Bota

Izraeli pas 7 tetorit, mes dekolonizimit dhe shpërbërjes

Published

on

Ka kaluar një vit nga 7 tetori 2023 dhe është koha për të eksploruar, nëse e kuptojmë më mirë këtë ngjarje monumentale dhe gjithçka që pasoi. Për historianët si unë, zakonisht nuk mjafton një vit për të nxjerrë ndonjë përfundim domethënës.

Megjithatë, ajo që ndodhi në 12 muajt e fundit bie brenda një konteksti historik shumë më të gjerë, që shtrihet të paktën në vitin 1948, dhe unë do të argumentoja, madje edhe në vendbanimin e hershëm sionist në Palestinë në fund të shekullit të 19-të.

Prandaj, ajo që mund të bëjmë ne si historianë është ta vendosim vitin e kaluar brenda proceseve afatgjata që janë shpalosur në Palestinën historike, që nga viti 1882. Unë do të eksploroj dy nga më të rëndësishmet.

Kolonizimi dhe dekolonizimi

Procesi i parë është kolonizimi dhe e kundërta e tij – dekolonizimi. Veprimet izraelite si në Rripin e Gazës ashtu edhe në Bregun Perëndimor të pushtuar vitin e kaluar, i dhanë besim të ri përdorimit të këtyre termave binjakë. Ata kaluan nga fjalori i aktivistëve dhe akademikëve të lëvizjes pro-palestineze në punën e gjykatave ndërkombëtare, si Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë.

Akademia dhe media kryesore ende refuzojnë ta përcaktojnë projektin sionist si një kolonial, ose siç përmendet më saktë një projekt kolonial-kolonial. Megjithatë, ndërsa Izraeli e intensifikon kolonizimin e Palestinës në vitin e ardhshëm, kjo mund të nxisë më shumë individë dhe institucione të përcaktojnë realitetin në Palestinë si kolonial dhe luftën palestineze si antikoloniale, dhe të heqin dorë nga trojet për terrorizmin dhe negociatat e paqes.

Në të vërtetë, është koha për të ndaluar përdorimin e gjuhës mashtruese të përhapur nga mediat amerikane dhe perëndimore, si “grupi terrorist Hamas i mbështetur nga Irani” ose “procesi i paqes”, dhe në vend të kësaj të flasim për rezistencën palestineze dhe dekolonizimin e Palestinës nga lumi në det.

Ajo që do të ndihmojë në këtë përpjekje është shpërfillja në rritje e medias kryesore perëndimore, si një burim i besueshëm i analizës dhe i informacionit. Sot, drejtuesit e medias po luftojnë dhëmb e gozhdë kundër çdo ndryshimi të gjuhës, por përfundimisht do të pendoheshin për vendin e saj në anën e gabuar të historisë.

Ky ndryshim i narrativës është i rëndësishëm sepse ka potencialin të ndikojë në politikë – më konkretisht politikën e Partisë Demokratike në Shtetet e Bashkuara. Demokratët më përparimtarë kanë përqafuar tashmë një gjuhë dhe kornizë më të saktë të asaj që po ndodh në Palestinë.

Nëse kjo do të jetë e mjaftueshme për të bërë ndryshime në një administratë demokratike nëse Kamala Harris fiton zgjedhjet, mbetet për t’u parë. Por unë nuk jam i sigurt për një ndryshim të tillë nëse proceset e shpërthimit social brenda Izraelit, cenueshmëria e tij ekonomike në rritje dhe izolimi ndërkombëtar nuk i japin fund përpjekjeve të zbrazëta demokratike për të ringjallur “procesin e paqes” së vdekur.

Nëse Donald Trump fiton, administrata e ardhshme amerikane do të jetë e njëjtë me atë aktuale në rastin më të mirë ose në rastin më të keq, do t’i jepte hapur Izraelit një “carte blanche”.

