Në një udhëkryq të historisë, Teatri Kombëtar i Kosovës ka përjetuar një rrugëtim të pasur në rinovim. Pasi u shkëput nga hija e konfliktit, kjo ndërtesë e shquar është përmirësuar jo më pak se gjashtë herë. Fillimisht, në vitin 2010, një rinovim modest kushtoi 150 mijë euro. Në vitin 2015, pas luftës, një tjetër përpjekje për ta çuar përpara u bë, duke filluar një epokë të re të përmirësimeve. Në vitet që pasuan, në 2000, 2004 dhe 2007, rinovimet vazhduan për të krijuar një ambient sa më modern dhe funksional. Në vitin 2022, ndërsa hapi i ri i krijoi sfida të reja, Teatri u zhvendos në Pallatin e Rinisë dhe Sportit, duke u bërë një pjesë e re e peisazhit të qytetit. Në këtë moment, një kapitull i ri fillon për të, ku investimet e fundit po i japin atij një pamje të re dhe një energji të rinovuar për të ardhmen.

Së fundi, Instituti i Kosovës për Mbrojtjen e Monumenteve ka miratuar projektin për restaurimin e ndërtesës së Teatrit Kombëtar të Kosovës, duke hapur rrugën për zbatimin e tij. Kostoja e parashikuar për implementimin është rreth 7 milionë euro, ndërsa sipas projektuesve kjo shifër pritet të jetë 6.9 milionë euro. Projekti i detajuar ruan formën aktuale të ndërtesës, duke shtuar hapësira të reja për të përmirësuar kushtet për aktorët dhe për të rritur përjetimin artistik për publikun.

Ministri i Kulturës, Hajrulla Çeku, ka shprehur mbështetjen për projektin në rrjete sociale, duke thënë se Kosova po bëhet me teatër të ri kombëtar duke e ruajtur trashëgiminë e teatrit të vjetër. Projekti përfshin shtesa dhe ndryshime në organizimin e brendshëm të ndërtesës, duke përfshirë hapësira të reja për sallë provash dhe skenë alternative.

“Projekti zbatues për restaurimin/rinovimin e tërësishëm të ndërtesës së Teatrit Kombëtar të Kosovës tanimë ka marr edhe pëlqimin përfundimtar nga Komisioni i IKMM-së. Vazhdojmë me shpalljen e procedurës për angazhimin e operatorit për realizimin e punimeve. Kosova po bëhet me teatër të ri kombëtar, duke e ruajtur teatrin e vjetër”, shkruan ministri.

Poashtu, ministri Çeku thekson se bashkëpunimi me gjashtë fakultete të Universitetit të Prishtinës, profesionistët më të mirë të vendit ka çuar në hartimin e projektit, i cili përveç rinovimit të ndërtesës parasheh edhe shtim të hapësirave të reja për të krijuar kushte të dinjitetshme për aktorët e stafin dhe përjetim të përmirësuar artistik për publikun.

Ndërtesa e Teatrit Kombëtar të Kosovës ishte mbyllur nga Ministria e Kulturës në vitin 2022, por një raport i profesorëve universitarë nuk konstatoi rrezikshmërinë e saj. Teatri u zhvendos në Amfiteatrin e Pallatit të Rinisë dhe Sportit që nga shtatori i vitit 2022, duke u përmirësuar gradualisht për të përmbushur nevojat e tij./UBTNews/

Festivali ndërkombëtar i akuarelit 2024 po shënon një kapitull të ri të artit dhe kulturës në Lushnjë. Në këtë qytet të bukur të Myzeqesë, një atmosferë e veçantë krijohet kur artistë nga e gjithë bota mblidhen për të shfaqur talentet e tyre dhe për të krijuar vepra të mahnitshme.

Salla e muzeut historik të qytetit bëhet skena e një shfaqjeje të paharrueshme artistike, ku piktorët shfaqin pikturat e tyre që shpalosin bukurinë e peisazheve lokale dhe universale. Në këtë mjedis, piktori Helidon Haliti shkëlqen me 10 veprat e tij, duke frymëzuar dhe mbushur me mahnitje të gjithë vizitorët me talentin dhe pasionin e tij për artin.

