Lajmet

Nazistët e Hitlerit: Si u shndërruan njerëzit e thjeshtë në nazistë sociopatikë?

Published

on

Kur bie fjala për të kuptuar ligësitë e nazistëve, histografia mund të na ndihmojë më shumë se vetëm historia. Histografia është studimi dhe mënyra se si historianët interpretojnë një temë specifike e cila ndryshon me kohën qoftë me trendet apo mënyrat e ndryshme të analizës të cilat përpunohen. Menjëherë pas luftës, shumë studime u bazuan në intervista me shumë nazistë, por më vonë këto u zëvendësuan më dëshmitë e të mbijetuarve të Holokaustit.

Faktorët kryesorë që shtynë drejt dhunës së paprecedentë që u pa gjatë Luftës së Dytë Botërore për një kohë të gjatë i kanë hutuar dhe përçarë studiuesit. Një nga arsyet kryesore është fakti se organizata e nazistëve gjermanë “shutzschaffel”, e cila ishte kreu ushtarak që planifikoi Holokaustin, u mbajt sekret për botën dhe gjihashtu për ndarje të sektorëve të vetë Hitlerit. Sekreti kishte luajtur rol kryesor në formimin e kësaj organizate. Me rritjen e fuqisë së pushtetit të Hitlerit ai kishte nevojë për truproje të armatosura të cilat do të ishin besnike vetëm ndaj tij, një pretorian që do ta mbronte atë nga figurat e tjera të njohura të cilat kërcënonin autoritetin e tij, Ernst Rohm. Grupet e Rohm ishin të mbushura me ushtarë, por Hiteri zgjodhi njerëz, prejardhja e të cilëve ngjante me të tijën: punëtorë të klasës së ulët, kasapë, orëtarë dhe persona të cilët ishin përballur me ligjin.

Për anëtarët e SS, Heinz Höhne flet dhe shpjegon në librin e tij “The Order of the Death’s Head”, ku tregon se ishte e ndaluar që ata të çonin qytetarët në gjykatë, sepse kjo do t’i mundësonte që gjykata të kishte depërtim në makineritë me qëllime të qarta të cilat ishin të çuditshme dhe misterioze. Nën urdhërat e liderit të SS, Heinrich Himmler, asnjë officer nuk do të vendosej në rajonin e tyre të origjinës dhe njësitë zhvendoseshin çdo 3 muaj për të parandaluar vëllazërimin me komunitetet lokale.

Herman Goring, presidenti i Reichstagut dhe komandanti i përgjithshëm i “Luftëaffe”, deklaroi se “asnjë i huaj nuk dinte asgjë për organizatën e Himmler”. Megjithatë duhet theksuar se Goring e bëri këtë deklaratë gjatë proceseve gjyësore pas luftës në Nuremberg, dhe se ai mund ta ketë mbivlerësuar injorancën e tij për hir të pafajësisë. Goring u dënua me vdekje për krime lufte por në fund ai vrau veten.

Ndonëse funksionet e brendshme të SS janë ende të paqarta, niveli i ligësisë nuk është. Ndërsa vlerësimet e sotme janë shumë më të larta, në librin e Höhne-s të vitit 1996 thuhej se “Urdhri i kokës së vdekjes” mendohej se kishte vrarë midis 4 dhe 5 milionë hebrenj; 2.5 milionë polakë; 520 mijë romë; 473 mijë robër lufte ruse; dhe 100 mijë njerëz që vuajnë nga sëmundje të pashërueshme. Për më shumë se 75 vjet, studiuesit janë përpjekur të shpjegojnë se si mund të ketë ndodhur një barbari e tillë e pakuptueshme, por ende nuk ia kanë dalë.

