Në shikim të parë, Ami-dong duket si një fshat i zakonshëm brenda qytetit Busan në Kore të Jugut, me shtëpi shumëngjyrëshe dhe rrugica të ngushta të vendosura përballë maleve të afërta.
Por duke e inspektuar nga afër, vizitorët mund të dallojnë një material ndërtimi të pazakontë të ngulitur në themelet e shtëpive, muret dhe shkallët e pjerrëta: gurët e varreve të gdhendura me karaktere japoneze.
Ami-dong, që ndryshe njihet edhe si Fshati Kulturor i Varrit, u ndërtua gjatë luftës koreane, e cila shpërtheu në vitin 1950 pasi Koreja e Veriut pushtoi Jugun.
Konflikti zhvendosi një numër masiv njerëzish në të gjithë Gadishullin Korean – përfshirë më shumë se 640 mijë koreano-veriorë që kalojnë paralelen e 38-të që ndan të dy vendet, sipas disa vlerësimeve.
Edhe brenda Koresë së Jugut, shumë qytetarë ikën në jug të vendit, larg Seulit dhe vijave të frontit.
Shumë prej këtyre refugjatëve u drejtuan për në Busan, në bregun juglindor të Koresë së Jugut — një nga dy qytetet e vetme që kurrë nuk u pushtuan nga Koreja e Veriut gjatë luftës. Qyteti tjetër është Daegu që ndodhet 88 kilometra larg.
Busan u bë një kryeqytet i përkohshëm i kohës së luftës, ku forcat e OKB-së ndërtuan një perimetër rreth qytetit. Siguria e tij relative — dhe reputacioni i tij si një mbrojtje e rrallë kundër ushtrisë së Veriut — e bëri Busan një “qytet të madh refugjatësh dhe bastionin e fundit të fuqisë kombëtare”, sipas faqes zyrtare të qytetit.
Por refugjatët u përballën me një problem: ta gjenin një vend për të jetuar. Hapësira dhe burimet ishin të pakta.
Disa gjetën zgjidhje në Ami-dong, një krematorium dhe varrezë që shtrihej rrëzë maleve rrotulluese të Busanit, të ndërtuara gjatë pushtimit japonez të Koresë nga viti 1910 deri në vitin 1945. Ajo periudhë e sundimit kolonial — dhe përdorimi i skllevërve të seksit nga Japonia në bordello të kohës së luftës — është një nga faktorët kryesorë historikë pas marrëdhënieve të hidhura të dy vendeve deri më sot.
Gjatë asaj periudhe koloniale, zonat fushore dhe qendrore të Busanit pranë porteve detare u zhvilluan si territor japonez. Ndërkohë, punëtorët më të varfër u vendosën më tej në brendësi të tokës, pranë maleve — ku varrezat Ami-dong dikur strehonin hirin e të vdekurve japonezë.
Gurët e varreve mbanin emrat, ditëlindjet dhe datat e vdekjes së të ndjerve, të gdhendura në Kanji, Hiragana, Katakana dhe forma të tjera të shkrimit japonez, sipas një punimi të vitit 2008 nga Kim Jung-ha nga Universiteti Detar i Koresë.
Qeveria e Busanit ka bërë përpjekje për të ruajtur këtë pjesë të historisë së saj. Ami-dong tani është një atraksion turistik pranë fshatit të famshëm Gamcheon./UBTNews/
Shumë njerëz e gjejnë veten të tërhequr nga udhëtimet e gjata pa praninë e personave të tjerë.
Kjo zgjedhje, e cila mund të duket e pazakontë për disa, lidhet me një sërë faktorësh që kanë të bëjnë me personalitetin, mirëqenien emocionale dhe nevojën për vetëreflektim.
Kërkimi i paqes dhe qetësisë – Udhëtimet e gjata vetëm shihen si mundësi për të shmangur zhurmën dhe kërkesat e jetës së përditshme. Për shumë ky është një moment për të rigjetur paqen e brendshme e për të përjetuar një ndjenjë qetësie që është e vështirë të arrihet në prani të të tjerëve. Shumë prej tyre e përdorin këtë kohë për t’u lidhur me veten dhe për të dëgjuar mendimet e tyre pa ndërhyrje të jashtme.
Vetëreflektim dhe zhvillim personal – Udhëtimet vetëm ofrojnë hapësirë të veçantë për vetëreflektim e zhvillim personal. Individi ka mundësi të mendojë mbi përvojat, të analizojë vendimet e marra dhe të reflektojë mbi qëllimet e ardhshme.
Ndjenja e lirisë dhe pavarësisë – Një tjetër arsye kryesore pse njerëzit preferojnë udhëtimet e gjata vetëm. Kur udhëtojnë vetëm, individët kanë kontroll mbi itinerarin, kohën dhe aktivitetet. Kjo liri për të bërë zgjedhje të pavarura e për të ndryshuar planet në çdo moment është një ndjesi që shumë njerëz e vlerësojnë dhe e kërkojnë.
