Film & TV

Antiheronjtë: Përse na magjepsin?

Statusi i tyre moral ndonjëherë është i diskutueshëm, në mos i dënueshëm, por jemi gjithësesi të tërhequr nga ana e tyre e errët.

Published

on

Walter White, Tony Soprano, Don Draper, Daredevil, Jessica Jones, Maleficent… Mund të vazhdojmë dhe me siguri do të gjejmë shumë nga personazhet tanë të preferuar nga kinemaja, televizioni, komiket apo librat. Anti-heronjtë na magjepsin. Statusi i tyre moral ndonjëherë është i diskutueshëm, në mos i dënueshëm, por jemi gjithësesi të tërhequr nga ana e tyre e errët.

Për më shumë se një dekadë, ky profil psikologjik ka vazhduar të vendoset gjithnjë e më fort në kulturën tonë. Për disa arsye, nuk na tërheqin më figurat e virtytshme, ato që Carl Jung përcaktonte me arketipin e tij të heroit dhe që luftojnë kundër së keqes. Shpëtimtarët tanë të përjetshëm, ata që sjellin dritë për të larguar errësirën, nuk kanë pushuar së frymëzuari.

Për çfarë arsye? Për shumë. Antropologu Lévi-Strauss thotë se asnjë mit, legjendë apo figurë arketipike nuk është e rastësishme; të gjitha këto entitete kanë përfaqësimin e tyre në botën reale.

Filluam të ndiheshim më afër këtyre personazheve të gabueshëm, me të meta dhe ndonjëherë amorale. Le të shohim se çfarë motivesh dhe çfarë lehtësimi të brendshëm fshihen pas maskës së antiheroit.

Kush janë antiheronjtë dhe pse na tërheqin?

Koha e heronjve autentikë duket se ka kaluar. Mbretërimi i tyre mund të përfundojë shumë më shpejt sesa mendojmë. Figura si Herkuli apo Perseu kanë pushuar së shkndërrituri shumë kohë më parë.

Letërsia na ka lënë personazhe të paharrueshëm si Konti i Monte Kristos, por Xhejms Xhojsi e kishte ripunuar tashmë këtë univers me Uliksin e tij dhe me atë roman që befas na paraqet një grup antiheronjsh që kufizohen me komiken dhe tragjiken.

Në çdo anti-hero gjejmë të njëjtët përbërës: hijen e traumës dhe anën e kundërt të komikes. Joker është një shembull i kësaj; ne mund ta fusim në mesin e zuzarëve, por në ADN-në e tij është gjeniu i antiheroit. Sepse ai ka një të kaluar të tmerrshme dhe vishet si klloun, qesh kur dëshmon mizori dhe pikturon një buzëqeshje në një fytyrë të shënuar nga trishtimi.

Është e lehtë të kesh empati për anti-heroin, sepse ai shpesh është i pakënaqur, një ndjenjë që është e lehtë për t’u kuptuar këto kohë.

Anti-heronjtë e vërtetë dhe anti-heronjtë e papërsosur

Është e rëndësishme të mos ngatërrohet anti-heroi i tekstit shkollor me personazhin thjesht me të meta. Toni Stark (Ironman) ose Batman bëjnë pjesë në kategorinë e fundit. Ata kanë dritë dhe hije, njëri i çuditshëm dhe madje i papërgjegjshëm, tjetri duhet të përballet me një të kaluar të komplikuar për shkak të vdekjes së prindërve të tij.

Megjithatë, të dy janë heronj shpëtimtarë, personazhe që zgjidhin problemet e mëdha të botës. Ato simbolizojnë arketipin Jungian të shpëtimtarit.

Ai është një figurë që del nga fatkeqësitë, traumat, humbja apo tradhtia. Nga kjo ai krijon një botë personale në të cilën mbretërojnë ligjet e tij dhe sistemi i vlerave, shumë të ndryshme nga i yni.

E mira dhe e keqja turbullohen dhe mund të lundrojnë në të dy detet, si aftësia për bëma dhe vepra të mëdha që shkelin plotësisht ligjin.

Është e lehtë të ndjesh empati për një anti-hero

Ne i admirojmë heronjtë dhe identifikohemi me anti-heronjtë. Si është e mundur? Është një kontradiktë që dikush mund të empatizojë personazhe si Walter White apo Tony Soprano dhe të shijojë bëmat e tyre. Megjithatë është kështu. Sepse ndjenja jonë e empatisë na bën të identifikohemi më lehtë me dikë që është i pakënaqur, i dëshpëruar, i frustruar dhe që po lufton kundër një sistemi të dështuar.

