Më 25 nëntor, qytetarët e Bazelit miratuan financiarisht mbështetjen për organizimin e Konkursit të Këngës Eurovision 2025, duke i dhënë qytetit mundësinë të presë eventin prestigjioz të muzikës, pavarësisht kundërshtive të forta nga konservatorët.

Fitorja e këngëtarit zviceran Nemo në Eurovision 2024, me këngën “The Code”, dha të drejtën e Zvicrës për të organizuar edicionin e 69-të të konkursit të njohur. Megjithatë, pas një peticioni nga partia ultra-konservatore Union Demokratik Federal i Zvicrës (EDU), vendimi i Këshillit të Madh të Kantonit të Bazelit për të alokuar deri në 35 milionë franga zvicerane (afërsisht 37.5 milionë euro) për organizimin e Eurovision 2025 u fut në një referendum popullor.

EDU e kundërshtoi financimin, duke argumentuar se evenimenti do të dëmtonte imazhin e Bazelit. Anëtarët e partisë kritikuan konkursin për performancat që ata i konsideronin “blasfemike”, duke e akuzuar për promovimin e ideologjive të tilla si “wokeism” dhe të drejtat e transgjinorëve. Një nga këngëtarët që u vu në shënjestër ishte Bambie Thug, interpretuese nga Irlanda, e cila u cilësua nga EDU si “okulte” dhe “satanike”, një akuzë që ata e bazuan në ngjashmëritë me Harry Potterin.

Megjithatë, shumica e banorëve të Bazelit nuk u ndikuan nga kjo fushatë fetare kundër Eurovision, dhe pas më shumë se dy javësh votimi me postë, qyteti e miratoi financimin për organizimin e këtij evenimenti. Rezultatet përfundimtare treguan se 38,186 persona votuan “Po” për financimin e Eurovision 2025, duke përfaqësuar 66.57% të votave, ndërkohë që pjesëmarrja ishte 57%.

Ky rezultat e siguroi Bazelin si qytetin mikpritës për Eurovision 2025, i cili do të zhvillohet në arenën e mbyllur St-Jakobshalle. Semifundet do të mbahen më 13 dhe 15 maj, ndërsa finalja do të zhvillohet më 17 maj të vitit të ardhshëm. Nëse shumica e votuesve do të kishin thënë “Jo”, financimi do të ishte bllokuar dhe Korpusi i Radio-televizionit Zviceran mund të kishte hequr Bazelin nga mundësia për të organizuar konkursin.

Kjo fitore për organizimin e Eurovision 2025 pasqyron mbështetje të gjerë për këtë ngjarje, ndërkohë që thekson edhe tensionet kulturore dhe ideologjike që mund të shfaqen në organizimin e ngjarjeve të mëdha ndërkombëtare./Euronews/

Në zemër të një konflikti të vazhdueshëm, artistët palestinezë në Gaza shpallën lansimin e Bienales së Gazës, një përgjigje artistike e fuqishme ndaj sulmeve ushtarake izraelite. Ky projekt, që do të përfshijë mbi 40 artistë, ka si qëllim të sigurojë që zërat e krijuesve palestinezë të depërtojnë përmes kufizimeve të ashpra të realitetit të tyre të rrethuar.

Në mes të një sulmi ushtarak shkatërrues, projekti ka për qëllim jo vetëm të ekspozojë artin brenda Gazës, por gjithashtu të dërgojë vepra në galeri ndërkombëtare, një sfidë që bëhet akoma më e vështirë për shkak të kufizimeve të ashpra mbi lëvizjen e njerëzve dhe mallrave. Organizatoret e Bienales së Gazës po kërkojnë mbështetje nga galeritë e huaja për të pritur këto vepra, ndërkohë që kanë nisur gjithashtu një fushatë financimi nëpërmjet grumbullimit të fondeve. Ambicia e projektit është të thyejë ndarjen e vendosur nga bllokada dhe të sjellë përvojën palestineze në ndërgjegjen globale.