Pavarësisht se çfarë do të ndodhë në zgjedhjet amerikane muajin e ardhshëm, një gjë do të mbetet e vërtetë: për sa kohë që këto korniza binjake të kolonizimit dhe dekolonizimit injorohen nga ata që kanë fuqinë për të ndaluar gjenocidin në Gaza dhe aventurizmin izraelit gjetkë, ekziston një pak shpresë për të qetësuar rajonin në tërësi.

Shpërbërja e Izraelit

Procesi i dytë që u shfaq me forcë të plotë këtë vit të fundit, ishte shpërbërja e Izraelit dhe kolapsi i mundshëm i projektit sionist.

Ideja origjinale sioniste për vendosjen e një shteti hebre evropian në zemër të botës arabe përmes shpronësimit të palestinezëve ishte e palogjikshme, imorale dhe jopraktike që në fillim.

Ajo ka qëndruar për kaq shumë vite sepse i ka shërbyer një aleance shumë të fuqishme që për arsye fetare, imperialiste dhe ekonomike, e ka konsideruar një shtet të tillë si përmbushës të objektivave ideologjikë ose strategjikë të kujtdo që ishte pjesë e asaj aleance, edhe nëse ndonjëherë këto interesa. kundërshtonin njëra-tjetrën.

Projekti i aleancës për zgjidhjen e një problemi evropian të racizmit përmes kolonizimit dhe imperializmit në mes të botës arabe, po hyn në momentin e tij të së vërtetës.

Ekonomikisht, një Izrael që është përfshirë jo në një luftë të shkurtër të suksesshme si në të kaluarën, por në një luftë të gjatë me pak perspektivë për një fitore totale, nuk është i favorshëm për investime ndërkombëtare dhe përfitime ekonomike.

Politikisht, një Izrael që kryen gjenocid nuk është më tërheqës për hebrenjtë, veçanërisht ata që besojnë se e ardhmja e tyre si besim apo grup kulturor nuk varet nga një shtet hebre dhe në fakt mund të jetë më i sigurt pa të.

Qeveritë e kohës janë ende pjesë e aleancës, por anëtarësimi i tyre varet nga e ardhmja e politikës së bashku. Me këtë dua të them se ngjarjet katastrofike të vitit të kaluar në Palestinë, krahas ngrohjes globale, kriza e imigracionit, varfëria në rritje dhe paqëndrueshmëria në shumë pjesë të botës kanë ekspozuar se sa të distancuara janë shumë elita politike nga aspiratat elementare të popujve të tyre, shqetësimeve dhe nevojave.

Kjo indiferencë do të sfidohet dhe sa herë që përballet me sukses, koalicioni që mbështet kolonizimin izraelit të Palestinës do të dobësohet.

Ajo që nuk pamë në vitin e kaluar është shfaqja e një lidershipi palestinez që pasqyron unitetin mbresëlënës të njerëzve brenda dhe jashtë Palestinës, dhe solidaritetin e lëvizjes globale të mbështetjes për ta. Ndoshta është e tepërt të kërkosh në një moment kaq të errët të historisë së Palestinës, por do të duhet të ndodhë dhe jam shumë pozitiv që do të ndodhë.

12 muajt e ardhshëm do të jenë një kopje më e keqe e vitit të kaluar përsa i përket politikave gjenocidale të Izraelit, përshkallëzimit të dhunës në rajon dhe mbështetjes së vazhdueshme të qeverive, të mbështetura nga mediat e tyre, për këtë trajektore shkatërruese. Por historia na tregon se kështu përfundon një kapitull i tmerrshëm në kronologjinë e një vendi; nuk është se si fillon një e re.

Historianët nuk duhet të parashikojnë të ardhmen, por të paktën mund të artikulojnë një skenar të arsyeshëm për të. Në këtë kuptim, mendoj se është e arsyeshme të thuhet se çështja “nëse” shtypja e palestinezëve do të përfundojë tani mund të zëvendësohet me “kur”. Ne nuk e dimë “kur”, por të gjithë mund të përpiqemi ta realizojmë më shpejt se sa më vonë./ Al Jazeera.

Bota

Kroacia: Nisma ushtarake me Shqipërinë dhe Kosovën, e hapur edhe për partnerët!