Walter White, i cili ka arritur të rrëmbejë simpatinë tonë, është një mësues kimie në shkollë të mesme, vuan nga kanceri dhe prodhon metamfetaminë për të mbajtur familjen e tij. Maleficent është një zanë e tradhtuar dhe e shtypur nga njeriu që do, i cili përveç se do ta lërë, do të kthehet për t’i shqyer krahët.

Është kaq e lehtë të identifikohesh me këta personazhe. Ana e tyre e errët na tërheq sepse kuptojmë arsyet që i çuan në një dimension të tillë.

Në një shoqëri që ka dështuar, antiheroi na çliron

The Punisher, Daredevil, Jessica Jones… Vitet e fundit, janë shtuar përshtatjet për ekranin e vogël të këtyre personazheve nga bota e komikeve.

Ka diçka te anti-heronjtë që vepron si balsam, si element katartik. Ato përfaqësojnë shumë qëndrime për të cilat ne mendojmë, por nuk do t’i zbatonim kurrë në praktikë. Ata lëvizin dhe veprojnë jashtë ligjit për të zbatuar drejtësinë e tyre (justifikimin e tyre) në një shoqëri të dështuar.

Ndonjëherë anti-heroi përdor masa drastike për t’iu kundërvënë padrejtësive. Veprimi i tij ekstrem është (fshehurazi) tërheqës. Ne e admirojmë vendosmërinë e tyre përballë asaj që nuk do të guxonim kurrë të ndryshonim.

Antiheroi nuk ndryshon (dhe ne duam që ai të qëndrojë i tillë)

Anti-heronjtë gënjejnë, mund të jenë mizorë apo edhe të vrasin brutalisht. Ato mund të jenë kontradiktorë dhe ne mund t’i urrejmë dhe të vendosim t’i asgjësojmë.

Në një moment ne do të shkëputemi sepse ato sfidojnë kodet tona etike dhe morale, por, herët a vonë, do të duam të dimë më shumë. Do të donim të shihnim një film tjetër, një episod tjetër, të lexonim një tjetër komik apo një libër tjetër.

Në fund të fundit, ne nuk duam që ata të ndryshojnë. Dhe kështu, nëse superheroi devijon nga rruga e mirësisë, ai do të bëjë të pamundurën për t’u rikthyer në rrugën e duhur. Por jo, antiheroi nuk do të aspirojë kurrë të jetë ai që nuk është. Dhe ne e duam atë ashtu, të papërsosur.

Me pak fjalë, heronjtë janë zëvendësuar nga antiheronj që, në një farë mënyre, janë pasqyra e dëshirave tona më të errëta. Ato që nuk do t’i shprehim kurrë me zë të lartë./bota.al

Art

Rikthimi i ‘Squid Game’: Çfarë pritet nga sezoni i dytë!?

Published

on

Sezoni i parë i “Squid Game” ka rezultuar shumë i suksesshëm, dhe sot për adhuruesit e filmave kemi një lajm të rëndësishëm.

Pavarësisht largimeve të shumë personazheve të preferuar gjatë këtij sezoni, krijuesi dhe regjisor Hwang Dong-hyuk ka zbuluar se cilët lojtarë do të kthehen.

“U deshën 12 vjet për të sjellë në jetë sezonin e parë të “Squid Game”, por u deshën 12 ditë që “Squid Game” të bëhej seriali më i popullarizuar i Netflix-it ndonjëherë,” tha Hwang në një deklaratë.

Ai shtoi: “Si shkrimtar, regjisor dhe producent i “Squid Game”, kam një thirrje të madhe për fansat në mbarë botën. Faleminderit që e shikoni dhe e doni shfaqjen tonë.”

Këtu është gjithçka që dimë deri tani për sezonin e dytë të “Squid Game”: Cila do të jetë historia e sezonit të dytë?

Para konfirmimit të këtij sezoni, Hwang përmendi se seriali mund të kishte përfunduar edhe me një sezon, duke sugjeruar se “u mbyll me fund të hapur.” Megjithëse nuk zbuloi detaje specifike, ai konfirmoi një pikë të rëndësishme të komplotit që sezoni i dytë do të eksplorojë.

