Biblioteka Kombëtare hapi sot ekspozitën “In Memoriam 1901-1975”, një përkujtim i veçantë për intelektualin dhe shkrimtarin e njohur shqiptar, Ernest Koliqi, me rastin e 50-vjetorit të ndarjes nga jeta të tij. Kjo ngjarje ka për qëllim të nderojë kontributin e madh që Koliqi la në letërsinë, kulturën dhe politikën shqiptare, duke e vendosur atë si një figurë të pazëvendësueshme në panoramën intelektuale të shekullit të kaluar.
Në një postim të Bibliotekës Kombëtare në rrjetet sociale, theksohet se ekspozita synon të risjellë në vëmendje krijimtarinë e pasur të Koliqit, duke përfshirë punimet e tij artistike, publicistike dhe përkthimet më të njohura, të cilat janë pjesë e trashëgimisë së tij të çmuar. Koliqi, i cili ishte një nga shkrimtarët më të shquar të periudhës së viteve 1920-1930, jo vetëm që ndihmoi në zhvillimin e letërsisë shqipe, por arriti të shndërrohej në një ndër përfaqësuesit më të shquar të një epoke, e cila do të ndikonte për shumë vite në fushën e artit dhe kulturës.
Ekspozita, e vendosur në katin e parë të Bibliotekës Kombëtare, ka në fokus botimet e para të shkrimtarit, përkthimet e tij, ese, publicistikë dhe përzgjedhje poetike, si dhe shkrime të botuara në revistën e njohur periodike “Shêjzat”. Materialet pasqyrojnë jo vetëm talentin e Koliqit si shkrimtar, por edhe pasionin e tij për zhvillimin e kulturës dhe gjuhës shqipe, duke sjellë një panoramë të pasur të veprës së tij.
Ernest Koliqi, i lindur më 20 maj 1903 në Shkodër, ishte një personalitet që, përveç përkushtimit të tij në letërsi, ishte aktiv edhe në skenën politike. Pas pushtimit të Shqipërisë nga Italia, ai u emërua ministër i Arsimit dhe më vonë kryetar i Këshillit Koorporativ Fashist, një periudhë që do të shoqërohej me kritika për angazhimin e tij politik. Megjithatë, veprat e tij më të njohura si “Hija e maleve”, “Tregtarë flamujsh” dhe “Pasqyrat e narcizit” e vendosën atë në piedestal të letërsisë shqipe, duke e bërë të pavdekshëm në historinë e kulturës shqiptare.
Pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, Koliqi vazhdoi jetën në Romë, ku drejtoi revistën “Shêjzat” dhe katedrën e Gjuhës Shqipe, një bazë e fortë për ngritjen e Institutit të Studimeve Shqiptare. Në vitet 1960, ai nisi përkthimin e veprës “Lahuta e Malcis” në italisht dhe vazhdoi të punonte për të bërë të njohur letërsinë shqiptare në botën e huaj. Më 15 janar të vitit 1975, Koliqi ndërroi jetë në Romë, por puna e tij e palodhur ka lënë një trashëgimi të thellë dhe të pashlyeshme.
Ekspozita e hapur sot në Bibliotekën Kombëtare është një mundësi e shkëlqyer për të kujtuar dhe nderuar jetën dhe veprën e një prej shkrimtarëve më të rëndësishëm të letërsisë shqipe, dhe për të rifreskuar kujtesën kolektive për kontributin e tij të jashtëzakonshëm në pasurimin e kulturës dhe historisë shqiptare. Ajo do të qëndrojë e hapur për publikun dhe ofron mundësinë për të shijuar dhe vlerësuar një pjesë të rëndësishme të trashëgimisë sonë kulturore./UBTNews/
