

Libra
Jusuf Buxhovi: “ Dardania- Antika- Mesjeta”
Published
5 years agoon
By
Esad Dujaka“Dardania – antika dhe mesjeta” mbështetet mbi faktorët kryesorë parahistorikë dhe historikë, që kanë të bëjnë me antikitetin dhe mesjetën si djep i qytetërimit të vjetër botëror në përputhje me zhvillimet shoqërore dhe politike nëpër të cilët ka kaluar e ku Dardanët, si pjesë e botës pellazge-ilire-trake dhe mbretëria e Dardanisë në kuadër të formacioneve shoqërore dhe politike, kanë luajtur një rol të rëndësishëm, e në disa prej tyre, edhe vendimtar. Në këtë konfigurim, Dardania antike tejkalon atë nga shekulli IV para erës sonë, pra si mbretëri, në një thellësi, diku nga mesi i mileniumit të dytë, në hapësirën euro-aziatike – te Troja si themelues të saj. Në këtë aspekt, edhe pamja historike e mbretërisë së Dardanisë, nga shekulli IV si dhe raportet e saj me mbretërinë maqedonase, atë të Molosëve, mbretëritë ilire si dhe rivaliteti i tyre i vazhdueshëm për hegjemoni që do të marrë fund me pushtimet romake,është e një rëndësie të veçantë, ngaqë Dardania mbetet forcë gravituese në të gjitha zhvillimet. Madje edhe në strukturat shoqërore dhe politike të Perandorisë së Romës dhe veçmas në atë të Bizantit, kur Iliriku u kthye në krahun perëndimor të perandorisë lindore si pjesë e identitetit të saj politik dhe kulturor, nxjerr në pah fillimisht rolin akomodues në to, dhe atë ndërtues në Bizant gjatë dhjetë shekujve të ardhshëm, ku i ka themelet identiteti shtetëror arbëror-shqiptar. Krahas problematikës së antikitetit, rëndësi e veçantë i kushtohet edhe Mesjetës. Edhe këtu roli i Dardanisë dhe i Dardanëve, rivlerësohet, duke i nxjerrë ata në qendër të zhvillimeve, që atyre ua përcaktuan kahun jo vetëm në raport me Bizantin po edhe Perëndimin, si një hapësirë ku ato u konfrontuan, duke krijuar realitete të ndryshme shoqërore, politike dhe kulturore në përputhje me garën e tyre për mbizotërim. Në këtë aspekt, edhe dalja në skenë e dinastisë së Nemanjajve nga Dioklea në Rashë,shikuar nga këndvështrimi i kontekstit të përbashkët historik, Dardaninë Mesjetare, që konsiderohet kështjellë e fundit ilire në Bizant, e kthen në një referencë të pashmangshme të saj. Natyrisht se pamja e Zhupanisë së Rashës si kështjellë e fundit e Bizantit në Dardani si dhe luftërat e vazhdueshme thuajse dyqindvjeçare të dinastisë Tribale të Nemanjajve, për ta zgjeruar atë në përputhje me trashëgiminë historike si fuqi hegjemone në qendër të Ilirikut me pretendimin që ta ndikonte në tërësi ose ta zëvendësonte Bizantin, gjë që jo rastësisht në kulmin e saj gjatë kohës së Stefan Dushanit, u quajt edhe “Illyricum Magnum”(Iliria e Madhe), hap njërin ndër kapitujt me problematikë të vetë çështjes. Ngaqë thyen dy stereotipe të ndërtuar mbi baza antishkencore: atë të historiografisë nacionaliste dhe hegjemoniste serbomadhe, ku Nemanjajt shihen “mbretër serbë” dhe Rasha “qendër e Serbisë Mesjetare”, siç thyen dhe diskursin “shpirtëror” të saj, pra te Rashës dhe Nemanjajve – themel i kishës ortodokse serbe ku edhe thuhet se e ka origjinën autoqefalia e kishës ortodokse serbe në shekullin XIII, që është një mashtrim prej tetë