Kuriozitete

Pse nuk duhet të jemi kaq të shqetësuar për ankthin?

Nga Jemima Kelly.

Published

on

Nga Jemima Kelly

Një herë kur isha ende praktikante, një reporter veteran më tha se nëse do të më bënin  ndonjëherë pyetjen klasike “Çfarë mendoni se e bën një gazetar të mirë?” në një intervistë pune, kishte vetëm një përgjigje të saktë: paranoja. Unë e pranoj se në atë kohë u hutova ca.

Por 10 vjet më vonë, e kuptoj fare mirë domethënien e saj. Nuk po inkurajohesha që të imagjinoja se të gjithë mezi prisnin të më merrnin në punë. Përkundrazi, po më kujtohej përgjegjësia e një gazetari për të publikuar një informacion të saktë dhe të drejtë.

Ajo këshillë ishte një paralajmërim kundër vetëkënaqësisë. Apo një shtytje, nëse dëshironi ta quajmë kështu, për të mbajtur nën kontroll ankthin. Por ai nuk duhej të shqetësohej dhe aq shumë për mua: Unë jam shumë e familjarizuar me ndjenjat e ankthit që shpejtojnë pulsin dhe të rëndojnë frymëmarrjen, të cilat janë pjesë e punës time. Por njëkohësisht ai po përdorte  një ide që po e konfirmojnë një numër studimesh në rritje: ankthi nuk është diçka që ne mund apo duhet të përpiqemi gjithmonë që ta zhdukim plotësisht nga vetja.

Përkundrazi, ne kemi nevojë për një pjesë të ankthit për të pasur një ecuri të mirë në një detyrë që na është caktuar, madje na ndihmon që të kemi një jetë të lumtur dhe të përmbushur. Natyrisht, duhet thënë se përtej një pike të caktuar ankthi mund të bëhet problematik, dhe nevojitet një ndërhyrje klinike për të trajtuar çrregullimet serioze të ankthit.

Por ne duket se jetojmë në një shoqëri, e cila është gjithnjë e më e shqetësuar për vetë ekzistencën e ankthit. Javën e kaluar kjo ishte tema kryesore e javës së ndërgjegjësimit të shëndetit mendor e drejtuar nga Fondacioni i Shëndetit Mendor në Britani.

Në faqen “statistikat e ankthit” të fondacionit na thuhet se në vitet 2022-2023, 37 për qind e grave dhe 30 për qind e burrave në Britaninë e Madhe raportuan nivele të larta të ankthit, nga 22 për qind dhe 18 për qind që ishin respektivisht në vitet 2012-2015.

Kjo rritje shpjegohet shpesh me rritjen e përdorimit të mediave sociale, si dhe shqetësimeve nga kërcënimet e jashtme nga ndryshimet klimatike, Inteligjenca Artificiale dhe pandemitë. Por përtej statistikave, ka një paralajmërim: “Kjo përmbajtje përmend ankthin, të cilin disa njerëz mund ta shohin si shkaktar”.

Por sikur një pjesë e problemit të burojë nga fakti që po mendojmë për ankthin në mënyrën e gabuar? Një studim i publikuar në revistën “Emotion” në muajin mars, zbuloi se gjykimi i emocioneve si pozitive apo negative mund të ketë një ndikim vendimtare në mirëqenien tonë psikologjike.

“Meta-ankthi, ose ankthi mbi ankthin, është pikërisht gjëja që po na shkatërron”,- thotë Tracy Dennis-Tiwary, psikologe klinike dhe autore e librit “Pse ankthi është i mirë për ju”. “Kjo është arsyeja pse po përballemi aktualisht me këtë krizë të shëndetit mendor. Sepse ne po flasim gabimisht për ankthin”- thekson ajo.

Dennis-Tiwary thotë se në vend që të përpiqemi të shmangim ankthin, duhet të përballemi me të për të ndërtuar aftësi dhe qëndrueshmëri emocionale, të cilat do të na ndihmojnë që ta menaxhojmë. Ndërsa duke e parë në një këndvështrim negativ, ne e humbim mundësinë për të shfrytëzuar veçoritë më pozitive që mund të sjellë ai: vigjilencë, fokus, motivim dhe një shpërthim energjie që mund të na ndihmojë të performojmë më të mirën tonë.

Nëse nuk e konsiderojmë gjithmonë akthin si diçka negative, mund të përjetojmë atë që disa neuroshkencëtarë e quajnë “ankth i mirë”. “Ankthi i mirë është situacional, i kufizuar në kohë dhe shumë motivues”- thotë ekspertja Morra Aarons-Mele.

“Ky është lloji i ankthit që na duhet për të bërë gjëra të mëdha, por shpesh edhe ankthi që ndiejmë sepse kujdesemi për gjërat që bëjmë, sepse jemi të investuar emocionalisht tek rezultati, sepse duam që të jemi të shkëlqyer. Sepse jemi të frikësuar nga dështimi”- nënvizon ajo.

