Kulturë

Tetë momentet kryesore të librit të ri të Princit Harry

Harry para disa javësh publikoi librin e tij “Spare”.

Published

on

Trashëgimtari dhe rezerva

Princi William ishte trashëgimtari, “ndërsa unë isha rezerva”, shkruan Harry, sipas raportimeve të ndryshme në gazeta. Ishte një nofkë që përdorej shpesh nga babai i tij, që sot është mbreti, nëna e tij dhe gjyshi i tij, Duka i Edinburgut. “Madje edhe nga gjyshja – mbretëresha e ndjerë”, raporton Times.

“Për këtë nuk kishte asnjë gjykim, por as ndonjë paqartësi”. Harry ishte “hija, Plani B”, dhe beson se ai “u soll në këtë botë në rast se do të ndodhte diçka”. Ai kujton se ishte 20-vjeç, kur dëgjoi që babai i tha nënës së tij ditën e lindjes së tij: “Shkëlqyeshëm! Tani më ke dhënë një trashëgimtar rezervë. Tani puna ime mbaroi!”. Me sa duket ishte një shaka, shkruan Harry. Por disa minuta pasi e tha këtë gjë, Charles shkoi “të takonte të dashurën e tij”. Ai shton: “Pra shumë fjalë të vërteta të thënë si me shaka”.

Afganistani

Në një pranim të papritur, Harry zbulon në libër se ai vrau 25 luftëtarë talebanë gjatë shërbimit të tij të dytë në Afganistan. Ai e dinte këtë numër nga teknologjia, që e lejoi të thoshte “me saktësi” se sa “luftëtarë armiq” kishte eliminuar.

“Më dukej e rëndësishme të mos kisha frikë nga ai numër. Pra numri i të vrarëve prej meje është 25. Nuk është një shifër që më mbush me kënaqësi, por as nuk më vë në siklet”, shkruan ndër të tjera Harry sipas përkthimit që i ka bërë “The Times” botimit në gjuhën spanjolle. Por që t’i vriste ishte e rëndësishme që ai të mos i shihte luftëtarët talebanë si njerëz, por më tepër si “gurë shahu që duhen hequr nga tabela… si të ligjtë që duhen eliminuar”.

Bashkëshortja e Mbretit

Harry dhe William i thanë të dy babait të tyre se nuk do ta pengonin marrëdhënien e tij me Camilla-n, por iu lutën që të mos martohej me të. William kishte ndjerë një “faj të jashtëzakonshëm” për “gruan tjetër”, për të cilën ai “kishte kohë që ushqente dyshime”. William ishte “i hutuar” dhe “i përndjekur nga dyshimet”, dhe kur dyshimet e tij u konfirmuan, ai u ndje në “faj” pse nuk tha apo nuk bëri diçka më herët, sipas fragmenteve të librit që pritet të dalë në treg këtë javë.

Takimi për herë të parë me Camilla Parker Bowles ishte si një “injeksion”. “Mbylli sytë dhe as që do ta ndjesh”- ka shkruar Harry në libër. Gjithashtu ai pohon se Camilla i ishte dukur “e mërzitur” gjatë takimit të tyre, duke ia vënë në dukje faktin se ai ishte trashëgimtari rezervë dhe jo trashëgimtari më i rëndësishëm.

Harry pyeti ndërkohë veten nëse ajo do të ishte “njerka e ligë” e përrallave, por doli që jo. Gjithsesi, menjëherë pas takimeve të tyre private me Camilla-n, ajo filloi të zhvillonte një “strategji afatgjatë … që synonte martesën dhe përfundimisht, kurorën”. Në media nisën të shfaqen historitë në lidhje me bisedat e saj me Williamin, ndërsa Harry fajësoi “ekspertin e ritë komunikimit, i cili ishte punësuar nga babai jonë me rekomandimin e Camilla-s”.

Princi i Uellsit

Një nga pretendimet më befasuese është se William e sulmoi fizikisht Harry-n në shtëpinë e tij në Nottingham Cottage në territorin e Kensington Palace, gjatë një sherri mbi Meghan në vitin 2019, gjatë të cilit William dyshohet se e quajti Meghan “një tip të vështirë”, “të vrazhdë” dhe “gërryes”.

