Kërkimi i punës nuk është asnjëherë i lehtë sepse kandidatët mund të kalojnë muaj duke dërguar rezyme dhe duke u lidhur me njerëz për të gjetur pozitën e duhur, shpesh duke bërë intervista të shumta në proces.

Shumë ndërmarrës dhe përfaqësues të Burimeve Njerëzore i frikësohen punësimit sepse e dinë se është i vështirë.

Nëse vazhdimisht zbuloni se kandidatët tuaj idealë refuzojnë punën pas intervistës, mund të jetë arsyeja se procesi juaj i intervistimit po i largon ata. Këtu janë tetë arsye të dëshmuara shkencëtarisht që intervistat e juaja po bëjnë dëm në vend të ndihmës.

Ju hutoheni nga pamja

Shikoni me kujdes kandidatët të cilët i eliminoni sepse ju mund të mos e kuptoni se po e bëni, por studimet kanë treguar se pamja fizike luan një rol domethënës në zgjedhjen e kandidatit.

Ju nuk mund të lexoni gjuhën e trupit

Vendimet e punësimit shpesh bazohen në atë që personi nuk thotë se sa nga ato që thotë, sipas një studimi, por ju mund të bëni supozime bazuar në qëndrimin e dobët ose mungesën e kontaktit me sy.

Ju tregoheni të ngadalshëm

Nëse keni kërkuar punë ndonjëherë, e dini se sa torturuese mund të jetë pritja për të dëgjuar nëse jeni punësuar apo jo. Ajo pritje është më e larta në këto vite, sipas DHI-DHF Mean Vacancy Duration. Në vitin 2016, studimi zbuloi se pritja mesatare për një punë profesionale ishte 26.1 ditë pune, përderisa punëdhënësit kërkonin kandidatin e përsosur.

Edhe pse gjetja e profesionistëve të aftë mund të marrë kohë, është gjithashtu e rëndësishme të kuptoni se kur vonoheni shumë, ju mund të humbisni kandidatin më të mirë nga një konkurrent.

Vetëm biseda me aplikuesin nuk mjafton

Me vite, disa ekspertë kanë thënë se intervistat e punës standarde dhe të pastrukturuara të cilat shumica e bizneseve i përdorin janë të padobishme në identifikimin e kandidatit të duhur për një pozitë. Një studim zbuloi se intervistat e pastrukturuara mund të ndërhyjnë në aftësinë e intervistuesit për të vendosur në mënyrë të saktë se si një kandidat do të performojë në një punë.

Por, provoni diçka të cilën shumë kompani po e bëjnë përderisa vlerësojnë të punësuarit potencialë. Ata po kalojnë në intervista të strukturuara ku kandidatëve iu kërkohet të provojnë detyra specifike për të cilat do të jenë përgjegjës nëse punësohen.

Ju nuk kërkoni mostra të punës

Edhe pse intervistat në përgjithësi dështojnë në parashikimin e performancës së punës, mostrat e punës janë shumë më efikase. Lloji i testit varet në punën që kandidati do të performojë, por mund të ju dërgojë një hap përpara, veçanërisht nëse po punësoni dikë kreativ si një diazjner grafik. Një tjetër mjet i dobishëm është testi kognitiv, ku kandidatët iu përgjigjen pyetjeve të shprehive të cilat ju ndihmojnë të identifikoni proceset e tyre të mendimeve.

Ju po dështoni në rekrutimin në media sociale

Kërkuesit e punës kanë ndryshuar mënyrën se si ata kërkojnë punë, por ende disa punëdhënës po dështojnë në përpjekjet e tyre të rekrutimit. Një studim zbuloi se edhe pse 92 përqind e bizneseve përdorin mediat sociale për të gjetur punonjës të ri, 51 përqind e atyre postimeve shkojnë në Twitter, ku punonjësit nuk shikojnë. Shumë kërkues të punës përmendën LinkedIn si faqen ku ata presin më së shumti të shohin njoftime të punës, por ende vetëm 23 përqind të punëve të postuara në media sociale janë në LinkedIn, sipas studimit.

Procesi juaj është i papërcaktuar

Një studim i vitit 2015 zbuloi se 52 për qind e punëdhënësve përdorin rrjetet sociale për të mësuar më shumë për kandidatët, një numër i cili është rritur që nga viti 2013. Përdorni çfarë të mundeni për të krijuar një stil të intervistës i cili përshtatet me personalitetin unik të kandidatit.

Ju po e paraqisni ndryshe kulturën e kompanisë

Studimet kanë zbuluar se punonjësit të cilët përshtaten me kulturën e kompanisë kanë nivel më të lartë të kënaqësisë në punë se sa ata të cilët nuk përshtaten. Por ende nëse nuk e paraqisni kulturën gjatë intervistës, ju mund të humbisni punonjës të cilët mund të përshtaten shumë mirë. P.sh., nëse biznesi juaj është jo formal, por ju shfaqeni duke veshur kostum, kandidati mund të supozojë se ju keni një kod strikt të veshjes. Përveç përmendjes së aspekteve të veçanta të kulturës tuaj gjatë procesit, gjithashtu sigurohuni se po e përçoni atë në gjuhën tuaj trupore dhe në stilin e intervistës.