Për të huajt, Lushnja dhe Divjaka ofrojnë një shtrirje të pasur të natyrës, me peisazhe që bëjnë të mrekullueshme çdo zemër artistike. Ata shprehin mbijetesën e tyre në mrekullinë e këtij vendi, duke zbuluar çdo kënd dhe thellësi të tij përmes paletës së tyre artistike.

Në mesin e këtij festivali, përveç ekspozitave të veprave, çdo kënd i qytetit përmbyllet me zëra dhe ngjarje artistike. Piktorët dhe vizitorët janë të ftuar të shprehin, të shkëmbejnë ide dhe të krijojnë bashkë në një atmosferë frymëzuese dhe argëtuese.

Kryetarja e bashkisë, Eriselda Sefa, shpreh bindjen se kjo ngjarje do të ndihmojë në ngritjen e kulturës dhe artit në qytet, duke rritur edhe turizmin kulturor në zonën e Myzeqesë. Në këtë mënyrë, festivali jo vetëm prezanton talentet mbarëbotërore, por gjithashtu shërben si një mjet për të promovuar potencialin e shkëlqyer turistik të kësaj pjese të Shqipërisë dhe bukuritë e natyrës së saj.

Festivali ndërkombëtar i akuarelit, zgjat deri më 15 maj, është një festë e artit, kulturës dhe bukurisë, e cila frymëzon dhe sjell bashkë komunitete nga e gjithë bota në një përjetim të paharrueshëm artistik. Kjo ngjarje nuk është vetëm një pikë e fikur në kalendar, por një rruge që shkon përtej horizontit të pritjes. Deri më 15 maj, kjo fushatë e ngjyrave do të mbajë flakët e krijimtarisë së pasionuar, duke zbuluar për botën jo vetëm talentet që janë të fshehura, por edhe thellësitë e natyrës shqiptare, duke krijuar ura të reja për të kuptuar dhe dashur më shumë atë që na rrethon. /UBTNews/

Në një atmosferë të mbushur me ngjyra dhe histori, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” shpërndau dritën mbi jetën dhe veprën e një vizionari të artit dhe arkitekturës: Maks Velo (31 gusht 1935 – 7 maj 2020).

Si një fëmijë i lindur në Paris, Maks Velo i preu kohës së tij nëpër rrugët e Korçës, duke u rritur mes aromave të natyrës dhe ngjyrave të qytetit të tij të dashur. Fillimisht e gjeti veten në Institutin Politeknik, ku u ngarkua me një mision: të përforconte ndërtime me shpirtin e tij krijues. Dhe ai e bëri. Për shumë vite, ai shpiku e projektonte qytetin, duke lënë gjurmët e tij moderniste në horizontin e Tiranës.

Por ndërsa muret dhe cepat e qytetit këndonin lavde për talentin e tij arkitekturor, zemra e Maks Velos zhytej në një tjetër botë, atë të pikturës. Krijimet e tij nuk ishin thjesht piktura; ato ishin përralla të imagjinatës së tij, ku surrealizmi përplasej me impresionizmin. Por kjo lirikë artistike nuk ishte gjithmonë e pranueshme për regjimin e kohës, që i dha asaj një çmim të rëndë – burgun.

Megjithatë, as arrestimi, as vuajtja në burgun e Spaçit nuk mundën ta shuarin shpirtin krijues të Maks Velos. Pas lirimit në vitin 1986, ai u ngrit përsëri si një flutur i lirë, që përherë do të fluturonte lart me penelin në dorë. Pikturat e tij u bënë shenjë e lirisë së fituar me gjak dhe mund, e cila shkëlqeu në ekspozitat brenda dhe jashtë vendit.

Në mesin e një bote të rrëfimit, Maks Velo ishte edhe një këngëtar i fjalës. Me dorëshkrimet e tij, ai ndriçoi rrugën për mendjet e shqiptarëve, duke sjellë tituj si “Kokëqethja”, “Palltoja e burgut”, dhe “Klubi Karavasta”, që shndërrojnë vargjet në udhëtime emocionuese në imagjinatën e tij.

Sot, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” u nderon jetën dhe trashëgiminë e Maks Velos, një mjeshtër i pasur i ngjyrave dhe ideve, i cili mbetet një frymë frymëzimi për brezat e ardhshëm të artistëve dhe arkitektëve.

