Shëndet

​Gurët në veshka: Trajtimi i një problemi që mundon gjithnjë e më shumë femra

Gurët në veshka formohen nga kristalet që depozitohen nga urina dhe grumbullohen në sipërfaqen e brendshme të veshkave.

Published

on

Dhimbjet e forta dhe të papritura në veshka dhe bllokimi i rrugëve urinare janë simptomat më karakteristike të gurëve në veshka. Është një nga çrregullimet më të dhimbshme dhe një nga çrregullimet më të shpeshta të traktit urinar.

Gurët në veshka formohen nga kristalet që depozitohen nga urina dhe grumbullohen në sipërfaqen e brendshme të veshkave. Ato mund të shfaqen në të dy veshkat dhe shfaqen më shpesh tek meshkujt sesa tek femrat.

Simptomat e gurëve në veshka

Çrregullimi dhe formimi i gurëve në veshka janë të lehta për t’u njohur.

Ky çrregullim ndodh për shkak të një çrregullimi në substancat kimike që gjenden në urinë. Ata janë përgjegjës për krijimin ose pengimin e formimit të kristaleve që kthehen në gurë tek disa njerëz. Gurët në veshka mund të përmbajnë kombinime të ndryshme të substancave kimike, dhe më të zakonshmet janë kalciumi dhe fosfori.

Kristalet mund të jenë të vogla dhe të kalojnë vetë përmes traktit urinar, por ato përbëjnë problem kur janë shumë të mëdha për të kaluar përmes urinës. Format e gurëve në veshka mund të jenë kokrra të vogla si rëra deri te gurët më të mëdhenj si guralecat ose topat. Gurët më të mëdhenj të ngjashëm me topin, për fat të mirë, janë të rrallë.

Prandaj, simptoma e parë është dhimbje jashtëzakonisht e fortë në veshka që shfaqet kur guri fillon të lëvizë në traktin urinar. Gurët në veshka dhembin sepse shkaktojnë acarim ose bllokim.

Këto janë simptomat më të zakonshme të gurëve në veshka:

– dhimbje të mprehta, ngërçe në shpinë

– dhimbje në ije

– dhimbje në zonën e veshkave

– dhimbje në pjesën e poshtme të barkut

– të përziera, të vjella

– dhimbje përhapëse në ijë

– gjak në urinë

– nevoja e shtuar për të urinuar

– ndjesi djegieje gjatë urinimit

– temperaturë e ngritur e trupit nëse shfaqet një infeksion

Dhimbja nga gurët në veshka mund të ndihet në pjesë të ndryshme të trupit. Disa pacientë mund t’i ndjejnë ato në zonën e shpinës dhe disa në zonën e stomakut. Kudo që shfaqen, ato janë intensive dhe të shurdhër dhe shumica e pacientëve mezi i tolerojnë ato. Nëse së bashku me dhimbjen e gurëve në veshka ka një rritje të temperaturës së trupit ose të vjella, është e rëndësishme të kontaktoni një mjek sa më shpejt të jetë e mundur. Këto simptoma të gurëve në veshka tregojnë një infeksion, i cili mund të jetë i rrezikshëm.

Shumë pacientë ankohen për dhimbje të shtuara gjatë natës. Arsyeja për këtë është ndoshta grumbullimi i gurëve pas urinimit të fundit para se të shkoni në shtrat. Në përgjithësi, ne urinojmë më pak gjatë natës, që do të thotë se uretra mbetet e bllokuar ose e përflakur më gjatë në mbrëmje sesa gjatë ditës.

Disa simptoma të gurëve në veshka mund të ngatërrohen me probleme të tjera, veçanërisht nëse gurët janë më të vegjël. Shpesh supozohet gabimisht se është apendiksit, gastrit, probleme me vezoret/testikujt ose inflamacion i fshikëzës.

Gurët në veshka te femrat

Të dhënat tregojnë se gurët në veshka janë më të shpeshta tek meshkujt sesa tek femrat. Megjithatë, tendencat e fundit tregojnë se ato shfaqen gjithnjë e më shpesh te femrat.

Në të gjithë popullatën, ato shfaqen në 11 për qind të meshkujve dhe gjashtë për qind të femrave, që nuk është një ndryshim i madh në incidencë. Për më tepër, një studim epidemiologjik i kryer gjatë disa dekadave tregoi se shfaqja e gurëve në veshka ndodh më shpesh te femrat sesa te meshkujt. Konkretisht bëhej fjalë për femra të moshës 18 deri në 39-vjeç. Gjithashtu, femrat kanë një përqindje më të lartë të inflamacionit të kombinuar me gurët në veshka.

Në përgjithësi, gurët në veshka më së shpeshti shfaqen te njerëzit e moshës 20 deri në 40 vjeç. Disa njerëz kanë një rrezik më të lartë të zhvillimit të gurëve në veshka dhe zakonet e jetesës kanë lidhjen më të madhe me këtë.