Po si mund ta arrijmë këtë gjendje? Një mënyrë është të përgjigjemi fiziologjikisht: pra të bëjmë ushtrime të frymëmarrjes, të cilat na nxitin të kuptojmë që jemi të sigurt duke e stimuluar sistemin nervor parasimpatik, ose duke u marrë me aktivitet fizik, që çliron endorfinë dhe serotoninën, hormone që na bëjnë të ndihemi mirë.

Por një teknikë tjetër, është ajo që psikologia e Shkollës së Biznesit të Harvardit, Alison Wood Brooks e ka quajtur “rivlerësim i ankthit”. Kur ndihemi të shqetësuar, trupi dhe truri ynë janë në një gjendje zgjimi dhe vigjilence të shtuar, e cila është e ngjashme – dhe ndonjëherë e padallueshme – nga eksitimi.

Rrahjet e zemrës shpejtohen, adrenalina rritet dhe ne përgatitemi për veprim. Hulumtimi i Brooks sugjeron që riformulimi i ankthit me disa rregullime të thjeshta – për shembull si të thuash “Ndihem i emocionuar” në vend të “Po ndihem i shqetësuar” – mund të jetë çuditërisht efektiv.

Sigurisht, kur ankthi mbërrin në një pikë ku është e vështirë të përballosh jetën normalisht, teknika të tilla nuk ka gjasa që të jenë të mjaftueshme. Por nëse e përjetojmë në një nivel më të moderuar, ne duhet të përpiqemi ta shohim atë që është vërtetë ankthi: një emocion njerëzor normal, madje i shëndetshëm, mbi të cilin është mbështetur vetë mbijetesa jonë si specie. Nëse nuk jeni kurrë në ankth, atëherë ndoshta nuk jeni gjallë. / “Financial Times” – Bota.al

Kuriozitete

Shfaqet një njollë e madhe në diell, çfarë do të thotë për Tokën?

Published

on

Astronomët po monitorojnë një pikë të madhe të errët në sipërfaqen e Diellit që mund të ndikojë në Tokë në ditët në vijim.

Brenda Culbertson nga Laboratori Jet Propulsion i NASA-s ka folur për njollën masive diellore të quajtur 4079 dhe çfarë mund të thotë për banorët në Tokë.

“Energjia nga 4079 është shumë e fortë, dhe ndërsa i afrohet qendrës së fytyrës diellore, ajo përballet drejtpërdrejt me Tokën”, tha Culbertson.

“Nëse ndodh ndonjë ndezje e madhe diellore ndërsa ajo është përballë Tokës, ne do të marrim një goditje të drejtpërdrejtë të energjisë diellore dhe grimcave diellore, duke shkaktuar një stuhi gjeomagnetike.”

Qendra e Parashikimit të Motit Hapësinor (SWPC) e Administratës Kombëtare Oqeanike dhe Atmosferike (NOAA) i përshkruan stuhitë gjeomagnetike si shqetësime të mëdha në magnetosferën e Tokës, të cilat mund të rezultojnë në rritjen e aktivitetit të dritave veriore/aurora borealis.

Njollat ​​diellore mund të shpërthejnë në ngjarje të referuara si nxjerrje masive koronale (CME) të cilat dërgojnë grimcat diellore në hapësirë ​​dhe me raste drejt Tokës, shkruan Yahoo News. Periudhat e stuhive gjeomagnetike veçanërisht intensive mund të rezultojnë në ndërprerje të teknologjisë.

“Një nga zonat më të mëdha të njollave diellore në historinë e regjistruar ndodhi 1-2 shtator 1859 prodhoi atë që quhet Ngjarja Carrington”, tha Culbertson.

“Ajo ishte një stuhi gjeomagnetike aq e fortë sa aurora u pa rreth Tokës, ndërpreu rrjetet elektrike, , madje thuhet se shkaktoi edhe zjarre.”

Njerëzit në SHBA dëshmuan ndikimin e një stuhie të fuqishme gjeomagnetike më 2024, të referuar si stuhia diellore Gannon, që solli dritat veriore në pjesë të Midwest.

Continue Reading

Kuriozitete

Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve, si lindi dhe historiku i 1 Majit?

Published

on

1 Maji njihet si Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve. Ky manifestim lindi nga lufta e punëtorëve për të kërkuar dhe siguruar të drejtat, liritë dhe kushtet e punës e të jetesës.

Kjo ditë, ju referohet protestave të punëtorëve, për orar të punës 8 orë, për paga mesatare të garantuara, për pajisje mbrojtëse në vendin e punës.

Kërkesa e parë publike është paraqitur në Australi gjatë vitit 1885 me këtë përmbajtje: ”8 orë punë, 8 orë dëfrim e 8 orë gjumë”.

