Vendimi i Netflix për të shfaqur filma si “Farha” dhe seriali “Mo” ishte një devijim nga biznesi i zakonshëm për gjigantin e transmetimit me bazë në Kaliforni.
Në janar, faqja e internetit në gjuhën angleze e gazetës së shquar Israel Hayom raportoi me kënaqësi se Netflix kishte shtuar papritur një “numër jashtëzakonisht të lartë të filmave të prodhuar nga Izraeli”. Gazeta spekuloi se ky “gjest i veçantë” ishte ndoshta një përpjekje për të “tërhequr klientët”, pasi një numër i madh izraelitësh kishin anuluar në mënyrë dramatike abonimet e tyre në Netflix si përgjigje ndaj një “filmi anti-izraelit” që “portretizon ushtarët izraelitë si vrasës”.
Filmi “fyes” në fjalë është, sigurisht, “Farha” – të cilin Netflix e publikoi në dhjetor dhe filmi përshkruan tmerret e Nakba-s në vitin 1948, kur Izraeli arriti të ashtuquajturën “pavarësi” në tokën palestineze duke vrarë më shumë se 10 mijë palestinezë dhe duke shkatërruar më shumë se 500 fshatra. Edhe nëse ktheheni shpejt përpara 75 vitesh, ushtarët izraelitë nuk kanë nevojë për shumë ndihmë për t’u dukur si vrasës; thjesht pyesni familjen e gjyshes 61-vjeçare Majida Obaid, e cila u qëllua për vdekje në qafë gjatë tërbimit të ushtrisë izraelite më 26 janar në qytetin e pushtuar të Jeninit në Bregun Perëndimor.
E megjithatë vendimi i Netflix për të shfaqur filma si “Farha” si dhe serialin “Mo” përbën një devijim nga biznesi i zakonshëm në gjigantin e transmetimit me bazë në Kaliforni, duke ofruar një paraqitje të shkurtër të realitetit palestinez dhe historisë legjitime që kundërshton narrativën dominuese të fabrikuar nga Izraeli.
Për pjesën më të madhe të historisë së tij të fundit, Netflix ka qenë i mbushur me përmbajtje pro-izraelite që humanizon dhe heroizon shërbimet e sigurisë dhe inteligjencës izraelite duke mbështetur mitin e viktimizimit izraelit. Titujt kryesorë variojnë nga “The Spy” – me protagonist Sacha Baron Cohen si një agjent i njohur i Mossad-it – deri te seriali jashtëzakonisht i popullarizuar izraelit “Fauda”, i bërë sipas modelit të vjetër – Izraeli kundër “terroristëve”. Pastaj është “The Red Sea Diving Resort”, e cila e konsideron Izraelin si shumë të shqetësuar për refugjatët globalë, pa përmendur përgjegjësinë e tij të drejtpërdrejtë për krijimin e miliona prej tyre.
Kur kontaktova Netflix në vitin 2019 për një përgjigje ndaj pretendimeve se kompania po vepronte si një vend për propagandën izraelite, një zëdhënës më informoi se “ne jemi në biznesin e argëtimit, jo medias apo politikës”. Mos harroni se rritja efektive e vlerësimeve të një vendi përgjegjës për masakrën e rregullt të civilëve nuk është as apolitike dhe as argëtuese.
Zëdhënësi gjithashtu e drejtoi vëmendjen time te disa nga “përmbajtjet e larmishme arabe” të Netflix, duke përfshirë një shfaqje të quajtur “Comedians of the World”, e cila përfshiu katër komedianët nga Lindja e Mesme.
Dhe ndërsa “përmbajtja arabe” në Netflix është bërë padyshim më e larmishme që atëherë, i gjithë operacioni shihet si ende paksa miqësor ndaj Izraelit – një paragjykim që padyshim vazhdon gjithashtu të prekë diskursin e zakonshëm perëndimor në përgjithësi. Me gjithë rëndësinë e saj, “Farha” nuk ka rënë nën seksionin “Filma dhe TV izraelit” të Netflix, i cili fton audiencën të “qesh, të qajë, të psherëtijë, të bërtasë, të ulërijë apo çfarëdo që të ndjejë me këto komedi, drama, romanca, thriller dhe shumë më tepër, të gjithë me origjinë nga Izraeli”.
Duke mos pasur llogari timen Netflix, përdora fjalëkalimin e një miku libanez për të parë “Farha-n”. Shfrytëzova gjithashtu rastin për të kërkuar “Izraelin” në faqen e Netflix, e cila prodhoi një breshëri titujsh si dhe sugjerime për kërkime shtesë në lidhje me “Israel: Birth of a Nation”, “Against All Odds: Israel Survives”, etj.
