Mikropresimet e fytyrës mund të thonë shumë për perceptimet e atij momenti të veçantë, një sjellje e thjeshtë mund të nënkuptojë tiparet e personalitetit… por ajo që unë mendoj se mund të tregojë shumë është mënyra në të cilën secili prej nesh reagon ndaj kritikave.
Kritika është manifestimi i të menduarit të një personi që mund të prekë një qëndrim të caktuar, mënyrën e të qenit ose me porosi. Shkurtimisht, nëse merrni një kritikë, ju merrni një vlerësim të veçantë lidhur me perceptimin se atij që po hasni.
Prandaj, një kritikë nuk është gjë tjetër veç sintezës së vlerësimit të një individi dhe nuk pasqyron domosdoshmërisht realitetin ose mënyrën se si i shihni gjërat. Kritika, në psikologji, mund të përshkruhet si “vështrimi i të tjerëve” pra si “pikëpamje ndryshe nga tuajat”, një krahasim i heshtur me tjetrin, ndaj të cilit ju nuk mund t’i shpëtoni, sepse u është imponuar. Mënyra juaj e reagimit ndaj kritikave është instiktive, sidomos kur ky koment bëhet krejt papritur. Fjalët e para që dalin nga goja e atyre që marrin një kritikë mund të jenë veçanërisht indikative.
Përgjigjet instiktive ndaj kritikave mund të zbulojnë tipare të personalitetit dhe rrjedhimisht marrëdhënien që subjekti ka me imazhin e vetvetes dhe supozimet se si funksionojnë marrëdhëniet ndërpersonale.
Përgjigja e manipuluesit
“Kjo nuk është aspak e vërtetë.” “Ajo që thua është gënjeshtër”. “Kjo ndodhi sepse ti më vure në pozitë…”
Natyrisht, nëse kritika është “je e shkurtër”, por në realitet jeni 173 cm i gjatë, themi se përgjigjja është e përshtatshme, e ndjekur ndoshta nga një qeshje për absurditetin e vëzhgimit … por kur kritika përputhet me realitetin, mohimi është diçka thellësisht indikative. Mohimi zbulon se ai person po përpiqet të manipulojë ose shtrembërojë realitetin për të pushtuar tjetrin, për të imponuar ose shmangur përgjegjësi të caktuara.
Përgjigja pasiv-agresivit
“Po, kërkoj falje, por ndodhi që…” – por pastaj ai merr hak
Pasiv-agresiv tenton ta shohë kritikën si një goditje që do të mblidhet me ndjeshmëri, aq shumë sa që nuk ka ndërmend të ndryshojë sjellje.
Përgjigja e gënjeshtarit
“Është faji i Tizios”
Në përgjigje të një kritike, një gënjeshtër mund të kryejë përgjegjësinë e plotë ndaj një personi që nuk është i pranishëm. Personi në fjalë ka probleme të mëdha për të marrë ndonjë përgjegjësi dhe do të bëjë gjithçka për t’i shpëtuar kritikave, por pasojat do jenë aty.
Përgjigja agresive
“Ti je i çmendur.” “Ju thoni kështu sepse nuk kuptoni asgjë.”
Agresiviteti manifestohet më lehtë në pikëpamje të një kritike. Agresivi jeton çdo konfrontim dhe i përgjigjet kritikave me sulme që kanë për qëllim frikësimin e atyre që janë para tij. Në përgjithësi, personi agresiv zgjedh fjalë që mund të dëmtojnë bashkëbiseduesin e tij. Agresivi përgjigjet me qëllimin për të lënduar … ndonjëherë ai e bën atë për të mbrojtur veten, nganjëherë ai e bën këtë sepse nuk mund ta mbajë krahasimin, por rezultati nuk ndryshon.
Përgjigja e kufizuesit
“Pse më urren?” “Ju gjithmonë mendoni se unë jam i mirë për asgjë!”
Ata që kanë tipare kufitare të personalitetit, në vend që të fokusohen në kritikat e momentit, tentojnë të përforcojnë dhe përgjithësojnë kontekstin. Përgjigja kufitare ndaj kritikave është gjithmonë ekstreme. Nëse Carlo dhe Giulia jetojnë së bashku dhe Karlo thotë “kurrë nuk më ndihmon me punët e shtëpisë…”, ndoshta Giulia do të ndihet e papërshtatshme dhe mendon se është më mirë të ndahet; në këtë moment Giulia mund të reagonte me zemërim dhe pastaj të meditonte dhe të propozonte një ndarje.
Përgjigja e ambiciozëve
“Po të më kishit thënë ndryshe, unë mund të të kisha dëgjuar…”
Dikush nuk duhet domosdoshmërisht të jetë narcisist ose manipulues, papjekuri emocionale është një kusht shumë i zakonshëm. Ka nga ata që, për të shmangur pranimin e një gabimi ose për të shmangur një konfrontim të pakëndshëm, mund të apelojnë tek detajet e vogla. Këta njerëz nuk duan të gënjejnë apo të manipulojnë ose të shtrembërojnë realitetin, thjesht duan të shmangin kritikat dhe që ta bëjnë këtë, ata janë të gatshëm të “ngjiten në pasqyra”.
