Kulturë

Mos e ëndërroni lumturinë, thjesht punoni shumë për ta arritur

Published

on

Nga Arthur C. Brooks

Në “shënimet” e tij amerikane të vitit 1851, Nataniel Houthorn shkroi:“Lumturia në këtë botë vjen rastësisht. Nëse e bëjmë atë objekt të një kërkimi të qëllimtë, kjo do të na çonte në një kërkim të pashpresë për diçka të pa arritshme”.

Ky është në thelb një riformulim i “paradoksit të lumturisë” të filozofëve stoikë: për të arritur lumturinë, ne duhet të përpiqemi të mos e arrijmë atë. Studiues të ndryshëm janë përpjekur që ta verifikojnë këtë pretendim.

Për shembull në vitin 2011, studiuesit shkruan në revistën “Emotion” se në kushtet e një niveli stresi të ulët, dhënia rëndësi e arritjes së lumturisë shoqërohej me një gjendje shpirtërore më të keqe, më pak mirëqenie emocionale, dhe me simptoma më të theksuara të depresionit.

Kjo do të duket se e konfirmon paradoksin e lumturisë:pra të mendosh për të, e bën më të vështirë arritjen e saj. Por ka edhe shpjegime alternative. Për shembull, njerëzit e palumtur mund të thonë se “e vlerësojnë lumturinë” më shumë sesa që tashmë e kanë atë, ashtu siç njerëzit e uritur e vlerësojnë më shumë ushqimin, sesa ata që janë tashmë të ngopur.

Në mënyrë të veçantë, vetëm fakti që doni të jeni më të lumtur, nuk do të thotë se po përpiqeni të jeni të tillë. Mjafton të mendoni pak miqtë tuaj që ankohen çdo ditë për punën e tyre, por që nga ana tjetër nuk përpiqen asnjëherë të gjejnë një punë tjetër.

Askush nuk dyshon se ata dëshirojnë të jenë më të lumtur, por për disa arsye nuk po bëjnë atë që është e nevojshme për të përmirësuar gjendjen e tyre. Kjo nuk është ndonjë provë se ata nuk mund të bëhen më të lumtur, apo se janë dëshirat e tyre, ato që po i ulin shumë gjendjen shpirtërore.

E vërteta është se lumturia kërkon përpjekje, dhe jo vetëm një dëshirë. Në rast se nuk ndërmerrni hapa për të nisur një rrugëtim më të mirë, fokusimi vetëm tek pakënaqësia jonë, dhe dëshira që gjërat të jenë ndryshe në jetë, është një recetë për pa lumturinë.

Por nëse bëjmë një përpjekje për ta kuptuar lumturinë njerëzore, hartojmë një plan për të zbatuar atë që mësojmë në jetën tonë, kuptojmë dhe e ndajmë me të tjerët atë që kemi mësuar, lumturia do të vijë thuajse me siguri.

Kur bëhet fjalë për lumturinë dhe pa lumturinë, njerëzit e ngatërrojnë shpeshherë reflektimin mbi të njëjta gjëra me vetë-vetëdijen. Për psikologët, në rastin e parë bëhet fjalë për “mendime të përsëritura për veten”, pa përdorur njohuri të reja. Shumë studime tregojnë se kjo mund t’i përkeqësojë mendimet e këqija dhe ta thellojë depresionin, për shkak se forcon statuskuonë tonë emocionale negative.

Anasjelltas, vetë-ndërgjegjësimi –të kushtuarit vëmendje proceseve tona të mendimit – çon në njohuri dhe zbulime të reja. Një studim i fundit i botuar në Shtetet e Bashkuara nga “Proceedings of the National Academy of Sciences”, arriti në përfundimin se vetë-ndërgjegjësimi na lejon që t’i identifikojmë shpërqendrimet dhe sinjalet emocionale, dhe ta ridrejtojmë trurin tonë në një mënyrë më produktive.

