Një detektor metalesh ka bërë zbulim mahnitës në Ishullin e Manit, duke gjetur byzylyk ari Vikingësh që daton 1,000 vjet më parë.

Ronald Clucas, një kërkues metalesh amator, e gjeti thesarin e lashtë ndërsa kërkonte me detektorin e metaleve.

“Ishte një surprizë e madhe të zbuloja këtë objekt të mrekullueshëm prej ari. Në fillim nuk mund ta besoja!”

Zbulimi i jashtëzakonshëm daton midis viteve 1000 dhe 1100 pas Krishtit dhe është një zbulim i madh arkeologjik.

“Kisha kohë që kërkoja dhe ari zakonisht jep një sinjal të dobët në një detektor metalesh, kështu që në fillim nuk mund ta besoja fatin tim”, tha ai.

Ekspertët konfirmuan se objekti ishte pjesë e një byzylyku ​​ari të bërë nga një argjendar me përvojë i epokës Viking. Ky byzylyk, i bërë nga tetë breza ari të ndërthurur, u krijua duke përdorur teknika komplekse, duke sugjeruar aftësinë e lartë të artizanëve të lashtë. Zbulimi peshon rreth një ons e do kishte qenë tre inç i gjatë, rreth 7.62 cm nëse do të drejtohej. Byzylyku ​​u gjet i përkulur në mes, duke sugjeruar përdorimin si monedhë ose një objekt me vlerë.

Bizhuteri me një rol të dyfishtë

Sipas Alison Fox, kuratore e arkeologjisë në Trashëgiminë Kombëtare të Ishullit të Manit, bizhuteri kishin rol të dyfishtë në Epokën e Vikingëve, duke vepruar si sende me vlerë personale dhe si simbole të pasurisë dhe statusit shoqëror. Përveç kësaj, ekspertët besojnë se byzylyku ​​i prerë mund të jetë përdorur si një formë monedhe, i prerë në copa për të paguar blerje ose shërbime të ndryshme.

“Ky fragment ka të ngjarë të jetë përdorur si monedhë për të paguar mallra ose shërbime të shtrenjta”, shpjegoi Fox.

Ajo shtoi se prerja e byzylykut sugjeron funksionin si  mjet shkëmbimi, duke konfirmuar ekzistencën e rrjeteve të sofistikuara tregtare dhe një sistemi ekonomik midis vikingëve në Ishullin e Manit. Arkeologët zbuluan se byzylyku ​​ishte varrosur ose fshehur në tokë, duke ngritur shumë pyetje.

Mund të ketë qenë i fshehur për ruajtje, i humbur ose varrosur si një ofertë për perënditë Vikinge. Koha dhe rrethanat e këtij akti mbeten një mister, por gjetja ofron informacion të vlefshëm rreth praktikave fetare dhe kulturore të nordikëve të lashtë. Ishulli i Manit ishte i banuar nga vikingët që në vitin 798 dhe që atëherë është bërë një qendër e rëndësishme strategjike dhe tregtare.

Diamanti i Kuq Winston, ka pushtuar imagjinatën e entuziastëve të gurëve të çmuar dhe studiuesve njësoj.

I nënshtruar së fundmi një analize shkencore për herë të parë, ky diamant i rrallë 2.33 karatësh “i kuq i zbukuruar” ka zbuluar disa njohuri interesante mbi origjinën e tij gjeologjike dhe historinë magjepsëse.

(Instituti Gjeologjik i Amerikës ka hedhur dritë mbi tiparet enigmatike të këtij guri të çmuar magjepsës, duke e bërë një nga diamantet më të studiuara në historinë e kohëve të fundit.

Diamanti i Kuq Winston dallohet jo vetëm për ngjyrën e tij tërheqëse, por edhe për rrallësinë. Diamantet janë ndër gurët e çmuar më të rrallë në Tokë, me një grusht gurësh që plotësojnë kriteret për një gradë ngjyre “e kuqe e zbukuruar”.

