Kulturë

Thëniet më të bukura nga Eric Hoffer

Ai ishte autor i dhjetë librave dhe iu dha Medalja Presidenciale e Lirisë në vitin 1983.

Published

on

Eric Hoffer ishte një filozof moral dhe social amerikan. Ai ishte autor i dhjetë librave dhe iu dha Medalja Presidenciale e Lirisë në vitin 1983.

Libri i tij i parë “Besimtari i Vërtetë” (1951), u njoh gjerësisht si një klasik, duke marrë vlerësime kritike nga studiuesit.

Çmimi “Eric Hoffer” është një çmim letrar ndërkombëtar i vendosur për nder të tij.

Për kënaqësinë e lexuesve tanë ne kemi sjellë një koleksion të thënieve më të bukura të Hoffer.

Kur njerëzit janë të lirë të bëjnë si të duan, ata zakonisht imitojnë njëri -tjetrin.

Zhgënjimi është një lloj falimentimi – falimentimi i një shpirti që shpenzon shumë në shpresim dhe pritje.

Vrazhdësia është imitimi i forcës nga njeriu i dobët.

Ne gënjejmë më së shumti kur gënjejmë veten.

Çdo kauzë e madhe fillon si lëvizje, bëhet biznes dhe përfundimisht degjeneron në një gjurulldi.

Njerëzit që kafshojnë dorën që i ushqen zakonisht lëpijnë çizmin që i godet.

Aritmetika më e vështirë për t’u zotëruar është ajo që na mundëson të numërojmë bekimet tona.

Kur njerëzit mërziten, mërziten kryesisht nga vetja e tyre.

Urrejtja është më e arritshmja dhe më e gjithanshmja nga të gjithë agjentët bashkues. Lëvizjet masive mund të ngrihen dhe të përhapen pa besimin në një zot, por kurrë pa besimin në një djall.

Na thuhet se talenti krijon mundësitë e veta. Por ndonjëherë duket se dëshira e fortë krijon jo vetëm mundësitë e veta, por edhe talentet e veta.

Zemërimi është parathënie e guximit.

Ju mund të zbuloni se nga çfarë ka më shumë frikë armiku juaj duke vëzhguar mjetet që ai përdor për t’ju frikësuar.

Një njeri ka prirjen të ketë parasysh biznesin e tij kur ia vlen të merret parasysh. Kur nuk është kështu, ai heq mendjen nga punët e tij të pakuptimta duke menduar për punët e njerëzve të tjerë.

Ende është e vërtetë se njeriu është njeriu më unik kur i shndërron pengesat në mundësi.

Shumë më e rëndësishme se ajo që dimë ose nuk dimë është ajo që nuk duam të dimë.

Lodhja më e madhe vjen nga puna që nuk bëhet.

Ju kurrë nuk do të ngopeni së marruri nga ato gjëra të cilat nuk ju duhen për t’ju bërë të lumtur.

Për një njeri krejtësisht pa ndjenjën e përkatësisë, vetëm jeta është ajo që ka rëndësi. Është realiteti i vetëm në përhershmërinë e hiçit, dhe ai kapet pas tij me dëshpërim të paturpshëm.

Një kokë bosh nuk është vërtet e zbrazët; është e mbushur me mbeturina. Prandaj ekziston vështirësia për të futur diçka në një kokë të zbrazët.

Eshtë befasuese të kuptosh se sa mosbesim është i nevojshëm për të bërë të mundur besimin.

Të jesh plotësisht i gjallë do të thotë të mendosh se gjithçka është e mundur.

Njerëzit me ndjenjën e përmbushjes mendojnë se është një botë e mirë dhe do të donin ta ruanin ashtu siç është, ndërsa të frustruarit favorizojnë ndryshimin rrënjësor.

Njeriu lëkundet gjatë jetës i tërhequr nga arsyeja e tij, i tërhequr dhe i shtyrë nga orekset e tij, i pëshpëritur nga frika, i thirrur nga shpresat. Nuk është çudi që ajo që ai dëshiron më shumë është të harrojë veten.

Propaganda … shërben më shumë për të justifikuar veten sesa për të bindur të tjerët; dhe sa më shumë arsye të kemi për t’u ndjerë fajtorë, aq më e zjarrtë është propaganda jonë.

Shumë nga njohuritë e shenjtorit burojnë nga përvoja e tij si mëkatar.

