Konsumimi i ushqimit nuk është thjesht një marrje e lëndëve ushqyese, por edhe një veprim që krijon një ndjenjë rehatie, por ka edhe nga ata që për shkak të parimeve të tyre shmangin të gjitha “kënaqësitë” e ëmbla dhe yndyrore.

Dieta e tyre përbëhet ekskluzivisht nga ushqime të “shëndetshme”. Zakone të tilla të të ngrënit janë një shenjë e orthorexia nervosa ose më thjesht – ortoreksia, një çrregullim i të ngrënit që lidhet me një obsesion jo të shëndetshëm me ushqimin e “shëndetshëm” dhe të duhur.

Ky term vjen nga gjuha greke dhe fjalë për fjalë do të thotë “oreks i mirë”, megjithëse një përkthim më i saktë do të ishte “ushqimi i duhur”. ‘Nervosa’ është një fjalë latine që tregon se është një çrregullim mendor, siç është rasti me anoreksi nervoze dhe bulimia nervoze.

“Zakonet e të ngrënit të ortoreksikëve janë kompulsive, të rregulluara dhe të planifikuara deri në detajin e fundit”, tha dietologia Elke Binder.

Dëshira për të fituar apo humbur peshë nuk është domosdo ajo që i motivon ata. Njerëzit që refuzojnë sistematikisht ushqimet që ata besojnë se janë të dëmshme, më së shpeshti e bëjnë këtë për të parandaluar sëmundjet.

“Femrat janë shumë më të ndjeshme ndaj ortoreksisë sesa meshkujt, veçanërisht femrat e reja”, tha Johannes Geor Wechlser, president i Shoqatës Federale të Nutricionistëve Gjermanë (BDEM).

Ai thotë se kjo mund të jetë nxitur nga ideali i bukurisë femërore në shoqërinë moderne perëndimore që përhapet në mediat sociale dhe reklamat, me theks në një figurë të hollë dhe të stërvitur. Sjellje të tilla zakonisht zhvillohen gradualisht.

“Shpesh fillon me prezantimin e planeve të rrepta të dietës që zbatohen duke ekzekutuar fjalë për fjalë aplikacionin për ju”, thotë Binder.

Një ortoreksik që thyen rregullat e tij duke ngrënë për shembull gjysmë copë tortë, shpesh do të ndihet fajtor dhe gabimisht do të mendojë se ka dëmtuar trupin e tij.

Ortoreksia mund të ketë një sërë pasojash serioze. Megjithëse fokusi është në mbajtjen e një diete të shëndetshme, eliminimi i plotë i disa llojeve të ushqimit mund ta bëjë dietën të çekuilibruar dhe të çojë në kequshqyerje.

Kjo sjellje aktualisht nuk njihet zyrtarisht si një çrregullim i të ngrënit.

“Ekspertët po debatojnë nëse ortoreksia është klinikisht e rëndësishme”, tha Wechsler, i cili shtoi se nuk ishte as një çrregullim i të ngrënit dhe as një varësi, por një formë e moderuar e kësaj sjelljeje mund të kalojë si një “modë”.

Në këto raste, dikush që ka një qëndrim më të qetë ndaj ushqimit mund të ndihmojë.

“Mund të jetë partneri i tyre ose një mjek i mirë i përgjithshëm, dikush që mund t’i ndihmojë ata të lehtësojnë rregullat e tyre të rrepta”, tha Wechsler.

Megjithatë, është tjetër çështje kur një sjellje e tillë shkakton vuajtje ose bëhet një obsesion i vërtetë. Në këtë rast, duhet të konsultoheni me një psikolog ose psikoterapist të specializuar në sjelljen obsesive-kompulsive.

“Sa më shpejt që ata që vuajnë nga ortoreksia e rëndë të marrin ndihmë, aq më mirë do të jetë për trupin e tyre”, tha Binder.