Luz Maria Collazo ishte modelja e parë me ngjyrë e Kubës, një kërcimtare dhe ylli i filmit “Soy Cuba” (Soy Cuba) – një dështim në kohën e tij, por që tani konsiderohet klasik.
Gjashtëdhjetë vjet pasi u filmua, Collazo shikon prapa me ndjenja të përziera në një karrierë me ulje dhe ngritje të shënuar nga racizmi, revolucioni dhe qëndrueshmëria.
Në moshën 79-vjeçare, Collazo pretendon se ka një “kujtesë shumë të keqe”, të cilën ajo rifreskon me ndihmën e zarfeve të fryrë me foto, postera publicitar dhe kopertina revistash që ajo nxjerr nga sirtarët në apartamentin e saj në Havanë.
Ato janë kujtime të një karriere të nisur gjatë një shpërthimi artistik që pasoi revolucionin e vitit 1959, një periudhë të shprehjes relative liberale pas dekadash të një diktature represive.
“Unë pata fatin të isha atje gjatë kësaj periudhe të vitalitetit artistik”, tha ajo për AFP.
E lindur në Santiago de Kuba në 1943, por e rritur në Havana, Collazo ishte 15 vjeç kur revolucioni i Fidel Castros ndryshoi ishullin përgjithmonë.
Tre vjet më vonë, vajza e një shoferi dhe një amviseje vendosi të studionte dramë.
“Pashë një reklamë në gazetë” për të studiuar në Teatrin Kombëtar, kujton ajo. Në ofertë ishte edhe kërcimi modern dhe ajo e kaloi provimin pranues për të dyja.
Kur erdhi tek zgjedhja përfundimtare: “Doja të bëhesha aktore, por më në fund ishte kërcimi ai që më joshi”, tha Collazo.
Më pas, në vitin 1963, jeta e saj ndryshoi në një takim të rastësishëm me gruan e kineastit sovjetik Sergei Urusevsky në rrugët e Havanës.
Shkoja çdo javë për të rregulluar flokët dhe teksa isha në kafene një zonjë doli dhe më tha: “A dëshiron të bësh një film?” dhe unë thashë: “Oh po, sigurisht”.
Urusevsky ishte në Kubë me regjisorin Mikhail Kalatozov, fitues i Palmës së Artë në Festivalin e Filmit në Kanë në 1958.
“Soy Cuba”, i cili rrëfen përmbysjen e diktatorit Fulgencio Batista nga Kastro dhe revolucionarët e tij, u filmua bardh e zi për disa muaj.
Collazo, e cila tha se i ishin refuzuar shumë punë të tjera për shkak të racizmit sistematik në Kubë, luajti rolin e një gruaje të re të varfër të detyruar të punonte si prostitutë në kazino.
Filmi sot përshëndetet për teknikat inovative të xhirimit. Por kur u lëshua në vitin 1964, pati një pritje të ftohtë si pasojë e krizës në vend.
Në Havana, filmi u pa si shumë “poetik”, një portretizim joreal i ishullit të Karaibeve, kujton Collazo.
Ai u shfaq për një periudhë të shkurtër përpara se të tërhiqej.
Filmi nuk u mbështet as jashtë vendit dhe u ndalua për shkak të origjinës së tij komuniste.
“Isha e zhgënjyer”, tha Collazo.
Dekada më vonë, filmi mori një jetë të re pasi u shfaq në Festivalin e Filmit Telluride në Kolorado në 1992 në një homazh për Kalatozov.
Ai u zbulua nga regjisorët Francis Ford Coppola dhe Martin Scorsese, të cilët e promovuan atë në mënyrë aktive.
Një version i restauruar i filmit fitoi një çmim në Kanë në 2004 dhe sot studiohet si një kryevepër e kinematografisë në shkollat e filmit në Evropë dhe Shtetet e Bashkuara.
‘E jashtëzakonshme në atë kohë’ Dështimi fillestar i filmit në arkë nuk e pengoi Collazon të ndiqte fatin e saj.