Harry tregon se në një moment William e kapi me forcë për jake dhe e rrëzoi në dyshemenë e kuzhinës ku ai theu tasin e hante qeni, duke pësuar lëndime në shpinë. Ai qëndroi për pak çaste “i trullosur”, para se të ngrihej dhe ta urdhëronte William të largohej nga andej.

Ai shkruan se vëllai i tij e kishte nxitur të përleshej, siç kishin bërë kur ishin fëmijë, por ishte Harry ai që e refuzoi. William u rikthye më vonë, duke i kërkuar falje dhe ndjerë i keqardhur për atë që kishte ndodhur. Harry i dha një gotë ujë dhe thotë se i tha: “Willy, unë nuk mund të bisedoj me ty kur je në këtë gjendje”.

William thuhet se i tha: “Unë nuk të sulmova, Harold”, duke përdorur emrin përkëdhelës të vëllait. Po ashtu Harry shton se William i tha atij se nuk kishte nevojë që t’i tregonte Meghan për atë ngjarje. Në fillim Harry i tregoi terapistit të tij, por më pas Meghan vuri re gërvishtjet dhe mavijosjet në shpinë.

“Ajo u mërzit shumë”- shkruan ai. Harry shpresonte për mirëkuptim nga familja e tij për vendimin e tij për t’u larguar nga familja. Ai shkruan për takimin me Charles dheWilliam në funeralin e Dukës së Edinburgut. Por sapo pa zemërimin tipik të William-it, ai e kuptoi se ishte në një “duel”. As babai dhe as vëllai i tij nuk dukej se e kuptonin pse ishte larguar. Ai shkruan se Charles u tha djemve të tij: “Ju lutem djema. Mos m‘i bëni një mjerim vitet e mia të fundit të jetës”.

Korrupsion dhe fshehje të abuzimeve

Harry thotë se ai dhe William donin që të bënin thirrje për një hetim mbi vdekjen e nënës së tyre, por nuk ia arritën. Ai tha se një dekadë pas vdekjes së saj, kur ishte në Paris, kërkoi që të kalonte në tunelin ku ajo vdiq “pikërisht me 100 km/h”, shpejtësia me të cilën po udhëtonte makina e saj.

Më vonë e përsëriti udhëtimin me William. Ai “shihte shtyllat e betonit që dilnin përpara” dhe “i numëronte”. Bashkë me to numëronte rrahjet e zemrës së tij. “U ula prapa. I thashë më zë të ulët: Kaq është e gjitha? Nuk është asgjë. Është thjesht një tunel i drejtë … Një tunel i shkurtër, i thjeshtë. Nuk ka arsye pse dikush duhet të vdesë brenda tij”.

Në lidhje me përfundimin zyrtar se shoferi i dehur “ishte i vetmi shkak i aksidentit”, Harry thekson: “Kjo ishte thjeshtë absurde”. Edhe nëse do të kishte qenë i pirë apo i dehur “shoferi nuk do të kishte asnjë problem të ngiste makinën nëpër një tunel kaq të shkurtër”- shkruan Harry, duke shtuar: “Po të mos ishte për paparacët që e ndiqnin dhe e shpërqendruan”.

Ai pyet se pse paparacët “ia vunë nga pas” nuk hynë në burg, dhe pse njerëzit që i kishin dërguar nuk përfunduan në burg. “Çfarë arsyeje tjetër mund të ketë përveç korrupsionit dhe fshehjes së diçkaje të rëndë?”- shkruan ai.

Harry thekson se William dhe ai donin të lëshonin një deklaratë duke kërkuar së bashku rihapjen e hetimit dhe madje të thërrisnin një konferencë për shtyp. “Por ata që vendosnin në fund na dekurajuan”- shkruan ai.

Seks dhe drogë

Nga humbja e virgjërisë, në moshën 17-vjeçare, me një grua të moshuar në një fushë pas një nate në një pub, tek konsumimi i kërpudhave magjike dhe kokainës në rininë e tij, Harry nuk përmbahet. Gruaja, emri i së cilës nuk përmendet, e trajtoi atë si një “hamshor të ri”.