Published

on

Kroacia, Shqipëria dhe Kosova kanë nënshkruar një deklaratë për bashkëpunim në fushën e mbrojtjes dhe sigurisë, e cila është e hapur edhe për aleatët dhe partnerët e Bashkimit Evropian dhe NATO-s, që janë të gatshëm të kontribuojnë për stabilitetin dhe sigurinë në Evropën Juglindore. Ky bashkëpunim, i cili synon të rrisë gatishmërinë ushtarake dhe të përmirësojë shkëmbimin e informacioneve, ka si qëllim forcimin e stabilitetit rajonal dhe përmbushjen e angazhimeve evropiane dhe euroatlantike të tri vendeve.

Qeveria kroate e ka theksuar se qëllimi i nismës nuk është krijimi i një aleance ushtarake, duke theksuar se një aleancë e tillë nuk është e nevojshme përveç anëtarësimit në NATO. Kjo nismë është pasuar nga disa reagime, përfshirë ato të presidentit serb Aleksandar Vuçiq, i cili ka konsideruar këtë si një “garë armësh” në rajon dhe një shkelje të marrëveshjes ndërrajonale të vitit 1996, që rregullon kuotat e lejuara të armatimit.

Ndërkohë, profesori Daniel Serwer nga Universiteti Johns Hopkins ka vlerësuar nismën si një “lëvizje që kontribuon në stabilitet, jo në destabilizim”. Ai ka shtuar se Kosova ka vepruar “mençur” duke lidhur partneritet me Shqipërinë dhe Kroacinë, dy vende anëtare të NATO-s.

Serbia ka shprehur kundërshtime të forta ndaj këtij bashkëpunimi, duke theksuar se nisma është një “provokim” dhe se Kosova është ende një “krahinë autonome brenda Serbisë”, një qëndrim që pasqyron vazhdimin e mosnjohjes së pavarësisë së Kosovës nga Beogradi.

Ministri i Mbrojtjes së Serbisë, Bratisllav Gashiq, ka akuzuar Kroacinë dhe Shqipërinë për përpjekjet për të futur Kosovën në NATO “përmes derës së pasme”, duke e konsideruar Ushtrinë e Kosovës të paligjshme. Ai ka theksuar se kjo është një mundësi që nuk është e pranueshme për Serbinë.

Në anën tjetër, Qeveria e Kroacisë ka theksuar se kjo deklaratë ka për qëllim forcimin e bashkëpunimit mes ministrive të mbrojtjes të tri vendeve dhe përputhjen e politikave të sigurisë me ato të institucioneve evropiane dhe euroatlantike, si NATO dhe Bashkimi Evropian.

Vuksanoviq, një studiues në Qendrën e Politikat e Sigurisë në Beograd, e sheh këtë iniciativë si një përpjekje për të larguar vëmendjen nga çështjet e brendshme të Serbisë, si protestat për ndodhinë tragjike të një rënie të një ndërtese në Novi Sad. Ai gjithashtu e përshkruan këtë si një nismë që ka për qëllim të krijojë tensione në rajon.

Në kontrast, Daniel Serwer mendon se ky bashkëpunim është një hap pozitiv, që përmirëson stabilitetin rajonal dhe nuk përbën një kërcënim për Serbinë, duke theksuar se qëndrimi i Beogradit për të përmbajtur ndikimet e jashtme, si ato të NATO-s, është një pengesë për paqen dhe stabilitetin në rajon.

Përfundimisht, nisma e nënshkruar nga Shqipëria, Kroacia dhe Kosova mund të ketë ndikim të rëndësishëm në sigurinë rajonale, duke kontribuar në forcimin e qëndrueshmërisë dhe integrimin e mëtejshëm të këtyre vendeve në strukturat evropiane dhe atlantike./UBTNews/

Continue Reading

Bota

Milanoviç nis vizitën dyditore në Mal të Zi

Published

on

Presidenti i Kroacisë, Zoran Milanoviq, ka nisur vizitën e tij zyrtare dyditore në Mal të Zi. Kjo është vizita e tij e dytë në mandatin e tij të ri, pas një vizite në Lubjanë muajin e kaluar, që ishte udhëtimi i tij i parë jashtë vendit si president.