Sot, Muzeu Kombëtar “Shtëpia me gjethe” u nderon jetën dhe trashëgiminë e Maks Velos, një mjeshtër i pasur i ngjyrave dhe ideve, i cili mbetet një frymë frymëzimi për brezat e ardhshëm të artistëve dhe arkitektëve.

Maks Velo ishte një figurë e shquar e artit dhe arkitekturës në Shqipëri. Fillimisht studioi në Institutin Politeknik dhe mori specializim në arkitekturë. Kontributi i tij në planifikimin urbanistik të Tiranës në vitin 1960 dhe projektimin e shumë godinave publike është i njohur. Përveç arkitekturës, ai u bë i njohur për pasionin e tij për pikturën. Stili i tij artistik kombinonte elementë impresioniste dhe surrealiste. Megjithatë, për shkak të përplasjeve me artin e realizmit socialist, ai u arrestua në vitin 1978 dhe u dënua me 10 vite burg. Pas lirimit nga burgu në vitin 1986, ai u rikthye pasionit të tij për artin dhe arkitekturën dhe organizoi shumë ekspozita brenda dhe jashtë vendit. Maks Velo vdiq më 7 maj 2020, duke lënë pas një trashëgimi të rëndësishme në skenën e artit dhe arkitekturës shqiptare. /UBTNews/

Vladimir Kara-Murza, një figurë e njohur në botën e gazetarisë dhe aktivizmit politik, ka fituar çmimin më prestigjioz në fushën e gazetarisë, çmimin Pulitzer për koment. Kara-Murza, i cili ka shkruar kolumne për gazetën The Washington Post nga qelia e tij e burgut në Rusi, është nderuar për angazhimin dhe shkrimet e tij të guximshme që shprehin një kritikë të hapur ndaj regjimit të Presidentit rus, Vladimir Putin.

42-vjeçari, i burgosur që nga prilli i vitit 2022, është politikan, autor dhe historian rus. Ai u dënua për tradhti për denoncimin e luftës në Ukrainë, duke u shndërruar në një nga figurat kryesore të opozitës kundër regjimit të kremlinit. Dënimi i tij prej 25 vjetësh është një ndër më të rëndët që është dhënë ndonjëherë ndaj një kritiku të Presidentit Putin në Rusinë moderne.

Përveç Kara-Murzës, ka një numër në rritje disidentësh të burgosur në kushte të vështira politike nën qeverisjen e Putinit. Çmimi iu dha Kara-Murzës për shkrimet e tij “me rrezik të madh personal”, duke ngritur zërin për lirinë dhe demokracinë në Rusi, sipas njoftimit të Pulitzer të hënën.

Edhe pse Kara-Murza nuk ishte në dispozicion për koment për marrjen e çmimit për shkak të burgimit të tij, gruaja e tij, Evgenia Kara-Murza, falënderoi The Washington Post për sigurimin e një zëri për bashkëshortin e saj.

Anëtarët e Kongresit amerikan kanë bërë thirrje për lirimin e menjëhershëm të Kara-Murzës, ndërsa akuzat kundër tij rrjedhin nga një fjalim në Dhomën e Përfaqësuesve të Arizonës, ku ai ishte kritik ndaj pushtimit të plotë të Ukrainës nga Rusia. Kara-Murza ka mbijetuar dy herë helmimeve për të cilat ai fajësoi autoritetet ruse, duke i hedhur poshtë si një dënim për qëndrimin e tij kundër Putinit.

Gjatë kësaj kohe, Kara-Murza ka qëndruar në një burg të sigurisë maksimale në Siberi, megjithëse mbështetësit e tij kanë thënë në fillim të këtij viti se ai nuk ndodhet më atje. Avokati i tij, Vadim Prokhorov, ka thënë se mënyra më e mirë për ta uruar Kara-Murzën do të ishin përpjekjet aktive për ta liruar atë dhe kërkesat përkatëse publike që synojnë regjimin e Putin. Çmimi Pulitzer, i themeluar me testamentin e botuesit të gazetës Joseph Pulitzer në vitin 1917, vlerësohet si një nder i lartë për gazetarët që kontribuojnë në fushën e gazetarisë dhe të lirisë së shprehjes.

Përktheu nga Associated Press, Dionesa Ebibi