

Lajmet
Paradoksi i ‘Epokës Merkel’ në Ballkanin Perendimor
Falë ushtrimit të “pushtetit të butë”, Merkel ka arritur të udhëheq BE-në në kohë të vështira.
Published
4 years agoon
By
Betim GashiShkruan: Ditmir Bushati
Për pak ditë, gjermanët do t’i drejtohen kutive të votimit për të përcaktuar përbërjen e re të Bundestagut. Për herë të parë që nga viti 1949, Kancelarja nuk kërkon të rizgjedhet. Ajo do të tërhiqet pas 16 vitesh dhe deri tani ky është i vetmi lajm i sigurtë. Gjithçka tjetër mbetet enigmë, pasi aritmetika elektorale bazuar në vrojtimet e opinionit publik është e larmishme dhe nuk përjashton asnjë koalicion të mundshëm për drejtimin e vendit. Interesant është fakti se rreth 50% e gjermanëve kanë votuar paraprakisht përmes postës. E lartë është fasha e të pavendosurve. Ndërsa pritet që shumica prej tre milion votuesve për herë të parë të anojë drejt të Gjelbërve.
Vështruar në këtë kontekst, është e vështirë të parashikosh nëse zgjedhjet parlamentare në Gjermani do të sigurojnë vazhdimësi apo ndryshim me “epokën Merkel”. Cilido qoftë rezultati, në planin ndërkombëtar, qeveria e ardhshme duhet të trajtojë sfidën urgjente të margjinalizimit gjeopolitik me të cilën përballet BE-ja, në kushtet e një bote gjithnjë e më zeropolare.
Duhet theksuar se Merkel krijoi një mbështetje mbresëlënëse publike në Gjermani dhe një reputacion të padiskutueshëm në arenën ndërkombëtare, përfshirë rajonin tonë. Stili i politikës dhe vendimet e saj kanë reflektuar ndryshimet e rëndësishme që kanë ndodhur në shoqërinë dhe politikën gjermane, si dhe një dëshirë dërrmuese për të ruajtur status quo, për aq kohë sa është e mundur, e duke shmangur ndryshimet drastike.
Falë ushtrimit të “pushtetit të butë”, Merkel ka arritur të udhëheq BE-në në kohë të vështira, duke përballuar krizën financiare që thelloi hendekun zhvillimor mes veriut dhe jugut të Europës; krizën e refugjatëve dhe përplasjet për nivelin e sundimit të së drejtës brenda BE-së, që thelloi ndarjen botëkuptimore mes perëndimit dhe lindjes së Europës; kërcënimet e sigurisë në lindje të Europës si pasojë e veprimeve të Rusisë dhe ato në jugun e kontinentit për shkak të terrorizmit dhe ekstremizmit të dhunshëm; BREXIT; plasaritjet transatlantike, të cilat dolën më në pah me administratën e Presidentit Trump, dhe pandeminë.
Në disa raste, në funksion të ruajtjes së kohezionit brenda BE-së, Merkel-it i është dashur të tolerojë rrëshqitjen demokratike të evidentuar në disa vende anëtare të BE-së, apo dallgët nacionaliste të cilat kanë dëmtuar korpusin e vlerave dhe lirive mbi të cilat qëndron në këmbë ngrehina e BE-së. Situata brenda BE-së është projektuar në një mënyrë a tjetër edhe në Ballkanin Perëndimor, i cili mund të konsiderohet si oborri i saj.
Në këtë kontekst, largimi nga skena politike i Angela Merkel-it shoqërohet natyrshëm me pasiguri jo vetëm për Gjermaninë dhe Europën, por edhe për të ardhmen europiane të rajonit tonë. Nuk ka dyshim se Kancelarja Merkel, në nivel europian, është udhëheqësja më e interesuar dhe me nivelin e kuptimit më të plotë për Ballkanin Perëndimor. Vizitat e saj të herëpashershme në rajon, mesazhet e saj edhe në vizitën e lamtumirës në Beograd e Tiranë, nismat e prezantuara e të mbështetura prej saj për rajonin konfirmojnë rëndësinë që Gjermania i kushton anëtarësimit të vendeve të Ballkanit Perëndimor në BE, ndonëse duhet pranuar se rajoni nuk bën pjesë në listën e përparësive kryesore të Gjermanisë.