shekujsh. Thyerja e këtyre diskurseve po ashtu, nxjerr në pah një pamje tjetër historike të Rashës dhe mesjetës në përgjithësi – të një formacioni shoqëror dhe politik, historikisht i lidhur me etninë ilire dhe Dardaninë si qendër e saj, që si themë e veçantë në kuadër të Bizantit, pas pushtimeve bullgare, me fuqizimin në hapësirën e Dardanisë, të Maqedonisë dhe të Epirit, njëherësh u kthye në faktor të asaj që merret si Arbëri mesjetare. Këto dy qëndrime antishkencore dhe antihistorike mbështeten mbi falsifikimet, retushimet e dokumenteve të ndryshme dhe sidomos mbi rishkrimin e tyre në qendrat e caktuara të fabrikimit (Vjenë, Raguzë, Odesë, Karlovc e gjetiu), të cilave u jepet përgjigje te shtojca :“Mashtrimet e historiografisë serbe rreth mesjetës me konvertime popujsh dhe falsifikime të dokumenteve kishtare”. Në këtë kapitull, pos tjerash bëhet fjalë edhe për “punishtet” të themeluara gjoja për hulumtime mesjetare, duke filluar nga mesi i shekullit XVIII e në vazhdimësi, ku janë seleksionuar, rishkruar dhe falsifikuar dokumentet kishtare sidomos nga Hilandari, pastaj ato kishtare nga Kostandinopoja, nga peshkopata e Ohrit, Raguzës, Karlovcit dhe të tjera,ndër të cilat, si më flagrante në këtë aspekt shfaqen vepra e Orbinit “Kronika e Duklesë”, nga viti 1601 dhe kronika e perandorit Konstantin Porphyrogenitus “De Administrando imperio – Corpus Fontium Historiae Byzantinae” e vitit 1611. Të kësaj natyre, janë edhe kristobulat e manastirit të Deçanit (e vitit 1330) si dhe vepra “Zakonik Cara Dushana” e S. Novakoviqit, të rishkruara në shekullin XIX, të cilat shfrytëzohen si “dokumente emblematike të shtetësisë serbe”! Pas themelimit të shtetit serb dhe atij grek, në shekullin XIX, atyre u janë shtuar edhe “platformat akademike shtetërore”. Kështu, në përputhje me to, Akademia Serbe e Shkencave dhe e Arteve dhe më vonë ajo jugosllave kanë punuar pareshtur në këtë drejtim. Në botimet e tyre “enciklopedike”, Tribalët dhe Keltët, po edhe popujt e tjerë antikë, vazhdimisht janë konvertuar në serbë! Madje, edhe dokumentet meritore të autorëve antikë nga Chalconcandylea, Dukas e deri te perandori i Bizantit, Kantakuzini, janë retushuar në mënyrë brutale, siç mund të shihet më së miri me paraqitjen e librit “Popujt e Jugosllavisë në dokumente bizantine”, në gjashtë vëllime! Diskursi i falsifikimit të historiografisë nga Akademia Serbe e Shkencave dhe simotrat e tyre, me ç’rast promovohet i ashtuquajtur “shtet mesjetar serb” me Kosovën “qendër shpirtërore” dhe Kishën Ortodokse Serbe në Kosovë, në masë të madhe ka ndikuar edhe historiografinë shqiptare, atë zyrtare në Tiranë dhe në Prishtinë. Edhe pas rënies së ideologjisë komuniste si dhe shfaqjes së realiteteve të reja, sidomos të shtetit të pavarur të Kosovës, një pjesë e mirë e historianëve shqiptarë në Shqipëri dhe Kosovë të përfshirë në institucionet shkencore, kanë ruajtur diktatin hegjemonist të historiografisë së Beogradit nga koha e klisheve ideologjike dhe të gënjeshtrave të tyre. Në këtë diskurs antishkencor të historiografisë shqiptare, interpretimi i Rashës dhe dinastisë Nemanjane me origjinë tribale-ilire, luan rol të