“Seong Gi-hun është bërë një person i ri deri në fund të sezonit të parë, kështu që i dyti do të përqendrohet në atë çfarë bën Gi-hun i ri, si shpalosen ngjarjet me këtë lloj personazhi,” zbuloi ai.

A ka një trailer për sezonin e dytë të “Squid Game”?

Në muajin e kaluar, Netflix publikoi trailer-in për sezonin 2, që hapet me Gi-hun, i cili është kthyer me kostumin e tij të gjelbër 456 dhe është i rrethuar nga të gjithë lojtarët e rinj. Ata të gjithë bëjnë rrugën e tyre drejt dritës së kuqe, arenës së dritës jeshile, ku ai paralajmëron turmën të qëndrojë plotësisht e qetë./UBTNews/

Continue Reading

AI

Drejtori i “Titanic”, James Cameron i bashkohet bordit të Stability AI

Published

on

By

Stability AI njoftoi të martën se James Cameron, regjisori i filmave “Titanic” dhe “The Terminator”, i është bashkuar bordit të startup-it të inteligjencës artificiale.

Rritja meteorike e inteligjencës artificiale gjeneruese ka tërhequr vëmendjen e Hollivudit në një kohë kur kostot e prodhimit janë rritur. Drejtuesit dhe agjentët e Hollivudit u takuan me kompaninë për të diskutuar përdorimet e mundshme të teknologjisë, thonë burimet e brendshme të industrisë.

Emërimi i Cameron e afron Stability AI më afër qëllimit të saj për të “transformuar median vizuale” duke u ofruar krijuesve një portofol të plotë të mjeteve të AI, tha CEO Prem Akkaraju.

Stability AI që ndodhet në Londër, e cila mblodhi rreth 80 milionë dollarë fonde në fillim të këtij viti, prodhon një mjet për gjenerimin e imazheve të inteligjencës artificiale që rivalizon ato të prodhuara nga Alphabet’s./UBTNews/

Continue Reading

Film & TV

Filmi “Back to Black” e rikthen Amy Winehouse në ekranin e madh

Published

on

Regjisorja Sam Taylor-Johnson nuk deshi që drama e saj biografike për këngëtaren dhe tekstshkruesen e ndjerë, Amy Winehouse, të jetë e ngjashme sikurse dokumentari fitues i Oscarit që u realizua nga Asif Kapadia.

“Ndjeva se duhet të realizoja diçka ndryshe nga ai dokumentar. Doja ta realizoja nga një këndvështrim tjetër dhe këndvështrimi më i mirë ishte që ta realizoja rrëfimin përmes muzikës së saj”, deklaroi regjisorja për filmin “Back to Black”.

Filmi i shpërndarë nga Focus Features, flet për edukimin e Winehouse në një familje hebreje, karrierën e saj, romancat – dhe varësinë që do të çonte në vdekjen e saj.

Derisa kritikat e filmit kanë qenë jashtëzakonisht negative në Mbretërinë e Bashkuar dhe Irlandë deri më tani, shumë besojnë se aktorja kryesore Marisa Abela, e cila portretizon Winehouse, dha një performancë të suksesshme.

“Ka momente kur Abela zhduket dhe Winehouse shpërthen në ekran, si një pamje magjike e syrit që vezullohet kalimthi në fokus”, shkroi kritikja Wendy Ide e The Guardian.

“Por filmi është jashtëzakonisht i pabarabartë dhe i prirur për gjykime të gabuara katastrofike”, shtoi ajo.

Aktorja kryesore kaloi 12 muaj duke tentuar të kapte çdo aspekt të Winehouse.

“Ka kaq shumë versione të ndryshme të Amyt, dhe kjo është pothuajse sikur, sa më shumë të dini, aq më pak dini, sepse ajo është artiste aq e madhe dhe gjithëpërfshirëse”, tha Abela./UBTNews/

Continue Reading

Film & TV

Aventura kinematografike: Një pasqyrë e filmit në Kanë 2024

Ky njoftim krijoi shumë interes për spektatorët dhe kritikët e kinematografisë.

Published

on

Në një konferencë shtypi të organizuar në ditën e enjtes, u njoftua se filma të drejtuar nga personalitete të njohura si  në Kanë këtë vit. Ky njoftim krijoi shumë interes për spektatorët dhe kritikët e kinematografisë. Së bashku me këta regjisorë të njohur, edhe filma të rinj nga Jacques Audiard, Paul Schrader dhe Andrea Arnold do të shfaqen në konkurrencë në këtë edicion të 77-të të festivalit, i cili fillon më 14 maj dhe përfundon më 25 maj.