Në vitin 2005, pak para së të zgjidhej Kancelare e Gjermanisë, Angela Merkel, do të deklaronte në një intervistë për Frankfurter Allgemeine Zeitung se “me politikën e tanishme të zgjerimit, BE ka prekur limitin e aftësisë së saj për të integruar anëtarë të rinj”, duke kërkuar një fazë konsolidimi për BE-në para se kjo e fundit të mendonte për anëtarë të rinj.
Kjo klimë u reflektua në Strategjinë e Zgjerimit të nëntorit 2006, ku Komisioni Europian për herë të parë prezantoi benchmarks (kushte) si një instrument për të përmirësuar e monitoruar cilësinë e reformave gjatë procesit të anëtarësimit. Pjesë integrale e kësaj strategjie ishte dhe raporti i posaçëm mbi aftësinë e BE-së për të pranuar anëtar të rinj, ku theksohej se zgjerimi nuk duhet të pengojë aftësinë e BE-së për të thelluar procesin e integrimit dhe rritur efikasitetin e institucioneve të saj.
Për herë të parë në kornizën negociuese të vitit 2005 për Kroacinë dhe Turqinë u prezantua një kapitull i veçantë, kapitulli 23 – gjyqësori dhe të drejtat themelore, që së bashku me kapitullin 24 – drejtësia, liria dhe siguria, mbulojnë një gamë të gjerë të çështjeve që lidhen me sundimin e së drejtës, kryesisht me reformën në drejtësi, luftën kundër krimit të organizuar dhe korrupsionit. Në këtë mënyrë, prezantimi i benchmarks dhe i kapitullit 23 rezultoi efektiv për Kroacinë, duke u bërë vendi i parë që u përball me qasjen e re dhe arriti me sukses t’i përmbyll negociatat dhe procesin e anëtarësimit në BE.
Rëndësia e kapitujve 23 dhe 24 u përforcua nga Komisioni Europian, në Strategjinë e Zgjerimit të vitit 2011, ku u propozua një qasje e re përsa i përket prioritizimit të reformave në fushën e sundimit të së drejtës. Çështjet e sundimit të së drejtës u konsideruan si prioritare, e për rrjedhojë u vendos që kapitujt 23 dhe 24 të hapen të parët dhe të mbyllen të fundit, duke e shoqëruar të gjithë procesin e anëtarësimit.
Mali i Zi ishte i pari shtet që filloi bisedimet bazuar në këtë qasje të re. Tek rasti i Serbisë, për shkak të insistimit të Gjermanisë, BE-ja përfshiu në kornizën negociuese elementë që kanë të bëjnë me normalizimin e marrëdhënieve me Kosovën. Për pasojë, bisedimet filluan me kapitullin 35, duke i dhënë një rëndësi të madhe procesit të normalizimit të marrëdhënieve Serbi-Kosovë, që do të pasohej me njohjen e ndërsjellë. Në rastin e Shqipërisë, reforma në drejtësi do të kthehej në parakusht për fillimin e bisedimeve për anëtarësim në BE.
Në mënyrë të pashprehur BE-ja me insistimin e disa vendeve anëtare të mbështetura nga Gjermania “themeloi” një praktikë të pashkruar sipas së cilës nuk mund të hapen më shumë se dy kapituj përgjatë një presidence gjashtë mujore. Franca, nga ana tjetër, për arsye kryesisht të brendshme, kërkoi reformimin e mëtejshëm të procesit të zgjerimit, duke e bërë procesin e anëtarësimit në BE edhe më kushtëzues, jo automatik, e thuajse të ndryshëm për nga etapat dhe kërkesat me atë që kaluan vendet e Europës Qendrore dhe Lindore.
Kësisoj, i gjithë procesi i anëtarësimit në BE të vendeve të rajonit ngeci. Më flagrant është rasti i Shqipërisë dhe Maqedonisë së Veriut. Megjithëse i kanë përmbushur standardet për të filluar bisedimet për anëtarësim që prej qershorit të 2018-ës, ende nuk i kanë nisur ato. Kosova edhe pse ka vite që i ka përmbushur reformat që lidhen me procesin e liberalizimit të vizave vijon të jetë e izoluar. Një situatë e tillë me të drejtë shton pikëpyetjet për besueshmërinë e procesit të zgjerimit dhe nxit instinktet e së shkuarës, duke e mbajtur peng të ardhmen e rajonit.