Kur bie fjala për të kuptuar motivin kryesor për dhunën e nazistëve, histografia mund të jetë më e dobishme se vetë historia. Studimet fillestare të SS u bazuan në dëshmitë e lëkundshme të nazistëve të persekutuar. Menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore, ish oficerët e SS-ve hezitonin t’u përgjigjeshin pyetjeve rreth përvojës së tyre. Ata refuzuan të pranonin përgjegjësinë personale për përfshirjen e tyre në Holokaust dhe krime të tjera të luftës me arsyetimin se u ishin bindur eprorëve të tyre. Për rrjedhojë, faji u transferua te krerët e partisë naziste, shumica e të cilëve tashmë ishin ekzekutuar.

Në klimën tolerante të Gjermanisë Perëndimore, disa anëtarë të SS botuan autobiografi që i bënin të pafajshëm autorët e tyre. SS Untersturmführer Erich Kernmayr foli për një “furi të madhe” që u kishte grabitur përkohësisht nazistëve aftësinë për të arsyetuar ose për të empatizuar. Sturmbannführer Karl-Friedrich Brill ndoqi shembullin e Göring, duke thënë se departamenti i tij, Allgemeine SS, vepronte veçmas nga Ëaffen SS, të cilët ishin vërtet përgjegjës.

Shpjegimet gjysmake që ofruan këta oficerë SS u zëvendësuan shpejt nga rrëfime më të artikuluara dhe më të sofistikuara akademikisht nga të mbijetuarit e kampeve të përqendrimit dhe viktima të tjera të terrorit të tyre. I burgosuri i Buchenëald dhe profesori i politikës, Eugene Kogon, autor i “The SS State”, e konsideronte SS-in si një “sistem super të organizuar mjeshtërish dhe skllevërsh”, anëtarët e së cilës ishin të përkushtuar në mënyrë iracionale ndaj vullnetit të një personi të vetëm dhe ndoqën planet e tyre “në mënyrë të vazhdueshme hap pas hapi”.

Kogon argumentoi se SS ishte një entitet i homogjenizuar, jo vetëm për sa i përket funksionimit, por edhe karakterit të anëtarëve të tij. Oficerët e SS, shkroi ai, ishin “të keqpërshtatur dhe të frustruar… dështime totale sociale”. Psikologu Leo Alexander, i cili shkroi një pjesë të kodit penal të Nurembergut, i krahasoi oficerët e SS me kriminelët e zakonshëm. Rudolf Pechel, redaktor dhe luftëtar i rezistencës, pohoi se ju mund të njihni oficerët e SS thjesht nga vështrimi i shurdhër dhe i pajetë në sytë e tyre. Këta komentues e paraqitën SS si një institucion shumë të organizuar dhe hiperfunksional që përmbante njerëz me të kaluar të ngjashme sociokulturore dhe prejardhje psikologjike që veprojnë nga të njëjtat motivime premordiale. 

Duke filluar nga viti 1950, shkrimtarë si Karl O. Paetel sygjeruan se realiteti kishte qenë më i ndërlikuar. Ai doli në përfundim se njesitë e SS përmbanin lloje të ndryshme njerëzish, duke përfshirë: intelektualë, idealist dhe kriminelë të zakonshëm që u mbodhën rreth shkakut të njëjtë, por me qëllime të ndryshme. Imazhi që Paetel e skicoi u përforcua me publikimin e dokumentëve të SS që kishin qenë të klasifikuara më parë. Këto indikuan se SS nuk ishte makineri e përsosur që i shndërronte njerëzit e parregullt në vrasës të pamend Në fakt, SS duket se është formuar dhe plotësuar nga njerëz të cilët kanë vepruar me vetëdije të plotë dhe qëllimisht, nganjëherë duke u rezistuar eprorëve, por gjithmonë duke kuptuar principet që gjenden në zemrën e Gjermanisë Naziste.

Disa nga pikëpamjet më gjithëpërfshirëse dhe më të qëndrueshme për dhunën SS u prodhuan nga filozofja dhe e mbijetuara e Holokaustitm Hannah Arendt. Libri i saj i vitit 1963, “Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil”, e përshkroi qeverisjen e Rajhut të Tretë si joefikase dhe anarkike, megjithëse sipas planit të vetë Hitlerit. Për të siguruar vendin e tij në majë të piramidës, Führeri e bëri atë që rrjedha e komandës nga ai të ishte gjithçka përveç hierarkisë, duke shkaktuar konfuzion dhe konkurrencë të brendshme.

