Sport

Një finale patriotike për BE-në

ky ka qenë një kampionat i mbushur me kundërthënie politike.

Published

on

Teksa Kampionatit Evropian të Futbollit “Euro 2020” po i vije fundi me finalen e shumëpritur që mbahet të dielën, është koha t’i bëhet një vështrim këtij turneu që mbërtheu kontinentin evropian me drama të minutës së fundit dhe një mori golash. Por, gjithashtu ky ka qenë një kampionat i mbushur me kundërthënie politike, pasi kjo ngjarje sportive njëmujore është bërë një mikrokozmos për shumë çështje me të cilat Evropa po përballet për momentin.

Dhe ndoshta narrativi më i madh, që Brukseli dëshpërimisht dëshiron të shmangë, mund të ndodhë në finale: suksesi i Anglisë së Brexit-it.

Por, le të fillojmë nga e para: përzierja e sportit me politikën nuk është diçka e mirë. Këtë e thonë vazhdimisht zyrtarët e lartë sportivë, sportistët dhe shumë tifozë. Mund të mos jetë “luftë me mjete të tjera”, por në një kontinent, që në pjesën më të madhe nuk është i përfshirë në konflikt të përgjakshëm dhe ku të paktën teoria e Zonës Shengen do të duhej të hiqte kontrollet në kufijtë kombëtarë në mes të shumë shteteve, “Euro 2020” ofroi një hapësirë të pranueshme për të kanalizuar patriotizmin e zjarrtë.

Vetëm nëse e analizoni pak kampionatin “Euro 2020”, mund të vëreni shumë lajme politike, që përzihen edhe me goditjet nga këndi në fushën e gjelbër dhe me kartonët e kuq, që ishin të diskutueshëm.

Tek e fundit, ky kampionat pandemik, u mbajt një vit më vonë sesa fillimisht ishte planifikuar, por për kuriozitet prapëseprapë u quajt “Euro 2020”. Shumë menduan se ishte çmenduri që kjo ngjarje të zhvillohej në 11 shtete të ndryshme, teksa ende ka njerëz që po vdesin nga koronavirusi. Po ashtu, ky turne u bë edhe më komik dhe më politik kur disa qytete lejuan që stadiumet të mbusheshin me tifozë dhe që tifozët e huaj të lejoheshin në tribuna, ndërsa disa qytete të tjera kishin masa më të ashpra. E vetmja gjë për të cilën duket se të gjithë pajtohen është se ky kampionat do të jetë një ngjarje super-shpërndarëse, kur një valë e re e pandemisë COVID-19 ta godasë kontinentin evropian më vonë gjatë stinës së verës.

Por, ka edhe më shumë. Fillimisht u shfaq problemi se cili ekip apo lojtarët e cilës kombëtare do të uleshin në gjunjë para fillimit të lojës për të kundërshtuar padrejtësitë racore – një gjest ky që u përdor më shumë pas vrasjes së George Floyd vitin e kaluar në Shtetet e Bashkuara. Turmat, ndërkaq, kanë brohoritur ose fishkëllyer pothuajse në masë të njëjtë – ndoshta duke treguar kështu edhe tensionet që ekzistojnë lidhur me të drejtat e pakicave kombëtare, që mund të jenë problem në kontinentin evropian.

Pastaj ishte rasti i fanellës së ekipit të Ukrainës, ku u vendosën kufijtë shtetërorë dhe ku përfshihej edhe Krimea dhe në të ishte edhe slogani “lavdi Ukrainës”, që Rusia fuqishëm e kundërshtoi. Ky slogan u cilësua politik nga UEFA dhe u hoq nga fanellat e ekipit ukrainas, por e gjithë kjo gjë ishte një kujtesë e zymtë e luftës që po vazhdon.

Sulmuesi i Austrisë, Marko Arnautoviq, babai i të cilit është serb, ka fyer në baza racore shqiptarët etnikë në kombëtaren e Maqedonisë së Veriut, gjë për të cilën u suspendua për një lojë. Ky rast, shpërfaqi edhe një herë tensionet që ende ekzistojnë në Ballkanin Perëndimor.

Ndërkaq, loja e shumëpritur Angli-Skoci u luajt në sfondin e zhurmës për shkëputjen e Skocisë. Dhe për më tepër, ishin edhe kundërthëniet që e përcollën të ashtuquajturin “ligj kundër LGBTI+” të Hungarisë, ku u vendosën flamujt me ngjyra të ylberit dhe bilborde në stadiume. Kjo ndoshta është çështja më e ndjeshme politike që tash për tash e ka kapluar Evropën.

Por, në fund të fundit, fituesi i këtij kampionati do ta shkruajë narrativin kryesor. Është e vërtetë që gazetarët dhe komentatorët janë ata që shpesh e shkruajnë narrativin, duke gjetur paralele në politikën bashkëkohore. Merreni shembullin e fitores së Kupës së Botës nga Franca më 1998 dhe 2018. Në të dy rastet, Franca u lavdërua pasi iu përmbajt motos së saj “Liberté, égalité, fraternité” (Liri, barazi, vëllazëri) përmes një ekipi multi-etnik në kohën e nacionalistit Jean-Marie Le Pen më 1998 dhe 20 vjet më pas, në kohën e bijës së tij, Marine.

