Sot është dita kur përkujtohet lindja e Fan Stilian Nolit (6 janar 1882 – 13 mars 1965). Burrë shteti, atdhetar demokrat, klerik i lartë, poet, përkthyes, publicist, historian e muzikolog. Noli është një nga figurat më të ndritura të kombit tonë.

Fan Noli lindi në Ibrik Tepe në Edrene (Turqi), ku përfundoi dhe shkollën e mesme. Më 1904 shkoi në Egjipt, ku punoi si mësues e gjatë kësaj kohe u njoh me patriotë të shquar të kolonisë shqiptare të Egjiptit.

Në këtë kohë përktheu në greqisht veprën e Sami Frashërit “Shqipëria ç`ka qenë, ç’është e ç’do të bëhet”. Më 1907, pas vajtjes së tij në Amerikë, krijoi shoqërinë “Besa-besë” në Boston.

Më 9 shkurt 1908 , Fan Noli u dorëzua dhjak dhe në mars 1908, kryeprifti ortodoks i Nju Jorkut e shuguroi prift ortodoks. Disa ditë më pas, Noli mbajti liturgji në gjuhën shqipe për herë të parë në Boston.

Në korrik 1919, Noli u zgjodh Peshkop i Kishës Ortodokse Shqiptare në Amerikë. Përpjekjet e Nolit për një kishë kombëtare shqiptare, u përmbushën më 1937, kur Patriarkana e Stambollit njohu zyrtarisht Kishën Ortodokse Shqiptare Autoqefale.

Nga viti 1909 deri më 1911 botoi gazetën “Dielli” dhe së bashkë me Faik Konicën themeloi më 1912 Federatën Panshqiptare Vatra të Amerikës.

Në vitin 1912 përfundoi studimet e larta në fakultetin e filozofisë në Universitetin e Harvardit dhe vite më vonë, më 1938 mbaroi studimet e larta në Konservatorin e Muzikës së Bostonit.

Në vitin 1920 Noli u zgjodh kryetar i delegacionit shqiptar në Lidhjen e Kombeve në Gjenevë, ku nëpërmjet antarsimit të Shqipërisë në këtë lidhje, Shqipëria mori një njohje ndërkombëtare.

Në 1921 ai botoi veprën e rëndësishme “Historia e Skënderbeut”. Në qershor 1924, Fan Noli u bë figurë udhëheqëse në luftën për shndërrime demokratike në shoqërinë shqiptare. Me fitoren e Lëvizjes së Qershorit (1924), u vu në krye të qeverisë demokratike si kryeministër për një periudhë 6-mujore.

Përveç veprimtarisë shumë të rëndësishme politike, poetike e publicistike, gjatë këtij dhjetëvjeçari Noli përktheu tragjeditë e Shekspirit, Rubairat e Omar Khajamit, romanin “Don Kishoti” të Servantesit, e shumë të tjera. Fan Noli u vdiq më 13 mars 1965 në Ford Laurderdale, Florida të SHBA-së.

Kongresi amerikan më 28 dhjetor 1945, miratoi betimin zyrtar përpara flamurit të Shteteve të Bashkuara.

Betimi, autori i të cilit nuk dihet me saktësi, u botua fillimisht në revistën ”Youth’s Companion”, me rastin e ditës së Kolombit, më 12 tetor 1892.

Sot shumë mbledhje të karakterit civil hapen me recitimin e betimit.

Gjithashtu, shumë shkolla në Shtetet e Bashkuara e fillojnë mësimin duke lexuar betimin.

Nxënësit ngrihen në këmbë dhe venë dorën e djathtë mbi zemër: “Betohem përpara flamurit të Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe të Republikës që ai përfaqëson – një vend nën Zotin, i pandarë, me liri dhe drejtësi për të gjithë”, thuhet në tekstin e betimit. Fjalët “nën Zotin” u shtuan në qershor 1954, me këmbënguljen e presidentit Dwight Eisenhower.