Në kohën e botimit, Eichmann on Trial tërhoqi kritika nga studiues të cilët nuk ishin në gjendje dhe nuk donin të kuptonin se si dikush mund të merrte pjesë aktive në gjenocidin racor pa synime që mund të konsideroheshin të liga në kuptimin konvencional të fjalës. Duke analizuar audiokasetat e bisedave midis Eichmann dhe gazetarit nazist Ëilliam Sassen, historianët përfundimisht mësuan se Eichmann ishte shumë më radikal në përkushtimin e tij ndaj ideologjisë naziste sesa Arendt kishte besuar fillimisht.

Përkatësisht, Eichmann i tha Sasenit se ai kishte dy anë, burokrati i kujdesshëm dhe “luftëtari fanatik që luftonte për lirinë e gjakut tim”. Të tjerë, si romancierja Mary McCarthy, pajtuan interpretimin e tyre brenda kornizës teorike të Arendt.

“Më duket se ajo që po thua është se Eichmann-it i mungon një cilësi e natyrshme njerëzore”, komentoi McCarthy, “aftësia për të menduar, ndërgjegje – ndërgjegjja. Por a nuk është ai thjesht një përbindësh?”

Puna e Arendt bëri një ndikim tjetër të madh në historiografinë e nazizmit për aq sa i shtyu historianët t’i shikonin SS-të mbi bazën person për person, në krahasim me një bazë sociologjike. Studimet e mëvonshme kaluan nga ideologë të rangut të lartë tek gjermanët e zakonshëm pa aspirata politike. Christopher Broëning gjeti një temë kërkimore veçanërisht premtuese në formën e Batalionit të Policisë Rezervë 101, një organizatë paraushtarake nën udhëheqjen e SS që kreu ekzekutime masive në Poloni.

Batalioni i Policisë ishte unik midis grupeve paraushtarake naziste, sepse përbëhej kryesisht nga vullnetarë, më pak se një e katërta e të cilëve ishin anëtarë të partisë naziste. Ndërsa këtyre vullnetarëve iu dha zgjedhja nëse do të merrnin pjesë apo jo në gjenocidin në vazhdim, më shumë se 80% e tyre ranë dakord të ndiqnin urdhrat. Libri i Broëning, Ordinary Men, i ndikuar nga eksperimenti Milgram, argumenton se vullnetarët e bënë këtë kryesisht nga presioni për t’u përshtatur me pritshmëritë e bashkëmoshatarëve të tyre./UBTNews/

Lajmet

Trump ka pritur Melonin në Shtëpinë e Bardhë: Italia një nga aleatët tanë më të ngushtë

Published

on

By

Kryeministrja italiane Giorgia Meloni u takua me presidentin amerikan Donald Trump në Shtëpinë e Bardhë.

Në një takim dypalësh të zhvilluar në Zyrën Ovale, i ndjekur nga një drekë me dyer të mbyllura në dhomën e kabinetit, të dy liderët iu përgjigjën pyetjeve nga grupi i gazetarëve të Shtëpisë së Bardhë dhe gazetarëve italianë, duke rikonfirmuar mirëkuptimin dhe marrëdhënien e tyre të ngushtë.

Trump pranoi një ftesë të kryeministries italiane për një vizitë zyrtare në Romë “në të ardhmen e afërt”, një rast, thotë Meloni, për të rifilluar dialogun midis Uashingtonit dhe Brukselit. Meloni thotë se presidenti amerikan gjatë vizitës së tij në Itali mund të mendojë të takohet edhe me përfaqësues të BE-së.

“Italia mund të jetë aleati më i mirë i Shteteve të Bashkuara nëse Meloni mbetet kryeministre”, tha Trump. “Ajo është një person i madh, ajo po bën një punë të shkëlqyer dhe marrëdhëniet tona janë të shkëlqyera. Italia është një nga aleatët tanë më të ngushtë jo vetëm në Evropë,” shtoi ai.

