Antibiotikët përdoren për të vrarë ose penguar rritjen e baktereve. Edhe pse mund t’i mendoni antibiotikët si ilaç, ato në fakt kanë ekzistuar për shekuj me rradhë në formë natyrale.

Disa ekstrakte bimore, vajra esencialë e madje ushqimet kanë veti antibiotike që ju ndihmojnë në trajtimin e infeksioneve.

Një shembull që mund të përmendim është ekstrakti i boronicës së kuqe, që përmban veti antibakteriale dhe antioksidantë, perfekte për tratimin e infeksioneve të traktit urinar. Bimët mund të kenë veti antibakteriale dhe antifungale.

Ato mund të jenë po aq efektive sa një antibiotik kimik në trajtimin e rritjes së tepërttë bakterieve në zorrë.

Mjalti

Një nga antibiotikët më të vjetër në botë. Egjiptianët përdorën mjaltin si antibiotik natyral dhe mbrojtës të lëkurës. Ai përmban peroksid hidrogjeni, i cili është përgjegjës për veti antibakteriale, mjalti ka nivel të ulët pH. Kjo funksionon për të larguar bakteret, duke bërë që të dehidratohen dhe të vdesin. Për të përdorur mjaltin si antibiotik, aplikoni direkt në plagë ose në zonën e infektuar.

Mjalti ndihmon në zhdukjen e baktereve dhe ndihmon në procesin e shërimit, mund ta konsumoni për të ndihmuar në trajtimin e infeksioneve të brendshme. Mjalti është i sigurt për t’u përdorur në lëkurë a trup, por nuk duhet t’i jepni kurrë mjaltë foshnjes nën 1 vjeç.

Hudhra

Dihet se ka veti antimikrobike, efektive kundër baktereve, mund të blini koncentrat ose ekstrakt hudhre, por edhe ta konsumoni të gjallë me pak vaj ulliri. Duhet të keni kujdes kur e konsumoni të gjallë, pasi në doza të mëdha shkakton gjakderdhje të brendshme.

Dy thelpinj hudhër në ditë konsiderohet një dozë e pranueshme. Nëse jeni duke marrë ilaçe për hollimin e gjakut, konsultohuni me mjekun para se të përdorni hudhrën si antibiotik. Dozat e mëdha të saj mund të përforcojnë efektet anësore të ilaçeve të tilla.

Vaji esencial i Trumzës

Ky vaj është veçanërisht i dobishëm kundër baktereve rezistente ndaj antibiotikëve. Në një studim 2011, studiuesit testuan efektivitetin e vajit esencial të livandës dhe trumzës. Vajrat u testuan në një grup me mbi 120 lloje bakteresh. Studiuesit zbuluan se vaji esencial i trumzës është më efektiv në vrasjen e baktereve sesa vaji esencial i livandës. Vaji esencial i trumzës është vetëm për përdorim të jashtëm.

Ju nuk duhet ta merrni atë nga goja, para se ta aplikoni në zonën e prekur, holloni vajin esencial me pjesë të barabarta të ullirit.

Aplikimi i vajit esencial të paholluar në lëkurë shkakton inflamacion dhe acarim. Njerëzit me presion të lartë të gjakut ose probleme hipertiroide nuk duhet të përdorin vaj esencial trumze.

Vaji esencial i Rigonit

Ka veti terapeutike, ndihmon në shërimin e ulçerave të stomakut, redukton inflamacionin, trajton infeksionet kërpudhore. Mjafton të shtoni një pikë vaji në lugë çaji vaj ulliri ose kokosi e ta aplikoni ë zonën e prekur. Mund ta shpërndani në ajër për të ndihmuar në pastrimin e infeksioneve të sinusit, nuk duhet ta konsumoni këtë vaj ose ta përdorni të paholluar në lëkurë. /UBT News/

Nëse dikush ndien shpime, djegie apo mpirje në duar dhe këmbë, mund të jetë shenjë e neuropatisë, gjendje që përshkruan dëmtimin a çrregullimin e funksionit të nervave në gjymtyrë, ka thënë Eva Feldman, profesoreshë e neurologjisë në Universitetin e Michiganit, ka raportuar The Washington Post.

Pse ndodh më shpesh me kalimin e moshës?

Me kalimin e viteve, trupi ynë humbet qeliza nervore dhe ato që mbeten funksionojnë më dobët.

“Nëse këto nerva dëmtohen nga ndonjë gjendje shëndetësore apo lëndim, e kanë më të vështirë të rikuperohen”, ka shpjeguar Anne Louise Oaklander, profesoreshë në Fakultetin e Mjekësisë të Harvardit.

Cilët janë shkaktarët?

Neuropatia shpesh lidhet me:

Diabetin e tipit 2

Sëmundjet autoimune

Kimioterapinë

Hipotiroidizëm të patrajtuar

Sëmundje të veshkave

Obezitet

Mungesë të vitaminës B12, që sipas neurologut Kunal Desai nga Universiteti Yale, prek të paktën 20 për qind të të moshuarve mbi 60 vjeç.

Shenjat që nuk duhen neglizhuar

Shenjat më të zakonshme përfshijnë:

-Shpime në këmbë apo duar (ndjesi si “miza që ecin mbi lëkurë”)

-Djegie ose pickime

-Mpirje që ndikon në ekuilibrin gjatë ecjes

“Pacientët shpesh e përshkruajnë ndjesinë si milingona që ecin mbi këmbët e tyre, ose si djegie dhe pickim”, ka thënë Feldman.