Është treguar se personat që vuajnë nga diabeti, sindroma metabolike ose obeziteti kanë një shans shumë më të lartë për të pasur gurë në veshka. Kushtet klimatike janë gjithashtu një faktor rreziku, domethënë, njerëzit që jetojnë në zona me temperatura më të larta kanë një shans më të madh për të zhvilluar gurë.

Sasia e lëngjeve që një person konsumon gjatë ditës dhe infeksionet e përsëritura urinare gjithashtu kanë një ndikim të madh.

Si të trajtojmë gurët në veshka?

Kur shfaqen simptomat e para, të cilat më së shumti përfshijnë dhimbje të forta, shumica e pacientëve konsultohen me mjekun.

Megjithatë, ndonjëherë gurët më të vegjël që nuk shkaktojnë simptoma mund të identifikohen në një ultratinguj ose me rreze Rëntgen kur kontrolloni për kushte të tjera. Shfaqja e gurëve në sistemin urinar dhe në veshka quhet urolithiasis dhe më së shpeshti shfaqet dhe diagnostikohet me tomografi të kompjuterizuar (CT).

Ky ekzaminim mundëson ekzaminimin e detajuar, vendndodhjen dhe madhësinë e gurëve në veshka dhe tregon nivelin e bllokimit, pra pengimin e rrugëve. Përveç kësaj, mjeku do t’ju marrë gjakun për analiza laboratorike dhe do t’ju ekzaminohet urina.

Trajtimi i gurëve në veshka varet nga disa faktorë.

Nëse bëhet fjalë për gurë të vegjël deri në pesë milimetra, të cilët nuk shkaktojnë dhimbje, zakonisht nuk kryhet asnjë ndërhyrje terapeutike. Në këtë rast pacientit i rekomandohet konsumimi i një sasie më të madhe lëngu në ditë, deri në tre litra. Kjo nxit urinimin e gurëve që nuk janë shumë të mëdhenj dhe mund të kalojnë nëpër traktin urinar. Kjo është mënyra se si shumica e gurëve në veshka kalojnë jashtë trupit – në mënyrë spontane.

E vetmja gjë që mund të bëni për gurët në veshka është të dëgjoni rekomandimet e mjekut tuaj dhe të pini mjaftueshëm lëngje.

Mënyrat më të mira për thyerjen e gurëve në veshka

Nëse guri është më i madh dhe pengon rrugët dhe nuk del spontanisht, trajtimi dhe terapia janë të nevojshme. Ka disa metoda për heqjen ose ndarjen e gurëve në veshka. Këto janë metodat më të zakonshme të trajtimit të gurëve në veshka:

1. Metoda ESWL

Thyerja e gurëve me valë goditëse. Zakonisht përdoret për gurët me madhësi deri në dy centimetra të vendosura në pjesën e sipërme të ureterit.

Kjo është edhe metoda më e zakonshme e shtypjes së gurëve në veshka, të cilët më pas largohen. Është një metodë jo invazive që nuk kërkon përdorimin e anestezisë së përgjithshme.

Pacienti zakonisht lëshohet në shtëpi në të njëjtën ditë kur është bërë kërkesa.

2. Nefrolitotomia perkutane

Kjo metodë përdoret për gurë më të mëdhenj se 2.5 centimetra. Është një metodë minimale invazive që kërkon një prerje të vogël në lëkurë. Instrumenti arrin te guri, i cili më pas shtypet dhe më pas këto pjesë më të vogla nxirren nga organizmi përmes instrumentit.

Kjo metodë e trajtimit të gurëve në veshka kryhet nën anestezi të përgjithshme.

3. Ureteroskopia

Kjo metodë kryhet nën anestezi të përgjithshme dhe kërkon kalimin e një ureteroskopi përmes uretrës në uretër.

Ureteroskopia është një metodë agresive me të cilën afrohet guri me qëllimin e pluhurosjes së tij dhe largimit të tij. Ky lloj operacioni çon në trauma të indeve dhe ënjtje, e cila pas operacionit pengon transportin e urinës dhe çon në dhimbje.

Reduktimi i ënjtjes pritet në një muaj. Operacione të tilla janë të rralla.

Shëndet

Ky ilaç është premtues për humbje në peshë

Published

on

Continue Reading

Shëndet

Kur kanceri i mëlçisë përhapet në kocka

Published

on

Kur kanceri i mëlçisë metastazon në kocka, zakonisht ndodhet në stadin e katërt (IV).

Ky stad shoqërohet me dhimbje të forta kockore, rrezik të lartë për fraktura dhe komplikime si hiperkalcemia (rritje e kalciumit në gjak) dhe kompresioni i palcës kurrizore.

