Kulturë, Lifestyle

Thëniet e bukura: Fjala është forcë e madhe: ajo bind, shndërron, detyron.

Publikuar

Thëniet e bukura, plot forcë e mençuri, nuk harrohen kurrë, ato ruhen në kujtesën e shekujve dhe kalojnë nga brezi në brez. Aforizmat janë si bletët, kanë edhe mjaltin e artë edhe thumbin e helmtë.

Sot kemi sjellë një koleksion me thënie mbi atë që “kocka s’ka po kocka thyen”, pra për forcën e fjalës.

Herë-herë, të kundërshtosh, do të thotë të trokasësh në derë për të marrë vesh a ka njeri në shtëpi.

Varfëria e ligjërimit është, si rregull, tipar i jashtëm i varfërisë së shpirtit.

Heshtja është nje argument që pothuajse është e pamundur të hidhet poshtë.

Të flasësh me urtësi është vështirë, por të heshtësh me urtësi është edhe më vështirë.

Kush mendon me urtësi edhe shprehet qartë.

Thellë plagos shpata e mprehtë, por edhe më thellë fjala e helmtë.

Kur nuk ke ç’të thuash, flet gjithmonë keq.

Ligjërimin pa përmbajtje mund ta veshësh lehtë me fjalë.

Fjalët e shumta – sëmundje të moshës.

Sado mirë të flasësh, po të flasësh shumë, në fund të fundit do të fillosh të thuash budadallëqe.

Në qoftë se nuk ke si të mos flasësh për diçka që e kanë thënë të tjetërt më parë, atëherë sëpaku përpiqu ta thuash më mirë se ata.

Fjala e njerëzve herë i zbulon qëllimet e tyre, herë i mbulon.

Njeriu më i zakonshëm, por i mbushur me zjarr, mund të të bindë më mirë se gojëtari më i zoti, por i ftohtë.

Të jesh realist do të thotë të luftosh dhe të fitosh mbi pikëpamjet dhe impulset jo realiste.

Unë pohoj: kush nuk mund t’i flasë së sotmes dhe nuk kuptohet prej të sotmes, ai nuk do të kuptohet mirë as prej të nesërmes dhe të pasnesërmes. Në të tashmen dhe të sotshmen janë rrënjët e qenies tonë.

Nuk ka gjë më të neveritshme se sa të flasësh shumë për veten.

Për të gjithë do të ishte i mirë ai mësues, qoftë madje edhe i rreptë e i egër, me kusht që të bënte edhe evtë siç u mëson të tjerëve.

Gojëtaria e vërtetë nuk ka nevojë për shkencnë e gojëtarisë, ashtu si ndershmëria e vërtetë nuk ka nevojë për shekncën e ndershmërisë.

Në qoftë se ti mendon dy herë dhe flet një herë, atëherë do të flasësh dy herë më mirë.

Oratorët e pandërgjegjshëm përpiqen ta paraqesin të keqen të mirë.

Ose sa më shkurt ose sa më këndshëm.

Fatkeqët flasin një gjuhë, të lumturit një tjetër.

Në mos ditsh të flasësh, mëso të dëgjosh.

Sjelljet e folësit bindin më fort se fjalët e tij.

Atij që mbron të pafajshmin i mjafton gojëtaria.

Ç’është e pahijshme të bëhet, është e pahijshme edhe të flitet.

Është e turpshme të flasësh një gjë e të mendosh tjetër, por akoma më e turpshme është të mendosh një gjë, e të shkruash tjetër.

Të flasësh pa menduar, si të qëllosh pa shënuar.

Është një gjë të flasësh shumë dhe tjetër të flasësh me vend.

Barku i urren fjalët e gjata.

Paraqëlqej arsyen e përmbajtur se sa budadallëkun llafazan.

Nuk mund të ketë art gojëtarie kur oratori nuk e ka zotëruar përsosmërisht objektin për të cilin do të flasë.

Ai që nuk di të heshtë, rrallë di të flasë mirë.

Fjala është forcë e madhe: ajo bind, shndërron, detyron.

Aftësia për të cituar saktësisht është nëj talent shumë më i rrallë nga ç’duket.

Zemërimi i madhërishëm, të madhërishme i do edhe fjalët.