Për tarifat, të dy udhëheqësit thanë se kishin besim se mund të gjenin një marrëveshje të drejtë tregtare. “Nuk do të ketë asnjë problem për të bërë një marrëveshje me BE-në për tarifat, nuk do të ketë asnjë problem me askënd”, theksoi Trump në Zyrën Ovale.

Presidenti amerikan përsëriti se ai ishte duke negociuar me disa vende, por pohoi se ai “nuk po nxitonte”. “SHBA do të bëjë gjithashtu një marrëveshje të mirë me Kinën” për tarifat, shtoi ai.

Meloni thotë se ka besim se mund të arrihet një marrëveshje, duke shtuar se ajo beson se “ne duhet të flasim sinqerisht dhe të jemi në mes”.

“Unë besoj në unitetin e Perëndimit, ne thjesht duhet të flasim dhe të arrijmë në rezultate dhe të gjejmë veten në rrugën më të mirë të mesme për t’u rritur së bashku. Kur flas për Perëndimin nuk po flas vetëm gjeografikisht, por si qytetërim,” tha Meloni, e cila ripërshtati sloganin “Make America Great Again” të Trump dhe shprehu dëshirën e saj për të “MWGA”; Bëje Perëndimin Përsëri të Madh.

Kryeministrja italiane njoftoi gjithashtu se Italia “do të duhet të rrisë importet e energjisë” dhe se “kompanitë italiane do të investojnë 10 miliardë euro” në SHBA.

Shpenzimet e mbrojtjes, migracioni, lufta në Ukrainë dhe marrëveshja bërthamore me Iranin ishin gjithashtu ndër temat e diskutuara gjatë takimit të ngrohtë të dy liderëve.

“Italia synon të arrijë pragun e 2%”, njoftoi ajo duke iu referuar kërkesës së NATO-s për shpenzimet e mbrojtjes, e cila ka qenë një temë e nxehtë për presidentin e 47-të të SHBA-së, i cili është paralajmëruar vazhdimisht për tërheqjen e Uashingtonit nga aleanca nëse vendet evropiane dështojnë të bëjnë pjesën e tyre dhe të investojnë në kapacitetet e tyre mbrojtëse.

“Italia do të njoftojë në samitin e ardhshëm të NATO-s se do të rrisë shpenzimet në 2 përqind siç kërkohet. Evropa është e përkushtuar të bëjë më shumë, duke punuar në instrumente për të mundësuar dhe ndihmuar vendet anëtare të rrisin shpenzimet e mbrojtjes. Ne jemi të bindur se të gjithë duhet të bëjnë më shumë,” vuri në dukje Meloni.

Trump, i pyetur nëse objektivi prej 2 për qind ishte i mjaftueshëm, u përgjigj duke thënë “Kurrë nuk mjafton”.

“Italia dhe Shtetet e Bashkuara kanë qëndrime të përbashkëta për një sërë çështjesh, si lufta kundër emigracionit të parregullt dhe drogave sintetike”, tha Meloni.

Pasi përsëriti linjën e ashpër të vendosur në muajt e parë të presidencës së tij kundër emigrantëve (të parregullt dhe të tjerë) në Shtetet e Bashkuara, Trump e zhvendosi fokusin te Evropa, duke kritikuar politikat e saj të emigracionit.

“Unë nuk jam një tifoz i madh i Evropës dhe asaj që ata kanë bërë për emigracionin, por mendoj se ata do të duhet të bëhen më të zgjuar, sepse po dëmtohen seriozisht nga ajo që kanë bërë,” tha Trump, i cili nga ana e tij vlerësoi qeverinë italiane, të kryesuar nga Meloni, për politikën e saj të emigracionit.

Meloni ndërhyri menjëherë për të vënë në dukje se edhe politikat europiane po ndryshojnë, duke i dhënë disa merita Italisë.