Danimarka ende e kujton verën e vitit 1992, kur pa e kuptuar, fitoi një biletë falas për në “Euro”, teksa Jugosllavia kishte shpërthyer në luftë. Ata e fituan kampionatin, vetëm disa javë pasi ata kishin refuzuar Traktatin e Mastrihtit të BE-së dhe më pas draftuan rrugët ligjore për vete sa i përket këtij traktati. Danezët po fluturonin. Fitorja e Gjermanisë më 2014 në Kupën e Botës ofroi mundësinë që të prezantohej një fytyrë më e butë para botës, pas viteve të shumta me akuza se gjermanët janë të ashpër – ata u prezantuan si një shtet që mund të integrojë të tjerët dhe të zbusë patriotizmin e publikut, kurse fitorja e Greqisë më 2004 në Kampionatin Evropian, dhe mbajtja e Lojërave Olimpike në Athinë në po të njëjtin vit, ishte fillimi i asaj që do të përfundonte me kolapsimin e ekonomisë greke disa vjet më vonë.

Tani, papritur Brukseli gjendet para mundësisë së fitores së Anglisë. Dhe nuk është kjo Anglia normale, me tifozë të zhurmshëm që këndojnë “po kthehet në shtëpi”, duke iu referuar fitores së kampionatit, pas 55 vjetësh, kur kjo kombëtare për herë të fundit kishte triumfuar në Kupën e Botës që u mbajt në Angli.

Kjo është Anglia e Brexit-it. Anglia që e mposhti BE-në më herët gjatë këtij viti në garën e vaksinimit. Shumë pak persona do të mund ta duronin pamjen e kryeministrit britanik, Boris Jonson duke buzëqeshur e mbajtur trofeun dhe duke sugjeruar se ky është sukses i “Britanisë globale”, që nuk zmbrapset nga diktatet e BE-së. Pavarësisht se disa lojtarë anglezë luajnë në liga të tjera evropiane dhe të gjithë morën mësimet e futbollit kur Anglia ishte ende pjesë e bllokut evropian, një fitore e Anglisë në këtë kampionat do të ishte thjesht një pilulë e hidhur për t’u gëlltitur.

Kryeministri britanik, Boris Johnson dhe bashkëshortja e tij, Carrie shikojnë ndeshjen Angli-Danimarkë. Londër, 7 korrik, 2021.
Kryeministri britanik, Boris Johnson dhe bashkëshortja e tij, Carrie shikojnë ndeshjen Angli-Danimarkë. Londër, 7 korrik, 2021.

BE-ja më shumë do të preferonte që të fitonte ekipi i përtërirë i Italisë, kombëtare e cila do të linte pas fiaskon e tre vjetëve më parë në Kupën e Botës. Italia në këtë kampionat ka luajtur padyshim futbollin më të mirë në të gjitha kampionatet evropiane që ka marrë pjesë, ku tash ka pak stil mbrojtës, një element për të cilin kombëtarja italiane është e njohur.

Shtoja kësaj edhe rrëfimin që ky shtet, që më 2020 u gjunjëzua dhe tani është shtet që qëndron në këmbë dhe udhëhiqet nga kryeministri Mario Draghi – njeriu që Brukseli e vlerëson si personin kyç që shpëtoi euron në kohën sa ishte president i Bankës Qendrore Evropiane. Nuk është çudi që burokratët po iu luten zotave të futbollit për fitoren e Italisë në finalen e të dielës.

Lajmet

​Spalletti: Futbolli më ka shkatërruar jetën

Published

on

Luciano Spalletti ka folur pas dorëheqjes nga Kombëtarja e Italisë, duke pranuar se përvoja e fundit e ka rënduar shumë psikologjikisht. Spalletti pranoi se ndoshta kërkoi shumë nga lojtarët, duke u përpjekur të ushqente ndjenjën e identitetit dhe krenarisë.

“Futbolli më ka shkatërruar jetën. Nuk mund të fle pas humbjes me Norvegjinë. Kur më kërkuan të drejtoja Italinë, nuk fjeta për dy ditë. Gabimi im ishte se e shtyva shumë fort këtë ndjenjë përkatësie. Por lojtarët e mi janë të klasit të parë dhe nuk kam asnjë pendesë për zgjedhjet e bëra.”-tha ai.

Ai foli edhe për presionin e madh gjatë Kampionatit Evropian, mungesën e disa lojtarëve kyç si Chiesa dhe për dëmtimet e shumta që e vështirësuan punën. “Nga marsi deri në qershor, pësuam gola që dukeshin të pabesueshëm. Presioni ishte i jashtëzakonshëm,” shtoi ai.

Spalletti nuk i kurseu fjalët as për të kaluarën te Napoli duke shtuar se De Laurentiis i bëri një shërbim të keq dhe se fyerja më e madhe ishte që nuk i lejuan të parakalonin me autobus pas Scudetto-s.