“Ngjarjet më të mëdha artistike në botë janë bienale, ku mblidhen artistët më të rëndësishëm për të adresuar çështjet më të rëndësishme të kohës sonë,” tha një artist 26-vjeçar nga Khan Younis, një nga pionierët e iniciativës. “Për ne, artistët më të rëndësishëm në botë tani janë artistët e Gazës.” Vendimi për të quajtur projektin “bienale” nuk ishte rastësor; ai simbolizon qëndresën dhe rezistencën.” Organizatorët thonë se ngjarja pasqyron shpresën se komuniteti artistik i Gazës do të qëndrojë ende i fortë pas sfidave që po kalon.

Bienalja e Gazës nuk është vetëm një ekspozitë; ajo është një akt i qëndresës dhe mbijetesës. Siç thuhet në manifestin e tyre, ngjarja është menduar të kalojë përtej kornizave tradicionale të ekspozitave, duke pasqyruar luftën e një populli për të mbijetuar në mes të luftës dhe shtypjes.

Rufaida Sehwail, një artiste e njohur, e cila humbi 17 vjet punë si artiste dhe një bibliotekë me pothuajse një mijë libra kur shtëpia e saj u bombardua në tetor, e sheh Bienalen si një akt të kundërshtimit. “Të vazhdosh të krijosh art në mes të luftës dhe shtypjes në Gaza nuk është thjesht një akt krijues, është një akt qëndrese. Përderisa Izraeli fokusohet në zhdukjen e jetës dhe kulturës në Gaza, vazhdimësia ime në art tregon se jeta ende vazhdon, dhe identiteti palestinez nuk do të fshihet“, tha ajo.

Edhe pse projekti është ende në fillimet e tij dhe përballet me shumë sfida, artistët mbeten optimistë. Shatat, një tjetër figurë kyçe e projektit, shprehu besim të patundur: “Të gjitha veprat e artistëve do të dalin. Ato do të kalojnë kufij, barrierat dhe ligjet, dhe i gjithë bota do t’i shohë. Kjo është fuqia e artit.”

Si Bienalja e Gazës merr hov, artistët e saj jo vetëm që po shfaqin qëndresën e tyre, por gjithashtu po dërgojnë një mesazh në botë: përkundër vështirësive, arti palestinez do të vazhdojë, do të kalojë kufij dhe do ta bëjë zërin e tij të dëgjohet në skenën globale./Euronews/

Autorja e njohur britaniko-amerikane, Barbara Taylor Bradford, ka ndërruar jetë në moshën 91-vjeçare

Ajo vdiq të dielën në shtëpinë e saj në New York City, siç konfirmohet nga një zëdhënës.

Duke filluar me “A Woman of Substance“, botuar në vitin 1979, Bradford mesatarisht kishte pothuajse një libër në vit si një nga shkrimtaret më të njohura dhe më të pasura në botë, pasuria e saj neto vlerësohej në më shumë se 200 milionë dollarë dhe fama e saj aq e lartë sa imazhi i saj u shfaq në një pullë postare në 1999.

Librat e saj u botuan në 40 gjuhë dhe u shitën në më shumë se 90 milionë kopje në mbarë botën. Në vitin 2007, mbretëresha Elizabeth II madje i dha asaj një OBE (Urdhri më i shkëlqyer i Perandorisë Britanike).

Me tituj si “Thyerja e rregullave” dhe “Akti i vullnetit”, ajo u specializua në tregimet e grave që luftojnë për dashuri dhe pushtet në botën e një burri. I preferuari i saj ndër librat e saj ishte “Gratë në jetën e tij”, i frymëzuar nga arratisja e të shoqit nga nazistët.

Bradford ishte e martuar me producentin e filmit me origjinë gjermane Robert Bradford për 56 vjet deri në vdekjen e tij në 2019

“Ke frikë ta dëgjosh këtë, Gjermani?” fotografja pyeti në fjalimin e saj të zjarrtë, i cili tërhoqi mbështetje nga turma, por kritika nga disa liderë të kulturës gjermane.