Për të mos e lënë rajonin nën efektet e depresionit që mund të sillte mungesa e konkretizimit të procesit të zgjerimit, Kancelarja Gjermane shpalli në vitin 2014 “Procesin e Berlinit”, si një mundësi riangazhimi e BE-së me vendet e Ballkanit Perëndimor, në një kohë kur vetë BE-ja ishte më shumë e fokusuar në adresimin e krizave të brendshme dhe ku konteksti gjeopolitik me krizën në Ukrainë kishte evoluar ndjeshëm.
Asokohe mbizotëronte frika se Procesi i Berlinit mund të shërbente si zëvendësues i procesit të anëtarësimit në BE. Gjermania nga njëra anë dhe vendet e rajonit nga ana tjetër këmbëngulnin që për rajonin nuk ka alternativë tjetër përveçse anëtarësimit në BE. Duhet pranuar se Procesi i Berlinit ndryshoi disi rutinën e formatit të zgjerimit dhe vendosi theksin tek bashkëpunimi rajonal gjithëpërfshirës me nënshkrimin e deklaratës për adresimin e mosmarrëveshjeve dypalëshe dhe çështjeve të përfundimit të shtetësisë; me krijimin e Zyrës Rajonale të Bashkëpunimit Rinor bazuar mbi modelin franko-gjerman; Sekretariatit të Dhomave të Tregtisë të gjashtë vendeve të Ballkanit Perëndimor; dhe Zonës Ekonomike Rajonale, duke nxitur kështu marrëdhëniet ndërmjet agjentëve të ndryshëm shoqëror.
Në të njëjtën kohë, Procesi i Berlinit miratoi edhe agjendën e ndërlidhjes rajonale mes vetë vendeve të rajonit dhe me ato BE-së, me qëllim zbutjen e hendekut zhvillimor mes Ballkanit Perëndimor dhe BE-së. Përmes këtij procesi, Ballkani Perëndimor u vendos në hartën europiane të transportit dhe energjisë, ndonësë ende pa projekte të prekshme për qytetarët e rajonit dhe pa ndërlidhje me fqinjët pjesë e BE-së.
Po kështu, në Strategjinë e Zgjerimit të Komisionit Evropian të 2018-ës, e cila u mbështet nga drejtuesit e vendeve Anëtare të BE-së dhe atyre të vendeve të Ballkanit Perëndimor në Samitin e Sofias, u përvijuan 6 nisma të tilla si: transporti, ndërlidhja energjetike, agjenda digjitale, zhvillimi ekonomik e shoqëror, sundimi i së drejtës e siguria, dhe migracioni, më qëllim forcimin e bashkëpunimit ndërsektorial.
Mirëpo shtatë vjet pas prezantimit të kësaj nisme mund të thuhet se ajo është larg pritshmërive fillestare, ashtu sikundër procesi i anëtarësimit në BE. Së pari, procesi nuk ka arritur të zbusë mosmarrëveshjet dypalëshe apo çështjet e përfundimit të shtetësisë, të cilat pengojnë potencialin e vendeve të Ballkanit Perëndimor për bashkëpunim më të thelluar, çka do të përkthehej në më shumë mirëqënie dhe rritje ekonomike. Në të kundërt, në rajon u shfaqën prirje e tentativa për t’iu kthyer ideve të vjetra që i jepnin përparësi territoreve përkundrejt njerëzve, revizionimit të historisë, mohimit të gjenocidit dhe krimeve barbare të luftës, njehsimit të fesë me kombin si instrument përçarës e sundues përkundrejt fqinjëve. Në zmbrapsjen e këtyre tentativave, roli i Kancerales dhe Gjermanisë është i pazëvendësueshëm.