Diamanti i Kuq me 2.33 karat, është një nga diamantet e kuqe më të mëdha në të dhënat publike. Ajo që e bën të jashtëzakonshëm është ngjyra e kuqe e përsosur, e cila nuk ka gjurmë kafeje a vjollce, duke e bërë një të kuqe “të pastër”.

Madhësia dhe pastërtia e tij e vlerësojnë në 2.3 milionë dollarë, megjithëse thuhet se është “i paçmuar”.

Diamanti ndodhet në Muzeun Smithsonian, ku iu dhurua nga Ronald Winston, djali i koleksionistit amerikan të bizhuterive Harry Winston. Historia është po aq interesante sa pamja. Udhëtimi i Diamantit të Kuq Winston fillon më 1938 kur Jacques Cartier ia shiti atë Maharaxhait të Nawanagarit, një udhëheqës në Indi.

Curi njihej si “Raj i Kuq” dhe blerja e tij e lidhi me aristokracinë indiane. Prejardhja e Maharaxhait e mbajti gurin e çmuar derisa u rimor nga Ronald Winston në vitin 1988 nga djali i Maharaxhait, Jam Saheb Sri Shatrusalyasinhji.

Edhe pse ishte menduar për zbulim publik në hapjen Harry Winston në Tokio, eventi u shty për shkak të shëndetit të përkeqësuar të Perandorit Hirohito. Një vit më vonë, diamanti bëri debutimin gjatë festimit të përvjetorit të sallonit.

Aktorja Brooke Shields e mbajti diamantin si një unazë të vogël ari në atë event, duke i shtuar diamantit statusin legjendar. Për dekada të tëra, origjina gjeologjike e Diamantit të Kuq Winston mbeti një mister.

Ndryshe nga diamantet tjerë, ngjyra e kuqe nuk vjen nga elementë si azoti ose bori. Diamantet e kuqe ia detyrohen ngjyrës një shtrembërimi unik në rrjetën e tyre kristalore. Kjo veçori e rrallë ndryshon mënyrën se si diamanti bashkëvepron me dritën, duke i dhënë atij pamjen e tij të kuqe të mrekullueshme.

Ekipi kërkimor i Smithsonian u thellua në vetitë optike të gurit për të kuptuar më mirë formimin e tij. Duke krahasuar Winston Red me diamante tjerë të rrallë, arritën në përfundimin se diamanti ka të ngjarë të jetë formuar nën kushte ekstreme presioni dhe temperature thellë brenda Tokës.

Duke shkruar në punimin e tyre, studiuesit përfundojnë: “Për të arritur ngjyrën e tij të kuqe dhe rrjetet e dendura të zhvendosjeve, diamanti Winston Red ka të ngjarë të ketë përjetuar një tendosje të madhe nën kushtet e mantelit.”

Ky nivel tendosjeje brenda mantelit të Tokës shpjegon strukturën unike kristalore të diamantit. Ngjyra e kuqe konsiderohet si një nga karakteristikat më sfiduese që çdo diamant fiton. Ekipi i kërkimit në Smithsonian e krahasoi diamantin e kuq me diamantet e kuqe të gjetura në rajone tjera të njohura për prodhimin e gurëve të ngjashëm.

Këto vende janë shoqëruar prej kohësh me zbulimin e diamanteve të kuqe të rralla, megjithëse studiuesit nxituan të paralajmëronin se origjina e saktë e Winston Red mbetet spekulative. Gjeologjia e këtyre rajoneve nuk është studiuar në thellësi, duke e bërë të vështirë përcaktimin e saktë të vendit ku mund të ketë origjinën diamanti.

Pavarësisht kësaj pasigurie, ideja se diamanti Winston Red mund të ketë ardhur nga një prej këtyre vendeve mbetet një teori e besueshme. Studiuesit vunë re se diamantet e kuqe nga këto zona shpesh ndajnë veti optike të ngjashme, duke i bërë ata kandidatë kryesorë për studime të mëtejshme në kërkimin e vendlindjes së vërtetë të Winston Red.