Kujdesi në të zgjedhurit e fjalëve qëndron më lart se gojëtaria.

Fjala më shpejt plagos, se shëron.

Fjala e dalë nga goja nuk kthehet më mbrapsht.

Shigjetat shpojnë trupin, fjalët e liga – shpirtin.

Fjalët tona kanë krahë, por shpesh nuk fluturojnë aty ku duam ne.

Çfarëdo që të thotë falltorët, viti në dhjetor do të mbarojë.

Ndryshimi midis një shpreje të aktë dhe të një pothuajse të saktë është su ndryshimi midis kandilit dhe xixëllonjës.

Uria nuk gënjehet me fjalë.

Nuk ka gjë më të fortë se sa fjala.

Aforzimi duhet të jetë frut i pemës së jetës.

Në fjalët e mira të kursyera.

Nga të gjitha fjalët, më të sakta janë ato që a shpien te faktet në rrugën më të shkurtër.

Ka shumë rëndësi me ç ‘kuptim duhet marrë fjala.

Fjala, në thelb, është fizika eksperimentale e aryses.

Fjalori ëshët gjithësia e renditur sipas rendit alfabetik.

Fjala e urtë është një mendim i madh i shprehur me pak fjalë.

Fjala e mençur nuk kërkon asnjëherë të qeshur të fortë: ajo kënaq mendjen, por nuk e bën kurrë fytyrën të ngërdheshet.

Njerëzit që nuk kanë ç ‘të thontë, nuk vuajnë kurrë për fjalë.

Kush nuk di gjuhët e huaja, nuk ka ide as për të vetën.

Gjuha pa fre – e keqja më e madhe.

Gjuha e mprehtë është e vetmja armë prerëse që sa më shumë përdoret aq më shumë mprehet.

Qartësia e gjuhës është rezultat i qartësisë së mendimit: mendimi i qartë kushtëzon detyrimisht edhe formën e qartë.

Në qoftë thënë mirë, a ka rëndësi se në ç ‘gjuhë?

Njerëzit e krijuan gjuhën për t’u marrë vesh midis tyre dhe jo për të mashtruar njëri-tjetrin.

Gjuha është e vjetër sa edhe ndërgjegja.

Nocionet më të vështira filozofike mund të shprehen me gjuhën e njerëzve të zakonshëm.

Gjuha i është dhënë njeriut për të shprehur mendimet.

Gramatika urdhëron edhe mbretërit.

Përdor më shpesh veshët se gjuhën.

Gjuha të mos e kalojë kurrë mendimin.

Midis ndyrësive më e ndyrë është gjuha e vrerët.

Gjuha është një qytet, në të cilin ka vënë gurin e vet çdo njeri që ka rrojtur në botë.

Biseda e bën edhe macen të flasë.

Në qoftë se duhet zotësi e madhe për t’u shprehur në kohën e duhur, zotësi jo më e vogël duhet edhe për të heshtur kur duhet.

Heshtja mund të jetë akuza më e rëndë.

Ka vetëm një mënyrë për t’u bërë bashkëbisedues i mirë, të dish të dëgjosh.

Biseda është nëj ndërtesë që ngrihet me përpjekje të përbashkëta.

Heshtja në dashuri ka më rëndësi se fjalët.

Një orë bisedë është më e mirë se pesëdhjetë letra.

Llafazanët janë njerëzit më të përmbajtur, ata flasin shumë, për të mos thënë asgjë.

Fjalët shumë të bukura të zgjojnë mosbesim.

Asnjë bashkëbisedues nuk do të rrinte t’ju dëgjonte, po të mos e dinte se pastaj vjen rradha e tij për të folur.

Heshtja është një nga argumentat më të vështirë për t’u hedhur poshtë.

Biseda është art, në të cilin kundërshtar i njeriut del tërë njerëzimi.

Pyetja e paturpshme shkakton një përgjgije të drojtur.

Të diskutojnë dinë shumë njerëz, por thjesht të bisedojnë, pak.