Dhimbja është e vazhdueshme dhe vështirë kontrollohet edhe me ilaçe.

Sipas klinikave si Cleveland Clinic dhe Mayo Clinic, metastazat kockore mund të shkaktojnë lodhje, të përziera, konfuzion, dhe dobësi ose mpirje në gjymtyrë. Kanceri i mëlçisë shpesh zbulohet në faza të vona, sidomos te pacientët me hepatit kronik, cirozë, diabet apo mbipeshë.

Studimet tregojnë se 3% deri në 20% e pacientëve me karcinomë hepatike zhvillojnë metastaza në kocka, kryesisht në shtyllën kurrizore.

Dhimbja është simptoma më e shpeshtë dhe më e rëndë, duke ndikuar drejtpërdrejt në cilësinë e jetës së pacientit.

Trajtimi në këto raste është paliativ, pra synon lehtësimin e dhimbjes dhe përmirësimin e jetës.

Përveç ilaçeve dhe radioterapisë, sot përdoren edhe teknika moderne si ablacioni me radiofrekuencë dhe embolizimi selektiv, që ndihmojnë në kontrollimin e metastazave dhe reduktimin e dhimbjes. /A.Z/UBT News/

Continue Reading

Shëndet

A e dini kur është koha më e mirë për ta ngrënë një mollë?

Published

on

Mollët janë të pasura me fibra dhe antioksidantë, duke kontribuar në shëndetin e tretjes dhe organizmit në përgjithësi.

Por a ndryshojnë përfitimet e tyre sipas kohës së ngrënies? Ekspertët e ushqyerjes tregojnë se kur efekti i një molle është më i madh.

Mëngjesi: Një fillim i mirë i ditës

Një mollë është një zgjedhje ideale për mëngjes, jep ndjesi ngopjeje dhe është e ulët në kalori. Dr. Jacqueline Vernarelli thekson se mollët kanë një indeks të ulët glicemik dhe përmbajnë acid klorogjenik, i cili ndihmon në stabilizimin e sheqerit në gjak pas vakteve.

“Mollët janë të pasura me fibra, vitamina dhe antioksidantë që mbështesin shëndetin e zemrës, tretjen dhe sistemin imunitar. Ato përmbajnë gjithashtu përbërës anti-inflamatorë si vitamina C dhe kuercetina,” shpjegon Vernarelli. Dietologia Lauren Manaker shton se një mollë mund të stimulojë butësisht tretjen në mëngjes.

Para një vakti: Kontrolli i oreksit

Ngrënia e një molle një ose dy orë para një vakti mund të ndihmojë në kontrollin e peshës trupore. Mollët nxisin ndjesinë e ngopjes dhe mund të ulin marrjen e kalorive gjatë vakteve. Morgan Walker sqaron se fibra e mollës ngadalëson përthithjen e karbohidrateve e ruan nivelet e sheqerit në gjak. Një mollë mesatare përmban 4–5 gramë fibra, konsumi i rregullt lidhet me rrezik më të ulët për sëmundjet e zemrës dhe diabetin tip 2.

Para stërvitjes: Burim natyral energjie

Një mollë mund të jetë snack i mirë para ushtrimeve, dy deri tre orë më parë, ose disa feta menjëherë para stërvitjes. Ashley Koff shpjegon se sheqernat natyralë në mollë japin energji të shpejtë, ndërsa fibra ndihmon në ruajtjen e sheqerit në gjak të qëndrueshëm. Megjithatë, ata që janë të ndjeshëm ndaj fibrave duhet të shmangin ngrënien e një molle menjëherë para ushtrimeve intensive, vëren Manaker.

Me një vakt ose në mbrëmje: Alternativë e shëndetshme ndaj ëmbëlsirave

Mollët mund të shtohen në mëngjes, drekë ose darkë. Dr. Anne VanBeber rekomandon t’i kombinoni me bollgur, të përfshihen në kekë të vegjël ose të shërbehen si pjesë e një darke të lehtë. Për ata që dëshirojnë diçka të ëmbël pas darkës, një mollë është një alternativë e shëndetshme ndaj ëmbëlsirave, mund të kombinohet me gjalpë arrash ose të spërkatet me kanellë për shije dhe ngopje shtesë.

Koha më e mirë për të ngrënë një mollë

“Koha më e mirë është kur ka më shumë gjasa ta hani atë,” thotë Manaker. Disa njerëz e preferojnë në mëngjes, të tjerët para ushtrimeve ose si snack gjatë ditës. Në thelb, mollët janë të shëndetshme dhe të dobishme në çdo moment. /A.Z/UBT News/

 

 

Continue Reading

Shëndet

E përdorni çdo ditë, por furça e dhëmbëve mund të jetë plot mikrobe

Published

on

Ekspertët zbulojnë se si një nga mjetet më të përdorura çdo ditë mund të strehojë miliona mikrobe.