Së dyti, procesi nuk ka arritur të mobilizojë burimet e domosdoshme financiare për të adresuar hendekun ekzistues ndërmjet vendeve të Ballkanit Perëndimor dhe atyre të BE-së që kanë impakt të drejtpërdrejtë në ndërlidhjen rajonale. Për shembull, për ciklin buxhetor 2021-2027, i cili reflektohet në Planin e Investimeve Ekonomike për Ballkanin Perëndimor, vendet Anëtare të BE-së që rrethojnë rajonin tonë përfitojnë 11 herë më shumë fonde për frymë sesa vendet e Ballkanit Perëndimor. Kjo rrit pesimizmin tek qytetarët e rajonit, dhe shpie në humbjen e besimit për ndërtimin e një perspektive zhvillimore. Le ta themi troç, qytetarët nuk mund të ushqehen me kapituj, procedura burokratike të panumërta apo konferenca ndërqeveritare. Ato kanë nevojë të përqafojnë konkretisht zhvillimin e të bëhen kësisoj aktorë të transformimit rrënjësor të shoqërive tona.
Së treti, procesi nuk ka ofruar instrumente që përmirësojnë sistemin e qeverisjes, bazuar në sundimin e së drejtës, e as pronësinë ndaj reformave të vendeve të Ballkanit Perëndimor. Është e qartë se shoqëritë tona mbeten në thelb shoqëri me institucione të brishta, jo funksionale dhe ku beteja kryesore nuk është aq shumë me influencën e aktorëve të tretë sesa me metastazat e krimit të organizuar e korrupsionit që gërryejnë themelet e shoqërisë dhe rregullat e bashkëjetesës demokratike.
Së katërti, megjithëse një platformë ndërqeveritare, Procesit të Berlinit i mungojnë institucionet dhe një buxhet i mirëpërcaktuar në funksion të përmbushjes së angazhimeve çka do të zvogëlonte varësinë e disa prej vendeve të rajonit ndaj aktorëve të tretë, të cilët synojnë status quo-n.
Së pesti, “menuja” e procesit ka humbur disi fokusin fillestar të tij, duke mos arritur të adresojë tre sfida themelore më të cilat përballën vendet e rajonit: (i) demokracia; (ii) zhvillimi i qëndrueshëm ekonomik; (iii) kërcënimi demografik.
Ky është paradoksi i “epokës Merkel” në rajon. Prezencë dhe kuptueshmëri të pakrahasueshme me asnjë vend tjetër europian, por rezultate të pamjaftueshme, pasi integrimi i gjashtë vendeve të Ballkanit Perëndimor në BE do të ishte një hap drejt arritjes së finalitetit të BE–së, duke nënkuptuar konsolidimin e projektit të integrimit europian, në një hapësirë konkrete politike me një kufi të përcaktuar në rang kontinental.
Sipas vrojtimit të fundit të Këshillit Europian për Marrëdhënie me Jashtë (ECFR), shumica e qytetarëve europian besojnë tek Gjermania dhe kërkojnë një rol më të madh të saj në BE. Vrojtimet e kryera në vendet e Ballkanit Perëndimor konfirmojnë gjithashtu besimin e qytetarëve tek Gjermania dhe pritshmëritë për një angazhim më të madh të saj.
Tema e angazhimit më të madh të Gjermanisë në arenën ndërkombëtare është një temë gjithnjë e pranishme në qendrat kërkimore dhe institucionet vendimmarrëse. Në vitet 2012-2013 në Gjermani u zbatua një projekt nga Instituti gjerman për Çështjet Ndërkombëtare dhe Sigurinë, me pjesëmarrjen e një rrjeti të gjerë ekspertësh, në lidhje me elementët strategjik të politikës së jashtme gjermane. Analiza strategjike tregonte se “fuqia gjermane imponon një ripërcaktim të pozitës gjermane në marrëdhëniet ndërkombëtare” dhe se “Gjermania, fuqinë dhe begatinë që disponon ia detyron mbi të gjitha ekspansionit global ekonomik, ndaj duhet të veprojë në mënyrë aktive në nivel global”.
Kësaj teze i mëshon edhe një prej ministrave të jashtëm më energjik Joschka Fischer, i cili interesat politike dhe ekonomike të Gjermanisë i konsideron të ndërlidhura me një BE të fortë dhe të suksesshme. Sipas tij, Gjermania duhet t’i tejkalojë traumat e së kaluarës dhe fuqinë e saj ta vërë në funksion të krijimit të Europës së fuqishme nën udhëheqjen e saj.
