Kulturë

Rama: Sunny Hill do të mbahet në Prishtinë

Sunny Hill do të mbahet në kryeqytet më 4, 5, 6 dhe 7 gusht.

Published

on

Kryetari i Prishtinës, Përparim Rama njoftoi se Festivali Sunny Hill do të mbahet në Prishtinë, më 4, 5, 6 dhe 7 gusht.

Rama shkroi në Facebook të hënën se Qeveria e Kosovës, Komuna dhe Sunny Hill “bashkuan forcat për një edicion të mrekullueshëm të festivalit sivjet, aty ku e ka vendin, në Prishtinë”.

“Institucionet qëndrore dhe lokale bashkarisht, sipas mandatit që kanë do të ofrojnë mbështetje të plotë për edicionin e sivjetmë, i cili do të mbahet në një lokacion të përshtatshëm. Të gjithë shprehin gatishmërinë që çështja e shfrytëzimit afatgjatë të tokës të diskutohet edhe pak kohë deri në gjetjen e një zgjidhjeje të qëndrueshme. Synimi i përbashkët është që nga viti i ardhshëm, festivali Sunny Hill të organizohet në lokacionin e vet afatgjatë”, shkroi ai mes tjerash në Facebook.

Rama po ashtu njoftoi se një edicion i veçantë me një line-up tjetër do të mbahet në fund të muajit gusht në Tiranë më 26, 27 dhe 28 gusht.

Sa i përket Prishtinës, ai njoftoi se Sunny Hill Festival për këtë vit ka përgatitur lineup-in më të fuqishëm nga festivalet e rajonit ku përveç artistëve të njohur si Diplo, Skepta, DJ Regard, AJ Tracey, Mahmood dhe artistët më të njohur shqiptarë, për këtë edicion pritet të zbulohen edhe dy artistë shumë të mëdhenj botërorë./UBTNews/

Kulturë

Autorja e njohur britaniko-amerikane, Barbara Taylor Bradford, ka ndërruar jetë në moshën 91-vjeçare.

Published

on

By

Autorja e njohur britaniko-amerikane, Barbara Taylor Bradford, ka ndërruar jetë në moshën 91-vjeçare

Ajo vdiq të dielën në shtëpinë e saj në New York City, siç konfirmohet nga një zëdhënës.

Duke filluar me “A Woman of Substance“, botuar në vitin 1979, Bradford mesatarisht kishte pothuajse një libër në vit si një nga shkrimtaret më të njohura dhe më të pasura në botë, pasuria e saj neto vlerësohej në më shumë se 200 milionë dollarë dhe fama e saj aq e lartë sa imazhi i saj u shfaq në një pullë postare në 1999.

Librat e saj u botuan në 40 gjuhë dhe u shitën në më shumë se 90 milionë kopje në mbarë botën. Në vitin 2007, mbretëresha Elizabeth II madje i dha asaj një OBE (Urdhri më i shkëlqyer i Perandorisë Britanike).

Me tituj si “Thyerja e rregullave” dhe “Akti i vullnetit”, ajo u specializua në tregimet e grave që luftojnë për dashuri dhe pushtet në botën e një burri. I preferuari i saj ndër librat e saj ishte “Gratë në jetën e tij”, i frymëzuar nga arratisja e të shoqit nga nazistët.

Bradford ishte e martuar me producentin e filmit me origjinë gjermane Robert Bradford për 56 vjet deri në vdekjen e tij në 2019

 

Continue Reading

Kulturë

Fotografja amerikane Nan Goldin dënon luftën në Gaza në hapjen e ekspozitës në Berlin

Published

on

By

“Ke frikë ta dëgjosh këtë, Gjermani?” fotografja pyeti në fjalimin e saj të zjarrtë, i cili tërhoqi mbështetje nga turma, por kritika nga disa liderë të kulturës gjermane.

Fotografja dhe aktivistja amerikane Nan Goldin përdori hapjen e ekspozitës së saj në Berlin për të dhënë një dënim të fuqishëm të sulmit të Izraelit ndaj Gazës.

Duke folur në Neue Nationalgalerie në Berlin të premten, artistja 71-vjeçare e përshkroi shfaqjen e saj retrospektive “Kjo nuk do të përfundojë mirë” si një platformë për të shprehur “zemërimin e saj moral” mbi atë që ajo e përshkroi si “gjenocid në Gaza dhe Liban“.

Komentet e saj erdhën një ditë pasi Gjykata Penale Ndërkombëtare në Hagë lëshoi ​​urdhra arresti për kryeministrin izraelit Benjamin Netanyahu dhe ish-ministrin izraelit të Mbrojtjes Yoav Gallant, duke i akuzuar ata për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit.