Furça e dhëmbëve është një nga sendet më të domosdoshme të higjienës personale, por njëkohësisht edhe një nga më të ndoturat.

Ajo mund të strehojë miliona baktere, kërpudha e viruse, përfshirë ato që lidhen me infeksionet në gojë, gripin, herpesin, madje bakteret e jashtëqitjes, raporton BBC. Një furçë, një “ekosistem i vogël”: fijet që lagen e thahen çdo ditë krijojnë kushte ideale për rritjen e mikrobeve.

“Mikrobet në furçat e dhëmbëve vijnë nga tre burime kryesore – nga goja jonë, nga lëkura dhe nga mjedisi ku mbahet furça,” – shpjegon Marc-Kevin Zinn, mikrobiolog në Universitetin Rhine-Waal në Gjermani.

Madje, edhe furçat e reja mund të jenë të kontaminuara. Një studim në Brazil tregoi se gjysma e 40 furçave të reja të blera në dyqane përmbanin tashmë baktere të ndryshme.

Mikrobet e zakonshme dhe ato të rrezikshme

Shumica e mikrobeve në furçë janë të padëmshme dhe vijnë natyrshëm nga goja, si Streptococcus mitis apo Actinomyces, që ndihmojnë në mbrojtjen kundër kariesit. Sipas Vinicius Pedrazzi, profesor i stomatologjisë në Universitetin e Sao Paulos, në to mund të fshihen edhe baktere më të rrezikshme si Streptococci dhe Staphylococci, që shkaktojnë prishje të dhëmbëve dhe sëmundje të mishrave.

Studiuesit kanë zbuluar baktere të traktit tretës, si Escherichia coli dhe Pseudomonas aeruginosa, dhe kërpudhën Candida, e njohur për shkaktimin e mykut oral.

“Pluhuri” i tualetit – burimi më i papritur i ndotjes

Një nga burimet më të neveritshme të kontaminimit është vetë tualeti. Sa herë që tërhiqet uji, krijohet një re mikroskopike pikash uji dhe fekalesh që mund të përhapet deri në 1.5 metra larg. Këto pika mund të përmbajnë viruse si gripi, COVID-19 që bien mbi furçën nëse ajo mbahet afër tualetit.

Një studim në një universitet amerikan gjeti se 60% e furçave të studentëve që ndanin banjo ishin të ndotura me baktere që gjenden në feces. Erica Hartmann, profesoreshë në Universitetin Northwestern (SHBA), thekson se rreziku real është më i ulët nga sa mendohet.

“Shumica e njerëzve nuk sëmuren nga furça” – shpjegon ajo, duke shtuar se shumë baktere të zorrëve nuk mbijetojnë gjatë në ajër. Viruse si herpesi, mund të qëndrojnë aktive në furçë 48 orë, ndaj nuk duhet ndarë furça me të tjerët e as lejuar që furçat të prekin njëra-tjetrën.

Sa i madh është rreziku?

Sipas Zinn, rreziku është i vogël për shumicën e njerëzve, por më i lartë për ata me imunitet të dobësuar. Disa studime kanë zbuluar se disa baktere në furça mbartin gjene rezistente ndaj antibiotikëve, duke i bërë infeksionet më të vështira për t’u trajtuar.

Furçat antibakteriale, megjithëse të reklamuar si zgjidhje higjienike, nuk kanë treguar efikasitet të madh. Disa madje mund të nxisin zhvillimin e baktereve rezistente.

Ekspertët këshillojnë mënyra më të thjeshta e efektive:

Mbajeni furçën në pozicion vertikal, të thajë në ajër dhe pa mbulesë plastike.

Mos e mbani në kuti të mbyllur, pasi lagështia favorizon mikrobet.

Ndërroni furçën çdo 3 muaj ose pas çdo sëmundjeje.

Si ta pastroni siç duhet furçën?

Shpëlarje me ujë shumë të nxehtë;

Zhytje për 5–10 minuta në ujë antiseptik për gojën;

Përdorim të solucioneve që përmbajnë 0.12% klorheksidinë ose 0.05% cetilpiridinium klorid, që janë më efektivët sipas profesor Pedrazzi.

Shkencëtarët po zhvillojnë koncepte të reja si furça dhe pasta probiotike, të cilat synojnë të nxisin rritjen e “baktereve të mira” në gojë.

P.sh bakteret Streptococcus salivarius dhe Limosilactobacillus reuteri ndihmojnë në luftimin e atyre që shkaktojnë karies dhe inflamacion të mishrave.

“Konceptet si fijet bioaktive ose shtresat probiotike mund të ofrojnë mënyra të reja për të ruajtur ekuilibrin mikrobial – por ende kemi shumë për të mësuar,” – përfundon Zinn. /A.Z/UBT News/

Continue Reading

Të kërkuara