Në fillim ai piu kokainë gjatë një fundjave gjuetie në moshën 17-vjeçare, tymosi kanabis në kopshtet e Kensington Palace dhe në kolegjin Eton. Po ashtu konsumoi psikodelikë për “argëtim” dhe për terapi me kalimin e viteve, duke zbuluar se lëndët narkotike i dhanë mundësi të shihte “të vërtetën”.

Po ashtu ai konsumoi kërpudha magjike dhe u deh me tekila në Kaliforni në janar 2016 kur ishte 31 vjeç. Në atë kohë mediat raportuan se filloi të kishte haluçinacione duke besuar se një kokë që dilte nga koshi i banjos po e shikonte dhe se ajo po zmadhohej. Edhe tualeti u shndërrua në një kokë dhe ai filloi të fliste me të. Disa detaje të tjera të dukshme përfshijnë faktin se ai ishte bërë synet që fëmijë, dhe se penisi i tij pësoi ngrirje gjatë një udhëtim në Antarktidë menjëherë para martesës së William dhe Kate.

Princesha e Uellsit

Tensionet e forta midis Dukës së Kembrixhit dhe asaj të Sussex, arritën kulmin pas dasmës së kësaj të fundit, pasi Harry dhe Meghan dolën për të pirë çaj. Më herët, Kate, e cila sapo kishte lindur fëmijën tjetër, thuhet se ishte ofenduar nga Meghan duke thënë se problemet me kujtesën që po haste kohët e fundit ishin “për shkak të hormoneve”.

Kur u rihap kjo çështje, shkruan Harry, Meghan kërkoi falje, duke thënë se ajo ishte gjuha që fliste me miqtë. Por William, sipas Harry-t, “i drejtoi gishtin Meghan” dhe bërtiti: “Epo kjo sjellje është e vrazhdë Meghan. Këto sjellje nuk pranohen këtu”. Thuhet se Meghan iu kundërpërgjigj: “Nëse nuk e ke problem, mbaje gishtin larg fytyrës sime!”.

Uniforma naziste

Vendimi i Harry-t për të veshur një uniformë naziste me simbolin e svastikës në një festë në vitin 2005 shkaktoi një zemërim të madh tek opinioni publik. Por në librin e tij, ai pretendon se i telefonoi William dhe Kate duke i pyetur nëse duhej të vishte një uniformë piloti apo një uniformë naziste, dhe ata i rekomanduan këtë të fundit.

Që të dy po qeshnin me të madhe më vonë kur ky akt u cilësua si një skandal. Po ashtu Harry shkruan se në një rast tjetër u kritikua sërish nga media pasi e kishte etiketuar “paki” një kadet të ushtrisë pakistaneze, për shkak se ai nuk e dinte se ky term ishte një fyerje, duke menduar se ishte e ngjashme me nofkën Yankee, me të cilën thirren amerikanët.

Magazinë

Divorci i prindërve, flet vajza e “Mr. Bean”: Ditët më të errëta

Published

on

Vajza e Rowan Atkinson ka folur për herë të parë rreth divorcit të prindërve. Lily Sastry është fëmija i vogël i aktorit të njohur kryesisht si Mr. Bean dhe ish-gruas së tij, Sunetra Sastry.

“Kalova shumë kaos dhe vetmi në të njëzetat e mia. Tani që jam 30 vjeçe, mund ta shoh qartë se ku isha dhe çfarë po ndodhte brenda meje gjatë ditëve më të errëta. Isha e humbur dhe nisa të ndihesha disi normale në të njëzetat e vona. Kam qenë gjithnjë e ngecur mes dy botësh, nuk e kam vendin këtu, por as atje.

Është e vështirë të zbulosh kush je kur nuk ke miq, një familje të përçarë dhe nuk di si t’ia dalësh të krijosh muzikë dhe të përpiqesh ta kuptosh botën. Më janë dashur vite të zgjidh problemet e mia dhe të kuptoj kush jam, si dhe të bëhem personi më i mirë që mund të jem. Kam bërë gabime të panumërta, jam lënduar, kam qenë e humbur dhe vetëm shumë herë. Arti ishte drita ime udhërrëfyese. Gjëja që e bëri vuajtjen të kishte vlerë, teksa unë punoja drejt një qëllimi, një ëndrre”.