Goldin, e cila është me origjinë hebreje, kujtoi historinë e familjes së saj, duke thënë: “Gjyshërit e mi u shpëtuan masakrave në Rusi. Unë u rrita duke ditur për Holokaustin nazist. Ajo që shoh në Gaza më kujton masakrat që shpëtuan gjyshërit e mi.”

Gjatë fjalës së saj, ajo theksoi rëndësinë e dallimit midis kritikës ndaj Izraelit dhe antisemitizmit, duke paralajmëruar kundër ngatërrimit të termave. Ajo trajtoi gjithashtu trajtimin e artistëve dhe të tjerëve që kanë shprehur kritika të forta ndaj Izraelit, duke vënë në dukje se si disave u janë anuluar ekspozitat e tyre në Gjermani ose janë përballur me pasoja të tjera.

Kurrë më do të thotë kurrë më për të gjithë,” shtoi Goldin, duke iu referuar zotimit për të parandaluar përsëritjen e gjenocideve si Holokausti dhe duke akuzuar Gjermaninë për islamofobinë. “Çfarë ke mësuar, Gjermani?” – pyeti ajo.

Gjermania është shtëpia e diasporës më të madhe palestineze në Evropë. Megjithatë protestat përballen me qen policie dhe deportim dhe stigmatizim,” tha ajo.

Goldin doli nga skena duke kënduar me zë të lartë “Palestinë e lirë, e lirë”, e cila pushtoi një fjalim pasues nga Klaus Biesenbach, drejtori i Neue Nationalgalerie.

Hermann Parzinger, president i Fondacionit të Trashëgimisë Kulturore Prusiane, pjesë e të cilit është galeria, dënoi ashpër si vërejtjet e Goldin ashtu edhe ndërprerjen e fjalimit të Biesenbach.

Kjo nuk korrespondon me kuptimin tonë për lirinë e shprehjes,” tha ai.

Ndërsa Biesenbach nuk u pajtua me pikëpamjet e Goldin, ai shprehu mbështetjen për të drejtën e saj për të folur lirshëm.

Në një deklaratë pas hapjes, të cituar nga agjencia gjermane e lajmeve dpa, ai theksoi se galeria u distancua nga pozicioni i protestuesve, por ripohoi angazhimin e saj për “lirinë e shprehjes dhe dialogun dhe ndërveprimin me respekt”.

Ministrja gjermane e Kulturës, Claudia Roth i quajti pikëpamjet e Goldin “të padurueshme dhe të njëanshme” dhe tha se ajo ishte “e tmerruar” nga mënyra se si njerëzit në audiencë brohorisnin slogane si “Palestina e lirë“.

Retrospektiva e jetës së Neue Nationalgalerie e Nan Goldin ofron një eksplorim të plotë të punës së saj, duke shfaqur një përzierje slideshow dhe filmash të shoqëruar me muzikë.

E lindur në Uashington DC, Goldin është e njohur jo vetëm për fotografinë e saj, por edhe për aktivizmin e saj. Jeta dhe puna e saj u dokumentuan në filmin e mirënjohur të vitit 2022 All the Beauty and the Bloodshed , i cili fitoi Luanin e Artë në Venecia dhe të cilin e përshkruam në rishikimin tonë si “lëvizëse, magjepsëse, tërbuese dhe një orë krejtësisht thelbësore”.

Continue Reading

Kulturë

Elbasani, i pari qytet që shpalli pavarësinë!

Published

on

Qyteti i Elbasanit ka pasur një vend të veçantë në historinë e pavarësisë së Shqipërisë, duke u shndërruar në qytetin e parë që shpalli pavarësinë më 25 nëntor të vitit 1912. Ky akt historik ka ardhur në kuadër të rrethanave të rëndësishme të kohës dhe pas dakordësisë me Ismail Qemalin, duke e bërë Elbasanin pionier të shpalljes së mëvetësisë së shtetit shqiptar.

Në këtë ditë të shënuar, përfaqësuesit e qytetit të Elbasanit, të udhëhequr nga Aqif Pashë Biçakçiu, shpallën me krenari Deklaratën e Pavarësisë, që u bë një akt simbolik i madh për popullin shqiptar. Deklarata e firmosur në atë kohë mbante mesazhe të fuqishme dhe të qarta, duke e bërë të ditur për botën se Shqipëria ishte plotësisht e shkëputur nga Mbretëria turke dhe do të qeverisej e pavarur dhe me drejtësi. Ajo theksonte se çdo qytetar shqiptar dhe i huaj do të kishte të drejtat e plota njerëzore dhe do të jetonte në liri, pa asnjë dallim fetar ose ideologjik.