Vite më vonë, ajo u ndalua përsëri në rrugë: këtë herë nga fotografi kuban Alberto Korda — krijuesi i portretit legjendar të Che Guevaras.
Korda i kërkoi të pozonte për të.
“Ishte e jashtëzakonshme në atë kohë të zgjidhe një grua me ngjyrë”, tha Collazo, e cila vazhdoi të kishte një karrierë të suksesshme modelimi.
Sot, ajo është e mbushur me “trishtim” për vitet që kalojnë dhe situatën e saj të pasigurt në një Kubë të mbushur me vështirësi ekonomike.
“Jam shumë nostalgjike duke i parë këto foto”, psherëtiu Collazo.
“Mendoj se kam qenë me fat, që kam qenë aty-këtu, që kam qenë modele dhe balerinë”./UBTNews/
Aktori tha se kur u transferua nga Hong Kongu në SHBA, kishte vështirësi në gjuhën.
Aktori i njohur Jackie Chan gjatë një interviste të fundit në emisionin “The Kelly Clarkson Show” ka zbuluar se muzika country ka luajtur një rol kyç për të në për të mësuar anglishten.
Aktori tha se kur u transferua nga Hong Kongu në SHBA, kishte vështirësi të mëdha në komunikim në setet e xhirimeve dhe mbështetej gjithnjë te përkthyesi.
Mësova anglishten përmes këngëve country, sepse janë të ngadalta dhe të qarta. Kështu u shpreh Jackie Chan. Ai mahniti publikun duke kënduar një pjesë të hitit “Always on My Mind” nga Willie Nelson.
Kënga, e cila fillimisht u publikua në vitin 1972 dhe u bë e famshme nga Elvis Presley dhe më vonë nga Nelson, ishte një nga mjetet që ndihmuan aktorin të kuptonte shqiptimin dhe kontekstin e fjalëve në anglisht.
Chan u shfaq në emision së bashku me Ralph Macchio dhe Ben Wang për promovimin e filmit të ri “Karate Kid: Legends”.
María Lorena Argüello Salazar, e cila ishte kandidate për Miss Universo Ecuador 2024, ka ndërruar jetë të dielën e kaluar në moshën 28-vjeçare. Lajmi u konfirmua nga llogaria zyrtare në Instagram e konkursit kombëtar të bukurisë.
Organizatorët e konkursit shkruan:
“Konkursi Kombëtar i Bukurisë shpreh dhimbjen e thellë për ndarjen nga jeta të Lorena Argüello, përfaqësuese e Quito DM dhe gjysmëfinaliste e CNB 2024. Jemi pranë familjes dhe të afërmve të saj me respekt dhe solidaritet në këtë moment dhimbjeje. Kujtimi i saj do të mbetet gjithmonë me ne.”
Lorena përfaqësoi Distriktin Metropolitano të Quitos në konkursin e zhvilluar më 8 qershor të vitit të kaluar në Machala.
Vdekja e saj shkaktoi një ndikim të madh, jo vetëm në botën e konkurseve të bukurisë, por edhe në shoqëri në përgjithësi.
Në rrjetet sociale u shpërndanë mesazhe të shumta ngushëllimi nga ndjekës, kolegë mjekë dhe konkurrente të tjera.
Kush ishte María Lorena Argüello?
E lindur më 12 mars 1997, u karakterizua nga disiplina dhe përkushtimi ndaj dy pasioneve të saj më të mëdha: mjekësisë dhe modelimit. Ajo u diplomua si kirurge, ushtroi profesionin e saj dhe paralelisht zhvilloi karrierën në konkurset e bukurisë.
Në konkursin Miss Universo Ecuador 2024 përfaqësoi qytetin e Quitos me elegancë dhe karizëm, duke fituar vlerësime nga publiku dhe organizatorët.