veçantë, ngaqë ajo pikë për pikë dhe pa asnjë hezitim që të merren në shqyrtim autorët e njohur antikë (Chalconcandylea, Dukas, Kantakuzini e të tjerë, duke përfshirë edhe dokumente meritore të Vatikanit ku zhupania e Rashës me cilësimin “Rex Rasia” ose “Regia Rasian” shfaqet entitet i pavarur shoqëror dhe politik),shihet ekskluzivisht si “qendër e shtetësisë mesjetare serbe” dhe e “kishës ortodokse serbe”! Ky fiksim, bëhet edhe më absurd edhe për faktin se në vend se të shqyrtohen pozicioni i Dardanisë mesjetare në këtë proces historik si dhe roli i saj në zhvillimet e gjithëmbarshme të Bizantit, ku pasqyrohen edhe identiteti i saj etnik, ai shpirtëror (me pranimin e krishterimit) si dhe administrativ-vetëqeverisës, me të cilat në mesjetën e vonshme lidhet edhe qenia shoqërore dhe politike e Arbërve, në mënyrë që edhe shfaqja e Rashës në Dardani të shihet si pjesë e këtij mozaiku shoqëror dhe politik, ruhen shabllonet propaganduese të Beogradit rreth “shtetit mesjetar serb në Kosovë” të sajuara në shek. XIX për qëllime hegjemoniste, në radhë të parë për t’u arsyetuar platforma “historike”, që nuk e ka shteti artificial serb, e me këtë për t’u arsyetuar përvetësimi dhe asimilimi i faktorit ortodoks shqiptar, dominues në hapësirën e Dardanisë, të Maqedonisë dhe Epirit, në krijimin e Serbisë, Malit të Zi dhe Greqisë! Teza antihistorike e të ashtuquajturit shtet mesjetar serbe, ka ushqyer dhe vazhdon të ushqejë edhe tezën tjetër antihistorike, që ka filluar të marrë krye: “të çlirimit” nga “pushtimi mesjetar serb” që erdhi nga Perandoria Osmane me ç’rast u pranua islami! Në këtë aspekt, “Dardania – antika, mesjeta”, pozicionimet e shfaqura në “Kosovën” I-VIII nga vitet 2012-2019, rreth Dardanisë si qendër e antikitetit në hapësirën euro-aziatike si dhe rolit të saj të rëndësishëm në të gjitha zhvillimet historike në mesjetë e këndej, i çon më tutje me demistifikimin e të ashtuquajturi shtet mesjetar serb, me ç’rast zhupania e Rashës, e parë si Rashë Dardane, e dominuar nga përkatësia ortodokse e ritit sllav, nxirret nga matrica sllavo-serbe, si një faktor i rëndësishëm historik për t’u bartur te opsioni i hapur që lidh antikitetin ilir-dardan me mesjetën arbërore, si pjesë e realiteteve shoqërore-politike të kohës./UBTnews
Kulturë
Lexoni dhe kuptoni se kush janë dhjetë shkrimtarët më të paguar në botë
Published
2 weeks agoon
March 12, 2025
Duam apo nuk duam, librat me ndjekje policeske, horror dhe historitë “rozë” u pëlqejnë njerëzve dhe këtë e tregojnë shitjet.
Revista “Forbes” ka nxjerrë një listë me shkrimtarët më të paguar në botë.
Shuma marramendëse që variojnë nga 16 milionë dollarë, që është vendi i dhjetë, deri në 84 milionë dollarë. Shkrimtari me fat në krye të listës është James Patterson, fiton plot 84 milionë dollarë në vit.
Vitin e kaluar ka shitur më shumë se 10 milionë libra. Edhe Amazon bëri të ditur se librat e tij elektronikë kanë kaluar shifrën 1 milion.
Patterson ndiqet me një diferencë jo të vogël nga shkrimtarja sa e dashur aq edhe e urryer, Danielle Steel.
Me romancat e saj, që duket sikur i pjek në furrë sa hap e mbyll sytë, Steel fiton plot 35 milionë dollarë.