Kremtimi i 1 Majit lidhet me protestat e përgjithshme e të përgjakshme të dhjetëra mijëra punëtorëve të fabrikave të Çikagos në Amerikë, më 1 maj 1886.

Manifestimi masiv dhe madhështor u bë një vit më vonë, në të njëjtin qytet më 1 maj 1887.

Kështu filloi rrugëtimi i kësaj dite e date të rëndësishme, i përqafuar nga miliona punëtorë, i organizuar përmes Lëvizjes sindikaliste dhe partive, që në fokus e kanë pozitën socio-ekonomike të punëtorëve.

Sindikata botërore e caktoi 1 Majin ditë në të cilën të gjithë punëtorët ushtrojnë presion për sigurimin dhe avancimin e të drejtave të tyre.

Në Evropë, 1 Maji filloi manifestimin me Internacionalen e parë të Gjenevës.

Nga viti 1890 në Paris, Kongresi themelues i Internacionales së dytë, vendosi që pikërisht 1 Maji të mbetet Dita Ndërkombëtare e Punëtorëve.

Nga viti 1891, Kongresi i tretë i Internacionales në Bruksel, mori vendim, që: dita e 1 Majit do të kremtohet përgjithmonë dhe në të gjitha vendet, si Festa e Punëtorëve, në të cilën punëtorët do t’i identifikojnë, avancojnë dhe mbrojnë me Kushtetutë e ligje; liritë, të drejtat, kushtet e punës, rrogën mesatare të garantuar, pushimin ditor, javor, vjetor dhe pushimet tjera sipas nevojës.

Continue Reading

Kuriozitete

Fotoja e vitit: Portreti i një djali palestinez të plagosur shpallet fitues i “World Press Photo”

Published

on

Një portret i mahnitshëm i një djali të ri palestinez, Mahmoud Ajjour, i cili humbi të dy duar në një sulm ajror izraelit në qytetin e Gazës, ka fituar titullin e fotos më të mirë të “World Press Photo”.

Fotografja Samar Abu Elouf, gjithashtu nga Gaza, takoi nëntëvjeçarin Mahmoud pas tre muajsh, kur ai dhe familja e tij u evakuan në Doha, Katar, për trajtim mjekësor. Ajjour kishte pësuar dëmtime të rënda nga shpërthimi që ia këputi njërin krah dhe ia gjymtoi tjetrin.

Në shënime Abu Elouf tregon për momentin kur nëna e Mahmudit i shpjegoi se fjalët e para pas operacionit ishin: “Si do të jem në gjendje të të përqafoj?”

Foto e publikuar në “The New York Times”, është pasqyrë e dhimbshme e pasojave të luftës në Gaza, e cila ka shkaktuar dhjetëra mijëra të vdekur.

Kjo foto përfaqëson më shumë se një histori personale; ajo tregon një luftë të gjerë që ka pasoja të thella për brezat. Gjyqtarët e “World Press Photo” ishin tërhequr nga kontrastet mes dritës dhe errësirës, bukurisë dhe dhimbjes në imazhin fitues.

Nga më shumë se 60,000 aplikime nga 3,778 fotografë në mbi 140 shtete, ky imazh u zgjodh si më i miri.

Dy vepra të tjera janë nderuar si nënkampione, duke përfshirë një imazh të emigrantëve kinezë që ngrohen nga një zjarr pas kalimit të kufirit SHBA-Meksikë dhe një fotografi tronditëse e një të riu që kalon një shtrat lumi të shkretëtiruar në Amazonë.

Imazhet fituese janë ekspozuar në Amsterdam dhe do të shfaqen gjithashtu në Londër, Sidnej, Xhakartë dhe Mexico City.

Continue Reading

Kuriozitete

Teleskopi gjen shenja jete në planetin e largët

Published

on

Shkencëtarët kanë gjetur prova të reja, por paraprake, se një botë e largët që rrotullohet rreth një ylli tjetër mund të jetë shtëpia e jetës.

Një ekip i Kembrixhit që studion atmosferën e planetit të quajtur K2-18b ka zbuluar shenja të molekulave që në Tokë prodhohen nga organizma të thjeshtë.

Rezultatet janë pikasur nga teleskopi hapësinor James Webb i NASA-s, por ekipi dhe astronomët e pavarur theksojnë se nevojiten më shumë të dhëna për të konfirmuar këtë gjë.

Studiuesi, Prof Nikku Madhusudhan, tha në laboratorin e tij në Institutin e Astronomisë të Universitetit të Kembrixhit se shpreson të marrë provat kryesore.

“Kjo është prova më e fortë. Ende që ka gjasa të ketë jetë atje. Mund të them realisht se ne mund ta konfirmojmë këtë sinjal brenda dy vitesh”.

K2-18b është dy herë e gjysmë më i madh se Toka dhe është shtatëqind trilionë milje larg nesh.

 

Continue Reading

Të kërkuara