“Ne po fillojmë ta bëjmë këtë, do të shihni politikat që po zbaton Europa: Komisioni Evropian sapo ka miratuar rregulloret për riatdhesimet, gjërat po ndryshojnë, edhe falë shembullit të Italisë. Ne po punojmë së bashku dhe jam optimiste.”

Meloni nuk iu shmang temës së luftës në Ukrainë,

Në dukje një nga pikat e pakta, nëse jo të vetmet, të mosmarrëveshjes në takimin e dyshes, të dy liderët kanë treguar gjatë muajve se qëndrimet e tyre për këtë çështje janë shumë të ndryshme.

“Unë mendoj se ka pasur një pushtim dhe se pushtuesi ka qenë Putini dhe Rusia, por sot ajo që është e rëndësishme është që së bashku duam të punojmë dhe po punojmë për të arritur një paqe të drejtë dhe të qëndrueshme në Ukrainë. Këto janë përpjekje për të cilat ne ndamë punën tonë edhe sot”, tha Meloni.

“Italia ka qenë shumë e dobishme në mbështetjen e Ukrainës”, tha Trump, duke theksuar se “jemi afër përfundimit të luftës, por do të shohim në ditët në vijim”.

“Tani do të përpiqem t’i jap fund, por siç e dini Rusia është shumë më e madhe si një forcë ushtarake dhe, nëse jeni të zgjuar, nuk përfshiheni në luftëra që nuk mund t’i përballoni më vonë”, shtoi presidenti amerikan.

“Unë nuk do të thosha se ai (Zelensky) ka bërë punën më të mirë, në rregull? Unë nuk jam një fans i madh. Unë me të vërtetë jam, nuk jam një fans i madh i tij”, tha Trump.

Continue Reading

Lajmet

​Përkujtohen dëshmorët dhe martirët në Prishtinë

Published

on

By

Ditët e 17, 18, 19, 20 dhe 21 prillit 1999, për shumë familje dhe qytetarë të trevave të Llapit e Gollakut që kishin marrë rrugën e shpëtimit përmes fshatrave Koliq, Grashticë, Makoc e Llukar, u shndërruan në ditë tmerri e krimi të paparë.

Ushtria policia dhe paramilitarët serbë në pritën që u kishin bërë, vranë dhe masakruan më se 124 qytetarë, në mesin e tyre fëmijë, vajza, djem, gra e pleq.

Me rastin e Ditës së Dëshmorëve të Komunës së Prishtinës, Kryeqyteti në bashkëpunim me degët në Prishtinë të OVL, SHFD dhe SHIL të UÇK-së, organizon aktivitetet përkujtimore: homazhe në kompleksin e varrezave të dëshmorëve në Velani, nderime pranë shtatores së heroit Zahir Pajaziti, aksion për dhurim gjaku në sheshin “Zahir Pajaziti”, homazhe në kompleksin e varrezave të dëshmorëve dhe martirëve në Makovc.

Tubimi qendror-tradicional “Epopeja e UÇK-së” mbahet në Marec nga ora 13:00, ndërsa nga ora 17:00 mbahet ceremonia për ndarjen e 71 mirënjohjeve për familjet e dëshmorëve dhe heronjve të Komunës së Prishtinës.

Continue Reading

Lajmet

​Dita Evropiane e të Drejtave të Pacientit

Published

on

By

18 prilli njihet si Dita evropiane për të Drejtat e Pacientit, ku në këtë ditë synohet të sensibilizohen pacientët, institucionet shëndetësore dhe ligjvënëse, që të formulohet dhe miratohet Karta e Pacientit.

Dita Evropiane e të Drejtave të Pacientëve 2025 do të fokusohet në një sërë temash kritike që lidhen me shkëmbimin e të dhënave shëndetësore, përfitimet dhe sfidat e tij.

Krijimi i Hapësirës Evropiane të të Dhënave Shëndetësore (EHDS) po formëson të ardhmen e menaxhimit elektronik të të dhënave shëndetësore në BE.

