe etikën e punës të nevojshme për të udhëhequr, ju mungon prezenca që zotëron respekt?

Nëse mund të identifikoheni me sa thamë më sipër, mos u shqetësoni – nuk jeni vetëm. Miliona gra kanë hyrë në fuqinë punëtore gjatë disa dekadave të fundit dhe përmes djersës dhe punës së madhe janë ngjitur në pozita të pushtetit dhe udhëheqjes.

Por shumë të tjera po kaq të talentuara nuk kanë mundur ta realizojnë këtë, për shkak se shumica e kompanive dështojnë të njohin dhe trokasin në këtë rezervuar të madh talentesh. Shumica e kompanive dështojnë t’u ofrojnë grave trajnimin e lidershipit që është i nevojshëm që të ngrihen.

Ekziston edhe një arsye tjetër: Shumë gra, të përdorura për normat shoqërore që i vendosin burrat në krye, luftojnë me konceptin e lidershipit.

Për dekada me radhë, sociologët kanë debatuar nëse liderët e vërtetë janë të lindur apo bëhen rrugës, por përkundër konkluzioneve të disa akademikëve, udhëheqësit nuk lindin meshkuj. Lajm edhe më i mirë për femrat është se shumë nga gjërat që na mësojnë si vajza të vogla dhe të reja – durimi, ndjeshmëria, mendja e hapur, gatishmëria për të dëgjuar – janë shenjat dalluese të lidershipit.

Shumë gra në biznes tashmë i kanë këto aftësi, por mbyten nga vetë-kufizimi dhe mendimet negative. Ato nuk dinë si të balancojnë kërkesat e jetës së tyre të përditshme dhe trokitjen e lehtë në muzën e tyre krijuese.

Shtatë hapa për femrat që duan të bëhen lidere dhe gjeneratore të ideve të reja:

1. Le të jetë e kaluara juaj udhërrëfyesi juaj

Një nga gjërat më të thjeshta që mund të bëni është të kaloni ca kohë duke menduar për të kaluarën, keni krijuar mendim ose një ide të re. Reflektoni mbi atë përvojë dhe nxirrni diçka nga ajo. Ju do të habiteni nga ajo që mund të mësoni nga përvojat e mëparshme.

2. Kurrë mos thuaj kurrë

Duke u përpjekur të kultivoni të menduarit krijues, zhvilloni mendim për suksesin. Kjo do të thotë të jeni të gatshëm të eleminoni të menduarit negativ, i cili pengon aftësinë tuaj për të krijuar ide të reja. Mos harroni, mendja është në thelb neutrale, vepron në atë që i thoni. Pra, nëse i thoni vetes mendime pozitive dhe fuqizoni gjërat, ka të ngjarë që të keni mendime pozitive. Nëse ju i thoni vetes se nuk mund të bëni diçka përtej saj, më besoni, ajo do të realizohet.

3. Besoni në intuitën tuaj

Shumë gra kanë aftësinë e çuditshme për të ndierë, kuptuar e perceptuar gjërat ndryshe nga burrat. Mësoni të besoni “shqisën tuaj të gjashtë”, pranoni se një “moment aha” mund të vijë në një ëndërr, ose në një mendim të pandërgjegjshëm. Shiko për to dhe vepro mbi to.

4. Mos kini frikë të thyeni rregullat

Shumica e grave janë socializuar në përputhje me status quo-në, që thotë “mos thyejnë rregullat, të punojnë brenda sistemit”. Ne mësohemi se nuk është e përshtatshme që një grua të jetë shumë në gjithçka- shumë e zhurmshme, shumë imponuese, agresive, e zgjuar mbi të gjitha, shumë efektive. Për të qenë krijues, duhet të jeni të gatshëm të bëni pyetje. Shumica e gjërav bëhen më mirë dhe kur jemi të gatshëm të sfidojmë supozimet e së kaluarës.

5. Kapni një shans

Nuk do të mësoni të krijoni ide të reja nëse jeni i burgosur në status quo. Nëse keni frikë se mos dështoni, nëse keni frikë nga ëndërrimi i madh, kurrë nuk do të arrini sukses të madh. Gjenerimi i një mendimi të ri ndodh kur mendoni për gjërat ndryshe nga mënyra se si ato ekzistojnë sot.

6. Rrisni njohuritë tuaja

Një nga mënyrat më të thjeshta për të zgjeruar mendjen është rritja e ekspozimit ndaj artit, muzikës dhe historisë – kulturave, feve, bizneseve, organizatave dhe njerëzve të ndryshëm. Mendimtarët zakonisht kanë një etje të pabesueshme për njohuri dhe lexojnë shumë libra.

7. Jepni kohën krijuese trurit tuaj

Lini mënjanë kohë për “brainstorming”, nuk mund të prisni të krijoni ide të reja nëse shpenzoni 100% të kohës të preokupuar me shqetësime e probleme.

Mendja nuk do të jetë e hapur për mendime të reja, se do të jetë e mbushur me mijëra mendime për të përfunduar detyrat që keni në dorë. Mësohuni të lini mënjanë një sasi të caktuar kohe për të reflektuar dhe qetësuar çdo ditë, ku të rifreskoni trurin tuaj dhe të jeni të hapur ndaj ideve të reja dhe të menduarit.

Tiparet që femrat zhvillojnë në mënyrë të natyrshme që nga fëmijëria deri në moshën e rritur sigurojnë bazën për aftësitë që kemi nevojë për të udhëhequr kompanitë dhe organizatat në nivelin më të lartë.

Kur hedhim poshtë stereotipet e vjetra mbi gratë dhe lidershipin dhe përdorim intuitën, mund të japim kuptim të ri për “boss lady” të monokulturës që ekziston.

