Kulturë

Zëri i pajtimit: Çeremonia komemorative për Mehmet Rukiqin në Institutin Albanologjik

Published

on

Instituti Albanologjik të martën mbajti një ceremoni komemorative për të nderuar jetën dhe kontributin e Mehmet Rukiqit, një prej albanologëve më të shquar të kohës. Salla e madhe e mbushur me miq, kolegë dhe familjarë u përmendën përjetësisht momentet kur Rukiqi kishte vepruar si një ambasador i pajtimit mes gjaqeve.

Drejtori i institutit, Lulzim Lajqi, e përshkroi atë si një figurë që kishte lënë shenjë të pashlyeshme në historinë e shqiptarëve, duke e cilësuar atë si një nga nxënësit më të dalluar të Anton Çetës. “Mehmeti ka qenë jo vetëm një shkencëtar i shquar, por edhe një mik dhe bashkëpunëtor i padiskutueshëm për shumë dekada në Institutin Albanologjik,” tha Lajqi me emocion.

Sekretari i Bibliotekës Kombëtare, Izet Avdyli, përsëriti se Rukiqi do të kujtohet përherë për humanizmin e tij dhe kontributin e vyer në fushën e letërsisë dhe shkencës. “Ai ka pasur një pasion të palëkundur për leximin dhe ka lënë një trashëgimi të pasur me anekdota dhe shkrime të çmuara,” u shpreh Avdyli me ndjenjë.

Berat Rukiqi, nipi i tij, në emër të familjes, theksoi se gjyshi i tij do të jetë gjithmonë një frymë e gjallë për Kosovën dhe se kontributi i tij ka ndikuar në ndërtimin e një mjedisit intelektual dhe kulturor të pasur për shqiptarët.

Në detaje, kujtimet dhe historitë rreth jetës dhe punës së Mehmet Rukiqit u shpalosën me kujdes. U përmendën historitë e pasura që ai ka shkruar, anekdotat që ka mbledhur, dhe njëzet vjet e më shumë bashkëpunim të padiskutueshëm me kolegët në Institutin Albanologjik. Kolegët e tij dhe miqtë e ngushtë që i kishin qëndruar pranë në çdo hap të karrierës së tij, shpërndanin kujtime dhe momente qesharake me kujdes dhe dashuri. Secili histori ishte një fragment i një mozaiku të madh që përbënte jetën e tij të shquar dhe kontributin e padiskutueshëm në kulturën dhe shkencën shqiptare.

Në kujtim të Mehmet Rukiqit, Instituti Albanologjik e vlerësoi jo vetëm për panairin e tij shkencor dhe letërsinë e pasur, por edhe për humanizmin dhe ndihmën që ofroi gjatë gjithë jetës së tij. Çelësi i suksesit të tij mbeti angazhimi i palodhur për të ndihmuar dhe për të pasuruar kulturën shqiptare me çdo veprim dhe fjali të tij.

Biografia e Mehmet Rukiqit: Një ikonë e Folkloristikës dhe Letërsisë

Mehmet Rukiqi, një ikonë në fushën e albanologjisë dhe letërsisë popullore, shuhet në moshën 72-vjeçare, duke lënë pas një trashëgimi të pasur intelektuale dhe kulturore. Ai lindi në fshatin Verboc të Drenasit dhe u edukua në shkollat e rajonit të tij, duke vazhduar studimet e larta në Prishtinë. Rreth 20 vite iu përkushtua arsimit si mësues dhe mësimdhënës në Drenicë dhe më tej në Prishtinë, deri sa u përjashtua nga puna për shkaqe politike në vitin 1972/73.

Përveç punës së tij në arsim, Rukiqi kontribuoi thellësisht në fushën e folkloristikës, duke marrë doktoraturën në vitin 1994 me një studim të thelluar mbi krijuesit dhe bartësit e tregimeve popullore në Drenicë. Ai u njoh për një kontribut të jashtëzakonshëm në mbledhjen dhe botimin e anekdotave popullore shqiptare, duke shpërndarë në gjashtë vëllime dhe në dy vëllime të dedikuara këngëve dasmash.

Rukiqi gjithashtu ishte pjesëmarrës aktiv në Lëvizjen për Pajtimin e Gjaqeve, një iniciativë e rëndësishme për përtejimin e konflikteve në historinë e Kosovës. Konsiderohej si një nga nxënësit më të zellshëm të Profesorit Anton Çettës, dhe bashkëpunimi i tyre u shënua me disa veprime të rëndësishme të përbashkëta. Gjatë karrierës së tij, ai botuar shumë studime dhe monografi, duke përfshirë veprat studimore mbi figurat e njohura të historisë kosovare si Tahir Berisha, Azem Galica dhe Ramadan Shabani. Kështu, kujtesa për Dr. Mehmet Rukiqin mbetet si një pikë referimi në studimet e folklorit dhe letërsisë shqiptare, duke lënë një ndikim të thellë në kulturën dhe historinë e vendit. /UBTNews/

Kulturë

Vdes John Sykes, kitaristi që formoi tingujt e Whitesnake dhe rock-ut të vitëve ’80

Published

on

Kitaristi britanik i rock-ut, John Sykes, ka ndërruar jetë në moshën 65-vjeçare, pas një beteje të vështirë me kancerin, raporton BBC. Lajmi i trishtë u njoftua përmes një deklarate në faqen e tij të internetit, ku thuhej se ai “u nda nga jeta pas një periudhe të vështirë shëndetësore”.