Me sa duket, Steel ua ka gjetur pikën e dobët lexueseve. U ofron atë që ata nuk e kanë në jetë, pak romanticizëm…
10 shkrimtarët më të paguar në botë:
James Patterson – 84 milionë USD
Danielle Steel – 35 milionë USD
Stephen King – 28 milionë USD
Janet Evanovich – 22 milionë USD
Stephenie Meyer – 21 milionë USD
Rick Riordan – 21 milionë USD
Dean Koonz – 19 milionë USD
John Grisham – 18 milionë USD
Jeff Kinney – 17 milionë USD
Nicholas Sparks – 16 milionë USD. /UBT News/
Kulturë
15 libra klasikë, që duhet t’i lexoni të paktën njëherë
Published
4 weeks agoon
March 3, 2025
Janë libra të njohur të letërsisë amerikane, shumica e të cilave janë të botuar edhe në shqip. Në listën e leximeve më të reja dhe ‘të nxehta’, mund të jetë e lehtë të harrojmë herë pas here çfarë është vërtet me vlerë dhe të lemë mënjanë ata çfarë i quajmë libra klasikë, që nuk njohin kohë apo ‘modë’.
Por, janë pikërisht këta libra në të cilët ia vlen të zhytemi dhe ‘të harrohemi’.
Në vazhdim ne do u’a rekomandojmë disa nga botimet që duhet t’i lexoni, sidomos në një pasdite Ramazani teksa prisni Iftarin.
1.“Mbulesa e qelqtë” (The Bell Jar) nga Sylvia Plath (1961)
Esther, protagonistja e romanit përballet me një sërë përvojash ndryshimesh në jetën e saj, shumica e të cilave duhet t’i sillnin kënaqësi dhe eksitim. Esther zhytet në udhëtimin e vet jetësor, zbret më thellë në çmenduri. Ky libër ofron vështrim të thellë në shëndetin mendor dhe në pritshmëritë konvencionale të vendosura ndaj grave në atë periudhë. Vetëm një paralajmërim: Mos e merrni këtë libër me vete në plazh.
2. “Bashkë me Erën” (Gone with the Wind) nga Margaret Mitchell (1936)
Një nga librat më të preferuar të të gjithë kohëve. Kur futeni në botën e Scarlett O’Hara do të bini në dashuri me Jugun e Amerikës. Një novelë historike, me një heroinë të vërtetë. Ndërsa e lexoni, do kuptoni se mund të ketë pak Scarlett O’Hara tek të gjithë ne. Margaret Mitchell, duke mbajtur në dorë një kopje nga libri i saj “Bashkë me Erën”.
3. “Damka e turpit” (The Scarlet Letter) nga Nathaniel Hawthorne (1850)
Libri që udhëhoqi revolucionin e romantizmit të errët vjen si histori e vërtetë pasioni për moralin e shoqërinë. Ngjarjet e Salemit të dikurshëm, ku forca e mentalitetit të pazhvilluar të shoqërisë ndryshuan jetën e një gruaje, vijon të japë leksione dhe në shekullin XXI. E shkruar me stil nga Nathaniel Hawthorne, “Damka e turpit” është një libër që të bën ta duash që në rreshtat e parë. Edhe pse nuk është një histori e zakonshme dashurie, ai është një rrëfim për rolin e femrës në shoqëri dhe njohjen e të drejtave të kësaj gjinie.
4. “1984” nga George Orwell (1949)
E shkruar 35 vjet më parë se sa daton në titull, “1984” është një parashikim i asaj se çka përmban e ardhmja: Shumë tirani, censurë, kontroll të mendjes, mbikqyrje publike (Big Brother) e luftë. Romani “1984” flet për një botë që gjendet e ndarë në një konflikt të vazhdueshëm. Konflikti justifikon sundimin e qeverisë, e cila ka zhvilluar shkencën me qëllimin për të kontrolluar dhe shtypur individin.
5.“Roje në thekërishten buzë greminës” (The Catcher in the Rye) nga J.D Salinger (1951)
16 vjeçari Holden Kolfild, bëhet prototipi i adoleshentit rebel e konfuz në kërkim të së vërtetës dhe së pafajshmes, jashtë botës artificiale së të rriturve. Romani u botua më 1951, fillimisht për të rriturit, e më tej u bë pjesë e librave të këshilluar për shkollat e larta dhe kolegjet në të gjithë botën anglishtfolëse, shtë përkthyer në të gjitha gjuhët e botës, me një shitje të përgjithshme prej më shumë se 65 milionë kopjesh.