Një kërkim për “Palestinë”, ndërkohë, solli serialin “Mo” dhe “Farha” në vendin e parë dhe të dytë, respektivisht, dhe sezonin e ri të “Fauda” në të katërtin – se mos mësohemi shumë me idenë e palestinezëve si njerëz dhe jo si “terroristë”.
Duke shkruar në vitin 2020, Orly Noy, kryetar i organizatës izraelite të të drejtave të njeriut B’Tselem, vuri në dukje se suksesi i “Fauda-s” – i krijuar vetë nga veteranë të një njësie komando ushtarake izraelite – kishte të bënte deri më tani me transformimin e palestinezëve në figura të frikshme dhe “ekzotike në atdheun e tyre”.
Noy theksoi se nuk ishte vetëm Rripi i Gazës – nën një rrethim shkatërrues dhe bombardime të rregullta nga Izraeli – ai që iu dha shfrytëzimit kinematografik nga krijuesit e serialit; Bregu Perëndimor ishte gjithashtu një terren pjellor, ekzotik: “Nablus, Ramallah, Jenin – të gjitha kanë ardhur për të simbolizuar sferat e botës së poshtme ku djemtë tanë [ushtarakë] hyjnë dhe dalin me guxim, në vend të qyteteve të gjalla pak larg nga vendi ku jetojmë” .
Sa i përket paraqitjes së Jeninit në janar 2023 në episodin e fundit të egërsisë ushtarake të jetës reale të Izraelit, nuk duhet nënvlerësuar kurrë rolin që mund të luajnë produksione si “Fauda” në legjitimimin e marifeteve të tilla kur një pjesë e madhe e botës shpenzon kaq shumë kohë në Netflix. Dhe për palestinezët për të cilët çdo ditë e ekzistencës është thjesht një vazhdim i Nakba-s, shfaqja e dobët e Netflix nuk do të harrohet aq lehtë – pavarësisht nga “Farha”.
Washington Post kohët e fundit citoi vlerësimin e politikanit izraelit të ekstremit të djathtë dhe ish-ministrit të Financave, Avigdor Lieberman se, “është çmenduri që Netflix ka zgjedhur të publikojë një film, i gjithë qëllimi i të cilit është të krijojë përfaqësime të rreme që nxisin kundër ushtarëve [izraelitë]”. Por shërbimi i transmetimit — i drejtuar nga fitimi — ka bërë vërtet shumë gjëra më të çmendura.
Dhe ndërsa Izraeli po përgatitet për zbavitjen e tij të ardhshme të vrasjeve të suksesshme, është koha që perdja të bjerë mbi çfarëdo që mbetet nga marrëdhënia e veçantë.
Opinion nga: Belén Fernández, përkthyer dhe përshtatur në shqip nga UBT News.
*Pikëpamjet e shprehura në këtë artikull janë të vetë autores dhe nuk pasqyrojnë domosdoshmërisht qëndrimin e portalit.
Tokio, kryeqyteti i Japonisë, është shpallur qyteti më i fuqishëm ekonomikisht në botë për vitin 2025 sipas renditjes globale të CEOWORLD.
Revista vlerëson se fuqia e jashtëzakonshme ekonomike e qytetit bazohet në dekada inovacioni në teknologji, industrinë automobilistike dhe prodhimin me precizion të lartë.
Sipas analizës, Tokio përfaqëson një standard të lartë të përsosmërisë operacionale, duke kombinuar avancimin teknologjik me qeverisje të disiplinuar ekonomike. Sistemet e transportit, rrjetet financiare dhe zinxhirët industrialë funksionojnë me një “saktësi të pakrahasueshme”.
Në vendin e dytë renditet Nju Jorku, si qendra kryesore globale e financave dhe nyjë për startup-et inovative, ndërsa Los Anxhelosi mban vendin e tretë falë industrisë së argëtimit, mbështetur nga zhvillimi i sektorit teknologjik dhe hapësinor.
Sipas raportit, 10 qytetet kryesore kontribuojnë thuajse një të tretën e GDP-së globale, duke treguar përqendrimin e fuqisë ekonomike në qendrat urbane që nxisin inovacion dhe kapital.
Renditja tregon dominimin e qyteteve amerikane në top 25-shen, përfshirë Çikagon (7), San Francisko Bay Area (9), Uashingtonin (12), Dallas-Fort Worth (13), Hjustonin (14), Bostoni (15), Seattle (18), Filadelfia (19), Atlanta (20) dhe Luginën e Silikonit (24).
Nga ana tjetër, Azia po forcon pozicionin e saj në ekonominë globale, me Seulin në vendin e pestë, duke reflektuar përparimin e Koresë së Jugut në teknologji, elektronikë dhe inovacion digjital.