Në njoftim theksohej se Sykes ishte një “burrë i kujdesshëm, i sjellshëm dhe karizmatik”, dhe gjatë ditëve të tij të fundit ai shprehu një dashuri dhe mirënjohje të sinqertë për fansat e tij, të cilët e mbështetën gjatë gjithë karrierës së tij.

John Sykes është një nga emrat më të njohur të muzikës rock, dhe ishte pjesë e dy albumeve të njohura të grupit Whitesnake, ku ai bashkë-shkroi disa nga këngët më të famshme të grupit, përfshirë hitet “Still Of The Night” dhe “Is This Love”. Kontributi i tij në muzikën rock është i paharrueshëm, dhe ndikimi i tij është ndjerë nga shumë artistë dhe fansa gjithandej botës.

Sykes e filloi karrierën e tij muzikore në vitin 1980 me grupin heavy metal Tygers Of Pan Tang, ku ai regjistroi dy albume përpara se të bashkohej me Thin Lizzy në vitin 1982. Megjithatë, kulmi i karrierës së tij erdhi në vitin 1984, kur ai u bashkua me Whitesnake me ftesë të themeluesit dhe frontmanit David Coverdale. Kontributi i tij në albumet e grupit ishte i jashtëzakonshëm, veçanërisht në albumin Slide It In dhe albumin e titulluar thjesht 1987, i cili u bë një sukses kritik dhe komercial, duke siguruar një vend të qëndrueshëm në historinë e rock-ut.

Lajmi i vdekjes së John Sykes ka trishtuar shumë fansa të muzikës rock dhe kolegë të tij. Kitaristi i Guns N’ Roses, Slash, ndau një foto të Sykes duke performuar dhe thjesht shkroi: “RIP”.

Karriera e John Sykes do të mbahet mend për ndikimin e tij të fuqishëm në skenën muzikore dhe për krijimin e disa nga këngët më të dashura të muzikës rock./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

100-vjetori i shpalljes së Republikës parlamentare të Shqipërisë

Published

on

Shqipëria u shpall për herë të parë Republikë parlamentare më 21 janar të vitit 1925, një ngjarje e rëndësishme në historinë e shtetit shqiptar, që shënonte kalimin nga një sistem monarkik në një sistem qeverisjeje demokratike, edhe pse i kufizuar nga koha dhe mundësitë e momentit.

Forma e re e qeverisjes u bë e mundur pas miratimit të Statutit të Republikës Shqiptare nga Asambleja Kushtetuese, e cila u mblodh në mars të vitit 1925, pesë vjet pas Kongresit të Lushnjës (21 janar 1920), një ngjarje e rëndësishme që kishte vendosur themelet e pavarësisë së Shqipërisë. Shpallja e Republikës Parlamentare ishte një hap i madh përpara në konsolidimin e shtetit shqiptar dhe përpjekjet për krijimin e një rendi të brendshëm të qëndrueshëm.

Këtë vit, kujtohet figura e Ahmet Zogut, i cili u zgjodh për të ushtruar detyrën e kreut të shtetit, një pozicion që i dha mundësinë të drejtonte politikën dhe administratën e shtetit. Një ndër vendimet më të rëndësishme të këtij periudhe ishte shfuqizimi i Këshillit të Lartë, një organ që kishte pasur ndikim në administratën shtetërore, dhe në vend të tij, formimi i institucioneve të tjera, sipas frymës së Kushtetutës.

Në këtë periudhë, Statuti i Republikës Shqiptare sanksionoi konsolidimin e pavarësisë së vendit dhe ndihmoi në jetësimin e parimeve demokratike kushtetuese, të cilat ishin thelbësore për një shtet të ri dhe të paqëndrueshëm si Shqipëria. Në këtë dokument ligjor, u miratuan dhe u ligjëruan parimet themelore të sistemit demokratik, duke përfshirë ndarjen e pushteteve, liritë dhe të drejtat e njeriut, që ishin hap pas hapi për krijimin e një shoqërie të drejtë dhe të barabartë.

Një ndër arritjet më të mëdha të kohës ishte miratimi i Kodit Penal, një instrument i rëndësishëm për rregullimin e jetës shoqërore dhe për parandalimin e veprave kriminale. Ky kod i dha shtetit shqiptar mjetet ligjore për të ndëshkuar veprimet që e kërcënonin rendin e brendshëm dhe stabilitetin e tij.

Mandati i presidentit të Republikës ishte i përcaktuar për 7 vjet, një periudhë që synonte krijimin e stabilitetit dhe zhvillimin e institucioneve shtetërore. Sidoqoftë, ky sistem republikan i qeverisjes do të kishte jetëshkurtër, pasi në shtator të vitit 1928, Ahmet Zogu shpalli veten si mbret të shqiptarëve, duke i dhënë fund kësaj forme qeverisjeje dhe duke e zëvendësuar me një monarki.

