Kulturë
Portretet digjitale të Shakespearit nga zëri i aktorëve të mëdhenj!
Një ekspozitë e re dhe e guximshme ka marrë një kthesë radikale në mënyrën se si i shikojmë portretet e aktorëve të mëdhenj, duke i kombinuar ato me tingujt e zërave të tyre.
Ekspozita, e quajtur The Shakespeare Portraits, ka hapur dyert në Galerinë Red Eight në Londër dhe ka një qëllim të veçantë: të sjellë në jetën moderne të shikuesit portrete digjitale të aktorëve të njohur të Shakespearit, që përfshijnë ikona si Ian McKellen, Patrick Stewart, Derek Jacobi, dhe Juliet Stevenson. Kjo ekspozitë është një përpjekje e jashtëzakonshme për të integruar veprat e artit digjital me thellësinë e performancave teatrale, duke krijuar një përvojë unikale për vizitorët.
Në këtë ekspozitë, 10 portrete digjitale të aktorëve janë shoqëruar me monologe të famshme nga dramat e Shakespearit. Secili aktor është i portretizuar në një formë që e bën atë të duket si një “portret i gjallë”, me imazhe që lëvizin në mënyrë të lehtë dhe subtile, duke shprehur emocione dhe duke kaluar mes interpretimeve të ndryshme. Për shembull, duke qëndruar para një portreti të Ian McKellen, unë e vërejta se koka e tij lëvizte ngadalë, sytë lëviznin dhe shprehjet e tij fytyrore shpreheshin në mënyra që ndihmonin të krijohej një lidhje më e thellë me atë që po thoshte. Ai, duke recituar “All the world’s a stage” nga As You Like It, ofronte një interpretim të veçantë të këtij monologu të njohur, që shprehte një virtuzitet të pashembullt, për të cilin ai është i famshëm.
Për të arritur këtë efekt, Arsalan Sattari-Hicks, drejtori krijativ i ekspozitës, dhe ekipi i tij përdorën kamera të avancuara dhe teknologji të post-produksionit për të kapur portretet dhe të regjistruar tekstet e Shakespeare-it. Secili aktor ka përzgjedhur monologët e tij në bashkëpunim me drejtorin e Shakespearit, Ron Daniels, duke kaluar një orë dhe 20 minuta për të regjistruar çdo interpretim, me shumë nga këto veprime të realizuara në një studio të përshtatshme.
Çfarë është kaq mbresëlënëse në këtë përvojë është intimiteti që krijohet përmes afërsisë së portreteve. Kjo nuk është thjesht një përvojë vizuale, por edhe një eksperiencë akustike që përcjell thellësinë e performancave të aktorëve. Për shembull, portreti i Patrick Stewart, i cili flet për fjalimin e Dajës së Shën Kripinit nga Henry V, është realizuar në një mënyrë të tillë që ai fjalim, i cili zakonisht është i mbushur me retorikë, ndërlikohet dhe humb shumë nga shkëlqimi i zakonshëm, duke bërë që të ndjehet si një njeri që flet për bashkëluftëtarët e tij, në prag të betejës. Kjo ndihmon në krijimin e një lidhjeje më të drejtpërdrejtë mes aktorit dhe audiencës.
Një tjetër portret që mahnit është ai i Derek Jacobi në monologun e njohur “To be or not to be”, ku ai shton një pauzë të gjatë pas fjalëve “To die, to sleep”, duke u përpjekur të shqyrtojë thelbin e fjalëve që thotë, duke u zhytur në mendimet që ato ngjallin. Të gjitha këto lëvizje të vogla të portreteve janë të ngadalta dhe të dukshme vetëm për ata që i vërejnë me kujdes, duke i bërë ato edhe më të fuqishme.
Ky projekt është realizuar nga StageBlock, një kompani e themeluar nga Sattari-Hicks dhe Francesco Pierangeli, e cila ka ambicie të mëdha për të vazhduar këtë seri portretesh digjitale. Ata synojnë të krijojnë një “volum të dytë” të The Shakespeare Portraits dhe gjithashtu planifikojnë të zgjerohen në fusha të tjera, duke përfshirë shkrimtarë dhe kultura të tjera, duke sjellë kështu një formë të re të artit që bashkon traditën e teatrit me teknologjinë e sotme digjitale.