Në këtë deklaratë, theksohej gjithashtu dëshira e popullit të Elbasanit për të jetuar në harmoni me shtetet fqinj dhe për të kërkuar ndihmën e tyre në krijimin e një qeverie të drejtë dhe të paanshme. Fjala “Rroftë Shqipëria e lirë” përfundonte këtë akt historik, duke i dhënë një ndihmesë të fuqishme luftës për pavarësinë e plotë të Shqipërisë.

Ky moment i rëndësishëm për historinë e Shqipërisë është një kujtim i gjallë i angazhimit dhe sakrificës së popullit shqiptar për lirinë e tij, dhe Elbasani, si qyteti i parë që shpalli pavarësinë, do të mbetet gjithmonë në kujtesën kolektive të shqiptarëve si një simbol i besimit në një të ardhme të lirë dhe të pavarur./UBTNews/

Continue Reading

Kulturë

Petro Marko i “brezit të humbur”: Një histori shkrimi dhe luftërash që mbijetoi në letër!

Published

on

Në këtë datë, më 25 nëntor 1913, në Dhërmi, lindi një nga shkrimtarët më të shquar të letërsisë moderne shqiptare, Petro Marko. Ai mbetet një figurë e pazëvendësueshme për zhvillimin e prozës shqiptare dhe kontribuoi në krijimin e një rryme të re letrare, të cilën e bëri të njohur si proza moderniste. Nëpërmjet veprës së tij, Marko shpërtheu kufizimet dhe ndalimet e asaj kohe, duke i kundërshtuar me forcë tendencat uniformizuese të realizmit socialist. Shkrimtari shqiptar, me një stil të theksuar dhe një ide të fuqishme, ngeli gjithmonë një zë i pavarur dhe kundërshtar i sistemit të kohës.

Petro Marko është nderuar si një shkrimtar i brezit të humbur, një term që përdoret për shkrimtarët që iu përkisnin periudhës pas Luftës së Parë Botërore, që ndanin përvojat e tyre të hidhura dhe të vështira me luftën dhe humbjet personale. Ai i takon kësaj vale shkrimtarësh të mëdhenj ndërkombëtarë si Ernest Heminguejn dhe Erik Maria Remark, që portretizuan jetën pas lufte dhe humbjen e besimit te shoqëria.

Përveç dimensioneve letrare, jeta e Petro Markos është ngarkuar gjithashtu me ngjarje historike dhe politike që kanë ndikuar thellë në shpirtin dhe veprat e tij. Në vitin 1936, Marko iu bashkua Luftës Civile të Spanjës, ku luftoi për ideale të lirisë dhe drejtësisë bashkë me një grup prej 40 shqiptarësh. Pasi Lufta Nacional-Çlirimtare përfundoi dhe Marko u kthye në atdhe, ai ra në duar të italianëve dhe u internua në ishullin e Ustikës, ku qëndroi për një periudhë të gjatë, duke shijuar gjithë dhimbjen dhe vështirësinë e jetës nën shtypjen fashiste.

Kjo periudhë e errët ndikoi fuqishëm në krijimtarinë e Markos, i cili më vonë solli disa prej veprave më të njohura të tij, si “Nata e Ustikës”, “Hasta la vista” dhe “Qyteti i fundit”. Ato janë një pasqyrë e luftës dhe pasojave të saj, një përpjekje për të portretizuar vuajtjet dhe shkatërrimin, por gjithashtu edhe një himn për paqen dhe humanizmin që duhej të ringrihej nga shkatërrimi.

Për shumë vite, Petro Marko u bë simbol i një shkrimtari që refuzoi të ndahej nga shpirti i tij i lirë dhe pavarur. Pas botimit të romanit të tij të famshëm “Një emër në katër rrugë” në vitin 1972, Marko do të ndalonte së botuari. Kritika e indoktrinuar e kohës e kishte sulmuar për “gabime ideore”, dhe kështu, për një dekadë, Marko u detyrua të përballej me censurën dhe represionin që i ishte imponuar. Megjithatë, edhe në këtë periudhë të vështirë, veprat e tij vazhduan të jetonin në kujtesën kolektive, duke i ofruar lexuesit një pasqyrë të pasur të jetës, luftës dhe ideve të tij të pandalshme.

Petro Marko është një nga figurat më të shquara të letërsisë shqiptare dhe një ndër ata që ka formësuar prozën moderne. Ai është një shkrimtar që arriti të shpërthente kufijtë e kohës dhe të krijonte një botë letrare ku individualiteti dhe vlera e njeriut ishin në qendër. Veprat e tij vazhdojnë të lexohen dhe të studiohen, pasi ato ofrojnë një pasqyrë të vërtetë dhe të thellë të jetës shqiptare dhe botës në periudhën që ai jetoi dhe krijoi./UBTNews/

 

 

Continue Reading

Të kërkuara