Më 28 dhjetor 1856 lindi në Staunton të shtetit Virginia, Thomas Woodrow Wilson, i cili do të bëhej presidenti i 28 i Shteteve të Bashkuara.

Shumë historianë e shohin atë si njërin nga presidentët më me ndikim të shekullit të 20. Woodrow Wilsoni, siç njihej ai në përgjithësi, ishte diplomuar në drejtësi dhe kishte një doktoratë për shkenca politike. Ai kishte qenë rektor i Universitetit Princeton të Nju Xhersit dhe qe zgjedhur guvernator i këtij shteti në vitin 1910.

Më 1912, ai u zgjodh president i Shteteve të Bashkuara. Woodrow Wilsoni luftoi për reforma, ai kërkonte mbrojtjen e punëtorëve, forcimin e sistemit bankar dhe kufizimin e fuqisë së korporatave të mëdha.

Ai u përpoq t’i jepte fund Luftës së Parë Botërore, e cila kishte shpërthyer më 1914, dhe t’i mbante Shtetet e Bashkuara jashtë kësaj lufte. Në vitin 1917, me ngurrim, ai vendosi hyrjen e Amerikës në luftë. Kjo i ndihmoi aleatët të arrinin fitore në vitin 1918. Një vit më vonë, ai u godit rëndë nga hemiplegjia, për të cilin disa thonë se u shkaktua nga kundërshtimi që ndeshën shumë nga propozimet e tij për paqe.

Dy vitet e fundit të karrierës si president ai i kaloi si invalid dhe, sipas disa historianëve, punët e qeverisë pothuajse drejtoheshin nga gruaja e tij, Edith. Woodrow Wilson vdiq në vitin 1924, tre vjet pas largimit nga posti.

Gjatë vitit 1361, në ishullin suedez Gotland u zhvillua një betejë midis 2500 mercenarëve danezë dhe 2000 fshatarëve të armatosur dobët, një e treta e të cilëve ishin të mitur ose i përkisnin grupit të të moshuarve.

Në masakër u vranë rreth 1800 mbrojtës, dhe mes tyre ishte një luftëtar, goja e të cilit, sipas një analize antropologjike të kafkës, ishte goditur me sëpatë, ndërsa kockat sipër syrit dhe mollëzës në anën e majtë u thyen me një goditje.

Pas betejës, qytetarët e Visby – kryeqyteti i ishullit – u dorëzuan për të shmangur gjakderdhjen e mëtejshme. Ata duhej t’i paguanin një shpërblim mbretit Valdemar IV, dhe ai përvetësoi ishullin dhe e shpalli atë pjesë të mbretërisë së tij, raporton National Geographic.

Deri në marrëveshjen e vitit 1645 në Bromsebo, Danimarka dhe Suedia pretenduan ishullin, dhe në fillim të shekullit të 20-të, u zbuluan pesë varre masive në të cilat u gjetën skelete të masakruar.

Gjetja specifike e një fshatari me kokë të thyer i interesoi ekspertët e grafikës, për këtë arsye ata donin të rindërtonin pamjen e tij. Por meqenëse vetë kafka nuk jepte të dhëna të mjaftueshme për të përcaktuar pamjen e saj – disa parametra u bazuan në të dhëna statistikore.

Në fund u arrit pamja e mundshme e luftëtarit në momentin e vdekjes, megjithëse ende nuk dihet nëse goditja me sëpatë në kokë ishte fatale.

Eksperti i grafikës Cicero Moraes, i cili ishte i përfshirë në të gjithë procesin e rindërtimit, shpjegon se për të kjo ndërmarrje ishte një ringjallje e së kaluarës mizore dhe një rindërtim i brutalitetit.

“Sot po ndodhin konflikte në disa vende të botës dhe shumica e këtyre skenave i vëzhgojmë nga larg, pa dyshuar as se çfarë po ndodh me luftëtarët. Vetëm imagjinoni se si është për ata që janë të ekspozuar ndaj një dhune të tillë”, tha ai.