Një grup studiuesish nga UBT, i përbërë nga profesori Burim Kiseri, Arijeta Sllamniku, Aida Rexhepi, Vosa Hamiti Krasniqi dhe Jeta Kubati, kanë publikuar një studim të rëndësishëm shkencor në revistën ndërkombëtare International Journal of Biomedicine. Ky studim, i titulluar “How Age Impacts Lower Arch Changes After Orthodontic Treatment: A One-Year Study”, fokusohet në ndikimin e moshës në ndryshimet e harkut të poshtëm pas përfundimit të trajtimit ortodontik.

Studimi kishte për qëllim të shqyrtonte ndryshimet që ndodhin në harkun e poshtëm të gojës pas përfundimit të trajtimit ortodontik, duke u fokusuar veçanërisht tek ndikimi që ka mosha. Grupi i pacientëve të analizuar përbëhej nga 30 individë që kishin kaluar trajtimin për ndihmën e rregullimit të mbipopullimit të dhëmbëve, pa pasur nevojë për ekstractions. Të gjithë pacientët ishin të pajisur me një mbajtës të fiksuar (FR) në harkun e poshtëm. Modelet e dhëmbëve të pacientëve u morën një ditë pas përfundimit të trajtimit dhe përsëri një vit më vonë, për të analizuar ndryshimet që kishin ndodhur.

Rezultatet e studimit treguan dallime të rëndësishme midis dy grupeve të pacientëve, të ndara sipas moshës. Grupi i parë përbëhej nga 15 pacientë të rinj, me moshë 14 deri në 16 vjeç, dhe grupi i dytë nga 15 pacientë të rritur, me moshë 19 deri në 25 vjeç. Pas një viti, pacientët e grupit të parë (ato që ende ishin në fazën e rritjes) treguan ndryshime më të mëdha në harkun e poshtëm, duke përfshirë një rritje të indekseve të pakujdesisë dhe ndryshime në përmasat e harkut. Ndërkohë, pacientët e grupit të dytë (të rriturit) treguan më pak ndryshime, një rezultat që tregon se mosha ka një ndikim të dukshëm në stabilitetin e harkut pas trajtimit ortodontik.

Në mënyrë të veçantë, grupi i rinjve shfaqi rritje më të dukshme në gjerësinë e harkut dhe ndryshime më të theksuara në gjerësi të premolarëve. Megjithatë, asnjë ndryshim i dukshëm nuk u gjet në distancën midis kockave të pasme (intercanine distance, IcD) për të dyja grupet.

Përfundimet e studimit tregojnë se individët që janë ende në fazën e rritjes përjetojnë ndryshime më të mëdha në harkun e poshtëm pas trajtimit ortodontik, duke theksuar rëndësinë e një plani të personalizuar për retensionin në këto raste. Studimi sugjeron që për pacientët e rinj të merren parasysh strategji më të fokusuara dhe mbajtës të personalizuar për të minimizuar mundësinë e relapsit dhe për të siguruar rezultate afatgjata.

Në përfundim, ky studim kontribuon në kuptimin më të thellë të ndikimit të moshës në trajtimin ortodontik dhe ofron informacione të rëndësishme për përmirësimin e strategjive të mbajtjes, që mund të ndihmojnë në ruajtjen e rezultateve të trajtimit për një periudhë më të gjatë kohore./UBTNews/