Çdo vit, mijëra udhëtarë ditorë bëjnë udhëtimin e shkurtër me varkë nga bregu verior i Francës në ishullin Cezembre, duke u mrekulluar me pamjet spektakolare detare dhe jetën e egër të lulëzuar.
Por më mirë të ecin me kujdes dhe t’i përmbahen shtegut, pasi pothuajse i gjithë ishulli mbetet i rrezikshëm për shkak të municioneve të pashpërthyera nga Lufta e Dytë Botërore.
Cezembre u hap për vizita në vitin 2018, mbi shtatë dekada pas përfundimit të Luftës së Dytë Botërore, pasi përpjekjet e gjera të çminimit lejuan hapjen e një rruge të shënuar për vizitorët.
Megjithatë, zona e sigurt për vizitorët përbën vetëm tre përqind të ishullit, për të cilin ekspertët thonë se ishte zona më e bombarduar e gjithë Luftës së Dytë Botërore për sa i përket numrit të goditjeve për metër katror.
“Kjo është e mrekullueshme!”, tha e entuziazmuar Maryse Wilmart, një vizitore 60-vjeçare nga qyteti jugperëndimor i La Rochelle, duke soditur plazhin me rërë me ujërat e bruztë dhe duke parë nga muret e qytetit port të Saint-Malo më tej.
“Por kur i shihni të gjitha këto pas nesh… A mund ta imagjinoni se çfarë ndodhi këtu?” pyeti ajo, duke treguar telat me gjemba dhe tabelat që paralajmëronin “Rrezik! Toka nuk është pastruar përtej gardheve!“
Një vizitor duhet të kthehet 80 vjet prapa për të kuptuar se çfarë ndodhi në këtë dalje shkëmbore zakonisht të pabanuar.
Në vitin 1942, ushtria pushtuese naziste gjermane pushtoi ishullin me rëndësi strategjike dhe instaloi bunkerë dhe artileri.
Më 17 gusht të vitit 1944, Saint-Malo u çlirua nga amerikanët, por komandanti nazist i Cezembre, duke udhëhequr rreth 400 burra, nuk pranoi të dorëzohej.
Më pas pasoi një bombardim shkatërrues nga ajri nga aleatët.
“Thuhet se për metër katror ka pësuar numrin më të madh të bombardimeve nga të gjitha teatrot e funksionimit të Luftës së Dytë Botërore. Kishte midis katër dhe pesë mijë bomba të hedhura, disa prej të cilave përmbanin napalm”, tha Philippe Delacotte, autor i librit “Sekretet e ishullit Cezembre”.
Më 2 shtator të vitit 1944, më në fund u ngrit flamuri i bardhë dhe rreth 350 burra të rraskapitur u dorëzuan.
“Disa të mbijetuar pohuan se ishte si Stalingrad“, tha Delacotte.
Ishulli u shkatërrua plotësisht, aq sa edhe lartësia e tij ra për shkak të bombave.
Pas luftës, ishulli u bë pronë e ministrisë franceze të mbrojtjes dhe aksesi u mbyll plotësisht, me përpjekjet e para të çminimit që filluan në vitet 1950.
Ai iu dorëzua një organi publik të ruajtjes bregdetare, Conservatoire du Littoral, në 2017./UBTNews/
Një portret i mahnitshëm i një djali të ri palestinez, Mahmoud Ajjour, i cili humbi të dy duar në një sulm ajror izraelit në qytetin e Gazës, ka fituar titullin e fotos më të mirë të “World Press Photo”.
Fotografja Samar Abu Elouf, gjithashtu nga Gaza, takoi nëntëvjeçarin Mahmoud pas tre muajsh, kur ai dhe familja e tij u evakuan në Doha, Katar, për trajtim mjekësor. Ajjour kishte pësuar dëmtime të rënda nga shpërthimi që ia këputi njërin krah dhe ia gjymtoi tjetrin.
Në shënime Abu Elouf tregon për momentin kur nëna e Mahmudit i shpjegoi se fjalët e para pas operacionit ishin: “Si do të jem në gjendje të të përqafoj?”
Foto e publikuar në “The New York Times”, është pasqyrë e dhimbshme e pasojave të luftës në Gaza, e cila ka shkaktuar dhjetëra mijëra të vdekur.