Në këtë linjë, filmi më i pritur me padurim është “Megalopolis” i Coppola, i cili është i pari i tij pas më shumë se 10 vjetësh. Kjo është një kthim i madh për regjisorin e famshëm, dhe shumë pritet nga ky projekt.

Gjatë konferencës së shtypit, Thierry Frémaux, drejtori artistik i Festivalit të Kanës, dha disa detaje të vogla rreth fabulës së filmit, duke rritur kuriozitetin e publikut. Coppola gjithashtu shprehu dëshirën e tij për të realizuar këtë film për shumë vite, duke e përshkruar si një projekt për të ardhmen, një eksperiment për të ndërtuar një shoqëri utopike në mes të qytetit të New York-ut.

Francis Ford Coppola, që tashmë është 85 vjeç, ka fituar Palmën e Artë dy herë më parë në karrierën e tij, për “The Conversation” në vitin 1974 dhe për “Apocalypse Now” në vitin 1979.

Në aspektin tjetër, regjisori grek Yorgos Lanthimos do të prezantojë filmin “Kinds of Kindness”, i cili do të sjellë në ekran një kombinim të fuqishëm aktorësh si Emma Stone dhe Willem Dafoe, të cilët kanë punuar së bashku edhe më parë në filmat e tjerë të Lanthimos, duke përfshirë “Poor Things”. David Cronenberg, me origjinë kanadeze dhe njohur për filmat horror, do të sjellë në premierë “The Shrouds”, një eksplorim i misterit që ndërton një makinë për të lidhur me të vdekurit. Fotografitë e publikuara nga ngjarja tregojnë Yorgos Lanthimos dhe Emma Stone në një atmosferë festive, të përcjellur nga logot e BAFTA Film Awards, duke shtuar ende më shumë përparësi interesit për këtë projekt emocionues.

Në vitin 2024, Festivali i Filmit në Cannes do të prezantojë një gamë të gjerë filmash për çdo shije. Disa nga filmat në garë për Palmën e Artë janë: “Emilia Perez” e Audiard – një komedi muzikore kriminale e vendosur në botën e karteleve meksikane të drogës, me Selena Gomez në një rol kryesor, shkruan  The New York Times.

“The Apprentice” i Ali Abbasit, fokusohet në karrierën e hershme të biznesit të Donald J. Trump.

“Zogu” i Andrea Arnold-it, një portret i një vajze 12-vjeçare që jeton në varfëri në Angli.

“Limonov: Balada” i Kirill Serebrennikov, një portret i poetit rus që jeton në Nju Jork.

“Parthenope” i Paolo Sorrentino,  një film për një grua të bukur që shpreson të të jetë e njohur për diçka tjetër përveç pamjes së saj.

“Oh Canada” i Paul Schrader, një komedi për njerëzit e moshuar që shikojnë prapa në jetën dhe gabimet e tyre, me Uma Thurman dhe Richard Gere.

“The Substance” i Coralie Fargeat, një trup horror me Demi Moore në rol kryesor.

Ndërkohë, disa filma të profilizuar jashtë konkurrencës përfshijnë: “Furiosa: A Mad Max Saga” i George Miller-it, pjesa e fundit në serinë e aksionit Mad Max.

“Horizont: një Saga Amerikane” i Kevin Costner, e vendosur në kufirin perëndimor gjatë Luftës Civile Amerikane. Edhe pse ka pasur disa vështirësi për shkak të grevave në industri, kinemaja amerikane pritet të jetë e përfaqësuar në festivalin e këtij viti.

Festivali i Filmit në Cannes është një nga ngjarjet më prestigjioze në botën e filmit. Organizohet çdo vit në qytetin e Cannes në Francë, ku prezantohen produksione të filmit nga e gjithë bota.

Festivali ka një histori të gjatë dhe ka shërbyer si një platformë për promovimin e filmit artistik dhe eksperimental. Çdo vit, regjisorë, aktorë, dhe profesionistë të industrisë së filmit mblidhen në Cannes për të shijuar premierat e filmave, sesione të pyetjeve dhe përgjigjeje, si dhe për të zhvilluar kontakte profesionale./UBTNews/

Përmbledhi: Dionesa Ebibi

 

Continue Reading

Të kërkuara