Përgjigja e paranojakëve
“Ti më shikon duke pritur për gabimin më të vogël”. “Ju vetëm dëshironi një mundësi të mirë për të më lënduar.”
Paranoja, në këtë konotacion, shprehet si frika e dëmtimit të të tjerëve. Kjo frikë e pengon subjektin nga pranimi i kritikave për atë që janë, për paranojakët, të gjitha kritikat gjithmonë kanë një qëllim të dyfishtë, janë studiuar… ishin të paramenduara!
Përgjigja e viktimës
“Po të kishe jetuar atë që kam jetuar, edhe ju do të kishit vepruar kështu…”. “Ju nuk mund ta kuptoni ç’është distanca sepse nuk e keni përjetuar…”. “Dita ime ishte shumë e vështirë … çfarë mund të dish”
Ka nga ata që shpesh përdorin një përvojë veçanërisht të vështirë për të justifikuar sjelljen e tyre. Për fat të keq, këto shpesh janë justifikime të dizajnuara për të legjitimuar sjelljen e gabuar ose mosrespektuese të të tjerëve.
Përgjigja e narcisistit
“Ju besoni se unë jam aq … mirë, jeni 10 herë më keq.” “Është e vërtetë, por gjithmonë e bëni këtë …”
Narcisisti nuk mund të marrë asnjë kritikë, ai do të donte të ishte imun ndaj tij. Kur ai merr një kritikë, nëse nuk manipulon me realitetin, ai shfrytëzon një krahasim për të kundërshtuar personin tjetër në mënyrë që të theksojë se kritika nuk është më e mirë se ai, në të vërtetë, kundërshtimi përqendrohet në përgjithësi në faktin se tjetri është edhe më keq.
Përgjigja e dyshuesve
“Ju nuk jeni realist!” “Askush nuk kërkoi mendimin tuaj.”
Siç e thashë më parë, papjekuria emocionale është e përhapur dhe disa përgjigje përbuzëse janë tipike për luftëtarin. Ka nga ata që janë të grindur nga natyra sepse kanë probleme me zemërimin kronik dhe me dëshirë mirëpresin çdo kritikë. Në këtë rast, personi mund të reagojë ndaj kritikave duke u përpjekur të nxisë tjetrin. Në këtë rast, vëmendja ndryshon nga kritikat për t’u grindur dhe kështu personi i kritikuar do të shmangë përballjen me një konfrontim serioz.
Përgjigja e obsesivit
“Çfarë duhet të bëj? Pse po ma thoni tani? Pse askush nuk ma ka thënë më parë këtë? Çfarë mendon për mua? A kam qenë gjithmonë në këtë mënyrë? “
Kritikat, tek ata me një strukturë obsesive, mund të shkaktojnë një stuhi dyshimesh emocionale që kthehen në një stuhi pyetjesh.
Përgjigja e të depresionuarve
“Vetëm më bën të kuptoj se nuk jam i përshtatshëm për jetën”.
Në vend që të merren me problemin / kritikat, ata që vuajnë nga depresioni janë të tronditur nga ajo, duke dalë në përfundimin më të keq të mundshëm të ushqyer nga depresioni.
Përgjigja e sociopatëve
“Për atë që më the se unë do t’ju vrisja!”
Përgjigjet e atyre që mund të pranojnë kritika
“Do të mendoj për këtë …” – përgjigja e kujdesshme.
“Më lejoni të kuptoj …” – përgjigja e të shqetësuarve.
“Faleminderit që më tregove, ndoshta nëse keni këshilla …” – përgjigja e besimit.
I kujdesshmi refuzon të përballet me kritika në këtë moment, sepse ai e di se mund ta kapërcejë, kështu që duhet pak kohë për të menduar: vetëdijesimi është në themel.
I shqetësuari mund të kritikohet me një tension të caktuar, por haptazi fton tjetrin për më shumë qartësi për të arritur një krahasim prej 360 °.
Personi i sigurt pranon kritikën sepse e di se është vetëm një pikëpamje tjetër, ai përpiqet të kuptojë më shumë nga kjo dhe nëse ndihet i gabuar, ai kërkon këshilla për të shmangur gabime të tjera në të ardhmen: rritja dhe vetëvlerësimi janë baza.
Tre llojet e reagimit të fundit janë shumë të përshtatshme, sepse nënkuptojnë aftësinë për t’u ballafaquar me të tjerët, të pranojnë pikëpamje të ndryshme dhe të pabarabarta nga vetja, këto reagime mund të ndikojnë pozitivisht në të gjitha marrëdhëniet dhe të tregojnë një autonomi, ndjeshmëri dhe kapacitet të mirë meditues.
Ju lutem vini re: nëse po mendoni ta shfrytëzoni këtë strategji për të kapur reagimin e një të dashuri, dijeni se për të marrë përgjigje spontane dhe jo të prishura, kritikat duhet të jenë të përshtatshme me momentin. Ju nuk do të duhet të jeni jashtë vendit përndryshe rrezikoni të ndryshoni kohën e reagimit dhe të merrni një përgjigje jo instiktive. Edhe një reagim i marrë me një vonesë prej disa sekondash mund të prishë përgjigjen dhe interpretimin!