Milanoviq pritet të takohet me presidentin malazez, Jakov Milatoviq, dhe më pas do të zhvillojë një takim me kryeministrin Milojko Spajiq. Gjatë vizitës, ai do të takohet gjithashtu me kroatët në Mal të Zi dhe do të mbajë një ligjëratë për studentët e Fakultetit të Shkencave Politike, ku do të trajtojë temën e zgjerimit të Bashkimit Evropian si imperativ gjeopolitik.

Një ditë më vonë, Milanoviq do të ligjërojë për studentët dhe do të diskutojë për lidhjet mes Kroacisë dhe Malit të Zi, si dhe për sfidat dhe mundësitë për të avancuar bashkëpunimin rajonal.

Në historikun e marrëdhënieve ndërmjet dy vendeve, Kroacia dhe Mali i Zi kanë pasur disa çështje të hapura, përfshirë mosmarrëveshjet për pronësinë e anijes stërvitore “Jadran”, kufirin detar dhe disa çështje të tjera historike dhe politike. Megjithatë, është vënë re një vullnet i përbashkët për t’i zgjidhur ato, siç u pa në fund të janarit, kur pas një takimi të ministrave të jashtëm, u paralajmërua hapja e negociatave për disa nga çështjet e hapura.

Në vitin 2023, Presidenti Milatoviq vizitoi Kroacinë si vendi i parë i BE-së që ai vizitoi gjatë mandatit të tij, duke theksuar se është normale që vendet mike të kenë çështje të hapura, por që këto çështje mund të zgjidhen me dialog dhe bashkëpunim.

Edhe pse ekzistojnë disa mosmarrëveshje, të tilla si çështja e kufirit detar dhe njohja e disa vendimeve historike, të dy vendet kanë shfaqur dëshirën për të zgjidhur këto çështje me marrëveshje pa tensione. Dyshimet e ndërsjella për çështje të tilla si historitë e Luftës së Dytë Botërore dhe përpjekjet për të mbrojtur trashëgiminë kulturore janë ndër pikat më të nxehta, por mund të zgjidhen nëpërmjet bisedimeve dhe angazhimit të përbashkët./UBTNews/

 

Continue Reading

Bota

Ministrat e jashtëm të SHBA dhe Turqisë paralajmërojnë rëndësinë e stabilitetit në Bosnje dhe Hercegovinë

Published

on

Në një takim të nivelit të lartë në Uashington, më 25 mars 2025, Ministri i Jashtëm turk Hakan Fidan dhe Sekretari i Shtetit të SHBA-së, Marco Rubio, theksuan rëndësinë kritike të stabilitetit të Bosnjë dhe Hercegovinës (BiH) për sigurinë dhe paqen e rajonit të Ballkanit. Takimi u zhvillua në Departamentin e Shtetit dhe përfshiu diskutime të thelluara për sigurinë dhe bashkëpunimin rajonal, me një vëmendje të veçantë për zhvillimet e fundit në Ballkan.

Sekretari Rubio shprehu shqetësimin e SHBA-së për veprimet destabilizuese të Republikës Srpska (RS), entitetit të Bosnjë dhe Hercegovinës, i cili po sfidon juridiksionin e gjyqësorit shtetëror dhe duke minuar autoritetin e institucioneve federale të vendit. Në fillim të marsit, Rubio e cilësoi veprimet e presidentit të RS, Milorad Dodik, si kërcënuese për sigurinë dhe stabilitetin e Bosnjë dhe Hercegovinës dhe bëri thirrje për veprime të forta kundër këtyre lëvizjeve të rrezikshme. Ai nënvizoi se SHBA-ja mbështet angazhimin e liderëve të Bosnjës dhe Hercegovinës për një dialog konstruktiv dhe të përgjegjshëm.