Në këtë 100-vjetor të shpalljes së Republikës parlamentare të Shqipërisë, është e rëndësishme të vlerësojmë përpjekjet e atij periudhe për ndërtimin e institucioneve shtetërore dhe konsolidimin e pavarësisë, të cilat i dhanë shtetit shqiptar mundësinë të përballej me sfidat e kohës./UBTNews/

 

Continue Reading

Kulturë

Pashk Gjeçi, shqipëruesi i madh i kryeveprave të letërsisë botërore

Published

on

Më 20 janar 2010, Shqipëria humbi njërin nga figurat më të ndritura të kulturës dhe letërsisë: Pashk Gjeçin, përkthyesin e “Komedisë Hyjnore” të Dantes. Ai lindi në Shkodër më 7 shtator 1918, në një familje që i dha formim klasik dhe frymëzim intelektual. Arsimin e tij e nisi në gjimnazin jezuit të qytetit, ku zotëroi gjuhët italisht, greqisht të vjetër dhe latinisht. Talenti i tij doli në pah që herët, kur ende si nxënës përktheu poezitë e Xhakomo Leopardit.

Në vitin 1938, me mbështetjen e pjesshme të qeverisë shqiptare, ai nisi studimet në Fakultetin e Letërsisë dhe Filozofisë në Romë, ku shpejt u dallua për zellin dhe përkushtimin ndaj letërsisë klasike. Në vitin 1942, Gjeçi u nderua me titullin “doktor” në letërsi, duke hyrë në elitën e studiuesve dhe përkthyesve shqiptarë. Por kthimi i tij në atdhe nuk ishte i lehtë. Për shkak të akuzave politike, ai kaloi pesë vite në burg, një periudhë që, megjithatë, nuk e thyu shpirtin e tij krijues.

Pas lirimit, Gjeçi iu kushtua plotësisht përkthimeve, duke sjellë në shqip kryeveprat më madhore të letërsisë botërore. Përveç “Komedisë Hyjnore”, ai përktheu “Odisenë” e Homerit, “Faustin” e Gëtes dhe “Hamletin” e Shekspirit, duke ngritur lart traditën shqiptare të përkthimeve. Përkthimi i tij i “Komedisë Hyjnore” u vlerësua ndërkombëtarisht nga Shoqata Italiane “Dante Alighieri” si një nga më të mirët në botë. Për këtë arritje të jashtëzakonshme, në vitin 2004, presidenti italian Carlo Azeglio Çampi e dekoroi me titullin prestigjioz “Ordine della Stella, della solidarietà italiana”.

Trashëgimia e Pashk Gjeçit mbetet një monument i gjallë i pasurisë kulturore të Shqipërisë, një pasuri që lidh popullin shqiptar me thesaret e letërsisë universale./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Histori të pathëna nga fotografët e rinj të UBT-së në Festivalin e Fotografisë Digjitale

Published

on

Në Parkun Shkencor, Inovativ dhe Teknologjik të UBT-së, u zhvillua për herë të parë Festivali i Fotografisë Digjitale, i titulluar “Beyond the Lens: Stories Untold”, një ngjarje që ofroi një shikim të thellë në fuqinë e fotografisë si mjet për tregimin e historive të pathëna dhe për eksplorimin e temave bashkëkohore që prekin shoqërinë. Ky festival, i organizuar nga Fakulteti i Arteve dhe Mediave Digjitale në UBT, i dha mundësinë studentëve të shprehin përmes artit të tyre vizual mendimet dhe pasionet për çështje që formësojnë botën tonë.

Pjesëmarrësit, 50 studentë të talentuar nga të gjitha drejtimet e studimit, prezantuan punimet e tyre kreative dhe të menduara, duke eksperimentuar me forma të ndryshme narrative që trajtonin tematika të rëndësishme, si identiteti, kujtesa kolektive, sfidat mjedisore dhe zërat e margjinalizuar. Çdo punim ishte një pasqyrë e ndryshme, një rrëfim që shfaqte thellësinë e mendimit dhe angazhimit të brezit të ri përmes një teknologjie moderne dhe të avancuar që ata mundën të shfrytëzonin në laboratorët e UBT-së.

Ky festival u bë një shenjë e fuqisë transformuese të artit dhe teknologjisë, duke sjellë në pah rolin e kamerës jo vetëm si një instrument për kapjen e imazheve, por si një dëshmitare e kohës, një medium që mbart mesazhe të fuqishme dhe që ndihmon në zhvillimin e industrive kreative. Me çdo foto të ekspozuar, studentët shpalosën një botë më të gjerë, një botë që thotë histori që ndoshta do të ishin harruar, duke kontribuar kështu në një pasqyrë të qartë dhe të sinqertë të realiteteve të ndryshme që ndodhin rreth nesh./UBTNews/

 

Continue Reading

Të kërkuara