EHDS është krijuar për të lehtësuar ndarjen e të dhënave shëndetësore, veçanërisht për kërkimin shkencor, duke siguruar që të dhënat të përdoren në mënyrë etike dhe efektive në të gjitha shtetet anëtare. Ky kuadër i ri ka potencialin për të transformuar peizazhin e qeverisjes së të dhënave shëndetësore në Evropë.

Të dhënat shëndetësore mblidhen nga organizata të ndryshme për qëllime specifike.

Spitalet, për shembull, analizojnë të dhënat e pacientëve për të përmirësuar cilësinë, kohën dhe sigurinë e shërbimeve të tyre. Megjithatë, këto të dhëna gjithashtu mund të grumbullohen në nivel popullsie për të mirën e parandalimit të sëmundjeve dhe ofrimit të kujdesit shëndetësor në rajone dhe vende.

Duke i bërë të dhënat shëndetësore më të qasshme dhe tërheqëse, ne mund të përmirësojmë rezultatet e kujdesit shëndetësor, të promovojmë mësimin dhe të nxisim bashkëpunimin ndërkufitar.

Përfitimet e ndarjes dhe kthimit të të dhënave shëndetësore te pacientët, shembulli i provave klinike:

– Shkëmbimi i të dhënave shëndetësore mund t’i bëjë sistemet e kujdesit shëndetësor më të përgjegjshëm, efikas dhe të qëndrueshëm. Pacientët kanë kërkuar prej kohësh vlerë në këmbim të përdorimit të të dhënave të tyre.

– Dhënia e pjesëmarrësve të dhëna nga provat klinike individuale, për shembull, jo vetëm që u siguron atyre informacion të vlefshëm për kujdesin shëndetësor ose menaxhimin e sëmundjeve, por gjithashtu i fuqizon ata duke i bërë pjesë të procesit të vendimmarrjes. Kjo ripërcakton marrëdhëniet midis pacientëve, kërkimit dhe industrisë.

Në mënyrë që shkëmbimi i të dhënave shëndetësore të jetë i suksesshëm, individët duhet të ndihen të sigurt se privatësia e tyre respektohet.

Ekuilibri midis nevojës për të garantuar privatësinë e të dhënave dhe imperativit për të përdorur të dhënat shëndetësore për kërkime mjekësore dhe përmirësimin e sistemit duhet të hulumtohet dhe diskutohet midis palëve të interesuara.

Si shembull kombëtar, në Itali, Cittadinanzattiva ka punuar në një dekalog për të rishikuar, për sa i përket llogaridhënies, rregullat që rregullojnë pëlqimin e qytetarëve/pacientëve, i cili është thelbësor për përpunimin dhe ndarjen e të dhënave dhe bashkëpunimin midis studiuesve.

Continue Reading

Lajmet

26 vjet nga beteja e Shkëmbit të Gradinës

Published

on

By

Sot mbushen 26 vjet nga beteja e zhvilluar te Shkëmbi i Gradinës, për të mos lejuar depërtimin e forcave armike në rrafshnaltën e Berishës, ku ndodhej SHP i UÇK-së, Spitali Ushtarak, Qeveria e Përkohshme e Kosovës, Agjencia e Lajmeve KosovaPress, Radio Kosova e Lirë dhe rreth 100 mijë banorë nëpër grykat e maleve.

Në këtë betejë, pikërisht më 18 prill 1999, ranë heroikisht Islam Kastrati nga Kishnareka, Halim Bajraktari nga Drenasi, Mentor Morina nga Bushati, Ramadan Bytyqi nga Gjergjica dhe Mentor Gashi nga Llapushniku.

Luftimet e prillit 1999 në këtë anë kanë qenë vendimtare jo vetëm për rrjedhat e luftës çlirimtare, por mbi të gjitha kanë qenë vendimtare për të shpëtuar jetën e njerëzve që kanë qenë në këto gryka.

Po ashtu, luftëtarët që e bënë betejën e prillit 1999 kanë qenë muri i gjallë që nuk e ka lejuar ushtrinë dhe policinë serbe të depërtojë te popullata.

Continue Reading

Të kërkuara