Nga ana tjetër, Turqia ka bërë të qartë mbështetjen e saj të fuqishme për sovranitetin dhe integritetin territorial të Bosnjë-Hercegovinës. Këshilli i Sigurisë Kombëtare të Turqisë ka konfirmuar këtë mbështetje më 21 mars, duke u angazhuar për ruajtjen e stabilitetit dhe rendit kushtetues në BiH.

Bosnja dhe Hercegovina është aktualisht në një krizë të rëndë politike, e shkaktuar nga përpjekjet e krerëve të Republikës Srpska për të sfiduar autoritetin e institucioneve shtetërore. Dodik është dënuar për mosbindje ndaj vendimeve të Përfaqësuesit të Lartë të BiH dhe për mundësimin e publikimit të ligjeve që ndalonin zbatimin e vendimeve të Gjykatës Kushtetuese të BiH dhe të Përfaqësuesit të Lartë në territorin e RS. Si pasojë, Asambleja Kombëtare e RS miratoi një sërë ligjesh që parashikojnë bllokimin e punës së institucioneve shtetërore të BiH, përfshirë Gjykatën, Prokurorinë dhe Agjencinë e Hetimit dhe Mbrojtjes (SIPA), duke kërcënuar rendin kushtetues të vendit.

Ministrat e Jashtëm të SHBA-së dhe Turqisë gjithashtu diskutuan çështje të tjera rajonale dhe dypalëshe, përfshirë përpjekjet për arritjen e një armëpushimi të përhershëm në Gaza, një çështje që është konsideruar jetike për paqen në rajon. Ata gjithashtu trajtuan përpjekjet për të arritur një armëpushim në Ukrainë, duke theksuar nevojën për një zgjidhje diplomatike për të sjellë paqe dhe stabilitet në rajon./UBTNews/

 

Continue Reading

Bota

Zelensky sot takim me Macron në pallatin Elysee

Published

on

Mbrëmjen e sotme (26 mars), Presidenti francez Emmanuel Macron do të mirëpresë homologun e tij ukrainas Volodymyr Zelensky në Pallatin Elysee për një takim të rëndësishëm. Gjatë kësaj vizite, Macron pritet të përsërisë angazhimin e Francës për forcimin e mbështetjes ushtarake dhe financiare ndaj Ukrainës, një angazhim që ka qenë i qëndrueshëm që nga fillimi i luftës.

Në vijim të takimit me Zelensky, Macron do të presë më 27 mars edhe liderët evropianë për bisedime mbi procesin e paqes në Ukrainë. Këto bisedime do të përfshijnë përfaqësues të “koalicionit të të gatshmëve”, një grup shtetesh që kanë shprehur angazhimin e tyre për sigurimin e një paqeje të qëndrueshme për Ukrainën.

Vendimmarrësit që do të marrin pjesë në diskutimet e paqes në Paris përfshijnë Gjermaninë, Poloninë dhe Britaninë e Madhe, shtete që kanë qenë të angazhuara në mbështetje të Ukrainës gjatë gjithë krizës. Bisedimet kanë për qëllim të krijojnë një mundësi për të diskutuar strategjitë e mundshme për arritjen e një marrëveshjeje paqeje që mund të ndihmojë në zgjidhjen e konfliktit të vazhdueshëm.

Ndërkohë, në Shtetet e Bashkuara, Presidenti Donald Trump ka shprehur mendimin se Rusia mund të dëshirojë të përfundojë luftën me Ukrainën, por ai ka theksuar gjithashtu mundësinë që Moska mund ta zvarritë përpjekjen për një përfundim të menjëhershëm. Në një intervistë për Newsmax, Trump tha: “Unë mendoj se Rusia dëshiron t’i japë fund luftës, por është e mundur që ata po e zvarritin atë.”

Ky zhvillim ndodh në një moment kritik për Ukrainën, ku angazhimi i vazhdueshëm ndërkombëtar është jetik për të siguruar një të ardhme të qëndrueshme paqeje dhe stabiliteti./UBTNews/

 

Continue Reading

Të kërkuara