Kjo foto përfaqëson më shumë se një histori personale; ajo tregon një luftë të gjerë që ka pasoja të thella për brezat. Gjyqtarët e “World Press Photo” ishin tërhequr nga kontrastet mes dritës dhe errësirës, bukurisë dhe dhimbjes në imazhin fitues.
Nga më shumë se 60,000 aplikime nga 3,778 fotografë në mbi 140 shtete, ky imazh u zgjodh si më i miri.
Dy vepra të tjera janë nderuar si nënkampione, duke përfshirë një imazh të emigrantëve kinezë që ngrohen nga një zjarr pas kalimit të kufirit SHBA-Meksikë dhe një fotografi tronditëse e një të riu që kalon një shtrat lumi të shkretëtiruar në Amazonë.
Imazhet fituese janë ekspozuar në Amsterdam dhe do të shfaqen gjithashtu në Londër, Sidnej, Xhakartë dhe Mexico City.
Shkencëtarët kanë gjetur prova të reja, por paraprake, se një botë e largët që rrotullohet rreth një ylli tjetër mund të jetë shtëpia e jetës.
Një ekip i Kembrixhit që studion atmosferën e planetit të quajtur K2-18b ka zbuluar shenja të molekulave që në Tokë prodhohen nga organizma të thjeshtë.
Rezultatet janë pikasur nga teleskopi hapësinor James Webb i NASA-s, por ekipi dhe astronomët e pavarur theksojnë se nevojiten më shumë të dhëna për të konfirmuar këtë gjë.
Studiuesi, Prof Nikku Madhusudhan, tha në laboratorin e tij në Institutin e Astronomisë të Universitetit të Kembrixhit se shpreson të marrë provat kryesore.
“Kjo është prova më e fortë. Ende që ka gjasa të ketë jetë atje. Mund të them realisht se ne mund ta konfirmojmë këtë sinjal brenda dy vitesh”.
K2-18b është dy herë e gjysmë më i madh se Toka dhe është shtatëqind trilionë milje larg nesh.
Një studim nga MIT zbuloi se fëmijët e dytë të familjes – veçanërisht djemtë kanë më shumë gjasa të shfaqin sjellje problematike krahasuar me vëllezërit apo motrat më të mëdha.
Duke analizuar të dhëna nga familje në SHBA dhe Danimarkë, studiuesit zbuluan se djemtë e lindur të dytë kanë 20% deri në 40% më shumë gjasa të kenë probleme në shkollë apo me ligjin.
Një nga arsyet mund të jetë fakti që fëmijët e parë përfitojnë vëmendje të plotë nga prindërit dhe kanë si shembull modele më të pjekura, ndërsa fëmijët e dytë shpesh marrin si shembull vëllezërit e motrat e tyre që janë ende duke u zhvilluar.
Megjithatë, kjo nuk është një rregull që vlen për të gjithë, pasi sjellja ndikohet edhe nga mënyra e rritjes, dinamika familjare dhe personaliteti i fëmijës.
Një diamant blu i rrallë nga Golconda mbi 23 karat do të dalë në ankand në Christie’s.
Guri i çmuar dikur zotërohej nga Maharajt e Indorit ëdhe është diamanti blu më i rëndësishëm që është nxjerrë ndonjëherë në ankand.
Diamanti u zbulua në minierat legjendare Golconda në Indinë jug-qendrore, e njohur për prodhimin e disa prej diamanteve më të famshëm në botë, duke përfshirë Diamantin Hope.
Ajo që është unike është se guri nuk ka ndryshuar në më shumë se 100 vjet, 23.24 karat dhe nuk ka ndryshuar formë, peshë apo madhësi.
Grui i çmuar ishte një pjesë e trashëgimisë mbretërore të Indisë dhe dikur zotërohej nga Maharajt e Indorit. Diamantet Golconda janë gurët më të mirë transparentë dhe të rrallë në botë.
Shitja pritet të shënojë një rekord. Vlerësimet shkojnë nga 35 deri në 50 milionë dollarë.
Me 45,52 karat, Diamanti Hope është diamanti më i madh blu që është zbuluar ndonjëherë.