Thuhet se çiftet e lumtura postojnë më së paku për marrëdhënien e tyre në internet, por nëse nuk e ekspozojmë bashkëshortin a i bie që nuk e duam apo që nuk kemi raporte të mira së bashku?

Fillimet dhe përfundimet e marrëdhënieve në ditët e sotme janë shënuar nga veprime dixhitale, por sjellja jonë në mediat sociale gjatë lidhjeve mbushet me pasiguri dhe argumente, ndonjëherë duke na shtyrë të vëmë në dyshim ndjenjat e partnerit për ne.

Kur bëhet fjalë për mediat sociale, çka duan njerëzit që të bëjnë partnerët e tyre?

Studiuesit kontatuan se 27 përqind e mbi 1000 të anketuarve duan që dikush me të cilin po takohen të postojë, ndërsa një studim 2020-ës nga Krueger dhe Forest zbuloi se njerëzit që ndanin marrëdhëniet në internet raportuan ndjenja më të forta lidhjeje.

Një sondazh i 2000 britanikëve në marrëdhënie zbuloi se ata që nuk postuan kurrë për partnerin në internet kishin më shumë gjasa të raportonin se ishin “shumë të lumtur” në marrëdhënien e tyre në krahasim me njerëzit që postonin për të disa herë në vit, një herë në javë ose tri herë në javë. Universiteti Northwestern zbuloi se ata që postonin shpesh për partnerët e tyre ndiheshin të pasigurt në marrëdhëniet e tyre.

Nuk mund t’i shmanget faktit që qasja në praninë tuaj në internet si çift ka ndikim në marrëdhënien offline. Nuk është e detyrueshme të ndani informacion në lidhje me jetën e dashurisë, por shumica e bëjnë këtë. Është ekuivalenti i internetit i hedhjes së “të dashurit tim” me zë të lartë në bisedë gjatë një nate jashtë. /UBTNews/

Inteligjenca emocionale është një ndër aftësitë më të mrekullueshme të njeriut, që në fund të fundit na bën të jemi njerëz. Inteligjenca emocionale është aftësia për të kontrolluar vetveten dhe emocionet tona, dhe t’i vëmë ato në lidhje me të të tjerëve.

Në tërësinë e vet, bëhet fjalë për aftësitë e nevojshme për të përballuar marrëdhënie dhe komunikime me të tjerët, kur nga të dy palët përfshihen emocione. Nuk është e lindur dhe nuk bën pjesë tek “karakteri”, si beson shumëkush, por mund të ndërtohet dhe të rritet.

Për shembull, njeriu mund të “stërvitet” të njohë emocionet e veta, si i shpreh dhe cili është efekti i tyre mbi të tjerët. Apo mund të punohet për mënyrën e të shprehurit të emocioneve të forta si zemërimi, në mënyrë të ndryshme nga e zakonshmja (duke mbajtur të ulët tonin e zërit, apo duke folur me një ritëm të ndryshëm). Në këtë mënyrë, ushtrohet autodisiplina dhe rritet vetëvlerësimi.

Një sasi e mirë inteligjence emocionale është e dobishme, si për të bërë të funksionojë marrëdhënia në çift, ashtu edhe marrëdhëniet me miqtë, por edhe për të menaxhuar sa më mirë marrëdhëniet e punës dhe ato sociale në mënyrë të përditshme.

Kurioziteti, dyshimi dhe fantazia, janë tri vetitë më të gjalla të fëmijërisë dhe adoleshencës.

Kurioziteti e nxit fëmijën të njohë dhe zbulojë gjërat që e rrethojnë. E nxit fëmijën të flasë si mami dhe babi.

Dyshimi, është tharma e çdo aktiviteti kritik, e nxit fëmijën të verifikojë atë që ka mësuar, që di dhe thotë, të përsërisë fjalën dhe veprimin, për t’u siguruar që e di saktë apo ka nevojë për përmirësim dhe korigjim.

Fantazia është “magneti” që e tërheq fëmijën, adoleshentin, njeriun, në çdo kohë e në çdo moshë, drejt së panjohurës, dijes dhe të ardhmes.

Kombinimi dhe gërshetimi i këtyre tre vetive, “ndërton” motorin dhe çelësin e vënies në punë të mendjes, të inteligjencës, për të zbuluar e njohur veten dhe universin. Është kjo “treshe” që nxit, zhvillon dhe fuqizon vetëdijen dhe krijon procesin psikik të të menduarit.

Edhe institucioni shkollë, te kjo “treshe” e ka zanafillën dhe të ardhmen, si e ka përdorur dhe do ta përdorë këtë “treshe”.

Halloweeni është festë e cila mbahet çdo vit me 31 tetor. Tradita e kësaj feste ka origjinën në festivalin antik çeltik të Samhainit, ku njerëzit ndiznin zjarre dhe vishnin kostume për t’i mbajtur larg fantazmat.

Çeltikët, të cilët kishin jetuar para 2 mijë viteve, kryesisht në zonën që tani njihet si Irlandë, por edhe në Francë, e kishin festuar vitin e ri më 1 nëntor.

Kjo ditë e kishte shënuar fundin e verës dhe fillimin e dimrit të ftohtë e të errët, periudhë e vitit e cila shpeshherë ishte ndërlidhur me vdekje të njerëzve.

Çeltikët kishin besuar se një natë para vitit të ri, kufiri mes botës së të gjallëve dhe të vdekurve mjegulloset. Natën e 31 tetorit e kishin festuar Samhainin, duke besuar se fantazmat e të vdekurve riktheheshin në tokë.

Në shekullin e tetë, Papa Gregory III e kishte dizajnuar 1 nëntorin si kohë për t’i nderuar të gjithë shenjtorët.

Shumë shpejt, Dita e Të Gjithë Shenjtorëve kishte filluar t’i inkorporonte disa tradita nga festivali Samhain.

Nata para kësaj dite ishte njohur si Dita në Prag të Shenjtërit, dhe më vonë si Halloween.

Me kalimin e viteve, Halloween ka evoluar në një ditë me aktivitete si shpërndarja e bonboneve, organizimi i ahengjeve, veshja e kostumeve, etj.

Halloweeni në Amerikë

Festimi i Halloweenit ka qenë shumë i kufizuar në Anglinë e kolonizuar, por ka qenë më i zakonshëm në Maryland dhe në kolonitë jugore.

Me kohën kishte filluar të krijohej versioni amerikan i Halloweenit. Festiemt e para kishin përfshirë ahengje me lojëra, ndarje të historive, këndim, vallëzim, etj.

Në mes të shekullit 19-të, festivalet vjetore të vjeshtës kishin qenë të zakonshme, por Halloweeni ende nuk festohej anembanë vendit.

Në gjysmën e dytë të shekullit 19-të, Amerika ishte mbushur me emigrantë të rinj. Këta emigrantë, e posaçërisht miliona irlandezë, kishin ndihmuar ta popullarizonin festën e Halloweenit.

Amerikanët i shpenzojnë rreth 6 miliardë dollarë në vit për festën e Halloweenit, duke e bërë atë festën e dytë më të madhe komerciale pas Krishtlindjeve.