Mathew Knowles, babai i Beyoncé, dhe ish-menaxheri i saj, ka thënë se e ka kuptuar që vajza e tij do bëhej yll që kur ajo performoi për herë të parë në një shfaqje talentesh në shkollën fillore.

“Ndërsa po përgatitej për të performuar, Beyoncé tha: ‘Dua të nxitohem ta marr çmimin prej 100 dollarësh dhe kupën time… e di që do fitoj.’ Pastaj doli në skenë dhe u transformua në tjetër njeri. Në atë moment e kuptova që e donte me shpirt këtë gjë”, tha Knowless në një intervistë për The Times.

73 vjeçi ka qenë menaxheri i Beyoncés gjatë karrierës me “Destiny’s Child”, por edhe në hapat e parë të karrierës solo. Ai e konsideron veten si një nga menaxherët më të suksesshëm në historinë e muzikës.

“Pas 21 vjetësh si menaxher i Beyoncés, buzëqesh sa herë që shoh se edhe sot revistat e muzikës flasin për 20 këngët e saj më të mira pop, dhe 70 për qind e tyre janë nga katër albumet e para, për të cilat kam qenë unë pjesë e ekipit”, ka thënë tutje Knowles.

Ai ka thënë se ndihet krenar kur sheh sa e suksesshme ka qenë puna që ka bërë me vajzën ndër vite.

“Të dish që kam qenë pjesë e këtij suksesi, që i mësova rëndësinë e zhvillimit të markës, që 30-40 për qind e ekipit janë njerëz që i kam punësuar para 30 vjetësh… kjo më bën të ndjehem krenar. Kam ndërtuar rrugën e suksesit për Beyoncén, dhe kjo më jep një ndjesi shumë të mirë”, thotë Knowless.

Megjithatë, ai është shprehur se ndihet i nënvlerësuar dhe nuk do të njihet vetëm si “babai i Beyoncés”.

“Dua ta ndryshoj bisedën e t’i tregoj botës tërësinë e gjërave të mrekullueshme që kam bërë, sepse kam bërë shumë më tepër se Beyoncé dhe ‘Destiny’s Chilld’. Nuk flasim për disa nga artistët e tjerë me të cilët kam punuar. U bëra menaxher i tyre sepse isha i kualifikuar, jo vetëm sepse isha babai i dikujt të famshëm”, ka theksuar ai.

Knowles ka folur me shqetësim për paragjykimet racore që, sipas tij, kanë ndikuar në mënyrën si e ka trajtuar industria. Ai ka thënë gjithashtu se mendon se do të vlerësohej më shumë po të ishte i bardhë.

“Po të kisha të njëjtin sukses, por të isha me ngjyrë tjetër të lëkurës, do të kisha marrë më shumë vlerësime dhe çmime si menaxher dhe drejtues i suksesshëm”, ka thënë ai.

Përgatiti: A.Z. /UBT News/

Legjenda britanike e rock-ut, The Rolling Stones, është “pothuajse gati” për të publikuar albumin e tyre të ri, sipas Marlon Richards, djalit të Keith Richards.

Pas suksesit të albumit Hackney Diamonds më 2023, albumi i 24-të i studios dhe i pari me këngë të reja që nga A Bigger Bang në 2005 – grupi duket se nuk ka ndërmend të ndalet. Albumi, që përfshinte edhe regjistrimet e fundit të bateristit Charlie Watts, i cili vdiq në 2021, u ngjit menjëherë në krye të top-listave britanike dhe fitoi Grammy për albumin më të mirë rock.

Në një intervistë për Record Collector, Marlon Richards tregoi se anëtarët e mbetur të grupit po punojnë intensivisht në studio në Londër.

“Janë aty çdo ditë, deri natën vonë. Mendoj se janë pothuajse gati. Grammy i fundit i ka motivuar shumë,” tha ai.

Ai shtoi se zërat për një turne po rriten: “Duket se po planifikojnë një turne në Europë”. Kjo vjen pas anulimit të mundshëm të turneut të këtij viti për shkak të problemeve me datat dhe vendet e koncerteve, ku ishin diskutuar qytete si Parisi, Londra, Barcelona dhe Roma.

Mick Jagger, 82 vjeç, Keith Richards, 81 vjeç, dhe Ronnie Wood, 78 vjeç, vazhdojnë të sfidojnë kohën dhe, nëse gjithçka shkon sipas planeve, viti 2026 mund të sjellë rikthimin madhështor të grupit në skenat europiane.

Pyetja mbetet: a do të arrijnë fansat këtë herë të marrin atë që duan?

Përgatiti: A.Z. /UBT News/

Teatri Kombëtar hap sezonin e ri me komedinë “Kërkohet një tenor”, nën regjinë e Armand Borës.

Kjo komedi është shkruar nga dramaturgu amerikan Ken Ludwig, autor i dhjetëra veprave, mes të cilave spikat edhe muzikali i suksesshëm Crazy for You, me muzikë nga Gershwin.

“Kërkohet një tenor” cilësohet si një nga krijimet më të arrira dhe argëtuese të Ludwig.

Ajo u shfaq për herë të parë në Londër në vitin 1986 dhe më pas qëndroi në Broadway për 14 muaj me radhë.

Për publikun tiranas, shfaqja do të ngjitet në skenë më 18, 19, 20 dhe 21 shtator, në sallën Centrali 400 pranë ArTurbinës.

Ngjarja vendoset në vitet ’30, brenda një dhome ndenjeje. Vetë titulli është një lojë fjalësh: në anglisht, Lend me a tenner (“Më jep një dhjetëshe”) shndërrohet në Lend me a tenor, duke i dhënë komedisë një kuptim të dyfishtë.

Sofia Vergara zbuloi se i’u desh të humbiste ceremoninë e ndarjes së çmimeve Emmy të mbrëmshme për shkak të një infeksioni në sy.

Konkretisht, ajo ndau në Instagramin e saj se pak para se të shkonte në Emmy, kishte “alergjitë më të çmendura të syve”.

“Nuk arrita aty, por në urgjencë. Më vjen keq, më është dashur ta anuloj. Alergjia më e çmendur pak para se të hipja në makinë”, tha ajo.

Në postim, Vergara ndau një video të shtrirë në një shtrat në dhomën e urgjencës, duke larë syrin. Ajo ishte planifikuar të prezantonte ceremoninë e këtij viti, ashtu si edhe Eric Dane, i cili nuk u shfaq.

Emmy u prezantuan nga komediani i nominuar për Grammy, Nate Bargatze. Ndër fituesit e mëdhenj ishin “The Pitt” i HBO Max dhe “The Studio” i Apple TV+, që morën çmime për serialet më të mira dramë dhe komedi.

“Adolescence” ishte fituesi i madh në kategorinë e serialeve antologjike, duke fituar kategorinë kryesore dhe të gjitha çmimet e aktrimit.

Noah Wyle, Britt Lower, Seth Rogen, Jean Smart, Jeff Hiller, Hannah Einbinder dhe Cristin Milioti ishin ndër të famshmit që morën çmime. Owen Cooper i “Adolescence” u bë fituesi më i ri mashkull ndonjëherë në kategorinë e aktorit mbështetës për miniserial a serial antologjik.

Tramell Tillman bëri histori si afrikano-amerikani i parë që fitoi çmimin për aktorin më të mirë mbështetës në serial dramë për rolin në “Severance”.