Ndaj, dilema që kërkon përgjigje pas largimit të Angela Merkel-it nga skena politike është nëse për të përmbushur plotësisht rolin e udhëheqësit të Europës, konsolidimin e projektit të integrimit europian dhe fuqizimin e lidhjes transatlantike, Berlinit do t’i duhet të rishikojë ato parime të Merkelizmit që i bënë europianët dhe popujt e rajonit tonë të vendosin me të drejtë shpresat e tyre tek Gjermania.
(Ditmir Bushari ishte Ministër i Jashtëm i Shqipërisë)
You may like
Aktualitet
Aksident trafiku në Klinë të Ulët, një e vdekur dhe katër të lënduar
Published
2 hours agoon
April 30, 2025
Një aksident trafiku ndodhi sot në rrugën rajonale Mitrovicë – Skenderaj, pikërisht në fshatin Klinë e Ulët.
Policia e Kosovës njoftoi se në aksident u përfshinë dy vetura, ku si pasojë e lëndimeve të pësuara humbi jetën viktima një femër rreth 65 vjeçare, ndërsa u lënduan edhe katër persona të tjerë, të cilët u dërguan për mjekim në Spitalin Rajonal të Mitrovicës.
Lajmet
Çmimi i rrymës për bizneset pritet të rritet deri në 30 për qind
Published
2 hours agoon
April 30, 2025
Deri në 30 për qind pritet të shtrenjtohet çmimi i energjisë për bizneset e mëdha, paralajmërojnë përfaqësues të disa kompanive të licencuara për furnizimin me energji elektrike në Kosovë.
Këto kompani aktualisht kanë shtuar përpjekjet për sigurimin e energjisë, në prag të nisjes së procesit të liberalizimit të tregut të energjisë.
Çfarë do të thotë liberalizimi i tregut të energjisë?
Procesi i liberalizimit të tregut të energjisë në vendet e Bashkimit Evropian ka filluar në fund të viteve ‘90 me qëllim rritjen e konkurrencës, efikasitetit, sigurisë dhe zgjedhjes për konsumatorët. Ndërsa, në Ballkanin Perëndimor ky proces është ende në zhvillim.
Në Kosovë, liberalizimi i tregut të energjisë është paraparë me Ligjin për energjinë elektrike të miratuar në vitin 2017, por zbatimi i tij është shtyrë për shkak të rrethanave të ndryshme. Tashmë, Zyra e Rregullatorit për Energji ka marrë vendim që nga data 1 qershor të gjitha kompanitë e mëdha – konkretisht ato me mbi 50 të punësuar ose me qarkullim vjetor mbi 10 milionë euro – të kalojnë në tregun e hapur të energjisë. Sipas ZRRE-së, numri i tyre është mbi 1.000.
Këto biznese furnizohen nga Operatori për Furnizim me Energji, si furnizuesi kryesor i licencuar për energji me çmime të rregulluara nga ZRRE-ja.
Nga 1 qershori, kompanitë e mëdha duhet të zgjedhin vetë furnizuesin, me çmime të parregulluara, që përcaktohen nga kërkesa dhe oferta në treg.
Aktualisht, në tregun e lirë janë të licencuara 18 kompani që ofrojnë furnizim me energji elektrike, shumica janë nga Kosova, por ka edhe kompani nga rajoni. Disa prej tyre kanë nisur negociatat me prodhues të energjisë në rajon për të siguruar kapacitetet e nevojshme për furnizimin e klientëve të rinj.
Ndërkohë, disa biznese, si Frutex në Suharekë, po kërkojnë kompani vendore për të negociuar çmimin për rrymën.
Bizneset përballë zgjedhjes së furnizuesve të rinj
Drilon Brahimi, drejtor i përgjithshëm i kompanisë Tredint Group L.L.C, e cila u licencua për furnizim me energji elektrike në fund të vitit të kaluar, thotë se janë në fazën e hulumtimit të tregut për të siguruar çmime më të volitshme, por ende nuk kanë nënshkruar asnjë kontratë me kompani prodhuese nga rajoni.