Nuk do të kishte shoqëri nëse të jetuarit së bashku varej vetëm nga mirëkuptimi i njëri -tjetrit.

Fillimi i mendimit është në mosmarrëveshje – jo vetëm me të tjerët, por edhe me veten.

Ju kurrë nuk mund të merrni mjaftueshëm nga ajo që nuk ju nevojitet vërtet.

Gërvisht një intelektual dhe gjen një aristokrat të mundshëm që urren pamjen, tingullin dhe erën e njerëzve të zakonshëm.

Ne mund të jemi absolutisht të sigurt vetëm për gjërat që nuk i kuptojmë.

Dobësia e një shpirti është proporcionale me numrin e të vërtetave që duhet të ruhen prej tij.

Besimi në një kauzë të shenjtë është në një masë të konsiderueshme një zëvendësim i besimit të humbur në veten tonë.

Dhembshuria është antitoksina e shpirtit: aty ku ka dhembshuri edhe impulset më helmuese mbeten relativisht të padëmshme.

Kështu është me shumicën prej nesh; ne jemi ajo që njerëzit e tjerë thonë se jemi. Ne e njohim veten kryesisht nga thashethemet.

Loja e historisë zakonisht luhet nga më të mirët dhe më të këqijtë mbi kokat e shumicës në mes.

Çdo qëndrim ekstrem është një ikje nga vetja.

Një inteligjencë në pushtet, qoftë në Evropë, Azi apo Afrikë, i trajton masat si lëndë e parë për t’u eksperimentuar, përpunuar dhe tretur sipas dëshirës.

Nuk është vuajtja aktuale, por shija e gjërave më të mira që i nxit njerëzit të revoltohen.

Kërkimi i lumturisë është një nga burimet kryesore të pakënaqësisë.

Ata që do të sakrifikonin një brez për të realizuar një ideal janë armiqtë e njerëzimit.

Akti i vetëmohimit duket se na jep të drejtën për të qenë të ashpër dhe të pamëshirshëm ndaj të tjerëve.

Grindja jonë me botën është një jehonë e grindjes së pafund që po zhvillohet brenda nesh.

Sa të frikshëm janë personat, vdekja e të cilëve do të na prishte oreksin dhe do ta bënte botën të dukej bosh.

Ne ndoshta kemi një dashuri më të madhe për ata që mbështesim sesa për ata që na mbështesin. Kotësia jonë ka më shumë peshë sesa interesi ynë personal.

Magazinë

Blake Lively krahason veten me Khaleesi-n, fansat e “Game of Thrones” reagojnë negativisht

Published

on

Blake Lively ka shkaktuar reagime të shumta nga fansat e “Game of Thrones” pasi e krahasoi veten me Khaleesi, personazhin ikonik të serialit, në një mesazh për Justin Baldonin.

Ajo shprehu se si ka “dragonj”, të cilët mbrojnë ata që ajo do, duke aluduar në rolin e Daenerys Targaryen, e njohur për fuqinë dhe lidhjen me dragonjtë. Megjithatë, shumë fansa të serialit nuk ishin të kënaqur me krahasimin, duke e konsideruar atë si një referencë të pasaktë, pasi Khaleesi përfundoi si një personazh që ra në çmenduri dhe hakmarrje, shkruan DailyMail.

Në mesazhin e dërguar, Blake theksoi se edhe ajo ka “dragonj”, por për të “mirë”.

Kjo shkaktoi kritika nga ndjekësit, të cilët kujtuan se Khaleesi në fund të serialit u bë një figurë kontestuese, duke shkatërruar një qytet të tërë. Krahas kësaj, mesazhi i Blake ishte pjesë e një beteje ligjore me Baldonin, i cili e ka akuzuar për ngacmim seksual dhe krijimin e një mjedisi të tensionuar në setin e filmit “It Ends With Us”.

Baldoni pretendon se Blake, bashkë me bashkëshortin e saj Ryan Reynolds dhe një mik të famshëm, ushtroi presion mbi të për ndryshimet në skenar. Kjo ka çuar në tensione të mëdha dhe ndryshime të shpeshta në skenar, duke shkaktuar vonesa dhe stres për ekipin e prodhimit.

Continue Reading

Kulturë

Pse ia vlen të luftosh për të lexuar një libër në vend që të kënaqesh me rrjete sociale?