Rowan Atkinson dhe Sunetra Sastry janë prindër edhe të një djali, Benjamin Atkinson, 31 vjeç.

Continue Reading

Magazinë

Dani Alves shpallet i pafajshëm

Published

on

Dani Alves është shpallur i pafajshëm, teksa akuzohej për sulm seksual.

Seksioni i Apelit i Gjykatës së Lartë të Drejtësisë së Katalonjës ka pranuar me shumicë të plotë apelimin e futbollistit Dani Alves, i cili ishte dënuar nga Seksioni 21 i Gjykatës Provinciale të Barcelonës me 4 vite e gjysmë burg për rastin në fjalë në një diskotekë të Barcelonës më 31 dhjetor 2022.

Gjyqtarët e çështjes kanë hasur disa gjëra që nuk përputhen, çka ka sjellë edhe vendimin që Dani Alves të lihet i lirë.

Për t’u theksuar se Gjykata vuri në dukje edhe kontradikta mes dëshmisë së viktimës dhe provave materiale të çështjes, si raportet e ADN-së dhe ekzaminimin me gjurmë gishtash.

Alves duhej të paguante garancinë prej 1 milion euro (850 mijë dhe ra dakord të dorëzonte pasaportën e tij, pasi i ndalohet largimi nga Spanja.

Continue Reading

Magazinë

Krijuesit e “Adolescence” duan vëmendjen e të rriturve: Djemtë adoleshentë në krizë

Published

on

Bota për fëmijët sot duket shumë ndryshe nga ajo që ishte për prindërit e tyre. Ky ndryshim theksohet në një skenë të serialit të njohur të platformës transmetuese Netflix, “Adolescence”, ka shkruar CNN.

Në episodin II, Inspektori i Krimeve, Luke Bascombe (rolin e të cilit e luan Ashley Walters) shkon në shkollë të mesme për të hetuar pse 13-vjeçari Jamie Miller (rolin e të cilit e luan Owen Cooper), personazhi kryesor i serialit, dyshohet se ka vrarë shoqen e tij të klasës, Katie.

Bazuar në ndërveprimet në Instagram, mendon se ishin miq dhe të lidhur romantikisht. Djali i tij, nxënës në shkollë, i tregon se ka gabuar.

Emojit që Katie kishte përdorur nuk ishin “të pafajshme”. Ato ishin formë koduese e ngacmimit: emoji i dinamitit përfaqëson një pilulë të kuqe që shpërthen, një referencë për “manosferën” (grupet online të djemve që kanë ide ekstremiste për marrëdhëniet me gratë).

Emoji apo simboli “100” është një aludim për këtë grup, që sugjeron një teori që thotë se 80% e grave tërhiqen nga 20% e djemve.

Ky zbulim është tronditës për Bascombe dhe të tjerët të rritur, që nuk e dinë cilat ide të dëmshme e të rrezikshme ndikojnë te të rinjtë dhe si depërtojnë në jetën e tyre. Kjo ngjarje me papërputhshmëri është në qendër të “Adolescence”, serial britanik që ka ngjallur diskutime për qëndrimet e djemve të rinj ndaj grave, kulturën “incel” (djemtë që ndihen të margjinalizuar dhe kanë urrejtje ndaj grave), përdorimin e telefonave të mençur dhe shumë çështje të tjera.

Seriali fillon si dramë krimi, por gjatë katër episodeve, eksploron çfarë mund të ketë shtyrë një djalë që duket i pafajshëm të bëjë diçka kaq të tmerrshme. Dhe përgjigjet që ofron nuk janë aspak të thjeshta. Në një intervistë Jack Thorne, një nga krijuesit e serialit, flet për hulumtimet e tij në qoshet më të errëta të internetit, zemërimin e djemve të rinj dhe shpresat që ka për prindërit.

Pse e krijoi këtë histori?