Continue Reading

Magazinë

Brenda vilës luksoze në Ksamil ku po i bënë pushimet Dua Lipa

Published

on

Pas një angazhimi të madh dhe energjik në festivalin Sunny Hill, Dua Lipa ka nisur disa ditë të merituara pushimi në jug të Shqipërisë.

Ajo ka zgjedhur të pushojë në një prej destinacioneve më luksoze dhe të preferuara të vendit, në resortin ekskluziv Kep Merli, i vendosur në bukurinë natyrore të Ksamilit.

Vila ku po qëndron Dua Lipa është vërtetë e jashtëzakonshme. Me gjashtë dhoma të rehatshme, një pishinë private përpara vilës, dhe madje edhe një plazh të vogël privat, ajo siguron jo vetëm luks dhe komoditet, por edhe një ambient të qetë dhe të sigurt për pushime relaksuese.

Kjo rezidencë është veçuar nga vilat e tjera të resortit, duke i ofruar artistes privatësinë më të madhe, një gjë shumë e rëndësishme për një personazh publik me famë botërore si ajo.

Muaj më parë, gazetari Blendi Fevziu kishte realizuar një reportazh të veçantë për këtë vilë luksoze, duke sjellë në ekran pamje mahnitëse nga brenda saj. Reportazhi tregonte jo vetëm arkitekturën dhe ambientin luksoz, por edhe pamjet spektakolare që ofron rezidenca – me pamje drejt ujërave të kristalta të Ksamilit dhe ishullit të Korfuzit.

Dua Lipa është kthyer disa herë në këtë vend të mrekullueshëm për pushimet e saj, dhe kjo dëshmohet edhe nga numri i madh i fotografive që ajo ndan rregullisht në rrjetet sociale, duke i dhënë ndjekësve mundësinë të ndjekin nga afër momentet e saj të qeta larg skenave të mëdha.

Në këto ditë pushimi, duket se po shijon maksimalisht çdo çast në këtë parajsë shqiptare, duke u rigjeneruar e marrë energji për projektet e ardhshme.

Continue Reading

Magazinë

Pretendimet për racizëm, Princi Harry heq dorë nga organizata e bamirësisë

Published

on

Princi Harry mbrëmë u largua nga organizata bamirëse për të rinjtë afrikanë pas një raporti për një debat shpërthyes mbi baza raciste.

Një hetim i Komisionit të Bamirësisë kritikoi të dyja palët për sallën e bordit, megjithatë lufta e fjalëve midis të dyjave nuk tregoi shenja qetësimi.

Hetimi tha se nuk mund të gjente prova për ‘ngacmim ose sistematik, duke përfshirë mizogjininë ose mizogjinizmin’ në Sentebale pasi kryetarja e re e saj, Dr. Sophie Chandauka, bëri një sërë akuzash nxitëse në lidhje me sjelljen e Dukës së Sussex dhe kolegëve të tij administratorë.

Ajo kritikoi administratorët, përfshirë Harry-n, i cili dha dorëheqjen në pranverë, pasi trazira shpërtheu në publik.

Dështimi për të zgjidhur mosmarrëveshjet brenda organizatës bamirëse “ndikoi rëndë në reputacionin e saj dhe rrezikoi të minonte besimin e publikut në to në përgjithësi”, zbuloi Komisioni i Bamirësisë.

Në mars, Harry dha dorëheqjen si mbrojtës i Sentebale, organizatës bamirëse që ai themeloi në vitin 2006, duke thënë më tej se priste që hetimi të “zbulonte të vërtetën”, ndërsa shpresonte që organizata bamirëse “do të vihej në duart e duhura”, duke sugjeruar se mund të ketë pasur një rrugë kthimi për të.

Sentebale u krijua për të ndihmuar jetimët me AIDS në mbretërinë e varfër të Lesotos në kujtim të nënës së ndjerë, Dianës, Princeshës së Uellsit.

Emri do të thotë ‘mos më harro’ në gjuhën zyrtare të vendit.

E bëri të qartë se nuk kishte ndërmend të kthehej, një zëdhënës tha: “Duke pasur parasysh misionin fillestar të Sentebale-s, në nder të trashëgimisë që ai dhe Princi Seeiso filluan – Duka i Sussex-it përqendrohet në gjetjen e mënyrave të reja për të vazhduar mbështetjen e fëmijëve të Lesotho-s dhe Botsvanës.”

Continue Reading

Magazinë

Jennifer Lopez mori vëmendjen në performancë mahnitëse në Stamboll

Published

on

Jennifer Lopez mori vëmendjen me një kostum mahnitës ngjyrë argjendi, teksa dha një performancë përvëluese në Stamboll, Turqi, mbrëmjen e së martës.

Këngëtarja 56-vjeçare, e cila është ndarë nga shtëpia diskografike, dukej spektakolare me veshjen skenike, ndërsa vazhdonte turneun “Up All Night Live 2025”.

Veshja e guximshme, me prerje të lartë dhe një dekolte të thellë, theksonte në mënyrë perfekte trupin e saj të tonifikuar.

Jennifer tërhoqi vëmendjen me çizmet e saj të gjata deri në kofshë, të zbukuruara me sekuenca argjendi që shkëlqenin nën dritat e skenës, teksa interpretonte hitet e saj përpara një turme të mbushur plot.

Këngëtarja e famshme për hitin “Jenny from the Block” i kishte lënë flokët bionde të lirshme, duke u valëvitur nga era ndërsa kërcente plot energji së bashku me balerinët e saj në skenë.

Ajo performoi me një mikrofon të zbukuruar me gurë të çmuar, të koordinuar në ngjyrë argjendi, dhe kompletoi pamjen me vathë prej perlash dhe një varëse të artë me shkëlqim ku shkruhej emri i saj – “Jennifer”.

Continue Reading

Të kërkuara