Shumica e emigrantëve që jetojnë në Zvicër, me disa paralajmërime, thonë se ata ndihen si në shtëpinë e tyre në vendin e tyre të adoptuar dhe nuk do të kishin dashur të ishin askund tjetër gjatë pandemisë Covid-19, sipas një studimi nga Qendrat Kombëtare të Kompetencës në Kërkime.
Me imponimin e mbylljeve të kufijve, karantinës së detyrueshme dhe testeve PCR për të luftuar koronavirusin, riatdhesimi ka marrë një kuptim krejt të ri që nga Marsi i vitit 2020. Por edhe të privuar nga udhëtimet ndërkombëtare dhe ribashkimet me të dashurit e tyre në shtëpi, shumica e emigrantëve nuk janë penduar në lidhje me zgjedhjen për ta bërë Zvicrën shtëpi, shkruan swissinfo.ch.
Më shumë se tre të katërtat e të huajve të anketuar për studimin “Migration-Mobility”, i cili u krye midis tetorit 2020 dhe janarit 2021, thanë se ata ndienin se ishin “në vendin e duhur” në Zvicër gjatë pandemisë; vetëm një pakicë e vogël raportoi se ndjehej i mallëngjyer. Mostra prej 7,400 personash është përfaqësuese e popullatës së huaj të rritur që jeton dhe punon në Zvicër.
Është interesante të vërehet se në kontekstin e paparë të pandemisë Covid-19, dhe përkundër vështirësive, “Zvicra është vendi ku këta njerëz ndihen më mirë”, përmbledh Philippe Wanner, demograf dhe nën drejtor i Qendrave Kombëtare të Kompetencës në Kërkime (NCCR – Në lëvizje), i cili mbikëqyri studimin. Këto rezultate ndryshojnë disi në varësi të kombësisë dhe kritereve të tjera socio-demografike.
Ndonjëherë integrimi i komplikuar
Për një grup të vogël të të anketuarve, integrimi shoqëror dhe kontaktet me popullatën zvicerane nuk janë të dukshme. Wanner zbulon vështirësi në komunikimin dhe në krijimin e miqve zviceranë, për arsye kulturore dhe gjuhësore (vetëm gjysma e të pyeturve ishin rrjedhshëm në gjuhën e vendit ku jetonin).
“Studimi zbulon gjithashtu një nivel mjaft të lartë të diskriminimit të perceptuar, veçanërisht në nëngrupet Aziatike dhe Afrikane,” shton Wanner. Rreth një e katërta e njerëzve raportuan se kishin përjetuar paragjykime ose diskriminim gjatë dy viteve të fundit.
Më shumë se dy të tretat vlerësuan kënaqësinë e tyre për të emigruar në Zvicër në nëntë ose dhjetë nga dhjetë. Ky rezultat është rritur lehtë krahasuar me studimet e mëparshme, të cilat janë kryer çdo dy vjet që nga viti 2016.
Sidoqoftë, duhet pranuar që paneli përfshin kryesisht njerëz që kanë pasur sukses në integrimin, paralajmëron Wanner.
“Shumica e të anketuarve janë njerëz të lëvizshëm, të cilët erdhën me dëshirën e tyre pasi kishin negociuar një punë para se të migronin,” thotë ai, përcjell tutje albinfo.ch.
Në fakt, tetë në dhjetë persona thonë se situata e tyre profesionale është përmirësuar përmes emigrimit.
E ekspozuar ndaj papunësisë
Në terma profesionalë, gjysmë bllokimi i pranverës 2020 globalisht kishte pak ndikim në shumicën e të huajve të pyetur për studimin – një rezultat i cili është shumë afër me atë që shihet në mesin e zviceranëve në një sondazh tjetër.
Kjo shpjegohet me nivelin e mirë të përgjithshëm të trajnimit të popullsisë imigruese të Zvicrës – njerëzit shumë të kualifikuar përfaqësojnë pothuajse 60% të panelit (një rritje prej nëntë pikësh që nga viti 2016). Humbjet e vendeve të punës ndikuan kryesisht në klasat më të ulëta të arsimuara dhe ato më të ulëta sociale.
“Këto kritere ishin më përcaktuese sesa kombësia”, thotë Wanner.
Ankesa për pasaportë në rritje
Në disa raste pandemia ka shkaktuar pasiguri në lidhje me statusin e qëndrimit. Një në dhjetë njerëz thanë se kishin frikë të humbnin të drejtën për të qëndruar në Zvicër dhe përqindja ishte më e lartë midis më pak të kualifikuarve.
Këto shqetësime nuk ishin gjithmonë të justifikuara, sepse shumë pak (më pak se 1%) në të vërtetë kanë humbur lejen e tyre të qëndrimit, por ato shkojnë krah për krah me një interes të shtuar për natyralizimin krahasuar me vitet e mëparshme. Më shumë se gjysma e njerëzve të anketuar thanë se kishin ndërmend të aplikonin për një pasaportë zvicerane një ditë. Kjo përqindje është rritur me 13 pikë që nga viti 2016.
Sipas ekipit hulumtues, disa faktorë të tjerë përveç pandemisë mund ta shpjegojnë këtë: rritja e numrit të viteve të kaluara në Zvicër (për disa në panel), debatet që i paraprinë rishikimit të Aktit Federal për Shtetësinë Zvicerane apo edhe Brexit për britanikët.
Por Covid-19 përmendet gjithashtu si shkas për një grup të vogël të të anketuarve, të cilët e shohin marrjen e kombësisë zvicerane si një mjet për të ankoruar veten në vendin e tyre të adoptuar. Dhe sigurisht për të forcuar ndjenjën e përkatësisë: tre të katërtat e pjesëmarrësve në sondazh deklaruan një lidhje të fortë me Zvicrën dhe e konsideronin veten anëtarë të plotë të shoqërisë zvicerane.
Lajmet nga UBT2 months ago
Lajmet nga UBT2 months ago
Lajmet nga UBT2 months ago
Lajmet nga UBT2 months ago