Edhe pse nuk fitoi çmimin kryesor, Lorena u kthye në një figurë frymëzuese për shumë të rinj në Ekuador falë ekspertizës profesionale dhe angazhimit social që e karakterizonte.
Arnold Schwarzenegger ka rrëfyer se përballja me paragjykimet dhe skepticizmin ishte e përditshme në fillimet e tij në Hollywood. Aktori 77-vjeçar, i cili nisi karrierën në SHBA si bodybuilder në vitet ’70, kishte sfida të shumta në industrinë e filmit.
“Kur erdha në Amerikë, Clint Eastwood dhe Charles Bronson ishin aktorët më të paguar, fitonin nga një milion dollarë për film. Mendova: ‘Duhet të bëhem pjesë e kësaj.’ Dhe, më vonë, arrita të fitoja 30 milionë dollarë për film. I zura”, ka kujtuar ai në bisedë me djalin, Patrick Schwarzenegger, për serinë “Actors on Actors” të Variety, ka raportuar FemaleFirst.
“Të gjithë më thoshin: ‘Arnold, kjo nuk do ndodhë kurrë. Emri yt, Schnitzel apo çfarëdo qoftë, askush s’do ta mbajë mend. Je i madh për të qenë aktor’. Në vitet ’70, yjet e mëdhenj ishin Dustin Hoffman, Al Pacino, Woody Allen, që peshonin nga 60 kg, me thoshin ‘je 115 kg, dukesh si përbindësh’”, ka thënë aktori.
Por pavarësisht refuzimeve, Schwarzenegger nuk u dorëzua.
“E kisha të qartë vizionin tim. Doja të ngjitesha në majë. Kjo ishte gjithçka që më interesonte. Dhe arritja atje, ngadalë”, ka thënë ai.
Ai tha se momenti që ndryshoi gjithçka ishte roli në “Terminator”, pasi më herët kishte luajtur vetëm në filma si “Conan”, ku muskujt ishin në plan të parë.
“‘Terminator’ ishte një hap i madh përpara, sepse nuk kishte të bënte me muskujt. Ishte lëkura e zezë dhe roli i një makine. Ky ishte momenti që përmbushi ëndrrën time të fëmijërisë”, ka thënë tutje ai.
77-vjeçari ka treguar se nuk ka pasur kurrë një plan B në jetë.
“Urrej Planin B. Njerëzit performojnë më mirë kur nuk kanë Plan B. Unë nuk kam pasur kurrë një plan tjetër”, ka thënë ai.
Në një video në Instagram, ai e ka përmbledhur filozofinë e jetës së tij.
“E bëra një zotim të plotë: do të bëhem kampion i bodybuldingut, do të shkoj në Amerikë, do të hyj në industrinë e filmit dhe do të bëhem aktor kryesor. Çfarëdo që të kërkonte, do ta bëja. Do të punoja pa u ndalur, derisa ta arrija”, pati shkruar ai.
Iggy Pop u largua nga skena në arkivol gjatë një koncerti, duke habitur publikun me lëvizjen e tij dhe duke riafirmuar titullin e tij si një nga artistët më të çuditshëm në skenën e rokut.
Artisti e mbylli performancën e tij më 28 maj në Alexandra Palace në Londër në një mënyrë që askush nuk e priste.
Siç është kapur në video, papritmas, pak para fundit, në skenë u shfaq një arkivol i madh i zi.
Publiku mbeti pa fjalë kur pa 78-vjeçarin pa bluzë, të shtrirë brenda arkivolit, i cili u rrokullis, duke i dhënë fund kështu koncertit të tij.
Artisti postoi një video të daljes së tij të veçantë nga skena në llogarinë e tij personale në Instagram.
Ai madje qëndroi pranë arkivolit dhe u kërkoi miqve në internet të komentonin mbi zgjedhjen e tij specifike.
Siç shkroi në mbishkrim: “Londër. Ne e dimë si filloi dhe si mbaroi. Do të na pëlqente të shihnim mbishkrime imagjinative dhe të zgjuara për këtë! ».