Berati, një nga qytetet më të vjetra të Shqipërisë, është shpallur nga UNESCO si një nga pasuritë kulturore të botës. I vendosur në jug të vendit, ai është i njohur për arkitekturën e tij karakteristike dhe peizazhet mahnitëse, që e bëjnë të veçantë midis qyteteve shqiptare. Me një histori që daton që nga koha e Ilirëve, Berati është një labirinth historik dhe kulturor, ku çdo guri ka një tregim.

Epiteti “i një mbi një dritareve” e karakterizon Beratin si një qytet me një arkitekturë unike. Dritaret e tij janë simbol i traditës osmane, duke u ndërtuar me një stil të veçantë, ku secila shtëpi ka një dritare më shumë se ajo përballë. Kjo strukturë ndihmon për të krijuar një ndjenjë hapësire dhe dritë, duke u ofruar banorëve mundësinë për të parë dhe për t’u parë, duke krijuar një lidhje mes brendësisë dhe jashtësisë.

Shtëpitë e Beratit, me mure të bardha dhe dritare druri, janë të dizajnuara për t’u përshtatur me klimën e rajonit. Ato shpesh kanë ballkone të gjera, ku familjet mblidhen për të kaluar kohë së bashku. Stili i ndërtimit përfshin elemente të ndryshme kulturore, duke reflektuar ndikimet e shumta që qyteti ka pasur për shekuj me radhë, përfshirë ato osmane, ilire dhe bizantine.

Berati është gjithashtu i njohur për “lagjen e bardhë” (Mangalem), ku shtëpitë ngjiten mbi njëra-tjetrën, duke krijuar një pamje magjike kur shihen nga lart. Çdo dritare në këtë lagje është një pasqyrë e historisë dhe kulturës, që tregon për stilin e jetesës dhe traditat e banorëve.

Banorët e Beratit janë të njohur për mikpritjen e tyre. Në çdo shtëpi, vizitorët priten me kafe tradicionale dhe bakllava, duke u ofruar mundësinë për të provuar shijet e lashta të këtij qyteti. Traditat e muzikës dhe vallëzimit, si dhe festivale të ndryshme që organizohen gjatë vitit, kontribuojnë në atmosferën e gëzueshme dhe ngrohtësinë e Beratit.

Berati ka luajtur një rol të rëndësishëm në historinë shqiptare. Kalaja e tij, që ngrihet mbi qytet, është një simbol i qëndresës dhe është përdorur si një fortifikim për shekuj me radhë. Ajo është shtëpia e kishave të lashta dhe xhamive, që tregojnë për harmoni dhe bashkëjetesë mes besimeve të ndryshme. Kjo trashëgimi kulturore është ruajtur me përkushtim, duke e bërë Beratin një vend ku e kaluara vazhdon të jetojë në çdo qoshe.

Berati, me dritaret e tij “një mbi një”, është më shumë se një qytet; është një përvojë që prek shpirtin. Ai fton çdo vizitor të zbulojë historinë e tij të pasur dhe të ndjehet pjesë e një tradite që kalon përtej shekujve. Në këtë qytet, çdo dritare hap një mundësi të re për të parë, për të kuptuar dhe për të dashuruar. Ajo është një pasqyrë e identitetit shqiptar, e mbushur me histori, kulturë dhe mikpritje, që e bën Beratin një nga thesaret më të çmuara të Shqipërisë./UBTNews/

Ish-këngëtari i Iron Maiden dhe rockeri i heavy metal, Paul Di’Anno ka vdekur në moshën 66-vjeçare. 

Lajmi u konfirmua në një deklaratë nga kompania diskografike e Di’Anno Conquest Music, në të cilën ata i kërkuan “legjionit të tij të fansave të ngrinin një gotë në kujtim të tij“. 

Di’Anno iu bashkua grupit ikonik britanik si vokalist i tyre në 1978 dhe punoi në albumet e tyre të hershme ‘Iron Maiden’ dhe ‘Killers’. 

Iron Maiden shkroi në X se kontributet e Di’Anno-s në tingujt e tyre të hershëm “na ndihmuan të vendosim në rrugën që kemi udhëtuar si grup për gati pesë dekada” dhe shtoi se “prania e tij do të kujtohet me dashuri jo vetëm nga ne, por nga fansat në mbarë botën.” 

“Është shumë e trishtueshme që ai është larguar,” vazhdoi në postim Steve Harris, basist dhe themelues i Iron Maiden. “Kam qenë në kontakt me të vetëm kohët e fundit pasi i kemi dërguar mesazhe njëri-tjetrit për West Hamin dhe uljet dhe ngritjet e tij. Të paktën ai ishte ende duke kërcyer deri vonë, ishte diçka që e mbante të vazhdonte, të ishte atje sa herë që mundej. Ai do të na mungojë të gjithëve.” 

Disa figura nga bota e muzikës së rëndë si Slash dhe Anthrax i kanë bërë homazhe artistit dhe punës së tij. 