Vazhdo të lexosh

Kulturë, Lifestyle

Historia e Prishtinës në ekran: ‘Trembelat’ zbulojnë arkivin e lashtë të qytetit në platformën ‘Prishtina në Histori’

Publikuar

nga

Në një kthesë epoke në ruajtjen dhe eksplorimin e trashëgimisë historike të qytetit, Prishtina po shkëlqen në sferën digjitale. Një platformë e re e quajtur “Prishtina në Histori” është zbuluar nga “Trembelat”, e cila prezanton një thesar të pasur të dokumenteve të shekujve për Prishtinën, duke filluar që nga periudha e hershme e shekullit të 13-të.

Përhapja e lajmit u bë përmes një deklarate për media nga “Trembelat”, duke bërë të ditur se ky projekt i shquar, i quajtur edhe “qerthulli”, është një arkiv digjital i teksteve, hartave, gravurave, fotove dhe punimeve që lidhen me historinë e Prishtinës, duke mbuluar periudhën nga fundi i shekullit të 13-të deri në fillimin e shekullit të XX-të.

Në një hap tjetër të rëndësishëm, Arkivi i Prishtinës, i përfshirë në strukturën e Komunës së Prishtinës, ka sjellë në dritë rreth 38 mijë e 598 dokumente osmane, duke hedhur dritë mbi historinë e qytetit prej shekullit të 15-të deri në shekullin e 20-të. Shumica e këtyre dokumenteve, sipas “Trembelave”, janë të panjohura për publikun dhe ofrojnë një pasqyrë të re dhe të pasur të kohës së kaluar të Prishtinës. Megjithëkëtë, një tjetër aspekt i rëndësishëm është fakti se shumë studime të bazuar në arkiva të tjera si ato të Romës, Venedikut dhe Dubrovnikut, mbeten ende të padisponueshme për publikun mbarëkombëtar, duke mbajtur thesin e pasur të njohurive vetëm për një grup të privilegjuar specialistësh.

Platforma “Prishtina në Histori” synon të bëjë të qasshme për publikun të gjerë njohuritë dhe burimet rreth historisë së qytetit. Yll Rugova, redaktor i kësaj platforme në editorialin e postuar në këtë platformë vë në theks se “Prishtina në Histori”, nuk është thjesht një revistë shkencore online ose një faqe promovimi për turizmin, por një hibrid i veçantë që përfaqëson një mënyrë inovative për të përjetuar kulturën dhe historinë.”

Rugova poashtu thotë se platforma “nuk është revistë shkencore online, as nuk është faqe e promovimit të turizmit të qytetit, qysh zakonisht zhvillohen për qytete të ndryshme. Platforma mund të ketë ndonjë ngjashmëri me formatin e muzeve online, që janë zhvilluar dekadat e fundit, por megjithatë nuk mund të konsiderohet e tillë”.

Ky projekt frymëzon optimizëm në komunitetin e kulturës dhe historisë, duke krijuar një mostër të njohurive të pasur për të gjithë ata që duan të shfaqin interes për rrënjët dhe identitetin e Prishtinës. Me mbështetjen e Komunës së Prishtinës dhe partneritetin e ngushtë me Arkivin e Prishtinës, Trembelat ka shënuar një hap të rëndësishëm drejt avancimit të qasjes dhe kujtesës historike në epokën digjitale. /UBTNews/

D.E

Vazhdo të lexosh

Art

Gruaja më e pasur e Australisë kërkon që të largohet portreti i saj nga një ekspozitë

Publikuar

nga

Arti është subjektiv. Dhe përderisa shumica e artistëve dëshirojnë të ndajnë punën e tyre me botën, nuk ka garanci se publiku do ta kuptojë apo pëlqej punën e tyre artistike.

Kështu duket të jetë edhe rasti i një pikture nga artisti vendas, Vincent Namatjira, që përfshin një portret të gruas më të pasur në Australi, manjates së minierave Gina Rinehart.

Rinehart i ka kërkuar Galerisë Kombëtare të Australisë (NGA) të largojë portretin e saj, një prej 21 veprave të tij individuale që përbëjnë një pjesë të vetme në ekspozitën e Namatjiras, “Australia in Color”.

Kjo ekspozitë po shfaqet në galerinë e kryeqytetit australian, Kanberra, që nga muaji mars.