Published

on

Titulli “Mediat sociale, kalbja e trurit dhe vdekja e ngadaltë e leximit”, e zgjedhur nga kritikja e librit dhe autorja Mia Levitin për artikullin e ri në “Financial Times”, përshkruan “betejën” që të gjithë ne kemi jetuar vitet e fundit, edhe ata prej nesh që më parë e deklaronim veten “krimb të librave”, pasi tani po luftojmë për të lënë mënjanë celularët dhe të shijojmë leximin e një libri.

Ajo argumenton se edhe studentët e Letërsisë kanë ndaluar së lexuari libra sot, ose të paktën i lexojnë më rrallë se në të kaluarën. citon një sondazh të fundit (Reading Agency), sipas të cilit përqindja e të rriturve që lexojnë në Britani është përgjysmuar, nga 58% më 2015, por ky është një fenomen universal. Joshja e mediave sociale është e fortë edhe ndaj atyre që e duan librin.

Gara “libra kundër mediave sociale” është padyshim e pabarabartë. Jo vetëm që mediat sociale janë krijuar për të shkaktuar shpërthime të përsëritura të dopaminës, hormonit të lumturisë në tru dhe në disa raste është krijuar një varësi, siç shpjegon neuroshkencëtarja Maryanne Wolf.

Të lexuarit është aftësi e fituar, që e kultivojmë përmes të mësuarit.

Leximi i një libri është i mundimshëm, siç e kemi kuptuar nga përvoja, por ia vlen. Ata që lexojnë rregullisht raportojnë nivele më të larta të mirëqenies dhe kënaqësisë nga jeta, gjumë të mirë, përqendrim e kreativitet.

Nuk kemi nevojë as të kemi kohë të lirë në dispozicion për të përfituar nga efekti i dobishëm i leximit: një studim tregoi se gjashtë minuta në ditë janë të mjaftueshme për të reduktuar stresin me dy të tretat.

Mund të bashkohemi me klubet e leximit të cilat do të na motivojnë të përfundojmë librin në kohë për të diskutuar në takimin e tyre të ardhshëm e të na sjellin në kontakt me njerëz me interesa të përbashkëta.

Nëse nuk mund të imagjinojmë një ditë të vetme të jetës sonë pa internet, le ta shohim leximin sikur po zhytemi në këtë botë, analoge, pa njoftime dhe reklama të vazhdueshme të na ndërpresin vëmendjen, teksa ne vazhdojmë udhëtimin drejt lumturisë të pashqetësuar. /UBT News/

Continue Reading

Kulturë

557 vjet nga vdekja e Heroit Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu

Published

on

557 vjet më parë, më 17 janar të vitit 1468, u nda nga jeta Heroi Kombëtar, Gjergj Kastrioti Skënderbeu, një figurë që mbetet simbol i luftës për liri dhe pavarësi të popullit shqiptar. Lindi rreth vitit 1405, Skënderbeu u shqua si një strateg dhe burrë shteti, udhëhoqi betejat kundër pushtimit osman dhe kontribuoi në bashkimin politik të principatave shqiptare. Ai u bë figura udhëheqëse e një periudhe vendimtare të historisë kombëtare, që shënonte një betejë të gjatë, por të qëndrueshme kundër pushtimit të Perandorisë Osmane.

Skënderbeu bëri një kthesë historike në vitin 1443, kur çliroi Krujën dhe ngriti flamurin e Kastriotëve, duke e konsideruar këtë akt si një hap të rëndësishëm drejt bashkimit kombëtar. Kjo ngjarje u pasua më 2 mars 1444, me Kuvendin e Parë Kombëtar në Katedralen e Shënkollit në Lezhë, ku ai theksoi domosdoshmërinë e bashkimit të forcave shqiptare dhe krijoi një strategji për mobilizimin e gjithanshëm të popullit. Ky Kuvend ishte pikënisje për një kryengritje të madhe, që shpërtheu në disa rajone të Shqipërisë dhe çliroi principata të shumta.

Nën udhëheqjen e Skënderbeut, forcat shqiptare arritën fitore të rëndësishme kundër ushtrive osmane në betejat e zhvilluara në Pollog, Dibër, Ohër, Shkumbin dhe shumë zona të tjera. Lufta e shqiptarëve vazhdoi për më shumë se 25 vjet, me një qëndresë të paprecedentë, që përbënte një sfidë të rëndësishme për Perandorinë Osmane.