Continue Reading

Lajmet

​Asllani bëhet ‘problem’ për Interin

Published

on

Sipas Corriere dello Sport, klubi zikaltër i ka kërkuar mesfushorit shqiptar Kristjan Asllani që të largohet gjatë kësaj vere, por refuzimi i tij për të pranuar transferimin po shqetëson drejtuesit.

Asllani iu bashkua Interit në verën e vitit 2022 nga Empoli dhe ka kaluar tashmë tre sezone në San Siro, por pa arritur asnjëherë të konsolidohet si titullar. Pavarësisht potencialit të treguar, ai ka mbetur gjithmonë një alternativë në mesfushë, në një skuadër të mbushur me konkurrencë të fortë.

Sipas raportimit, trajneri i ri Chivu i ka komunikuar personalisht lojtarit se nuk bën pjesë në planet e tij për sezonin e ardhshëm, dhe se nuk e sheh me rol të rëndësishëm në mesin e fushës. Interi beson se, në moshën 23-vjeçare dhe me përvojë në një klub të madh, Asllani ka të gjitha mundësitë për të rifilluar karrierën në një skuadër tjetër.

Megjithatë, përgjigjja e futbollistit ka qenë negative. Ai nuk ka treguar entuziazëm për një largim dhe, mbi të gjitha, nuk dëshiron të transferohet jashtë Serie A, duke refuzuar për shembull interesin konkret nga Real Betis, finalist në Conference League.

Ky qëndrim i Asllanit ka filluar të krijojë tension te Interi, që synon ta shesë lojtarin dhe të përfitojë nga kartoni i tij për të financuar afrime të reja gjatë merkatos. Klubi kërkon që lojtari të pranojë realitetin e situatës dhe të ndihmojë në arritjen e një marrëveshjeje të favorshme për të gjitha palët.

Për momentin, e ardhmja e Asllanit mbetet e pasigurt, por duket e qartë se ditët e tij në Milano janë të numëruara nëse nuk ndodh ndonjë ndryshim drastik në qëndrimin e tij apo në planet e Interit.

Continue Reading

Lajmet

​Pirlo merr drejtimin e një tjetër skuadre si trajner

Published

on

Ish-ylli i AC Milan, Juventus dhe Inter Milan, Andrea Pirlo, ka nisur një aventurë të re si trajner, duke marrë drejtimin e klubit Dubai United në Emiratet e Bashkuara Arabe. Ai rikthehet në stol pas një periudhe pushimi, ndërsa klubi nga Dubai, që luan në divizionin e dytë të kampionatit të Emirateve, e ka prezantuar zyrtarisht si trajnerin e ri.

Pirlo, fitues i Kupës së Botës 2006, së fundmi kishte drejtuar Sampdorian. Dubai United është klubi i tij i dytë jashtë Italisë, pas eksperiencës me skuadrën turke Karagumruk në sezonin 2022/2023. Më herët, gjatë sezonit 2020/2021, ai ishte trajner i Juventusit, me të cilin fitoi Kupën dhe Superkupën e Italisë.

“Fitues i Kupës së Botës 2006 dhe një ikonë e futbollit global, Pirlo sjell me vete një vizion unik dhe përvojë të rëndësishme si trajner, të fituar në stolat e Juventusit dhe Sampdorias. Emërimi i tij përfaqëson një kapitull të ri dhe ambicioz për United FC”, thuhet në njoftimin zyrtar të klubit.

Kryetari i klubit, Ilie Cebanu, deklaroi: “Jemi krenarë që e mirëpresim Andrean në familjen e United FC. Ai mishëron vlerat dhe ambiciet e klubit tonë dhe jemi të bindur se do të jetë një figurë kyçe në çuarjen e klubit në një nivel më të lartë.”

 

Continue Reading

Lajmet

Xhudistja Enise Zijade e para e xhudos në EYOF Shkup 2025

Published

on

Xhudistja kosovare Enise Zijade ka shkruar histori duke fituar medaljen e bronztë në Festivalin Evropian të Rinisë Olimpike (EYOF) Shkup 2025, e para për sportin e xhudos dhe e dyta në historinë e pjesëmarrjes së Kosovës në EYOF-a.

Pas suksesit të madh të saj, Zijade u shpreh shumë e lumtur për këtë sukses për të cilin tha se ka bërë shumë mund dhe sakrificë.

“Së pari falënderoj shumë dy trajnerët, Driton Kuka dhe Majlinda Kelmendi, ne ushtrojmë dy herë në ditë, në orën gjashtë të mëngjesit fillojmë dhe në orën shtatë në mbrëmje. Për dy vite kam qenë ën formë por nuk kam marrë medalje, kam pritur që marr, sot ishte dita dhe jam shumë e lumtur për sakrificën dhe mundin që e kam bërë për ta marrë këtë medalje”, theksoi Zijade.

Për suksesin e Zijades, ka reaguar edhe trajneri Dirton Kuka, i cili përmes një shkrimi në rrjete sociale ka thënë se ndihet edhe më i lumtur pasi kanë filluar të korren frytet e para të Majlinda Kelmendit si trajnerë.

Continue Reading

Të kërkuara