Inteligjenca emocionale është një ndër aftësitë më të mrekullueshme të njeriut, që në fund të fundit na bën të jemi njerëz. Inteligjenca emocionale është aftësia për të kontrolluar vetveten dhe emocionet tona, dhe t’i vëmë ato në lidhje me të të tjerëve.

Në tërësinë e vet, bëhet fjalë për aftësitë e nevojshme për të përballuar marrëdhënie dhe komunikime me të tjerët, kur nga të dy palët përfshihen emocione. Nuk është e lindur dhe nuk bën pjesë tek “karakteri”, si beson shumëkush, por mund të ndërtohet dhe të rritet.

Për shembull, njeriu mund të “stërvitet” të njohë emocionet e veta, si i shpreh dhe cili është efekti i tyre mbi të tjerët. Apo mund të punohet për mënyrën e të shprehurit të emocioneve të forta si zemërimi, në mënyrë të ndryshme nga e zakonshmja (duke mbajtur të ulët tonin e zërit, apo duke folur me një ritëm të ndryshëm). Në këtë mënyrë, ushtrohet autodisiplina dhe rritet vetëvlerësimi.

Një sasi e mirë inteligjence emocionale është e dobishme, si për të bërë të funksionojë marrëdhënia në çift, ashtu edhe marrëdhëniet me miqtë, por edhe për të menaxhuar sa më mirë marrëdhëniet e punës dhe ato sociale në mënyrë të përditshme.

Kurioziteti, dyshimi dhe fantazia, janë tri vetitë më të gjalla të fëmijërisë dhe adoleshencës.

Kurioziteti e nxit fëmijën të njohë dhe zbulojë gjërat që e rrethojnë. E nxit fëmijën të flasë si mami dhe babi.

Dyshimi, është tharma e çdo aktiviteti kritik, e nxit fëmijën të verifikojë atë që ka mësuar, që di dhe thotë, të përsërisë fjalën dhe veprimin, për t’u siguruar që e di saktë apo ka nevojë për përmirësim dhe korigjim.

Fantazia është “magneti” që e tërheq fëmijën, adoleshentin, njeriun, në çdo kohë e në çdo moshë, drejt së panjohurës, dijes dhe të ardhmes.

Kombinimi dhe gërshetimi i këtyre tre vetive, “ndërton” motorin dhe çelësin e vënies në punë të mendjes, të inteligjencës, për të zbuluar e njohur veten dhe universin. Është kjo “treshe” që nxit, zhvillon dhe fuqizon vetëdijen dhe krijon procesin psikik të të menduarit.

Edhe institucioni shkollë, te kjo “treshe” e ka zanafillën dhe të ardhmen, si e ka përdorur dhe do ta përdorë këtë “treshe”.

Halloweeni është festë e cila mbahet çdo vit me 31 tetor. Tradita e kësaj feste ka origjinën në festivalin antik çeltik të Samhainit, ku njerëzit ndiznin zjarre dhe vishnin kostume për t’i mbajtur larg fantazmat.

Çeltikët, të cilët kishin jetuar para 2 mijë viteve, kryesisht në zonën që tani njihet si Irlandë, por edhe në Francë, e kishin festuar vitin e ri më 1 nëntor.

Kjo ditë e kishte shënuar fundin e verës dhe fillimin e dimrit të ftohtë e të errët, periudhë e vitit e cila shpeshherë ishte ndërlidhur me vdekje të njerëzve.

Çeltikët kishin besuar se një natë para vitit të ri, kufiri mes botës së të gjallëve dhe të vdekurve mjegulloset. Natën e 31 tetorit e kishin festuar Samhainin, duke besuar se fantazmat e të vdekurve riktheheshin në tokë.

Në shekullin e tetë, Papa Gregory III e kishte dizajnuar 1 nëntorin si kohë për t’i nderuar të gjithë shenjtorët.

Shumë shpejt, Dita e Të Gjithë Shenjtorëve kishte filluar t’i inkorporonte disa tradita nga festivali Samhain.

Nata para kësaj dite ishte njohur si Dita në Prag të Shenjtërit, dhe më vonë si Halloween.

Me kalimin e viteve, Halloween ka evoluar në një ditë me aktivitete si shpërndarja e bonboneve, organizimi i ahengjeve, veshja e kostumeve, etj.

Halloweeni në Amerikë

Festimi i Halloweenit ka qenë shumë i kufizuar në Anglinë e kolonizuar, por ka qenë më i zakonshëm në Maryland dhe në kolonitë jugore.

Me kohën kishte filluar të krijohej versioni amerikan i Halloweenit. Festiemt e para kishin përfshirë ahengje me lojëra, ndarje të historive, këndim, vallëzim, etj.

Në mes të shekullit 19-të, festivalet vjetore të vjeshtës kishin qenë të zakonshme, por Halloweeni ende nuk festohej anembanë vendit.

Në gjysmën e dytë të shekullit 19-të, Amerika ishte mbushur me emigrantë të rinj. Këta emigrantë, e posaçërisht miliona irlandezë, kishin ndihmuar ta popullarizonin festën e Halloweenit.