Në këtë ekspozitë marrin pjesë disa nga emrat më të mëdhenj të teatrit, duke përfshirë David Suchet, Juliet Stevenson, Adrian Lester, Simon Callow, Charles Dance dhe Frances Barber, dhe është një mundësi unike për të përjetuar artin e aktorëve të njohur në një format të ri. Ajo është një përpjekje guximtare dhe vizionare që merr përmasa të reja në epokën digjitale, por mbetet një nderim i pandryshueshëm për mjeshtërinë e individëve të portretizuar.
Ekspozita The Shakespeare Portraits është e hapur deri më 6 dhjetor 2024 në Galerinë Red Eight të Londrës dhe ofron një mundësi për t’i parë këto portrete të gjalla që rrisin intensitetin e veprave të Shakespearit në një nivel të paparë më parë./Guardian/
Magazinë
Pirro i’a fshiu këngën Parashqevit, flasin nga kompania menaxhuese për të drejtat e autorit
Edhe pse Angelina gëzon shoqërinë e fëmijëve të saj, pranoi se ndihet e vetmuar e lidhet me personazhin e Maria Callas, të cilën e portretizon në filmin e ardhshëm “Maria”.
Jolie ka treguar për revistën Mirror se shpesh është vetëm e ndihet e vetmuar.
“Unë kam fëmijët e mi, të cilët i adhuroj, si e rritur ndihem shpesh vetëm. Ndihem e lidhur me vetminë që përjeton Maria në film. Ende nuk e kam kuptuar plotësisht si ta jetoj jetën tënde kur je vetëm. Ndoshta shumë artistët e shohin si një lloj lirie, por edhe izolimi”, tha ajo.
Angelina u nominua për Golden Globe për rolin e Marie Callas dhe filmi për këngëtaren legjendare të operës mund të shihet në kinema vitin e ardhshëm. Aktorja tregon se puna ishte emocionalisht sfilitëse, si “terapi”, se lotët në ekran ishin pasqyrë e dhimbjes dhe trishtimit të saj.
Përveç premierës, Angelina përballet me një tjetër betejë ligjore vitin e ardhshëm, Brad Pitt paditi ish-bashkëshorten për shitjen e aksioneve në vreshtin Chateau Miraval për 60 milionë euro. Pitt pretendon se Angelina shkeli marrëveshjen verbale, ndërsa ekipi ligjor pretendon se hodhi poshtë ofertën e Brad për ta blerë nga biznesi e nuk donte të nënshkruante marrëveshje moszbulimi që ishte pjesë e marrëveshjes.
Tetë vite më parë ajo u nda nga aktori Brad Pitt, me të cilin ishte përfshirë në mosmarrëveshje të gjata ligjore për kujdestarinë e gjashtë fëmijëve të tyre dhe sot po bën një betejë ligjore me të për pronësinë e një vreshti në Francë. /UBT News/
Në një periudhë kur Shqipëria po përballej me sfidat e ekzistencës së saj si shtet, dhjetori i vitit 1918 shënoi fillimin e një kapitulli të ri në historinë kombëtare. Kongresi i Tiranës, i mbajtur më 19 dhjetor 1918, u ngjiz si një shprehje e fortë e vullnetit për të mbrojtur tërësinë territoriale të Shqipërisë dhe për të riorganizuar strukturat shtetërore pas rrënimeve të Luftës së Parë Botërore.
Ky Kongres, i pari në një varg mbledhjesh historike që do të pasonin, shërbeu si pararendës i Kuvendit të madh të Lushnjes (28-31 janar 1920), duke i hapur rrugën konsolidimit të pavarësisë dhe përpjekjeve për unitet kombëtar. Nismëtarët e tij ishin ndër figurat më të shquara të kohës, burra me vizion që kuptonin domosdoshmërinë e ruajtjes së kufijve dhe tërësisë territoriale në një kohë kur fuqitë e mëdha kishin vënë në pikëpyetje ekzistencën e Shqipërisë.