“Shumë kompani vendore, konkretisht ato prodhuese, kanë filluar të na dërgojnë profilin vjetor të konsumit energjetik dhe po kërkojnë informacione rreth çmimit. Ne jemi në fazën e përgatitjes së ofertave. Përgjigjja konkrete për secilën pritet t’iu dërgohet në fillim të majit”, thotë ai për Radion Evropa e Lirë.
Megjithatë, Brahimi thekson se çmimi për muajt e parë pritet të jetë deri në 30 për qind më i lartë se tarifat aktuale të energjisë.
Aktualisht, për konsumatorët e amvisërisë dhe ata komercialë që shpenzojnë deri në 800 kilovatë në orë brenda një muaji, çmimi i rrymës gjatë ditës është 7.79 centë për kilovat, ndërsa për ata që shpenzojnë më shumë se 800 kilovatë, pjesa mbi këtë u llogaritet me çmim prej 13.29 centësh.
Nga 1 maji hyjnë në fuqi tarifat e reja, me një rritje prej 16.1 për qind, por ato nuk do të zbatohen për bizneset me mbi 50 punëtorë.
Rritjen prej 30 për qind për kompanitë e mëdha e paralajmëron edhe Diamant Dalladaku nga kompania Enerco LLC.
Edhe ai thotë se ende nuk ka nënshkruar ndonjë kontratë me kompani të huaja dhe se janë në proces të hulumtimit të tregut.
“Liberalizimi i tregut të energjisë është një proces i ri dhe gjatë zbatimit po paraqiten sfida. Si problem në kohën e përgatitjes është mungesa e informacioneve për energjinë që shpenzojnë bizneset, të cilat po dalin në tregun e hapur”, thotë Dalladaku për Radion Evropa e Lirë.
Në raportin vjetor të ZRRE-së thuhet se vitin e kaluar mbi 5.400 gigavatë në orë (GWh) ka qenë sasia e përgjithshme e energjisë së shitur te të gjithë konsumatorët në Kosovë. Nga kjo sasi, 3.156 GWh apo 58.4 për qind janë shpenzuar nga konsumatorët familjarë, kurse pjesa tjetër, 2.041 apo mbi 37 për qind, është shpenzuar nga konsumatorët jofamiljarë dhe në këtë kategori përfshihen të gjitha bizneset.
Palushi: Ende nuk kemi oferta konkrete për energjinë
Kompania për prodhimin e lëngjeve Frutex në Suharekë është një nga kompanitë që nga qershori do gjejë vetë kompaninë furnizuese për rrymë.
Pronari i saj, Shaqir Palushi, thotë se kanë dërguar kërkesë për takim në të gjitha kompanitë e licencuara për furnizim me energji, në mënyrë që të negociojnë për çmimin. Megjithatë, Palushi ende nuk ka pranuar ndonjë përgjigje nga to.
“Po pres në ditët në vazhdim… por, nuk besoj se ato janë të përgatitura për këtë proces, sidomos në kushtet e turbulencës që kanë mbizotëruar vitet e fundit lidhur me çmimet e energjisë elektrike”, thekson ai.
Palushi tregon se për një muaj shpenzon energji në vlerë deri në 40 mijë euro. Në rast të rritjes së çmimit për 30 për qind, për sasinë e njëjtë të shpenzuar ai do të paguante mbi 52 mijë euro.
“Sigurisht se kjo rrit shpenzimet operative, por do bëjmë përpjekje të ketë ndikim në uljen e profitit të kompanisë dhe jo të rrisim çmimet”, thotë ai.
Kompanitë e licencuara, të papërgatitura?
Odat ekonomike në Kosovë kanë kërkuar shtyrjen e këtij vendimi, pasi sipas tyre, edhe pse kompanitë janë të licencuara, shumica prej tyre nuk kanë pasur klientë fundorë dhe kanë ekzistuar vetëm “në letër”, pa veprimtari reale tregtare.
Ky tranzicion, sipas tyre, do të destabilizojë furnizimin dhe do të ndikojë në rritjen e çmimeve të produkteve të tjera.
Më 21 mars, Oda Ekonomike e Kosovës kërkoi nga Avokati i Popullit që të iniciojë këtë çështje në Gjykatën Kushtetuese dhe të kërkojë pezullimin e vendimit për të paktën një vit. Avokati i Popullit konfirmoi për Radion Evropa e Lirë se e ka pranuar ankesën e Odës Ekonomike të Kosovës dhe është duke e shqyrtuar.