Raporti i këtij viti nënvizon një zhvendosje të dukshme të gravitetit ekonomik global drejt rajoneve më dinamike dhe teknologjikisht të avancuara të botës. /A.Z/UBT News/
Libri më i ri i shkrimtarit Ben Blushi, “Jam Mysliman”, ka tërhequr vëmendjen e madhe në edicionin e 28 të Panairit të Librit.
Romani ofron një rrëfim ironik dhe filozofik mbi përplasjen midis fesë dhe shtetit laik në Shqipërinë moderne.
Ngjarjet zhvillohen në Rrugën e Kavajës, ku protagonisti, një shkrimtar, përballet me islamizimin gradual të shoqërisë dhe jetës së tij private, përfshirë edhe gruan e tij të dytë, e cila përkushtohet ndaj fesë.
Pas një udhëtimi në Mekë dhe ndjerë i vetmuar dhe i kërcënuar, ai përfundon duke u bërë mysliman, duke kthyer kështu romanin në një metaforë të kërkimit të shpëtimit përmes fesë, kur besimi te shoqëria humbet.
Ben Blushi zbulon se libri është shkruar brenda dy muaj e gjysmë e ka 221 faqe në versionin final.
“Ka qenë 20% më i gjatë në fillim, rreth 300 faqe. Kam përfshirë edhe një pjesë të fisit tim që janë myslimanë,” shpjegon ai.
Shkrimtari thekson se “Jam Mysliman” duhet lexuar si letërsi artistike, pa ngarkesë emocionale apo politizim:
“Unë i bëj thirrje të gjithëve që librin ta marrin si produkt imagjinar artistik, nuk është trakt, peticion politik a doktrinë, është një roman.”
Përndryshe, ky është botimi i dymbëdhjetë i Ben Blushit, pas suksesit me bestseller-at “Të jetosh në ishull”, “Otello, Arapi i Vlorës”, “Kandidati” dhe “Komploti”. /A.Z/UBT News/
Një studim i fundit nga Dr. Paul Kelley, një kërkues në Universitetin e Oxford-it, ka konfirmuar atë që shumë prej nesh e kemi ndjerë: puna para orës 10 të mëngjesit është një sfidë e vërtetë për trupin dhe mendjen.
Sipas tij, trupi ynë nuk është biologjikisht i përgatitur për të funksionuar në nivelin e tij më të lartë kur fillojmë punën shumë herët.
Shkencëtarët thonë se cikli i gjumit dhe ritmet biologjike të trupit nuk janë të dizajnuara për të punuar me efikasitet në orët e para të ditës.
Kjo nënkupton që shumë njerëz ndihen të lodhur, kanë vështirësi në përqendrim e mund të kenë pak energji gjatë orëve të para të punës.
Pas orës 10 të mëngjesit, trupi është më i gatshëm për t’u përqendruar e dhënë maksimumin, duke u ndjerë më energjik dhe më produktiv.
Kjo mund të shpjegojë pse shumë njerëz ndiejnë se janë më të efektshëm dhe të freskët pas kësaj kohe, dhe pse disa ekspertë sugjerojnë që orari i punës duhet të ndryshohet, për t’u përshtatur më mirë me ritmet natyrale të trupit.
Përmirësimi i kushteve të punës mund të sjellë një rritje të produktivitetit dhe po ashtu mirëqenies për punonjësit. /A.Z/UBT News/
Përdorimi i rregullt i uthullës së mollës në flokë do t’i largojë bakteret në lëkurën e kokës dhe do ta largojë zbokthin.
Gjithashtu, uthulla pastron flokët dhe ju jep më shumë volum ndërsa ndihmon edhe në reduktimin e rënies së flokëve.
Acidi alpha-hydroxy që gjendet në këtë lloj të uthullës ndihmon të largohen helmet ose toksinat që janë marrë nga përdorimi i produkteve të flokëve duke i bërë flokët më të shëndetshme, të ndritshme dhe të buta.
Gjithçka që ju duhet është uthulla e mollës dhe ujë i vakët. Por, si dhe sa herë duhet ta përdorim këtë tretman?
Për flokë kaçurela, të valëzuara, të gjata dhe të trasha – Gjysmë filxhani uthull molle me ¼ e filxhanit ujë të vakët
Përdoret një herë në çdo dy javë.
Për flokë të drejta, të shëndetshme, të holla dhe të shkurtëra – Një lugë gjelle uthull molle me një filxhan ujë të vakët
Përdoret një herë në javë.
Flokë të ngjyrosura ose të drejtuara në mënyrë artificiale– Gjysmë filxhani uthull molle me dy filxhana ujë të vakët
Përdoret një herë në muaj.
Për flokë të trasha dhe të thata – Një filxhan uthull molle me tre filxhana ujë të vakët.
Përdoret njëherë në 6 deri në 8 javë./A.Z/UBT News/