Nëse keni këto simptoma, kontaktoni mjekun, sidomos nëse vuani nga sëmundje kronike si diabeti apo jeni në trajtim me kimioterapi.

Si zbulohet diagnoza?

Mjeku do të:

-Shikojë lëkurën e duarve dhe këmbëve për çarje apo plagë

-Testojë reflekset dhe ndjeshmërinë me një lloj piruni vibrues apo gjilpëre

-Kontrollojë forcën muskulore në duar dhe këmbë

Nëse diçka rezulton jonormale, mund të kërkohen teste neurologjike dhe analiza gjaku për të identifikuar shkakun (si diabeti apo mungesa e vitaminës B12).

Nëse simptomat shfaqen në njërën anë të trupit, duhet të vizitohet neurologu për të përjashtuar sëmundje më serioze, si skleroza amiotrofike laterale (ALS).

Si trajtohet?

Trajtimi varet nga shkaku:

Diabeti i tipit 2: Aktiviteti fizik dhe humbja në peshë mund të përmirësojnë simptomat, sipas një analize të publikuar në Lancet Neurology (2022).

Hipotiroidizmi, mungesa e B12 apo sëmundjet autoimune: Trajtimi i saktë i këtyre mund të lehtësojë neuropatinë.

Kimioterapia: Mjeku mund të ndërrojë terapinë ose të rekomandojë pushim nga trajtimi.

Në raste më të vështira, ndihmojnë edhe ilaçet. Po ashtu, ndihmon edhe një fashë me përmbajtje kapsaicine, veti e cila ngroh pjesën ku aplikohet, por mund të shkaktojë skuqje apo ndjesi djegieje në lëkurë.

Kujdesi i vazhdueshëm

Nëse neuropatia ndikon te këmbët, duhet vizituar mjekun përkatës disa herë në vit për të kontrolluar plagë, ulçera apo infeksione. Këmbët duhet të kontrollohen çdo ditë në shtëpi.

Për të gjithë mbi 50 vjeç, rekomandohet vaksina kundër lisë së dhenve (Shingrix), sepse, siç shpjegon Feldman, “kjo li mund të shkaktojë neuralgji postherpetike, një dhimbje e ngjashme me neuropatinë”.

Kjo vaksinë ka treguar efikasitet mbi 90 për qind në parandalimin e saj.

Specialistët po ndeshin gjithnjë e më tepër tek moshat e reja probleme që lidhen me dhimbjet e zonës së qafës dhe të shpinës, sikurse edhe të hernies diskale.

“Kemi vënë re një rritje të dukshme të problematikave të shpinës tek moshat e reja. Ata zakonisht ankohen ose për dhimbje qafe ose të mesit. Kemi shumë të rinj që vijnë mosha 27 vjeçare, por edhe ato 40 vjeçarë, por me problematika më të thella.”

Stili i jetesës apo të punuarit në zyre për kohë të gjatë, janë vetëm disa nga arsyet që shfaqen këto probleme që duhen trajtuar nga specialistët.

“Zakonisht kur vijnë në klinikë ankohen për vështirësi në lëvizje, në kontrollin e veprimeve ose pjesa më madhore vijnë me çrregullim nervor. Ankohen që simptomat më të mëdha i kanë te krahu a te këmba. Pjesa më e madhe janë ata që kanë profesion ku punojnë 8 orë në zyrë dhe nuk kanë stil jetese aktive.”

Problemet që lidhen me zonën e shpinës apo hernien diskale, trajtohen më mirë kur kapen në faza fillestare dhe në moshë më të re nënvizojnë mjekët.

 

 

Truri i personave të cilët janë obezë apo kanë disa kilogramë më shumë sesa duhet, është i plakur 10 vite më shumë krahasuar me atë të atyre normal.

Këtë e tregon një studim i kryer me rezonancë magnetike i universiteteve “Cambridge” dhe “Yale”, i publikuar në revistën shkencore “Neurobiology of Aging”, transmeton Ekonomia Online.

Skanimet cerebrale të 246 personave me peshë normale dhe të 227 të tjerëve obezë ose mbi peshë ndërmjet moshës 20 deri 87 vite, evidentuan që në moshën 37 vjeçare kur nis zvogëlimi i vëllimit të fashës së fibrave nervoze, substanca e bardhë e të dytëve del më e lehtë sesa e të parëve.

Diferenca është maksimale në moshën 40 vjeç e stabilizohet, me një shkëputje prej 10 vitesh plakje më shumë për obezët. Ky përfundim arrihet bazuar nga imazhet. Megjithatë është e nevojshme që të bëhen disa saktësime.

Zvogëlimi i substancës së bardhë nuk ka sjellë asnjë rënie në funksionin konjitiv të trurit për personat mbipeshë, ku koeficienti i inteligjencës rezultoi në të njëjtën linjë me atë të individëve të dobët, është e vështirë për të kuptuar nëse ulja e volumit të fibrave nervoze shkaktohet nga shtimi i BMI-së, nëse është shkaku, apo nëse kanë të dyja një origjinë të përbashkët.

Studimi është i limituar për të mos ndjekur pacientë përgjatë hapësirës kohore, sepse “fotografon” vetëm situatën aktuale. Edhe përdorimi i BMI-së mund të fshehë të papritura, sepse nuk llogarit masën muskulore, e ndryshme nga yndyra trupore.

Tani do të duhet që të qartësohet marrëdhënia e kësaj lidhjeje të drejtpërdrejtë me fillimin e sëmundjeve në tru.