“Filloi me mikun tim Stephen Graham. Ai më telefonoi e tha se duhet të shkruajmë një serial për djemtë që urrejnë vajzat dhe për krimin me thika, që është problem i madh këtu në Britani”, ka thënë Thorne.

Ata u nisën nga diskutimi për zemërimin e djemve, për mizorinë e tyre dhe për ndërtimin e një portreti të ndërlikuar të maskulinitetit.

“Si u bëmë ne e si po bëhen adoleshentët tani, në mënyra të ngjashme, por edhe të ndryshme?”, ka thënë tutje Thorne.

A ishin këto tema që i ka menduar gjatë kohës?

“Ka kohë që i mendoj, por diçka që kam tendencë ta kisha injoruar. Kur u futa më thellë, pashë shumë ide që më befasuan dhe që, nëse do t’i kisha dëgjuar në momentin e gabuar, do të më kishin çuar në rrugë që jam shumë i lumtur që nuk i kam ndjekur”, ka thënë skenaristi.

Tutje ai ka shpjeguar se si funksion kultura “incel”.

“Idetë e kulturës ‘incel’ janë tërheqëse se u japin kuptim shumë ndjenjave: izolimit, vetëvlerësimit të ulët, ndjenjës së padëshirueshmërisë. Ata të thonë se ka një arsye pse bota është kundër teje: sepse bota është ndërtuar nga një këndvështrim femëror, dhe gratë kanë gjithë fuqinë. Ata të japin udhëzime për t’u përmirësuar: të bëhesh më i fortë, të mësosh të manipulosh dhe të dëmtohesh”, ka thënë ai.

Cili iishte procesi i kërkimit për të shkruar karakterin e Jamie?

“Për të kuptuar këto ide, hulumtova në vende të errëta si platforma “Reddit” dhe “4chan”, duke ndryshuar algoritmin. Krijova llogari anonime e fillova të ndiqja njerëzit e dukshëm. Ata më çuan tek ata që ishin më pak të dukshëm, dhe këta ishin ata që më interesuan më shumë”, ka treguar Thorne.

Ka thënë se 13-vjeçari s’është duke e ndjekur personazhin e rrjeteve sociale, ish-kik-boksierin profesional, Andrew Tate, në mënyrë direkte.

“Ndoshta është duke ndjekur dikë që është i pasionuar pas lojërave ose muzikës, dhe që ka ndjekur Andrew Taten më parë dhe tani e përhap atë ide në një formë tjetër”, ka shpjeguar Thorne.

Cilat janë pyetjet që përpiqet t’u japë përgjigje seriali?

“Po pyesnim veten: Pse e bëri Jamie atë që bëri? Kjo nuk është pyetje se ‘kush e bëri?’ por ‘pse e bëri?’. Kjo është arsyeja pse shkojmë në shkollë në episodin e dytë, për të kuptuar sistemin arsimor dhe si funksionon ai. Në episodin e tretë, përpiqemi të kuptojmë se si mendon ai, çfarë ka përpunuar. Dhe në episodin e katërt, arrijmë në një vend shumë të ndërlikuar. Nuk do të thotë që mund të fajësojmë vetëm prindërit, por ata janë pjesërisht përgjegjës”, ka thënë Thorn.

Si mund të adresohet radikalizimi i djemve të rinj?

Regjisori ka thënë se duhet gjetur mënyra e duhur për përdorimin e rrjeteve duke cekur se problemet nuk vijnë direkt nga platformat.

“Duhet të gjejmë një mënyrë për të trajtuar përdorimin e mediave sociale. Ky është një problem i vështirë, sepse nuk do të vijë nga vetë platformat. Në Britani, po flasim për moshën kur duhet lejuar qasje në përdorim të rrjeteve sociale, ndërsa në Australi, ata që janë nën 16 vjeç ndalohen t’i përdorin rrjetet sociale. Kjo është përgjegjësia e kompanive që menaxhojnë këto platforma”, ka thënë tutje Thorne.

Çfarë mësimesh mund të nxjerrin prindërit nga ky serial?