Një dokumentar për jetën e Paul Di’Anno është planifikuar të publikohet në fund të vitit./UBTnews/

Një mbrëmje e veçantë, e mbushur me emocione dhe respekt, u organizua në fundjavë për të nderuar jetën dhe veprën e shkrimtarit të njohur Dritëro Agolli, me një theks të veçantë mbi vargjet e tij të pazbuluara. Aktiviteti, i cili u zhvillua pranë sheshit “Skënderbej”, përmbushi pritshmëritë e një publiku të gjerë, duke sjellë në skenë interpretimin e pasionuar të aktores Ema Andrea dhe këngëtarit Gjergj Kaçinari.

Mbrëmja filloi me një ndjesi nostalgjie, ndërsa interpretuesit sollën vargjet e Dritëro Agollit në një mënyrë që i jepte një jetë të re dhe i bënte ato të ndiheshin si të përhershme. Dritëroi, i njohur për thellësinë e mendimeve dhe ndjenjave të tij, u rikthye përmes fjalëve, duke prekur zemrat e të pranishmëve. Ema Andrea, me talentin e saj, krijoi një atmosferë magjike, ndërsa zëri i Gjergj Kaçinarit, i shoqëruar nga melodia e ngrohtë, e shndërroi poezinë në këngë që tingëllonin si një homazh melodik për autorin.

Një nga momentet më të veçanta të mbrëmjes ishin performancat koreografike që shoqëronin interpretimet. Të rinjtë e grupit të valltarëve, me lëvizjet e tyre elegante dhe shprehjet e pasionuara, përcollën emocione të thella që pasqyronin shpirtin e veprës së Agollit. Këto performanca sollën një dimension të ri dhe vizual, duke e bërë ngjarjen edhe më tërheqëse.

Në këtë mbrëmje, e cila shënonte muajin e lindjes së shkrimtarit, ishin të pranishëm familjarë, miq dhe adhurues të shumtë të Dritëro Agollit, të cilët ndanë emocionet e tyre dhe kujtimet për veprën e tij. Më shumë se një ngjarje artistike, kjo ishte një festë e dashurisë për letërsinë dhe për ndikimin e Dritëro Agollit në kulturën shqiptare.

Mbrëmja u shndërrua në një homazh të gjallë, duke forcuar pozitat e Dritëro Agollit si një nga zërat më të fuqishëm të letërsisë shqipe. Vargjet e tij, pavarësisht largimit fizik, vazhdojnë të frymëzojnë brezat e rinj, duke u bërë një burim energjie dhe refleksioni për të gjithë ata që e kanë dashur dhe e vlerësojnë artin e tij. Një natë e mbushur me kujtime, emocione dhe një ndjesi të thellë mirënjohjeje për një nga figurat më të ndritura të letërsisë shqiptare./UBTNews/

Më 21 tetor 1935, Shqipëria përjetoi një moment historik me krijimin e qeverisë së kryesuar nga Mehdi Frashëri, një ngjarje që do të kishte ndikim të rëndësishëm në zhvillimet e ardhshme politike dhe sociale të vendit.

Emërimi i Frashërit si kryeministër nga Mbreti Zog u mirëprit gjerësisht nga shtypi i kohës, i cili shprehte optimizëm për reformën liberale që ai premtonte. Kabineti Frashëri ishte përbërë nga individë me arsimim elitar, të formuar në universitetet më prestigjioze të Perëndimit, dhe përfaqësonte subjekte progresiste.

Përveç detyrës së tij si kryeministër, Mehdi Frashëri mbante gjithashtu rolin e ministrit të Drejtësisë. Në qeveri ishin emëruar figura të njohura si Fuat Asllani, ministër i Punëve të Jashtme; Et’hem Toto, ministër i Punëve të Brendshme; Rrok Gera, ministër i Financave; Nush Bushati, ministër i Arsimit; Ndoc Naraçi, ministër i Punëve Botore; dhe Dhimitër Berati, ministër i Ekonomisë Kombëtare.

Qeveria e Frashërit, e cila do të qëndronte në pushtet deri më 7 nëntor 1936, shpalosi një program ambicioz reformash që synonte modernizimin e vendit. Programi përfshinte 16 projektligje për zhvillimin ekonomiko-financiar, duke u fokusuar në stabilizimin e çmimeve në tregun e brendshëm, luftimin e spekulantëve dhe krijimin e një kapitali industrial në një klimë liberale shoqërore e politike.

Një nga arritjet e rëndësishme të kësaj qeverie ishte përmirësimi i marrëdhënieve italo-shqiptare, që kulmoi me nënshkrimin e një marrëveshjeje bashkëpunimi në mars të vitit 1936, midis Frashërit dhe Musolinit në Romë.

Megjithatë, krizat politike që u shfaqën në vjeshtën e 1936-s çuan në rrëzimin e kësaj qeverie nga Parlamenti, një akt që shënoi një precedent demokratik në historinë e Shqipërisë. Kjo ngjarje thekson rëndësinë e periudhës që po kalonte vendi dhe sfidat që do të duhej të përballonte në vazhdimësi./UBTNews/