Në thelb, studimi i mendjes sonë, drejtpeshimi i mënyrës për ta përmirësuar lumturinë tonë, analizon ankthet dhe konfuzionin tonë mendor, dhe i shndërron ato në plane reale për përmirësimin e jetës tonë. Për të dhënë një shembull, le të imagjinojmë sikur sapo ka mbarruar marrëdhënia juaj me dikë.

Nëse do të mendoni vazhdimisht për rrethanat e dhimbshme, sitë shihnit vazhdimisht gjithmonë të njëjtën video për orë dhe ditë të tëra, kjo është pikërisht ripërtypja e të njëjtave gjëra të së kaluarës. Por për ta thyer këtë rreth civioz, dhe për të filluar procesin e introspeksionit, është e nevojshme që ta shoqëroni kujtesën e dhimbshme me pyetje të thella. Për shembull:“A është ky një model i përsëritur në jetën time? Dhe nëse po, pse?”. “Nëse do të kisha mundësi ta rijetoja, çfarë do të bëja ndryshe?”. “Çfarë mund të lexoj për të kuptuar më mirë atë që sapo kam provuar, dhe ta përdor atë në mënyrë konstruktive?”

Vetë-ndërgjegjësimi i zhvendos ndjenjat e pakënaqësisë nga funksionet reaktive të trurit tonë tek ato ekzekutive, të cilat na lejojnë t’i menaxhojmë ndjenjat përmes veprimeve konkrete. Vetë veprimi është jetik në këtë situatë. Ekziston një anektodë e vjetër, me një burrë që i kërkonte Zotit çdo ditë që ta bënte atë të fitojë lotarinë.

Pas shumë vitesh lutje, ai më në fund merr një përgjigje nga qielli:”Ejani të më takosh” i thotë Zoti “Por bli të paktën një biletë!”. Nëse duam lumturi, të menduarit se përse nuk e kemi atë, dhe kërkimi i informacionit se si ta arrijmë atë, është një fillim i mirë. Por nëse nuk e përdorim atë informacion, është sikur të mos blejmë një biletë.

Unë e kuptoj se kjo është më lehtë të thuhet sesa të bëhet. Kur jemi të lumtur, ne inkurajohemi të veprojmë. Ndërkaq pa lumturia na nxit shpesh të izolohemi më një qoshe. Dhe mënyra për t’i luftuar të gjitha këto, është të bëjmë të kundërtën e asaj që do të dëshironim:kur jemi të palumtur, duhet të mos mbyllemi në shtëpi duke parë filma dramatikë.

Është më mirë të ushtroheni fizikisht, të telefononi miqtë në kohë nevoje, dhe të lexoni mbi lumturinë. Kështu do t’iu lindë dëshira të veproni. Pasi të reflektoni (por jo të ripërtypni të kaluarën), të mësoni, veproni dhe të merrni shpërblimin e lakmuar, është koha ajo që do të sigurojë që përfitimet tuaja të mos jenë të përkohshme.

Pra që të mos rikthehemi thjesht tek një gjendje shprese. Kryesorja është t’i ndajmë njohuritë tona të reja me njerëzit e tjerë. Kur e bëjmë këtë bëhemi më të lumtur, bindim të tjerët por edhe veten tonë. Ndarja e sekreteve të lumturisë do të na bëjë më të lumtur, sepse ky është një akt dashurie. Dhe siç e kemi mësuar tashmë, dashuria është gjeneruese:sa më shumë që jepni, aq më shumë fitoni. / “Intenazionale” – Bota.al

Magazinë

Mediet amerikane: Sunny Hill, më shumë se një festival – një lëvizje që përfaqëson aspiratat e Kosovës

Published

on

Festivali Sunny Hill është rikthyer këtë gusht në Prishtinë si një nga ngjarjet më të rëndësishme të muzikës në Evropë.

Nga data 1 deri më 3 gusht, kodrat pranë kryeqytetit do të mbushen me yje botërorë si Dua Lipa, Shawn Mendes, Peggy Gou, Fatboy Slim e të tjerë, por më shumë se kaq, do të ringjallin shpirtin e një kombi që përmes muzikës kërkon të dëgjohet në mbarë botën.