Subjekte të tjera të kësaj ekspozite janë edhe Mbretëresha Elizabetë II, muzikanti amerikan, Jimi Hendrix, aktivisti australian për të drejtat e aborigjenëve Vincent Lingiari, si dhe ish-kryeministri australian, Scott Morrison./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Film & TV

Filmi “Back to Black” e rikthen Amy Winehouse në ekranin e madh

Publikuar

nga

Regjisorja Sam Taylor-Johnson nuk deshi që drama e saj biografike për këngëtaren dhe tekstshkruesen e ndjerë, Amy Winehouse, të jetë e ngjashme sikurse dokumentari fitues i Oscarit që u realizua nga Asif Kapadia.

“Ndjeva se duhet të realizoja diçka ndryshe nga ai dokumentar. Doja ta realizoja nga një këndvështrim tjetër dhe këndvështrimi më i mirë ishte që ta realizoja rrëfimin përmes muzikës së saj”, deklaroi regjisorja për filmin “Back to Black”.

Filmi i shpërndarë nga Focus Features, flet për edukimin e Winehouse në një familje hebreje, karrierën e saj, romancat – dhe varësinë që do të çonte në vdekjen e saj.

Derisa kritikat e filmit kanë qenë jashtëzakonisht negative në Mbretërinë e Bashkuar dhe Irlandë deri më tani, shumë besojnë se aktorja kryesore Marisa Abela, e cila portretizon Winehouse, dha një performancë të suksesshme.

“Ka momente kur Abela zhduket dhe Winehouse shpërthen në ekran, si një pamje magjike e syrit që vezullohet kalimthi në fokus”, shkroi kritikja Wendy Ide e The Guardian.

“Por filmi është jashtëzakonisht i pabarabartë dhe i prirur për gjykime të gabuara katastrofike”, shtoi ajo.

Aktorja kryesore kaloi 12 muaj duke tentuar të kapte çdo aspekt të Winehouse.

“Ka kaq shumë versione të ndryshme të Amyt, dhe kjo është pothuajse sikur, sa më shumë të dini, aq më pak dini, sepse ajo është artiste aq e madhe dhe gjithëpërfshirëse”, tha Abela./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Kulturë, Lifestyle

Gjysmëshekulli i përplasjes së fjalëve: Marrëveshje letrare mes Shqipërisë dhe Serbisë

Publikuar

nga

Në datën 17 maj 2024, Qendra Kombëtare e Librit dhe Leximit në Shqipëri dhe Shoqata e Shkrimtarëve të Serbisë u bashkuan nën një marrëveshje bashkëpunimi. Ky akord është i përqendruar në shkëmbimin e të dhënave në fushën e letërsisë dhe kulturës, përkthimin dhe botimin e veprave letrare në të dyja gjuhët, si dhe në festimin e përvjetorëve të rëndësishëm të historisë letrare të të dy vendeve.

Nënshkrimi i kësaj marrëveshjeje u bë nga Presidenti i Shoqatës së Shkrimtarëve të Serbisë, Milos Iankovic, dhe drejtoresha e Qendrës Kombëtare të Librit dhe Leximit, Alda Bardhyli. Në kuadër të kësaj marrëveshje, do të nxitet përkthimi dhe botimi i veprave letrare në të dy gjuhët.

Në përputhje me këtë marrëveshje, të dyja palët do të koordinojnë aktivitetet e tyre me shtëpitë botuese, revistat letrare dhe organizatat tjera eksperte në fushën e letërsisë dhe kulturës. Ata gjithashtu angazhohen për të zgjeruar bashkëpunimin kulturor në fusha të ndryshme, duke përfshirë projekte, ekspozita, dhe vizita të mundshme të delegacioneve.

Në fund të ceremonisë së nënshkrimit të marrëveshjes, Presidenti i Shoqatës së Shkrimtarëve të Serbisë, Milos Iankovic, dhuroi drejtoreshës së Qendrës Kombëtare të Librit dhe Leximit një fjalor dygjuhësh shqip-serbisht, i hartuar në vitin 1935 nga Luk Lukaj, një personalitet shqiptar.

Fjalori përmban fjalë të vjetra shqipe nga viti 1935, duke përfshirë termat si “farëshkrim”, “baltovicë”, “çpërthye”, “çpesh”, “gumsoj”, dhe të tjera./UBTNews/

Vazhdo të lexosh

Të kërkuara