Amerikanët i shpenzojnë rreth 6 miliardë dollarë në vit për festën e Halloweenit, duke e bërë atë festën e dytë më të madhe komerciale pas Krishtlindjeve.

Ekspertët botërorë thonë se temperatura ideale për dhomën e ndenjes është nga 20 në 23 gradë Celsius, ndërsa në kuzhinë duhet të jetë pak më e ulët – rreth 19, në dhomën e gjumit nga 17 në 20 dhe në banjë nga 16 në 19 gradë.

Në pjesë të ndryshme të botës, temperaturat mesatare të dimrit në apartamente ndryshojnë ndjeshëm, duke rezultuar në zakone të ndryshme të banorëve.

Britania e Madhe – 15 gradë

Turistëve u pëlqen të tregojnë histori për shtëpitë e ftohta angleze dhe dy çezma me ujë të nxehtë dhe të ftohtë, pllaka guri të nxehta nën çarçafë që ngrohin shtretërit dhe shumë gjëra të tjera specifike. Shumica e tyre janë të vërteta pasi britanikët nuk kanë frikë nga i ftohti dhe duan të kursejnë para. Shtëpitë ngrohen me gaz dhe temperatura mesatare në dhomat e tyre është 15 gradë Celsius. Banjat janë të ftohta – vetëm 10 gradë.

Francë – 16,6 gradë

Francezët nuk janë të çmendur as pas ngrohjes dhe shumica e shtëpive kanë ngrohje qendrore. Kur bën ftohtë, drejtuesit e ndërtesave ndezin ngrohjen për ata që jetojnë në apartamente dhe faturat e tyre janë mjaft të larta.

Japonia – 10 gradë

Pavarësisht dimrave të ftohtë me temperatura që shkojnë nën zero, Japonia nuk ka ngrohje qendrore. Kjo është arsyeja pse kur vjen dimri, japonezët ndezin radiatorët, radiatorët e naftës, batanijet elektrike dhe “kotatsu” – një tavolinë me ngrohje japoneze.

Spanja – 17.7 gradë

Në Spanjë kanë ngrohje qendrore, por jo kudo. Ata që jetojnë në ndërtesa e shijojnë ngrohtësinë vetëm nga shtatë deri në dhjetë të mbrëmjes (kur të gjithë kthehen nga puna). Ndërkohë përdorin radiatorë elektrikë.

Rumania – 20 gradë

Rumunët kanë ngrohje qendrore që funksionon me gaz. Për shkak të rrjedhjeve të rrezikshme të gazit në vitet ’90, në shumicën e shtëpive njerëzit preferojnë të kenë kaldaja e tyre në bodrume.

Holanda – 16 gradë

Në Holandë, çdo bllok banesash ka sistemin e vet të ngrohjes me gaz. Të gjithë i ndezin radiatorët kur i përshtaten, por kostot e ngrohjes janë mjaft të larta. Fatura mesatare mujore arrin në 200 euro dhe çdo dush kushton rreth 50 centë. Kjo është arsyeja pse holandezët preferojnë apartamente më të freskëta dhe zakonisht ngrohin vetëm dhomën e ndenjes dhe kuzhinën.

SHBA – 20 gradë

Në shtetet e ftohta amerikane ngrohen kryesisht me gaz. Ngrohja ndizet kur shumica e qiramarrësve e duan dhe pyesin pronarin e pronës.

Republika Çeke – 18 gradë

Në Republikën Çeke kanë ngrohje qendrore, por njerëzit që jetojnë atje thonë se shtëpitë e tyre janë të ftohta. Kjo është arsyeja pse ata zakonisht kanë variante shtesë.

Gjermani – 17.2 gradë

Në Gjermani është e ngjashme me Holandën. Sistemi i ngrohjes është kryesisht i vendosur në bodrumin e ndërtesës dhe gjermanët e marrin parasysh se kur dhe sa do të ngrohen pasi nuk duan të shpenzojnë shumë para për të gjatë dimrit.

Rusia – 25 gradë

Mund të tingëllojë paradoksale, por banorët e një prej vendeve më të ftohta në botë e adhurojnë ngrohtësinë. Kur jashtë është ftohtë, është verë në apartamentet ruse dhe ju mund të ecni me pantallona të shkurtra dhe një bluzë.

Hungaria – 19 gradë

Hungarezët ngrohen me gaz. Fatura mesatare mujore për një apartament me dy dhoma është rreth 60 euro. Shtëpitë e vjetra kanë ende soba me dru.

Danimarka – 18 gradë

Danezët kanë ngrohje qendrore, por është jashtëzakonisht e shtrenjtë dhe mund të arrijë në 4.000 euro në vit. Kjo është arsyeja pse shtëpitë kanë kryesisht oxhaqe dhe përdorin dru për sezonin e ngrohjes.

Itali – 17.2 gradë

Ngrohja në Itali është e ngjashme me Spanjën – dimrat janë të ngrohtë, por apartamentet janë shumë të ftohta, pasi ngrohja është e shtrenjtë. Italianët flenë me pizhame të ngrohta dhe ndezin radiatorët për pak kohë në shtëpi.