6.“Ferma e kafshëve” nga George Orwell (1949)
Pasi kanë hequr qafe pronarin njerëzor, kafshët e fermës “Menër” janë duke shpresuar për një jetë të lirë dhe të bollshme. Një elitë e mençur mizore vjen në pushtet, kafshët tjera e gjejnë veten në mënyrë të pashpresë të zënë në grackë sipas mënyrave të vjetra. Ky libër ishte një kritikë për Revolucionin Rus dhe simbolizon më së miri rregullin e diktatorit në shtetin e tyre. Është mirë që, kur të lexoni këtë libër, të lini mënjanë bindjen personale politike, për të kuptuar më mirë ideologjinë që libri prezanton për lirinë dhe barazinë.
7. “Lartësitë e stuhishme” (Wuthering Heights) nga Emily Bronte (1847)
Romani është rrëfim dashurie e urrejtjeje, i së mirës dhe i së keqes, vendosur në shekullin XIX. Është himn dashurie, që su prit mirë nga kritika e kohës për mënyrën e rrëfimit, por pikërisht për të njëjtën arsye, ky roman mbeti në listën e romaneve klasikë dhe Brontë, përfaqësuese e denjë e romantizmit anglez. “Lartësitë e stuhishme” është një histori e egër dhe pasionante dashurie mes Kethit dhe Hithklifit, i adoptuar nga babai i Kethit. Pas vdekjes së babait, Hithklif ngacmohet dhe poshtërohet nga vëllai i Kethit.
Duke besuar gabimisht se dashuria që ndjen për Kethin është e njëanshme, largohet nga Lartësitë e stuhishme, për t’u rikthyer më vonë si një burrë tashmë i pasur dhe i etur për hakmarrje.
8. “Gratë e vogla” (Little Women) nga Louisa May Alcott (1868)
Mbetet vepra më e njohur e Louisa May Alcott. Sharmi dhe pafajësia vijon të tërheqë lexuesit, pavarësisht faktit se realiteti shoqëror dhe familjar i përshkruar në roman është i ndryshëm nga jeta familjare e ditëve tona. Sipas standardeve të shoqërisë së kohës së autores, vajzat e familjes March janë të brishta. Autorja tentoi t’i jepte personazheve të veta një dozë egoizmi, vaniteti, inati dhe turpi, cilësi që s’janë parë më herët në personazhe të tilla për fëmijë. Shumë djem ndjehen mirë kur e lexojnë librin po aq sa dhe vajzat. Ai flet për jetën dhe dashuritë e katër motrave, që u rritën gjatë luftës Civile Amerikane. Romani u bazua në eksperiencën e vetë autores, e cila e kaloi fëmijërinë në Germantown të Pensilvanisë me tre motrat e saj, Anna, May dhe Elizabeth.
9. “Njerëz dhe minj” (Of Mice and Men) nga John Steinbeck (1937)
Me këtë parabolë përkushtimi, vetmie, shprese dhe humbjeje, John Stainbeck krijoi portretet e fuqishme të dy burrave që rropaten të kuptojnë vendin unik në botë. Duke u mbërthyer te njëri-tjetri, në vetminë, mbylljen në guackë dhe armiqësinë ndaj ambientit rrethues, Xhorxhi dhe shoku i tij mendjelehtë, Leni, ëndërrojnë siç bëjnë bredharakët, për një vend që ta quanin “të vetin”.
10. “Të vrasësh zogun përqeshës” (To Kill A Mockingbird) nga Harper Lee (1960)
Fitues i çmimit Pulitzer, ky libër është historia e Atticus Finch e fëmijëve të tij Jem/Scout që rriten në Alabama, është bazuar në jetën e autorit. Një nga rrëfimet më të dashura. “Të vrasësh zogun përqeshës” është përkthyer në më shumë se dyzet vende të botës.
11. “Zemra e errësirës” (Heart of Darkness) nga Joseph Conrad (1899)
Edhe ky është një libër, jo për t’u marrë në pushime. Karakteri kryesor i librit, Charles Marlow, transporton fildish poshtë lumit Kongo në Afrikën Qendrore. Gjatë një prej udhëtimeve të tij. takon Kurtz, një burrë i njohur për vendasit me të cilin ai zhvillon një marrëdhënie të sëmurë. Ky libër është një eksplorim i kolonializmit, brutalitetit dhe racizmit, që është i nevojshëm për të ruajtur pushtetin.