Megjithatë, pas shumë vitesh luftë, heroizmi dhe vizioni strategjik i Gjergj Kastriotit u shua me vdekjen e tij në Lezhë. Pas vdekjes, figura e tij mori një rëndësi të veçantë dhe u bë një burim frymëzimi për pasardhësit, veçanërisht gjatë periudhës së Rilindjes Kombëtare. Lufta e tij për liri vazhdoi të mbetej një model që do të frymëzonte shqiptarët gjatë gjithë shekujve në rrugëtimin e tyre për pavarësi dhe identitet kombëtar.

Edhe 557 vjet pas vdekjes së tij, Gjergj Kastrioti Skënderbeu mbetet një ndër figurat më të shquara të historisë shqiptare, një hero që përjetësoi emrin dhe lavdinë e Shqipërisë në betejat më të mëdha për liri./UBTNews/

 

Continue Reading

Magazinë

Aktorja Margaret Qualley: Lëkurës sime iu desh një vit për t’u rikuperuar pas horrorit nga “The Substance”

Published

on

Ylli i Holliwood-it, Margaret Qualley, ka zbuluar se protezat që ajo mbajti në filmin horror të vlerësuar shumë nga kritikët, “The Substance”, shkaktuan aq shumë dëmtime në lëkurën e saj saqë iu desh rreth një vit për t’u rikuperuar.

“Fytyra ime ishte fëlliqur aq shumë atë kohë, “ i tha Qualley Josh Horowitz-it në podcast-in “Happy Sad Confused”.

“Ata nuk mund të më më kapnin më pamje të fytyrës në fund të filmit,” tha ajo në episodin e publikuar të hënën.

Qualley shtoi se protezat shkaktuan puçrra të cilat zgjatën edhe kur ajo po xhironte filmin e saj të radhës “Kinds of Kindness”.

“E njihni personazhin që ka gjithë ato puçrra? Ato ishin vetëm puçrrat e mia nga protezat, “ tha Qualley.

“Dhe unë thashë, ‘Oh, kjo është në të vërtetë disi e përsosur. Unë jam duke luajtur të gjithë këta personazhe të ndryshëm [në ‘Kinds of Kindness’]. Për njërën prej tyre, ne do të përdorim të gjitha aknet e mia të çmendura.’ Po, më është dashur ndoshta një vit për t’u rikuperuar fizikisht nga e gjithë kjo.”

Duke përdorur protezën dhe efekte tjera praktike, “The Substance” përshkruan historinë e aktores së njohur dhe gurusë së fitnesit Elisabeth Sparkle, e luajtur nga Demi Moore, që shkarkohet nga puna nga shefi në ditëlindjen e saj të 50-të. Ajo mëson për një drogë të tregut të zi të njohur si Substanca, që i premton asaj një version më të ri të quajtur Sue, të luajtur nga Qualley, me disa paralajmërime.

Filmi hyn në zhanrin horror-trupor, kështu që Sue del në mënyrë të llahtarshme nga një e çarë në shtyllën kurrizore të Elisabeth dhe, marrëdhënia e tyre bëhet shkatërruese, të dy trupat e tyre prishen në një shëmbëlltyrë për grackat e ndjekjes së rinisë së përjetshme.

Pa dhënë shumë detaje zbuluese, gjithçka arrin kulmin në një akt përfundimtar që i jep kuptim të ri termit “banjë gjaku”.

Në fund të filmit, Qualley veshi një kostum protezë që ajo e përshkroi si “një dhomë torture” për ‘LA Times’.

“Ne do ta vazhdonim këtë derisa të pësoja ndonjë sulm paniku,” tha ajo. “Dhe gjëja joshëse është që ti dëshiron ta heqësh protezën, por sigurisht që nuk mund ta bësh këtë, sepse do të merrte dhe lëkurën tënde me vete.”

Proteza mund të zgjasë “diku nga gjashtë deri në nëntë orë e gjysmë”, tha Moore për Access Hollywood në Golden Globe Awards. Ajo shtoi se u deshën “të paktën një orë e gjysmë për t’i hequr të gjitha”.

Filmi, i cili është filmi i dytë i shkrimtares dhe regjisores franceze, Coralie Fargeat, u konsiderua një sukses për kritikët. Veçanërisht shfaqjet e Moore dhe Qualley po marrin shumë çmime, me Moore që mori një Golden Globe për interpretimin më të mirë nga një aktore femër në një film muzikor ose komedi.

 

Continue Reading

Të kërkuara