Rauf Fico, ish-nënprefekti i Tiranës, luajti një rol kyç në organizimin e këtij kuvendi. Në zyrën e tij, më 7 dhjetor 1918, u mblodhën disa nga personalitetet më të shquara të kombit, mes të cilëve Sotir Peçi, Abdyl Ypi, Ismail Ndroqi, Mytesim Këlliçi, Sinan Hoxha dhe Myslim Beshiri. Në këtë takim u diskutua rëndësia e bashkimit të trevave shqiptare si një mburojë kundër planeve për copëtimin e tyre.
Pjesëmarrësit vendosën të thërrisnin përfaqësues nga qarqet Elbasan, Peqin, Kavajë, Durrës, Mat dhe Dibër, duke i dhënë Kongresit përmasën e një kuvendi gjithëpërfshirës. Angazhimi i figurave si Abdi Toptani, firmëtar i Aktit të Pavarësisë, i dha më shumë peshë dhe legjitimitet këtij Kongresi, duke e kthyer atë në një simbol të shpresës dhe të qëndresës kombëtare.
Kongresi i Tiranës nuk ishte thjesht një mbledhje lokale, por një akt guximi dhe përkushtimi ndaj idealit të një Shqipërie të bashkuar dhe të pavarur. Ai hodhi bazat për bashkëpunimin ndërkrahinor dhe krijimin e një fryme të re kombëtare, duke përçuar mesazhin se uniteti ishte çelësi për të përballuar sfidat e mëdha të kohës.
Kongresi shërbeu gjithashtu si një shembull i mobilizimit politik dhe diplomatik, duke treguar se shqiptarët ishin të aftë të organizoheshin dhe të vepronin në interes të kombit, pavarësisht presioneve të jashtme dhe vështirësive të brendshme.
Si pararendës i Kongresit të Lushnjes, Kongresi i Tiranës la gjurmë të pashlyera në kujtesën historike të shqiptarëve. Ai u bë një shembull i asaj se si, përmes përpjekjeve të përbashkëta dhe vendimeve të guximshme, mund të mbrohet identiteti dhe të ardhmen e një kombi të rrezikuar.
Në këtë përvjetor të 106-të, kujtojmë me respekt dhe mirënjohje të thellë ata që dhanë gjithçka për të garantuar që flamuri kuq e zi të valëviste mbi një Shqipëri të lirë, të pandarë dhe të denjë për brezat që do të vinin./UBTNews/
Pirro i’a fshiu këngën Parashqevit, flasin nga kompania menaxhuese për të drejtat e autorit
Kosova dhe Shqipëria zyrtarisht bashkë në Lojërat Mesdhetare
Dëmtohet ambasada e Maqedonisë së Veriut nga sulmet ruse në Kiev
“Nuk rri dot pa ua thënë vëllazërisht”, Rama iu drejtohet deputetëve për Specialen
BE-ja me mision vëzhgues për zgjedhjet e shkurtit në Kosovë
Diplomatët amerikanë vizitojnë Sirinë për herë të parë pas rënies së Assadit
Berisha: Çdo ndërhyrje e Shqipërisë në dialogun Kosovë-Serbi është antikombëtare
Kurti në mbledhjen e dy kuvendeve: Mund të ketë akte sporadike terroriste në veri
Osmani kërkon forcim të bashkëpunimit dhe koordinimit mes Kosovës dhe Shqipërisë
-
Bota2 months agoTrump premton paqe në Liban nëse rikthehet në Shtëpinë e Bardhë
-
Bota2 months agoKoreja e Veriut rrit frikën në botë, lëshon raketën e re balistike ndërkontinentale
-
Bota1 month ago“Ethet” e kthimit të Trump! Takohen Macron e Starmer, zbardhet fokusi i diskutimeve
-
Kulturë3 months agoMarigona Ferati, profesoresha e UBT-së, zëri i artit në jurinë ndërkombëtare në festivalin e teatrove në Oman