12, “Tesi i D’Erbervilëve” (Tess of the d’Urbervilles) nga Thomas Hardy (1891)
Libri më i vlerësuar dhe më i famshëm i Tomas Hardi. Personazhet udhëhiqen nga forca e temperamentit të tyre, paguajnë gabimet që kanë bërë dhe fati i mposht ata.
13. “Getsbi i madh” (The Great Gatsby) nga F. Scott Fitzgerald (1925)
Vepra që shënoi pikën kulmore në krijimtarinë e F. Scott Fitzgerald. Historia e Jay Gatsby, një i ri i pashëm dhe i pasur dhe dashurisë për bukuroshen Daisy. Një përshkrim i mrekullueshëm i periudhës kur, “xhini ishte pija kombëtare dhe seksi obsesioni i përgjithshëm”.
14. “Perëndia e mizave” (Lord of the Flies) nga William Golding (1954)
Vepra u cilësua si metaforë e Satanait nga Tomas Eliot. “Perëndia e mizave” u bë letërsia e preferuar e studentëve universitarë. Përcillet nga format e utopisë negative. Ai analizon sjelljen e një grupi nxënësish britanikë, që si pasojë e një fatkeqësie ajrore, braktisen në një ishull.
15. “Kështjella e qelqtë” (The Glass Castle) nga Jeanette Walls (2005)
I shkruar më 2005, ky libër s’është “klasik”, por është një që i’a vlen të lexohet. Ky libër është si një biografi e rrëfim shokues që tregon se ç’do të thotë të rritesh në Amerikën rurale. Çdo herë që mendoni se gjërat s’mund të shkojnë më keq, do të shikoni se ka edhe më keq se aq. /UBT News/
Kulturë
Pse ia vlen të luftosh për të lexuar një libër në vend që të kënaqesh me rrjete sociale?
Published
2 months agoon
January 17, 2025
Titulli “Mediat sociale, kalbja e trurit dhe vdekja e ngadaltë e leximit”, e zgjedhur nga kritikja e librit dhe autorja Mia Levitin për artikullin e ri në “Financial Times”, përshkruan “betejën” që të gjithë ne kemi jetuar vitet e fundit, edhe ata prej nesh që më parë e deklaronim veten “krimb të librave”, pasi tani po luftojmë për të lënë mënjanë celularët dhe të shijojmë leximin e një libri.
Ajo argumenton se edhe studentët e Letërsisë kanë ndaluar së lexuari libra sot, ose të paktën i lexojnë më rrallë se në të kaluarën. citon një sondazh të fundit (Reading Agency), sipas të cilit përqindja e të rriturve që lexojnë në Britani është përgjysmuar, nga 58% më 2015, por ky është një fenomen universal. Joshja e mediave sociale është e fortë edhe ndaj atyre që e duan librin.
Gara “libra kundër mediave sociale” është padyshim e pabarabartë. Jo vetëm që mediat sociale janë krijuar për të shkaktuar shpërthime të përsëritura të dopaminës, hormonit të lumturisë në tru dhe në disa raste është krijuar një varësi, siç shpjegon neuroshkencëtarja Maryanne Wolf.
Të lexuarit është aftësi e fituar, që e kultivojmë përmes të mësuarit.
Leximi i një libri është i mundimshëm, siç e kemi kuptuar nga përvoja, por ia vlen. Ata që lexojnë rregullisht raportojnë nivele më të larta të mirëqenies dhe kënaqësisë nga jeta, gjumë të mirë, përqendrim e kreativitet.
Nuk kemi nevojë as të kemi kohë të lirë në dispozicion për të përfituar nga efekti i dobishëm i leximit: një studim tregoi se gjashtë minuta në ditë janë të mjaftueshme për të reduktuar stresin me dy të tretat.
Mund të bashkohemi me klubet e leximit të cilat do të na motivojnë të përfundojmë librin në kohë për të diskutuar në takimin e tyre të ardhshëm e të na sjellin në kontakt me njerëz me interesa të përbashkëta.