Përballja me frikën dhe sfida vetjake – Udhëtimi vetëm është mënyrë për të përballuar frikën e testuar kufijtë e tyre. Duke përjetuar sfida të reja pa mbështetjen e të tjerëve, forcohet vetëbesimi dhe aftësia për të përballuar situata të paparashikuara. Kjo përvojë shpesh çon në një rritje të konsiderueshme të aftësive personale dhe në ndërtimin e një karakteri më të fortë.
Kërkimi i aventurës dhe eksplorimit të së panjohurës – Disa njerëz janë të tërhequr nga aventura e dëshira për të zbuluar vende dhe kultura të reja. Udhëtimi vetëm u ofron atyre mundësinë për të përjetuar botën në mënyrë të vërtetë. Ky lloj eksplorimi ndihmon në zhvillimin e një kuptimi më të thellë të botës dhe të vendit të tyre në të.
Udhëtimet e gjata vetëm janë më shumë sesa një zgjedhje për të kaluar kohën në vetmi; ato janë një rrugë për vetëreflektim, zhvillim personal dhe eksplorim të botës.
Këto udhëtime vetëm me raste ofrojnë paqen, lirinë dhe aventurën që ata kërkojnë duke u bërë përvojë e vlefshme dhe gjithashtu e domosdoshme për rritjen dhe mirëqenien e tyre personale.
Artistët zbrazin emocionet e tyre përmes procesit të pikturës. Zbrazja e emocioneve përmes veprave artistike është një përvojë katartike për shumë njerëz, në të gjitha moshat.
Shumë terapistë sugjerojnë pikturën ose vizatimin si një trajtim për pacientët që janë të “dobët” psikologjikisht.
Ata që pikturojnë përjetojnë një rritje të nivelit të inteligjencës së tyre emocionale, shkruan FoxHill.
Të luash me lloje të ndryshme ngjyrash në pikturë mund t’ju ndihmojë të kuptoni se çfarë shkakton disa ndjenja si lumturia, trishtimi, dashuria ose zemërimi.
Shpesh, emocionet që ndjeni gjatë krijimit të kësaj vepre mund të shfaqen te njerëzit që shohin pikturat tuaja.
Piktorët kanë aftësinë t’u sjellin të tjerëve lumturi, duke ndarë mendimin e tyre pozitiv me shikuesit.
Një grumbull monedhash, shumica e të cilave ishin groposur nëntokë për më shumë se 50 vjet, pritet të arrijnë shumën prej 100 milionë dollarësh në ankand, sipas ekspertëve.
Koleksioni “The Traveller”, që mendohet se është koleksioni më i shtrenjtë i monedhave ndonjëherë, do të shitet përgjatë tri vjetëve të ardhshme – me shitjen e parë që bëhet më 20 maj.
Cilido qoftë rezultati, është historia e origjinës së monedhave që vlerësohet e mahnitshme.
Janë monedha nga mbi 100 territore përreth globit, duke nisur nga kohët e lashta te epoka moderne. Por, gjëja më e jashtëzakonshme është se shumica e monedhave ishin të groposura për gjysmë shekulli, shkroi CNN.
Koleksionuesi ka filluar t’i blejë monedhat që në vitin 1929. Ai kishte interes për monedhat, historinë prapa tyre dhe sa të rralla ishin. Përgjatë kohës ai kishte në pronësi të veten rreth 15,000 monedha.
Ai udhëtoi nga Amerika në Evropë dhe monedhat i mori me vete kudo. Gjatë regjimit nazist të Hitlerit në Gjermani, koleksionisti duket se e ndjeu kërcënimin dhe monedhat e paketuara me kujdes i groposi në tokë – ku mbetën për pesë dekada.
Kur më në fund ato u morën nga pasardhësit e tij, monedhat u prezantuan te një shtëpi ankandesh.
Frigoriferi, ashtu si shumë pajisje tjera shtëpiake, luan rol të rëndësishëm në ruajtjen e ushqimeve dhe organizimin e hapësirës në kuzhinë.
Megjithatë, ndonjëherë përballemi me një problem të zakonshëm, por të bezdisshëm: aromat e pakëndshme.
Një eksperte ka ndarë një truk, të cilin mund të mos e dini, që ju ndihmon të largoni çdo aromë të padëshiruar në frigorifer.
Për të luftuar aromat e padëshiruara, influencerja e njohur si Georgia ndau një truk të thjeshtë që përdor vetëm një përbërës natyral.
Ajo pohon se soda e bukës është zgjidhja juaj më e mirë. Thjesht shtoni një sasi të madhe sode buke në një tas dhe vendoseni në frigorifer.
Soda e bukës është konsiderohet si një nga mjetet më të mira natyrore për pastrimin e sendeve të ndryshme në shtëpinë tuaj, por gjithashtu funksionon si deodorant i fuqishëm.
Si një substancë alkaline, soda e bukës ndihmon në eliminimin e çdo ere të keqe ose të padëshiruara duke neutralizuar aromat acidike.
Kjo bëhet përmes një reaksioni kimik, duke ndryshuar nivelin e pH të erës dhe duke lëshuar komponime më me pak aromë.
Me fjalë të tjera, soda e bukës funksionon njësoj si shumë freskues të ajrit.