“Për Avokatin e Popullit kjo është një situatë komplekse për faktin se këto zhvillime janë bërë në kohën kur institucionet kryesore janë në krijim e sipër”, thuhet në përgjigje, ku shtohet se shtrenjtimi i tarifave të rrymës do të ketë pasoja në të drejtat socio-ekonomike për qytetarët.
Megjithatë, ZRRE-ja përsëriti se kapacitetet ekzistuese janë të mjaftueshme për t’i furnizuar bizneset me energji pas liberalizimit të tregut.
“Shumica e furnizuesve janë duke bërë përgatitjet e nevojshme teknike dhe administrative për të qenë funksionalë në treg”, thuhet në një përgjigje që ZRRE-ja i dërgoi Radios Evropa e Lirë.
ZRRE-ja thotë se është duke zhvilluar takime të rregullta dhe informuese me të gjithë furnizuesit e licencuar me qëllim që të informohen në mënyrë sa më të qartë rreth hapave dhe mundësive që ofron liberalizimi i tregut.

Sindikata e Re e Korporatës së Energjisë së Kosovës njoftoi për organizimin e një proteste më 1 Maj, Ditën Ndërkombëtare të Punëtorëve, për të kërkuar paga më dinjitoze dhe kushte më të mira pune për punëtorët e sektorit energjetik.
Protesta do të mbahet të mërkurën, në ora 12:00, në sheshin “Skënderbeu” në Prishtinë.
Në njoftimin e bërë publik, Sindikata thekson se puna e tyre përmban lodhje ekstreme, rrezik të përhershëm dhe sakrificë të përditshme, duke theksuar se “kjo punë nuk ka para që mund ta paguajë”.
Për të ilustruar realitetin e vështirë, sindikata ka shpërndarë edhe një fotografi të një punëtori me fytyrë të mbuluar nga pluhuri i zi, simbol i kushteve të rënda në të cilat punojnë minatorët dhe teknikët e KEK-ut.
“Protestojmë për një pagë dinjitoze dhe respekt për punën tonë”, thuhet në thirrjen publike, ku organizatorët ftojnë qytetarët dhe përfaqësuesit sindikalë të solidarizohen me kërkesat e tyre.

Një person është raportuar i zhdukur në Shtime tash e dy ditë.
Sipas njoftimit nga Policia, babai i viktimës ka raportuar në polici të hënën pasdite se djali i tij është larguar nga shtëpia dhe nuk është kthyer më.
Rasti vazhdon të hetohet.

Një lugë mjaltë para gjumit mund të parandalojë gërhitjen

Pse duket gjithmonë serioz? Ben Affleck tregon anën që s’e shihni shpesh

Smoothie nga boronicat dhe farat chia

Rudiger dënohet me gjashtë ndeshje moslojë

Aksident trafiku në Klinë të Ulët, një e vdekur dhe katër të lënduar

Çmimi i rrymës për bizneset pritet të rritet deri në 30 për qind

Publikohen librat “Mekanika I dhe II” nga Prof. Naser Morina! Autori flet për veçantitë e dy vëllimeve

Vetëm pesë minuta ushtrime të shpejta mund ta përmirësojnë shëndetin e trurit

Pse nuk duhet ta fshini fytyrën me peshqir?
Të kërkuara
-
Lajmet nga UBT2 months ago
Përgatituni për të udhëhequr politikën e të ardhmes me Fakultetin e Shkencave Politike në UBT
-
Lajmet3 weeks ago
Studentët e Psikologjisë në UBT zhvilluan një vizitë studimore në qendrën psikologjike “Radix” dhe Asociacionin Kosovar për Psikoterapi Trupore
-
Lajmet nga UBT2 months ago
Profesorët Besnik Skenderi, Safet Zejnullahu, Diamanta Skenderi dhe Ferid Selimi publikojnë punimin shkencor mbi AI në arsim
-
Kulturë1 month ago
27 marsi/Dita Ndërkombëtare e Teatrit! Mitrovica sjell shfaqjen “Kontesha Arduini”, histori magjepëse që nuk duhet humbur