Intervista mund të jetë e ndërlikuar, por nëse i dini disa nga gabimet më të zakonshme, ju mund të filloni t’i shmangni ato. Vetëm duke mësuar teknikat më të mira të intervistës ju mund të pajisni biznesin tuaj me ekipin e nevojshëm./S.K/EO/

Ekspozita me akuarele të brishta dhe të rralla eksploron udhëtimet e artistëve në dhe përreth Grykës së Avonit

Një ekspozitë e rrallë me akuarele të JMW Turner, të frymëzuara nga eksplorimet e tij adoleshente në Grykën e Avonit, është hapur në Muzeun dhe Galerinë e Arteve të Bristol. Veprat janë aq të brishta, sa zakonisht mbahen në depo me kujdes të madh, ndaj ky mund të jetë një prej rasteve të rralla kur publiku ka mundësi t’i shikoj.

Muzeu i Bristolit u vlerësua më lart se një koleksionist privat për veprën The Rising Squall të Turner.

Ekspozita vjen edhe si shenjë falënderimi për publikun, pasi mbi 100 mijë funte u mblodhën për vetëm një javë nga donatorët, me qëllim që muzeu të siguronte një tjetër pikturë të Turnerit me temë Bristol. Përpjekja “Bring Turner Home” (Sillni Turnerin në shtëpi) përfundoi me zhgënjim, pasi një koleksionist privat në Britani dha ofertë më të lartë dhe e rrëmbeu veprën The Rising Squall.

Megjithatë, publiku i Bristolit do të mund të shijojë katër akuarele të Turnerit, të pikturuara gjatë vizitës së tij të parë në qytet, në fund të shekullit XVIII, kur ai ishte vetëm 16 vjeç. Pikturat dëshmojnë për zotësinë e tij të hershme në detajet arkitekturore, vëzhgimin natyror dhe kompozimin dramatik.

Kuratorja Julia Carver tregon se Turner e vizitoi Bristolin në vitin 1791, ku qëndroi tek një mik i familjes, tregtari John Narraway. “Ata e quanin ‘Princi i shkëmbinjve’ sepse kalonte orë të tëra në grykë, duke eksploruar çdo cep të saj,” thotë Carver.

Gryka e Avonit dhe Pusi i Ngrohtë i Bristolit nga JMW Turner. Fotografia: c/o Muzeu dhe Galeria e Artit të Bristolit

Një nga punimet më të spikatura në ekspozitë është Mouth of the Avon, near Bristol, e cila paraqet pamjen drejt detit, të shtrirë mes shkëmbinjve poshtë Clifton Observatory. Një tjetër, Avon Gorge and Bristol Hotwell, sjell një version të hershëm të kompozimit që Turner do ta zhvillonte më vonë në The Rising Squall.

Kreu i kulturës në Këshillin e Qytetit të Bristol, Philip Walker, tha se fushata për të sjellë Turnerin në shtëpi ishte “më e madhja dhe më e guximshmja deri më tani”, ndërsa kjo ekspozitë është mënyra e qytetit për të falënderuar publikun dhe për të festuar lidhjen e veçantë të Turnerit me Bristol.

Përveç akuareleve të Turnerit, ekspozita përfshin edhe punime të Samuel Jackson, pjesë e Shkollës së Bristol, si dhe objekte nga koleksionet shkencore të muzeut, përfshirë fosile dhe kristalet e famshme të kuarcit të njohura si “Diamantet e Bristolit”.

“Prince of the Rocks: JMW Turner and the Avon Gorge” do të jetë e hapur nga 27 shtatori deri më 11 janar 2026 në Muzeun dhe Galerinë e Arteve të Bristol. Hyrja është falas./D.B/UBTNews/TheGuardian

Biseda me një psikologe më la pa fjalë. Shumica e prindërve nuk kanë qëllim të lëndojnë fëmijët e tyre, por ndodh shpesh – pa e kuptuar fare.

Çdo periudhë e fëmijërisë ka një nevojë themelore. Kur ajo nevojë nuk plotësohet, fëmija nuk e harron thjesht me kohën; ai/ajo e bart me vete për gjithë jetën.

0-1 vjeç: “A mund të kem besim te bota?”

Kur një foshnjë qan dhe askush nuk i përgjigjet, mëson: “Askush nuk do të vijë për mua.” Kjo shkakton ankth. Kur dikush e mban në krahë dhe e qetëson, foshnja mëson se bota është një vend i sigurt.

1-3 vjeç: “Dua ta bëj vetë!”

Nëse çdo përpjekje e tyre kritikohet ose ndërpritet, fëmija fillon të dyshojë te vetja. Në të ardhmen, mund të ketë frikë të veprojë pa miratim.

3-6 vjeç: “Jam mace! Jam doktor! Jam superhero!”

Lojë e fëmijës nuk është thjesht argëtim – është krijimi i identitetit. Mbështetja e prindit rrit guximin, ndërsa tallja ose injorimi e mbyll vetëbesimin dhe imagjinatën.

6-11 vjeç: “Dua të jem i/e aftë. Dua të vlej.”

Mësoje të vlerësojë përpjekjen, jo vetëm rezultatet. Nëse dashuria dhe vlerësimi lidhen vetëm me suksesin, fëmija mund të ndalojë së provuari kur nuk ndjehet i/e sigurt që do të arrijë.

11-18 vjeç: “Kush jam unë në të vërtetë?”

Kjo periudhë nuk është “mosha e vështirë”, por koha kur formohet identiteti. Rebelime, faza të çuditshme e kundërshtime janë normale. Detyra jote nuk është të krijosh një “fëmijë perfekt”, por të jesh pranë tij teksa zbulon veten.

Fëmijët nuk harrojnë aq sa duket. Truri dhe trupi i tyre mbajnë mend. Prandaj, nuk duhet të jesh prind perfekt. Mjafton të jesh prind që dëgjon, kupton dhe mëson me ta. /A.Z/UBT News/