Që prej nisjes së tij në vitin 2018 nga Dukagjin dhe Dua Lipa, Sunny Hill ka qenë më shumë se një event muzikor – një platformë që ka ndihmuar Kosovën të gjejë zërin e saj në hartën globale, shkruan newsbreak.

Që nga sfidimi i hartave digjitale që e injoronin Kosovën, deri te ndërhyrjet në ndihmë pas tërmetit në Shqipëri, festivali është kthyer në simbol të aktivizmit kulturor dhe solidaritetit rajonal. Më 2022, festivali u bë zë i fuqishëm në fushatën për liberalizimin e vizave për qytetarët e Kosovës.

Momente si ai kur J Balvin mbështolli veten me flamurin kosovar e iu drejtua turmës me mesazhe shprese, u bënë virale e ndikuan në rritjen e presionit ndërkombëtar. Rezultati? Më 1 janar 2024, BE hoqi vizat për kosovarët.

Për të përballuar rritjen dhe për të përmirësuar përvojën, në vitin 2024 festivali u zhvendos në një park të ndërtuar enkas në Bernicë.

Hapësira e re, me kapacitet deri në 100 mijë njerëz, tashmë krahasohet me festivale si Coachella, jo vetëm për madhësinë por edhe për ndikimin.

Sunny Hill sjell çdo vit mbi 50 milionë dollarë të ardhura për Prishtinën dhe shndërron Kosovën në një destinacion të rëndësishëm turistik dhe kulturor.

Kur Dua Lipa të ngjitet në skenë këtë verë, ajo nuk do të performojë vetëm si artiste, por si një zë që përfaqëson shpresën, identitetin dhe të ardhmen e një kombi të vogël që po bën zhurmë të madhe. /Telegrafi/

Continue Reading

Magazinë

Gwyneth Paltrow flet për ndarjen nga Brad Pitt: “Nuk ishte i emancipuar”

Published

on

Fejesa e shkurtër, por shumë e komentuar e Gwyneth Paltrow me Brad Pitt në mesin e viteve ’90 ishte një nga romancat më të joshëse të Hollywood-it.

Megjithëse çifti dukej i përsosur në sytë e publikut e shfaqej rregullisht në evente madhështore, pas fasadës së shkëlqimit fshiheshin mosmarrëveshje të thella që përfundimisht çuan në ndarjen e tyre.

Sipas biografisë më të re të shkruar nga Amy Odell, me titull “Gwyneth: The Biography”, që publikohet më 29 korrik, shkaku kryesor i ndarjes së tyre ishte mospërputhja në karaktere dhe mënyrë jetese.

Paltrow, e rritur në një ambient elitar, intelektual dhe kulturor të New York-ut, besonte se Pitt, që vinte nga një familje tradicionale, fetare dhe me rrënjë të thella në Misuri, nuk përfaqësonte nivelin e emancipimit që ajo kërkonte te një partner.

“Ajo e shihte veten si më e zgjuar, më e arsimuar dhe më e sofistikuar se ai,” shkruan autorja.

Vetë Gwyneth tregoi se kur dilnin për darka elegante, i duhej t’i shpjegonte Pitt-it çfarë lloj havjari po konsumonin. Sipas miqve dhe kolegëve, ajo qante gjatë kësaj marrëdhënieje, e përfshirë nga pasiguria dhe ndjenja e inferioritetit përballë suksesit të madh të Pitt-it. Edhe pse ai e quajti “engjëlli im” dhe “dashuria e jetës sime” në ndarjen e çmimeve Golden Globes më 1996, dyshimet e saj për të ardhmen e tyre ishin tashmë prezente.