Nëse nuk mund të imagjinojmë një ditë të vetme të jetës sonë pa internet, le ta shohim leximin sikur po zhytemi në këtë botë, analoge, pa njoftime dhe reklama të vazhdueshme të na ndërpresin vëmendjen, teksa ne vazhdojmë udhëtimin drejt lumturisë të pashqetësuar. /UBT News/
Kulturë
Këto libra duhet të lexoni gjatë festave të fundvitit
Published
3 months agoon
December 23, 2024
Në periudhën e festave të fundvitit, kur shpesh kërkojmë lexime që ofrojnë ngushëllim, reflektim ose mund të na mbushin me frymëzim, këtu janë pesë libra të shkëlqyer që mund të lexoni:
“Një Histori Dimri” – Jeanette Winterson
Ky libër i shkruar nga Jeanette Winterson është histori magjike dhe e ngrohtë për dashurinë gjatë dimrit. Një kombinim i realitetit dhe mitologjisë, ky libër është i përsosur për të krijuar atmosferë festive dhe për të reflektuar mbi marrëdhëniet njerëzore.
“Dimri i Madh” – Albert Camus
Një klasik që shpërndan atmosferë të thellë reflektimi mbi ekzistencën dhe natyrën e jetës. Dimri i këtij libri është metaforë për periudhat më të errëta të jetës, dhe ndihmon të kuptosh rëndësinë e gjetjes së dritës edhe në momentet më të vështira.
“Përgjithmonë” – Audrey Niffenegger
Ky roman ka për temë dashurinë, humbjen dhe kohën, të gjitha ato që na bëjnë të mendojmë gjatë dimrit dhe festave. Historia e një burri që udhëton në kohë është plot me emocion dhe shpresë, duke sjellë një këndvështrim të ri mbi jetën.
“Poezi të Feshtave” – Emily Dickinson
Për ata që kërkojnë diçka më të shkurtër dhe poetike, ky përmbledhje me poezi të Emily Dickinson është ideale për të shijuar gjatë natëve të dimrit. Poezitë e saj për festat dhe natyrën ofrojnë një sens të thellë të paqartësisë dhe bukurisë.
“Një Krishtlindje e Çuditshme” – Charles Dickens
Ky klasik i njohur është lexim i domosdoshëm për fundvit. Historia e Ebenezër Skrux, një njeri i ftohtë e lakmitar, që ndryshon pas takimeve me tri shpirtra të Krishtlindjeve, është thirrje për reflektim e ndryshim në periudha të veçanta të vitit.
Këto libra do të ofrojnë një atmosferë të ngrohtë, reflektive dhe frymëzuese gjatë festave të fundvitit! /UBT News/

Presidenca kundërshton propozimin për shtrenjtim të rrymës

Krijuesit e “Adolescence” duan vëmendjen e të rriturve: Djemtë adoleshentë në krizë

Agjencisë së Menaxhimit Emergjent i shtohen edhe 51 zjarrfikës

Macron: Izraeli nuk ka asnjë arsye që të sulmojë Libanin

Haradinaj nderon të rënët e Brigadës 137 Gjakova

Izraeli sulmon Bejrutin, zbaton formulën diktatoriale

Gjatë 2024 qytetarët adresuan 1410 ankesa, Avokati i Popullit dorëzoi raportin në Kuvend

Tërmeti i fuqishëm në Azinë Juglindore, rritet numri i viktimave, spitalet nevojë urgjente për gjak

ZRrE thotë nuk ka trajtuar sot çështjen e tarifave të rrymës
Të kërkuara
-
Bota2 months ago
Marrëveshja për pranimin e pakufizuar të emigrantëve, Shtëpia e Bardhë tërhiqet nga tarifat ndaj Kolumbisë
-
Bota2 months ago
Fluturimet e dëbimit kanë filluar, thotë Shtëpia e Bardhë
-
Bota2 months ago
Shtëpia e Bardhë: Armëpushimi në Liban do të zgjatet deri më 18 shkurt
-
Bota2 months ago
Trump zbulon listën e zezë të Shtëpisë së Bardhë