Thorne ka thënë se është e nevojshme vëmendja e të rriturve ndaj adoleshentëve, pasi ata janë në krizë.

“Duhet të dëgjojmë fëmijët, janë të cenueshëm e kanë nevojë për ne. Kjo është për të gjithë, jo vetëm për prindërit. Dëgjoni fëmijët. Kjo është për mësuesit, dëgjoni nxënësit e studentët tuaj. Kjo është për politikanët, dëgjoni të rinjtë. Ata janë të përjashtuar tani dhe po kalojnë një dhimbje të madhe. Duhet t’i ndihmojmë”, ka thënë Thorne.

Ai ka thënë se ajo që duhet të bëjnë të rriturit është t’i dëgjojnë, të gjejnë mënyra për t’i bërë ata të flasin e të kuptojnë çfarë po i shqetëson.

“Përndryshe mund të jemi duke humbur mundësinë për t’i ndihmuar ata”, ka përfunduar skenaristi.

Continue Reading

Kulturë

Shuk Gurakuqi, ish ministri i Financave i dënuar nga regjimi komunist në burgun e Burrelit

Published

on

Muzeu Kombëtar i Përgjimeve “Shtëpia me gjethe” organizoi sot një ceremoni përkujtimore për intelektualin dhe ish-ministrin e shtetit shqiptar, Shuk Gurakuqi, në ditën e 137-vjetorit të lindjes së tij.

Shuk Gurakuqi, një figurë e shquar e historisë shqiptare, lindi në Shkodër më 28 mars 1888 dhe studioi në Kolegjin Saverian të Jezuitëve në vendlindje. Ai filloi karrierën e tij si arkëtar në Doganën e Shkodrës dhe më pas si administrator në disa firma private, para se të emërohej shef i Seksionit të Financave në Bashkinë e Shkodrës gjatë pushtimit austro-hungarez.

Gurakuqi u bë një aktor i rëndësishëm në jetën politike të Shqipërisë gjatë periudhës 1920-1924, kur u zgjodh dy herë deputet i qarkut Shkodër. Po ashtu, ai ishte drejtues i organit të shtypit “Ora e Maleve” së bashku me Patër Anton Harapin dhe Dom Lazër Shantonë. Megjithatë, edhe pse nuk mori pjesë në Lëvizjen e Qershorit të vitit 1924, Gurakuqi mbeti një mbështetës i grupeve antizogiste dhe për këtë arsye kaloi pjesën më të madhe të periudhës së regjimit të Mbretit Zog në ekzil.

Në vitin 1938, Gurakuqi u kthye në Shqipëri dhe filloi të drejtonte firmën tregtare “Vllazën Prennushi”. Më vonë, ai u emërua Ministër i Financave në qeverinë e Mustafa Krujës, ku mbajti këtë post për dy vjet. Pas ardhjes së komunistëve në pushtet, Shuk Gurakuqi u arrestua dhe u dënua me burgim të përjetshëm nga Gjyqi Special i vitit 1946.

Dënimi i tij më vonë u ul në 20 vjet burgim, por ai vuajti gjithsej 17 vjet, ku një pjesë të madhe të këtij kohë e kaloi në burgun e Burrelit, një nga burgjet më të famshme dhe më të tmerrshme të regjimit komunist. Pas lirimit, Gurakuqi kaloi vitet e mbetura të jetës në varfëri, duke u marrë me studime dhe lexime shkencore, përderisa vendi i tij dhe i shoqërisë kishte kaluar nën dritën e një regjimi tjetër.

Shuk Gurakuqi ndërroi jetë më 13 prill 1966 në Shkodër, duke lënë pas një trashëgimi të pasur intelektuale dhe një historik të mbushur me përpjekje për të mirën e atdheut, por edhe me sakrifica të mëdha nën regjimin komunist.

Përkujtohet sot si një figurë e rëndësishme në historinë e Shqipërisë, me një jetën e tij të ndarë mes përpjekjeve për të ndihmuar në ndërtimin e shtetit shqiptar dhe vuajtjesh të pafundme nga padrejtësitë që i shkaktoi regjimi komunist./UBTNews/

Continue Reading

Të kërkuara