Në një intervistë të fundit në podcast-in “Call Her Daddy”, Paltrow pranoi se në atë periudhë nuk ishte ende e gatshme për martesë, megjithëse ndarja nuk ishte e lehtë për të. Koha tregoi se secili ndoqi rrugën e vet: Pitt u kthye në një ikonë globale të kinemasë, ndërsa Paltrow, përmes markës së saj Goop, u shndërrua në simbolin e një jete të rafinuar dhe moderne, stil që ajo e ka mishëruar gjithmonë.

Continue Reading

Magazinë

Ellen DeGeneres: U zhvendosa në Britani për shkak të Trumpit

Published

on

Ylli televiziv amerikan, Ellen DeGeneres, ka bërë paraqitjen e saj të parë publike që kur është zhvendosur në Mbretërinë e Bashkuar, duke thënë se vendimin për zhvendosje në Angli e mori një ditë pasi Donald Trump u rizgjodh president i SHBA-së.

Komediania dhe prezantuesja tha para një turme në Cheltenham, Gloucestershire, se jeta “është më e mirë në Mbretërinë e Bashkuar”.

Ellen tha se ajo dhe gruaja e saj Portia de Rossi po mendonin të martoheshin në Angli pas disa lëvizjeve në SHBA drejt anulimit të së drejtës për martesë të personave me gjini të njejtë dhe se Amerika ende mund të jetë e frikshme për njerëzit të jenë ata që janë.

Ellen ishte një nga emrat më të mëdhenj në televizionin amerikan për 30 vjet, falë emisionit të saj, si dhe për prezantimin e çmimeve Oscar, Grammy dhe Emmy. Të dielën në teatrin Everyman në Cheltenham, ajo zhvilloi një bisedë me prezantuesin Richard Bacon, i cili e pyeti nëse raportimet se ajo u zhvendos për shkak të Donald Trumpit ishin të sakta dhe ajo u përgjigj me “Po”.

Continue Reading

Magazinë

Nicole Scherzinger emocionon në performancën e saj të fundit në “Sunset Boulevard” në Broadway

Published

on

Nicole Scherzinger përmbylli me emocion të thellë rrugëtimin e saj si Norma Desmond në hit-muzikën Sunset Boulevard në Broadway, me një performancë të fundit që la audiencën pa frymë.

47-vjeçarja u ngjit për herë të fundit në skenë të dielën në mbrëmje, duke rrëmbyer zemrat e publikut me interpretim që u përmbyll me lot e ovacione të gjata. Nicole u shfaq me gjak teatral që i rridhte në qafë, simbol i dramës dhe intensitetit që mbarti ky rol për të.

Pas gati dy vitesh me personazhin e Normës, ajo e përshëndeti publikun dhe kastin me një mesazh prekës: “Sot, dielli perëndon në Sunset Blvd për herë të fundit… Norma më ka ndryshuar përgjithmonë”.

Në një postim në Instagram, Nicole rrëfeu se roli ishte për të më shumë se vetëm një shfaqje, ai përfaqësonte të gjithë ata që ndihen të vetmuar, të harruar apo të flakur tej nga bota, dhe një himn për ëndërrimtarët dhe luftëtarët që nuk dorëzohen. Fjalët e saj ngjallën emocione të mëdha te ndjekësit, që e vërshuan me komente mirënjohjeje dhe admirim për rolin e saj të paharrueshëm.

Roli i Normës, i luajtur më parë nga legjenda Glenn Close, e cila e cilësoi interpretimin e Nicole si akt “trimërie mahnitëse”, i solli Scherzinger-it edhe një çmim Tony për interpretimin më të mirë në një musical. Me një kast të talentuar dhe regji nga Jamie Lloyd, produksioni në Teatrin St.

James u shndërrua në një nga sukseset më të mëdha të sezonit në Broadway. Pas suksesit në Londër dhe New York, Nicole largohet nga skena me duartrokitje dhe respekt të jashtëzakonshëm, duke lënë pas një trashëgimi artistike të fuqishme.

Fansat e saj thonë se ajo “i dha Normës skenën që meriton për një brez të ri”, një rol i madh që, në duart e Nicole, mori jetë të re dhe u bë i pavdekshëm.

Continue Reading

Të kërkuara